คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Current...
ครืด..ครืด..ครืด
เสียงเครื่องมือสื่อสารสีแดงสดที่สั่นไปมาบนโต๊ะไม้ทำให้รางที่กำลังหลับอย่างสะบายใจต้องผงกหัวขึ้นมาดูด้วยความรำคาน
"อือ........."ครางออกมาอย่างขัดใจก่อนจะยกมือขึ้นควานหาเจ้ามือถือตัวปัญหา
"มีอะไร..." ไม่มีแม้คำทักทาย.......โดนปลุกตั้งแต่เช้าขนาดนนี้ใครมันจะไปอารมณ์ดี
(ฮีชอล!!ฮีชอล!!)มือบางดึงโทรสับออกห่างหูทันทีที่เสียงสูงๆในกระทบเข้ากับโสตประสาท
"โอ๊ย!!เบาๆก็ได้อีทึกหูจะแตก"คิ้วทั้งสองข้างผูกเข้าหากันอัตโนมัต.....ถ้าไม่มีธุระสำคัญแม่จะด่าสะให้
(นายออกมาเจอฉันที่ร้านxxxหน่อยสิ)
"มีอะไรก็บอกมาเลยไม่เห็นต้องออกไปข้างนอกเลย"
(แต่ฉันอยากเจอนายนี้นา...)
"เฮ้อนายเนี่ยน้า..."
(นะๆมาเถอะนะถือว่าเป็นการออกมาเจอกับเพื่อนด้วยแล้วกันนะ)
"อื้มๆอีก 30 นาทีเจอกันฉันขอไปอาบน้ำก่อน"
(โอเคงั้นเดี่ยวฉันจะไปรอก่อนเลยนะ)
"อืม....งั้นแค่นี้นะ" นิ้วเรียวกดตัดสายทิ้งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อจัดการกับตัวเอง
30 นาทีต่อมา
ที่ร้าน xxx
"ทางนี้ๆฮีชอล"ร่างบางที่พึงเดินเข้ามาในร้านมองไปตามเสียงเรียกที่คุ้นหูก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะด้านในสุดของร้าน
"ว่าไง...รอนานไม"เอ่ยทักทายขณะที่ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ไม้ตัวสวย
"ไม่หรอก......ว่าแต่นายเถอะเป็นอะไรรึป่าวดูเพลียๆนะ"อีทึกถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นหน้าตาอันซีดเซียวของเพื่อนรัก
"อื้มพักนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับน่ะ........แต่แปลกจังเลยนะที่จู่ๆนายก็โทรไปปลุกฉันให้มาหาตั้งแต่เช้าเนี่ย"
"แหม...ฉันก็แค่อยากเจอเพื่อนคนสวยที่ตอนนี้กลายเป็ฯถึงว่าที่ลูกสะใภ้ท่านประธานชเวกรุ๊ปไปแล้วน่ะสิฮ่าๆ"
"นายก็พูดไปนั้นฉันกับซีวอนพึงจะคบกันไปนานเองนะฮ่าๆ"รอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมานานของฮีชอลในครั้งนี้ก็สามารถทำให้เพื่อนรักอย่างอีทึกใจชื้นขึ้นมาได้เช่นกัน
แล้วบทสนทนาระหว่างทั้งสองก็ดำเนินต่อไปจนเวลาผ่านล่วงเลยไปหลายชั่วโมง
"ฮ่าๆใช่ๆแบบว่าตอนนั้นฉันยังจำได้อยู่เลยตอนที่พวกเรายังอยู่เมกาน่ะวันที่คังอินเข้ามาจีบนายน่ะหน้าหมอนั้นตลกมากๆเลยฮ่าฮ่า"เรื่องราวเก่าๆของทั้งสองถูกขุดคุ้ยขึ้นมาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
"ฮ่าๆแบบว่าตอนนั้นฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปตกลงคบกับเจ้าหมีนั้นได้ยังไงฮ่า"เสียงหัวเราะค่อยๆลดลงเพื่อสูบอากาศที่สูญเสียไปกับการหัวเราะอย่างบ้าคลั้งนั้น
