หวานใจองครักษ์/บ่วงรักเล่ห์รัญจวน

ลำดับตอนที่ #1 : Intro(ลงใหม่ ฉบับไฉไลกว่าเดิม มั้ง)

 

ถ้าไผเคยอ่าน ยั่วรักทะเลทราย จะต้องรู้จักองครักษ์เอดิน แต่ถ้าไม่เคยอ่านก็บ่เป็นหยัง เรื่องเชื่อมกันโลด...หวังไว้นะ ฮ่าๆๆ ทำๆ อยูนี่ก็เริ่มงงและ)

หนังหน้าประมาณนี้ กร๊ากกกก (จริงๆ อยากเอา วิน ดีเซล เค้าชอบ...แต่ฮีเข้มปาย อิๆๆ) ดูก้นพ่อดิ ง้อน งอน ฮิ้วววว กุงเกงเอวสูงไปนะ ขัดจาย...เริ่มหื่น จิต กร๊ากก

เอามาลงไว้ก่อน ว่ามีตัวตนแน่นอน ลงจริงจัง วันที่ 5 ธันวา 53 (ระบุพศ. เพราะอาจกลายเป็น 54 ฮ่าๆๆ)
---------------------
เอามาลงทับใหม่ หลังจากตรวจทาน(เตรียมส่ง? หรือเปล่าหว่า) เลยเห็นว่าถ้าไม่ย้อนเสียหน่อย มันดูห้วนเกินไป เลยใส่บทสนทนาที่ผู้อ่านสามารถเข้าใจเรื่องได้มากขึ้น(มั้ง) แม้ไม่ต้องอ่านเรื่องที่แล้ว เหอๆๆ

บทนำ

“ผมถูกมอบหมายให้มาจีบคุณ”

คำพูดที่ไม่ต่างจากบ่วงบาศซึ่งอาจจะกลายเป็นห่วงผูกคอต่อไปในภายหน้าหลุดออกจากปากเอดิน...องครักษ์หนุ่มหน้าขรึมผู้มีหน้าที่ตามติดเพื่อพิทักษ์ชีคซึ่งเป็นถึงองค์รัชทายาทแห่งมาฟูซาร์ หลังจากหญิงสาวที่เป็นเป้าหมายอ้าปากถามไถ่ว่าตามหล่อนมาทำไม เพราะเริ่มไม่พอใจที่ถูกเขาตามมาตั้งแต่ออกจากบ้าน กระทั่งเดินทางมาจนถึงสถานีตำรวจแห่งหนึ่งเพื่อรอทำข่าวสำคัญเกี่ยวกับคดีลูกชายคนดังข่มขืนอนาจารหญิงสาวซึ่งเป็นหนึ่งในบรรดาคู่ควงหลายสิบคน

ในขณะตั้งคำถาม เจ้าหล่อนก็เอาแต่ทำตาขวาง ยืนเท้าสะเอวมองหน้าอย่างเอาเรื่อง หากทว่าทันทีที่ได้ยินคำตอบของผู้ชายตรงหน้า กนิษฐาก็สำลักน้ำลาย ทำตาโต อ้าปากค้างไปเลย

            “แค่ก...แค่ก...อะไรนะ มะเมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ชัด”

            “ผมจะจีบคุณ” เอดินยืนยันแน่นหนัก หน้าตาราบเรียบแลดูไร้ความรู้สึกขัดกับคำพูดสิ้นดี คล้ายกับพยายามท่องจำคำคำนี้มาก็ไม่ปาน ปากพูดหากแต่ใจไม่เคยนึกถึงความหมายของมันด้วยซ้ำ...นั่นเพราะเขาทื่อมะลื่อ แข็งกระด้างเกินไป หัวใจมั่นคงต่อหน้าที่ ไม่เคยริเรื่องรัก ทว่าภารกิจสั่งตรงจากผู้เป็นนายนี่แหละเป็นเหตุให้ต้องกระโจนลงมา ‘ปฏิบัติภารกิจจีบสาว’ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เหตุการณ์ก่อนออกปฏิบัติงานระหว่างรับมอบคำสั่งยังติดตรึงในมโนสำนึกไม่ลืมเลือน

