ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : _เพื่อนใหม่_Rewite!!!
난 참 어리석은 놈인걸 너를 향한 어떤 마음도 말할 수 있는 용기가 없어
ฉันเป็นผู้ชายที่โง่มาก ไม่มีความกล้าที่สามารถพูดอะไรจากใจต่อหน้าเธอได้
ณ โรงอาหาร
"เอ่อ....ซีวอนโทษทีที่มาช้า" ฮันกยองกล่าวของโทษซีวอนที่มานั้งรออยู่ก่อนแล้ว
"นายรู้ไมฉันมานั้งรอนายนานแค่ไหนน่ะ......ว่าแต่นั้นนายพาใครมาด้วยน่ะ" ซีวอนถามฮันกยองที่หาร่างบางที่เค้าไม่รู้จักมาด้วย
"อ๋อ....นี้ คิม ฮีชอล พึงย้ายเข้ามาน่ะ" ฮันกยองเนะนำเพื่อนใหม่ให้ซีอวน
"อะ...อือฉันชื่อฮีชอลนะแล้วนายล่ะ" ฮีชอลเป็นฝ่ายถามซีวอนที่ตอนนี้มองหน้าของตนโดยไม่ระตาสายแม้แต่น้อย
ริมฝีปากบางสีแดงระเรือ ผิวขาวราวกับหิมะ
งดงามราวดอกกุหาบกลางหิมะงดงาม........จนอยากจะสัมผัดสักครั้ง
ไม่ซิอยากจะได้มาครอบครองต่างหาก
"อ...อ่อฉันชื่อ เชว ซีวอน ยินดีที่ได้รู้จัก" ซีวอนที่พึงเรียกสติของตนกลับมาได้เอ่ย
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ" หึ.....เชว ซีวอนอย่างนั้นเหรอ......เจอกันจนได้นะ
"ฮีชอลมานั้งตรงซิ" ฮันกยองเอ่ยช้วนฮีชอลที่ยื่นอยู่ให้มานั้งข้างๆตนและซีวอน
"อือ" ฮีชอลพยักหน้ารับก่อนจะนั้งลงข้างซีวอน
"ว่าแต่เธออยู่ห้องไหนเหรอ...." ซีวอนเอ่ยถามร่างบางที่นั้งข้างๆตน
"อ๋อ ฉันอยู่ห้อง A ปี 4น่ะ" ร่างบางตอบก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน
รอยยิ้ม.....ที่ยั่วยวนให้สัมพันธ์
รอยยิ้ม....ที่แฝงไปด้วยความแค้น
"จิงเหรอพวกฉันก็อยู่ห้องนั้นเหมือนกันเลย...จิงมะฮัน" ซีวอนหันมาถามเพื่อนของตน.....เพื่อนที่ถูกลืม
"อืม" ฮันกยองพยักหน้ารับ
"เหรอ...แล้วทำไมเมื่อเช้าฉันไม่เห็นพวกนายเลยอะ" ร่างบางถามด้วยความสงสัย
"อ๋อ.....สำหรับพวกฉันน่ะจะเข้ากี้โมงก็ได้...แล้วฮีชอลอยากบางไล่ะฉันทำให้ได้นะพ่อฉันใหญ่นะ555+" ซีวอนหัวเราะอย่างภูมิใจ........โดยที่ไม่รู้เลยว่าใครบางแทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่
"จิงเหรอ....ไม่เอาหรอกฉันเกรงใจน่ะ" ร่างบางที่ได้แต่ยิ้มอยู่อย่างนั้น......แต่ข้างในแทบจะระเบิดออกมา
"ฉันขอตัวไปซื้อน้ำแปปนึงนะ" ฮันกยองกล่าวก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ
"อ่าวนี้ได้เวลาเข้าชันเรียนแล้วนี้เราไปกันเถอะฮีชอล" ซีวอนเอ่ยชวนร่างบาง