".........นี้ฮีชอล"อีทึกที่เมื่อกี้ใบหน้ายังเติมไปด้วยรอยยิ้มแต่ตอนนี้กลับมีเพียงความตรึงเครียด
"มีอะไรหรออีทึก.....หน้าเครียดเชียว"ฮีชอลถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่จริงจังเช่นเดียวกัน
"นายรู้รึยัง.......เรื่องที่เจย์กำลังจะกลับมาเกาหลีน่ะ"พูดยังไม่ทันจะจบดีฮีชอลก็คว้ากระเป๋ษแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
"เดี่ยวซิฮีชอลฟังฉันก่อน!!"อีทึกรีบคว้ามือของฮีชอลเอาไว้เมื่อรู้ว่าเพื่อนที่เอาแต่ใจคนนี้คงไม่ยอมฟังเค้าเป็นแน่....ความดื้อด้านของฮีชอลที่เค้ารู้ดีว่ามันเป็นเหตุผลที่ที่ไม่มีใครคบกับฮีชอลได้เกิน 1 เดือนนอกจากคนคนนี้.......คนที่เค้ากำลังพูดถึง
"ปล่อยอีทึก!!ถ้านายเรียกฉันมาเพื่อพูดเรื่องนี้ฉันก็จะกลับล่ะ"ฮีชอลที่สะบัดมือของอีกฝ่ายสำเร็จแล้วนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะเร่งฝีเท้าไปยังประตูร้านอย่างร้อนรน
"แต่เจย์ยังรักนายอยู่นะ!!!" ทุกสรรพสิ่งในร้านถูกปรกคลุมด้วยความเงียบเพราะเสียงที่อีทึกใช้นั้นมันดังกว่าการตะโกนทั่วๆไปด้วยซ้ำ
"......."แม้มันจะไม่ได้ทำให้ฮีชอลหยุดฟังเค้าได้แต่มันก็ทำให้ร่างบางชะงักได้ครู่หนึ่ง
"....เรื่องนั้นน่ะ....มันไม่เคยเกิดขึ้นด้วยซ้ำไปอีทึก"คำพูดที่เย็นชานั้นถูกทิ้งไว้ก่อนจะรีบเดินออกมาจากร้านและตรงไปยังรถแท็กซี่ที่จอดรอลูกค้าอยู่แล้ว
"ไปไหนครับ"
"โซลทาวเวอร์"เมื่อได้รับมอบหมายแล้วคนขับรถจึงเหยีบคันเร่งมุ่งหน้าสู่จุดหมายอย่างรวดเร็ว
"ฮีชอล!!!"เมื่อตามออกมาถึงนอกร้านแล้วอีทึกก็พบเพียงควันจางๆของรถโดยสารเท่านั้น
เมื่อรถเริ่มเคลือนตัวมือบางก็หยิบมือถือเครื่องโปรดขึ้นมากดเบอร์ที่คุ้ยเคยอย่างไม่รอช้า
(.......ว่าไงฮีชอลมีอะไรหรอ)เสียงเรียบๆที่ถูกส่งมาตามสายนั้นช้วยให้อารมณ์ของร่างบางดีขึ้นมาได้นิดหน่อย
"ฮัน~นายมาหาฉันที่โซลทาวเวอร์หน่อยสิ"
(โซลทาวเวอร์....ไปทำไมอ่ะ)
"ก็ฉันอยากไปนี้น่านายมาเป็นเพื่อนหน่อยไม่ได้หรอ"
(โอเคๆงั้นเดี่ยวฉันขอจัดการธุระให้เสร็จแปปนึงนะแล้วจะรีบไปเลย)
"อย่างนี้สิฮันนี่ที่น่ารักของฉัน"เมื่อได้ยินคำตกลงจากอีกฝ่ายแล้วก็รู้สึกเบิกบานขึ้นมาในทันใด
ดวงตากลมโตคู่นั้นมองสิ่งรอบๆสองข้างทางที่รถวิ่งผ่านมาตามทางจนถึงจุดหมาย...........โซลทาวเวอร์
จุดชมวิวที่สามารถมองดูวิวของกรุงโซลได้รอบทิศที่มักจะมีคู่รักมาเดินชมวิวด้วยกันเป็นคู่แต่วันนี้กลับไม่มีคนเลย คงเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันจันทร์ที่ทุกคนต่างก็ต้องทำงานและเรียนกันก็เป็นได้
สองขาเรียวเดินมองทิวทัศท์โดยรอบสายตานั้นมองออกไปไกลแต่ในหัวกลับคิดถึงคำพูดที่อีทึกพ๔ดที่ร้านนั้นซ้ำไปซ้ำมา
"แต่เจย์ยังรักนายอยู่นะ!!"