ย้อนไปถึงช่วงเวลาก่อนหน้าที่จะเดินทางมายังแกลเลอรีแห่งนี้ เขาและยาคูตคู่หูคนสนิทก็ถูกเรียกไปพบ ผู้สูงศักดิ์นั่งเอกเขนกอยู่ใต้ร่มอันโตขณะชมสวนกว้างและธารน้ำจำลอง ซึ่งเป็นหนึ่งในบรรยากาศภายในโรงแรมกึ่งเกสเฮาส์ ท่ามกลางธรรมชาติที่แวดล้อมไปด้วยต้นไม้

ชีคหนุ่มยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี ครั้นเห็นว่าพวกเขามาแล้วจึงกล่าวว่า

          “นายไปเตรียมรถยาคูต ฉันจะไปที่แกลเลอรี”

          “ครับ” ยาคูตโค้งคำนับ แล้วก้าวจากไป ดังนั้นจึงหมดโอกาสรับรู้ในสิ่งที่ตัวเขาต้องไปทำ

          “ฉันมีภารกิจให้นายทำ...เอดิน” โจฮาร์เอ่ยเรียบๆ เมื่อเห็นว่าแยกยาคูตออกไปได้สำเร็จแล้ว

          “ครับ” คนได้รับมอบหมายงานรับคำทันที ไม่มีคำถามให้ยุ่งยากใจ ในเมื่อชีวิตนี้ปฏิญาณแล้วว่าจะจงรักภักดีและพร้อมสละเพื่อเจ้านาย ต่อให้ได้รับคำสั่งว่าให้ไปตายก็จะทำ

          “นายจะต้องแยกไปทำงานเพียงลำพัง”

          “ครับ” รับคำสั้นๆ อีกตามเคย

          “ไม่แปลกใจหรือที่ถูกใช้ให้ไปทำงานเดี่ยว”

          “มีบ้างครับ” เอดินตอบสั้นเพราะไม่ใช่คนช่างพูด ชีคหนุ่มยิ้มพอใจ เอ่ยว่า

          “ยาคูตอาจจะน้อยใจที่ฉันไม่ใช้ให้ทำงาน...เพราะนั่นเขาไม่เหมาะกับงานนี้” ผู้สูงศักดิ์กว่าหยุดเว้นวรรค ชำเลืองมองหน้าเขาที่ยังยืนนิ่งราวกับไร้ชีวิตจิตใจ สีหน้าฉายชัดถึงความกังวลใจบางอย่า

          ไม่รู้ตัวสักนิดว่า บุคลิกนิ่งเงียบ แสนเฉยชานี่แหละคืออุปสรรคสำคัญที่ผู้เป็นนายกังวล ด้วยเกรงว่างานจะพลาด สาวจะเมินก็เพราะไอ้ท่าทางแบบนี้นั่นแหละ

          “สิ่งที่นายต้องทำคือคอยตามติดญาติของนรีรัตน์”

          “นักข่าวสาวคนนั้น” เอดินเอ่ยเชิงตั้งคำถาม ไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงต้องคอยตามเจ้าหล่อนด้วย...จะให้คอยคุ้มครองความปลอดภัยให้หรือ? ไม่น่าจะใช่ ท่าทางพร้อมลุยได้ทุกสถานการณ์อย่างนั้นคงเอาตัวรอดได้สบายๆ ครั้นยิ่งคิดก็หาคำตอบไม่ได้เสียที

          “ใช่...และคนที่เหมาะที่สุดในงานนี้ก็คือนาย เพราะโสด...ส่วนยาคูตมีภรรยาแล้วคงไม่เหมาะ และฉันก็ไม่อยากบาปที่ทำให้ครอบครัวเขาร้าวฉานเพราะหาเรื่องไปให้ แค่ฉันพาตะลอนๆ ไปเรื่อยจนเขาแทบไม่มีเวลาให้ครอบครัวก็บาปพอแล้ว”

          เอดินย่นคิ้ว ภารกิจที่ต้องทำมันเกี่ยวอะไรกับการยังไม่แต่งงานตรงไหน?