"แล้ว.....ไม่รอฮันกยองก่อนเหรอ" ร่างบางถามเมื่อยังเห็นฮันกยองยังไม่กลับมา
"ไม่จำเป็นหรอกเจ้านั้นน่ะ.....กลับคนเดียวได้อยู่แล้ว"
"งั้นเหรอ...." ร่างบอกเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะเดินตามร่างสูงไป.....แต่ก็คงยังไม่ลืมหันมามองร่างสูงอีกคนที่ถูกทิ้งไว้
"อะ...อ่าวไปกันแล้วเหรอ" ฮันกยองเอ่ยกับตัวเองเมือเห็นว่าเพื่อนของตนทั้งสองไม่อยู่แล้ว
"ฉันคงเป็นได้แค่...ส่วนเกินซินะ"
"เลิกเรียนแล้วนายว่างรึป่าว" ซีวอนเอ่ยถามร่างบาง
"ต้องขอโทษด้วยนะฉันไม่ว่างน่ะต้องไปธุระน่ะ" ร่างบางกล่าวขณะที่เก็บอุปกรณ์การเรียนลงประเป๋าใบใหญ่ของตน
"งั้นฉันไปส่งเอามะ"
"ไม่เป็นไรหรอกฉันเกรงใจน่ะ ฉันไปก่อนนะสายมากแล้วฝากสวัดดีฮันกยองด้วยนะ" ร่างบางกล่าวลาเล่นทำเอาร่างสูงอารมณ์ขึ้นเลยทีเดียว
"ชิ....เล่นตัวน่าดู....แต่ก็น่าสนุก" ร่างสูงกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกไปตามทางเดินอย่างเบื่อหนาย
~ 너의 머릿결 Yeah 그 손가락 Oh 그 미소를 짓는 입술 끝까지~
~누구와도 바꿀 수 없는 그녀만의 색깔에 난 빠져버렸어~
เสียงโทรสับราคาแพงของร่างสูงดังขึ้น
"ว่าไง มีเรื่องอะไรโบอา" ร่างสูงกล่าวถามปลายสาย
(คือคืนนี้ฉันอยากให้คุณซีวอนเวะมาที่ร้านฉันหน่อยน่ะ) เสียงหวานตอบกลับด้วยน้ำเสียงยั่วยวน
"แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ"
(ก็ไม่รู้ซินะ.....พอดีวันนี้ฉันมีคนพิเศษเเนะนำให้คุณนะ)
"ที่ร้านของเธอน่ะยังมีคนที่ฉันยังไม่เคยผ่านมือฉันอีกเหรอ"
(คนนี้ยังแน่นอน......รับลองว่าคุณซีอวนต้องติดใจแน่)
"งั้นคืนนี้เจอกัน"
(ฉันจะเตรียมห้อง V.I.P ไว้รอรับคุณละกัน)
"อือ งั้นแค่นี้นะฉันจะได้โทรไปตามฮันกยองไปเป็นเพื่อน" ร่างสูงกล่าวก่อนจะกดตัดสายทิ้ง
ร้าน Clown
"เรียบร้อย" หญิงสาวกล่าวก่อนจะว่างโทรสับของตนลง
"ขอบใจมากนะโบอา...เธอช้วยฉันได้เยอะเลย" ร่างบางอีกคนกล่าวขอบคุณ
"เพื่อนเก่ามาขอให้ช้วยก็ต้องช้วยอย่างสุดความสามารถซิ.......แล้วเธอคิดจะทำอะไรต่อไประฮีชอล" หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อนของตนด้วยความสงสัย
"หึ....ฉันคิดจะทำอะไรต่อไปน่ะเหรอ....มันอยู่ในหัวของฉันหมดแล้วล่ะ" ร่างบางกล่าวก่อนเสยะยิ้ม
"เอาเหอะ...เธอคิดจะทำอะไรก็ทำไปแต่อย่าลากฉันไปเกี่ยวด้วยล่ะกัน"
