รอยพันธกานต์ (25/9/59)

เมื่อครั้งอดีต พิมพิกาเห็นเขาเป็นเหมือนเพื่อน เป็นน้องชาย ไม่เคยคิดอะไรเกินกว่านั้น สัมพันธ์ลึกซึ้งที่มีต่อกันเพียงเพราะความผิดพลาดส่งผลให้ทุกอย่างสะบั้นลง เธอผลักไสเขาไปออกชีวิตอย่างไม่ไยดี หลายปีพ้นผ่าน ได้พบกันอีกครั้ง เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากหนุ่มน้อยหล่อใส ผู้อ่อนโยน กลายเป็นผู้ชายปากร้าย ดิบเถื่อน น่าแปลกที่บุคลิกนี้กลับสั่นคลอนหัวใจของเธอ

บ้าไปแล้ว...เธออาจดมกลิ่นขี้หมูมากไปจนสมองฟั่นเฟือนแน่ๆ

-------------------------------------------------------------------------

“อะไร...มีอะไร จ้องอยู่ได้” หล่อนทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าถูกจ้องเขม็งชนิดไม่วางตา เขิน ประหม่าจนไม่รู้จะวางมือไม้ทำหน้ายังไงดี

“เอ๊ะ คุณนี่ประหลาด งั้นฉันไปละ” หนักเข้าเลยคิดใช้วิธีหนีคงดีที่สุด เอ่ยจบก็หมุนตัวหมายจะเดินหนีแต่อีกฝ่ายฉุดข้อมือไว้

คล้ายมีกระแสไฟแล่นปราดไปทั่วร่าง หล่อนสะท้านเฮือกจนต้องรีบสะบัดออก

“เอ่อ...คะ...คือ ฉันแค่ เอ่อ คือที่สะบัดมือเพราะ...แบบว่า เอ่อ...” เพราะเกรงว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิดหาว่ารังเกียจ แต่เขากลับทำหน้าเครียดจริงจัง เดินเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น โน้มวงหน้าหล่อเข้มเข้าใกล้ สายตายังจับจ้องดวงหน้าหล่อนตลอดเวลา จนต้องเสมองไปทางอื่นเพื่อกลบอาการเคอะเขิน

“คนบ้า จะจ้องอะไรนักหนา ถามก็ไม่พูด ฉันทำตัวไม่ถูกนะ” แสร้งทำเสียงดังกลบเกลื่อนแต่อีกฝ่ายดูจะไม่สนใจสักนิด คล้ายเขาจะพอใจกับการมองหน้าหล่อนแบบนี้อยู่เรื่อยไป

“คราวนี้ฉันไปจริงๆ นะ” เดินผละห่างตามปากว่า จนชายหนุ่มร้องห้ามแทบไม่ทัน

“เดี๋ยว...อย่าเพิ่งไป”

“ก็มีอะไรล่ะ”

“ผมมีเรื่องสำคัญต้องบอกคุณ”

“ว่า?”

“ผม...” ชายหนุ่มอึกอัก ครุ่นคิดหนักว่าควรพูดดีหรือไม่

“ก็รีบๆ พูดมาสิ” ยิ่งเห็นเขาจ้องหน้า ท่าทางจริงจัง ก็อดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล หรือพันธกานต์จะสารภาพรักกับหล่อนอีกครั้ง...กลางเล้าหมู ตอนกลางวันแสกๆ เนี่ยนะ

“ผม...”

“คะ...คุณจะบอกอะไร” เอียงคอ ทำตาใสในแบบที่คิดเองว่าดูน่ารักที่สุด

“ผมเห็นผมหงอก”

เพล้ง! ราวกับได้ยินเสียงของแตกดังแรงๆ ในหู

พิมพิการู้สึกร้าวไปทั้งหน้า อ้าปากค้าง ยืนตัวแข็ง สุดท้ายหล่อนก็เพ้อไปเองคนเดียว ระหว่างนั้นคนที่ดับฝันกลางวันก็ขยับมือขึ้นแตะผมหล่อน แล้วดึงเจ้าเส้นผมเจ้าปัญหานั้นออกมา

ที่เดียวหลุด! เขายื่นหลักฐานให้ดู คราวนี้สีหน้าดูคลายเครียด ซ้ำยังมีรอยยิ้มแปลกๆ ส่งให้เสียอีกด้วย

คนบ้า...อีต้าบ้า หล่อนกระทืบเท้า นึกขัดใจไปหมด ผลักอกตึงๆ ของเขาจนร่างสูงๆ เซถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนจะวิ่งหนีไป ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามพร้อมรอยยิ้มขบขันอยู่คนเดียว