คำพูดนั้นมันทำให้เค้าได้คิด
คนอย่างเจย์น่ะหรอ.............หมอนั้นไม่มีแม้แต่ควานรู้สึกว่า"รัก"ด้วยซ้ำ
ในขณะที่ร่างบางกำลังคิดอะไรต่างๆนาๆในหัวจึงไม่รู้สึกถึงอีกร่างที่เดินตามหลังมาพักนึงแล้ว
"คิดอะไรอยู่หรอฮีชอล"มือหนาเข้าสวมกอดจากด้านหลังก่อนจะเอาใบหน้าหล่อๆนั้นมาเกยกับไหล่บาง
"มาหัเให้สุ่มให้เสียงหน่อยสิฮัน.....ฉันตกใจเป็นนะ"ร่างบางทันมาต่อว่าร่างสูงด้วยสีหน้าคุ่นเคืองอย่างแรง
"อ่าาาาขอโทษคร้าบบบ....ว่าแต่เมื่อกี้คิดอะไรอยู่หรอเห็ฯเหม่ออยู่ตั้งนานน่ะ"ร่างบางที่เมื่อได้ยินคำถามนั้นก็รีบหันหน้ากลับทีนที ทำให้ร่างสูงรู้ได้เลยว่าได้พูดในสิ่งที่ไม่ควรเข้าแล้ว
"ไม่ต้องตอบก็ได้แต่ว่า.........เราลงไปที่รถกันดีกว่า"น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของร่างสูงบงบอกได้ถึงจุดประสงค์ของประโยคนั้นได้อย่างดี ร่างของทั้งสองย้ายมาอยู่ที่เบาะด้านหลังของรถคันหรูก่อนที่ร่างของทั้งสองจะเริ่มเกยกายกันและกัน ริมฝีปากอิ่มถูกบดเบียดด้วยสัมผัสที่เร่าร้อนจากร่างสูง
Rrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrrr
ทั้งสองหยุดชะงักเมื่อมือถือเจ้าปัญหาเครื่องเก่าดังขึ้นขัดจังหวะ หน้าจอแสดงชื่อของคนที่โทรเข้ามา ร่างบางจึงรีบจัดแจงเสื้อผ้าของตนให้เข้าที่ก่อนจะกดรับสายนั้น
"อ่าาา......ซีวอนมีอะไรหรอ"
(ครับพี่.....พอดีผมพึงประชุมเสร็จน่ะครับเลยอยากโทรมาฟังเสียงพี่ให้หายเหนื่อยซะหน่อย)
"แต่ฉันว่าคงไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ"
(ฮ่าๆพี่รู้ทันผมอีกแล้วนะครับ)
"มันแน่อยู่แล้วว่าแต่ว่ามีอะไรล่ะถึงได้โทรมาเนี่ย"
(คือผมจะโทรมาช้วยพี่ไปทานอาหารเย็นกันวันนี้น่ะครับ)
"อ่า.......ได้ซิคืนนี้ฉันว่างพอดี"
(ครับพี่งั้นเดียวตอน หกโมงผมไปรับที่คอนโดนะครับ)
"อื้มๆแล้วฉันจะรอนะ"เมื่อบทสนทนาจบลงนิ้วเรียวก็กดตัดสายด้วยสีหน้าร่าเริง
"ฮัน~.....ขอโทษน้าาาคืนนี้ฉันคงไปกับนายไม่ได้แล้วล่ะ" ร่างบางทำหน้าสำนึกผิดอย่างแรงเพราะกลัวร่างสูงตรงหน้าจะน้อยใจ
"ไปกับซีวอนเถอะฉันไม่ว่าอะไรหรอก"...........เพราะฉันไม่มีสิทธฺ์ในตัวนายอยู่แล้วฮีชอล
"อ่า~ฮันไม่โกรธฉันหรอขอบคุณน้าา~"ร่างบางเข้าสวมกอดร่างสูงอย่างอ้อดออนเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่โกรธตน
"อื้ม....เดี่ยวฉันไปส่งที่คอนโดแล้วกัน"ร่างสูงจัดแจงเสื้อผ้าของตนก่อนจะปีนกลับไปยังที่นั้งของคนขับและออกรถคันหรูมุ่งหน้าไปยังคอนโดของร่างบางทันที
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk..To..Writer
อ๊ากกกก!!! ใรที่สุดตอนที่ 1 มันก็คลอดออกมาแล้วล่ะทุกคนครับ >w<
แบบว่า...................ไม่อยากจะบอกเลยว่า.........ตอนนี้น่ะไอ้ไรท์เตอร์มันแต่งตอนสอบอยู่ = =
ไม่รู้สินะความคิดต่างๆมักจะพลังพลูออกมาตอนอยู่ในห้องสอบ = ="
ยังไงก็
เม้น!!! ด้วยนะตะเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อ๊างงงงงงงงงงง~
ความคิดเห็น