"รู้แล้วน่า.......งั้นเดี่ยวฉันไปเตรียมตัวก่อนที่พวกนั้นจะมาดีกว่า"
ฉันเป็นผู้ชายที่โง่มาก ไม่มีความกล้าที่สามารถพูดอะไรจากใจต่อหน้าเธอได้
ณ โรงอาหาร
"เอ่อ....ซีวอนโทษทีที่มาช้า" ฮันกยองกล่าวของโทษซีวอนที่มานั้งรออยู่ก่อนแล้ว
"นายรู้ไมฉันมานั้งรอนายนานแค่ไหนน่ะ......ว่าแต่นั้นนายพาใครมาด้วยน่ะ" ซีวอนถามฮันกยองที่หาร่างบางที่เค้าไม่รู้จักมาด้วย
"อ๋อ....นี้ คิม ฮีชอล พึงย้ายเข้ามาน่ะ" ฮันกยองเนะนำเพื่อนใหม่ให้ซีอวน
"อะ...อือฉันชื่อฮีชอลนะแล้วนายล่ะ" ฮีชอลเป็นฝ่ายถามซีวอนที่ตอนนี้มองหน้าของตนโดยไม่ระตาสายแม้แต่น้อย
ริมฝีปากบางสีแดงระเรือ ผิวขาวราวกับหิมะ
งดงามราวดอกกุหาบกลางหิมะงดงาม........จนอยากจะสัมผัดสักครั้ง
ไม่ซิอยากจะได้มาครอบครองต่างหาก
"อ...อ่อฉันชื่อ เชว ซีวอน ยินดีที่ได้รู้จัก" ซีวอนที่พึงเรียกสติของตนกลับมาได้เอ่ย
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ" หึ.....เชว ซีวอนอย่างนั้นเหรอ......เจอกันจนได้นะ
"ฮีชอลมานั้งตรงซิ" ฮันกยองเอ่ยช้วนฮีชอลที่ยื่นอยู่ให้มานั้งข้างๆตนและซีวอน
"อือ" ฮีชอลพยักหน้ารับก่อนจะนั้งลงข้างซีวอน
"ว่าแต่เธออยู่ห้องไหนเหรอ...." ซีวอนเอ่ยถามร่างบางที่นั้งข้างๆตน
"อ๋อ ฉันอยู่ห้อง A ปี 4น่ะ" ร่างบางตอบก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน
รอยยิ้ม.....ที่ยั่วยวนให้สัมพันธ์
รอยยิ้ม....ที่แฝงไปด้วยความแค้น
"จิงเหรอพวกฉันก็อยู่ห้องนั้นเหมือนกันเลย...จิงมะฮัน" ซีวอนหันมาถามเพื่อนของตน.....เพื่อนที่ถูกลืม
"อืม" ฮันกยองพยักหน้ารับ
"เหรอ...แล้วทำไมเมื่อเช้าฉันไม่เห็นพวกนายเลยอะ" ร่างบางถามด้วยความสงสัย
"อ๋อ.....สำหรับพวกฉันน่ะจะเข้ากี้โมงก็ได้...แล้วฮีชอลอยากบางไล่ะฉันทำให้ได้นะพ่อฉันใหญ่นะ555+" ซีวอนหัวเราะอย่างภูมิใจ........โดยที่ไม่รู้เลยว่าใครบางแทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่
"จิงเหรอ....ไม่เอาหรอกฉันเกรงใจน่ะ" ร่างบางที่ได้แต่ยิ้มอยู่อย่างนั้น......แต่ข้างในแทบจะระเบิดออกมา
"ฉันขอตัวไปซื้อน้ำแปปนึงนะ" ฮันกยองกล่าวก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ
"อ่าวนี้ได้เวลาเข้าชันเรียนแล้วนี้เราไปกันเถอะฮีชอล" ซีวอนเอ่ยชวนร่างบาง
"แล้ว.....ไม่รอฮันกยองก่อนเหรอ" ร่างบางถามเมื่อยังเห็นฮันกยองยังไม่กลับมา
"ไม่จำเป็นหรอกเจ้านั้นน่ะ.....กลับคนเดียวได้อยู่แล้ว"
"งั้นเหรอ...." ร่างบอกเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะเดินตามร่างสูงไป.....แต่ก็คงยังไม่ลืมหันมามองร่างสูงอีกคนที่ถูกทิ้งไว้
"อะ...อ่าวไปกันแล้วเหรอ" ฮันกยองเอ่ยกับตัวเองเมือเห็นว่าเพื่อนของตนทั้งสองไม่อยู่แล้ว
"ฉันคงเป็นได้แค่...ส่วนเกินซินะ"
"เลิกเรียนแล้วนายว่างรึป่าว" ซีวอนเอ่ยถามร่างบาง
"ต้องขอโทษด้วยนะฉันไม่ว่างน่ะต้องไปธุระน่ะ" ร่างบางกล่าวขณะที่เก็บอุปกรณ์การเรียนลงประเป๋าใบใหญ่ของตน
"งั้นฉันไปส่งเอามะ"
"ไม่เป็นไรหรอกฉันเกรงใจน่ะ ฉันไปก่อนนะสายมากแล้วฝากสวัดดีฮันกยองด้วยนะ" ร่างบางกล่าวลาเล่นทำเอาร่างสูงอารมณ์ขึ้นเลยทีเดียว
"ชิ....เล่นตัวน่าดู....แต่ก็น่าสนุก" ร่างสูงกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกไปตามทางเดินอย่างเบื่อหนาย
~ 너의 머릿결 Yeah 그 손가락 Oh 그 미소를 짓는 입술 끝까지~
~누구와도 바꿀 수 없는 그녀만의 색깔에 난 빠져버렸어~
เสียงโทรสับราคาแพงของร่างสูงดังขึ้น
"ว่าไง มีเรื่องอะไรโบอา" ร่างสูงกล่าวถามปลายสาย
(คือคืนนี้ฉันอยากให้คุณซีวอนเวะมาที่ร้านฉันหน่อยน่ะ) เสียงหวานตอบกลับด้วยน้ำเสียงยั่วยวน
"แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ"
(ก็ไม่รู้ซินะ.....พอดีวันนี้ฉันมีคนพิเศษเเนะนำให้คุณนะ)
"ที่ร้านของเธอน่ะยังมีคนที่ฉันยังไม่เคยผ่านมือฉันอีกเหรอ"
(คนนี้ยังแน่นอน......รับลองว่าคุณซีอวนต้องติดใจแน่)
"งั้นคืนนี้เจอกัน"
(ฉันจะเตรียมห้อง V.I.P ไว้รอรับคุณละกัน)
"อือ งั้นแค่นี้นะฉันจะได้โทรไปตามฮันกยองไปเป็นเพื่อน" ร่างสูงกล่าวก่อนจะกดตัดสายทิ้ง
ร้าน Clown
"เรียบร้อย" หญิงสาวกล่าวก่อนจะว่างโทรสับของตนลง
"ขอบใจมากนะโบอา...เธอช้วยฉันได้เยอะเลย" ร่างบางอีกคนกล่าวขอบคุณ
"เพื่อนเก่ามาขอให้ช้วยก็ต้องช้วยอย่างสุดความสามารถซิ.......แล้วเธอคิดจะทำอะไรต่อไประฮีชอล" หญิงสาวเอ่ยถามเพื่อนของตนด้วยความสงสัย
"หึ....ฉันคิดจะทำอะไรต่อไปน่ะเหรอ....มันอยู่ในหัวของฉันหมดแล้วล่ะ" ร่างบางกล่าวก่อนเสยะยิ้ม
"เอาเหอะ...เธอคิดจะทำอะไรก็ทำไปแต่อย่าลากฉันไปเกี่ยวด้วยล่ะกัน"
"รู้แล้วน่า.......งั้นเดี่ยวฉันไปเตรียมตัวก่อนที่พวกนั้นจะมาดีกว่า"
Nan sujU
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น