          “งานนี้ดูเหมือนง่ายแต่จริงๆ แล้วไม่ง่าย เท่ากับท้าทายความสามารถและศักดิ์ศรีลูกผู้ชายทีเดียว”

          “ผมไม่ฉลาดพอที่จะแปลความนัยออกหรอกครับท่านชีค”

          นั่นแหละ เสียงหัวเราะของโจฮาร์จึงดังขึ้น ก่อนจะบอกถึงภารกิจสำคัญ วิธีแรกที่ควรทำในยามนี้คือ แยกคนที่คิดว่าเป็นคู่รักของคนที่ตนหมายปองออกมาเสียก่อน ในเมื่อนรีรัตน์ยืนยันแน่นหนักว่าชอบที่จะคบคนเพศเดียวกันซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน หากแต่คือ กนิษฐานั่นเอง

ดังนั้นงานนี้ เห็นทีจะต้อง ‘หาแฟนให้’ คนที่หล่อนชอบเสียแล้วกระมัง

          “หน้าที่ของนายคือ...จีบกนิษฐา แล้วก็ต้องจีบให้สำเร็จด้วย”

ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่า เผลออ้าปากหวอ กะพริบตาปริบไปหลายวินาที ก่อนจะทำหน้าปั้นยากเมื่อทราบถึงภารกิจอันแสนท้าทาย...

หน้าที่องครักษ์แสนภาคภูมิใจ ต้องออกสนาม ‘จีบหญิง’ แทนการจับปืน และคุ้มครองเจ้านายหรอกหรือเนี่ย...

            “จะบ้าหรือไง...จะจีบแล้วจะตามฉันมาที่โรงพักทำไม...ทำไมไม่ใช้วิธีที่มันโรแมนติกให้หัวใจวาบหวิวหน่อยยะตาบ้า” นักข่าวสาวแหว เพราะคิดว่าอีกฝ่ายกำลังล้อเล่น...แต่การล้อเล่นกำลังทำให้หล่อนอาย และเป็นการดูถูกอย่างมาก

นั่นเพราะตลอดชีวิตสาวห้าวอย่างกนิษฐายังไม่เคยมีแฟนสักครั้ง ก็เลยฝันเฟื่องว่า จะพบรักที่งดงาม...แต่ก็นั่นแหละ รอมานานจนเกือบจะเลิกฝันอยู่รอมร่อ พอมีหนุ่มหลงเข้ามาในชีวิตทั้งที ดันกลายเป็นว่า ‘จีบเพราะคำสั่ง’ มันน่าปลื้มไหมละนั่น

อันที่จริงแล้ว เมื่อครั้งหล่อนยังเป็นนักศึกษา เคยแอบหมายตาหนุ่มรุ่นพี่เอาไว้ แต่ก็ต้องกินน้ำใบบัวบกแก้อกหัก เพราะเขาสนใจสาวดาวคณะ มากกว่าสาวห้าวที่ถูกมองเหมือนทอมอย่างหล่อน

            “แสดงว่าคุณยอมให้จีบ” เขาถามตรง จนคนถูกถามแยกเขี้ยวใส่ พร้อมให้พรว่า

“อีตาบ้า” กนิษฐาสะบัดหน้าพรืดอย่างโมโห เพราะคิดว่ากำลังถูกล้อเล่นแรงเกินไป...แต่ใครเลยจะรู้ว่า อนาคตอันใกล้ ภารกิจ ‘จีบเพราะคำสั่ง’ ที่เอดินได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติ จะทำให้ชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไป...