ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -ใครคนนั้น-100%
เจ้าหญิง..........ใครว่าต้องคู่กับเจ้าชายเสมอไป..
บางทีเจ้าหญิงอาจจะจะชอบหมีก็ได้นะ.........
ปี 4 ห้อง A*
"เขาลือกันเจ้าหญิงเปลียนแฟนคนใหม่อีกแล้วว่ะ"
"เฮ้ยๆ แล้วไอ้เปะจีนนั้นโดนสบัดทิ้งไปแล้วเหรอวะซีวอน??"
"ก็เออดิวะ เมื่อเดือนที่แล้วเห็นมันหงอยไปเป็นเดือนเลย"
"คงมีสถาพเหมือกับนายเลยซินะ = 0 ="
"ไม่พูดเมิงจะตายมะไอ้เยซอง = =*"
"โทษทีว่ะเพื่อน....เฮ้ยๆเจ้าหญิงมาทางนั้นแล้วโว้ย"
ทุกคนหันไปมองร่างบางที่ใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิงเดินเข้าห้องมาพร้อมรัศมีอันเจิดจ้าชวนแสบตาแต่ก็ชวนให้หลงไหล ก่อนเจ้าของร่างจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ประเจ้าของตน
"มองไม...."
ทันทีที่ผู้เป็นเจ้าหญิงพูดจบทุกคนรับหันหน้ากลับมาดังเดิมหันที........ด้วยความหวาดกลัวกับน้ำเสียงเย็นเยือกนั้น
เจ้าหญิงทั่วไปอาจจะเปรียบได้กับนางฟ้าแสนใจดี
แต่ไม่ใช่กับเจ้าหญิง"ฮีชอล"ผู้นี้.....
"เฮ้ย..ไอ้ซีวอนเมิงอะกล้าสุดแล้ว...ลองไปถามดูดิ"เยซองรองประธานนักเรียนกระซิบเพื่อนซี้ของตนทำเอาซีวอนสะดุง
"เรื่อง....คนใหม่นั้นอะน่ะ....เมิงจาบ้าเรอะเข้าไปถามมีแต่จะตายป่าว" ซีวอนเจ้าชายของโรงเรียน(กระซิบ)ด่าเพื่อนรักของตน
"หรือเมิงไม่อยากรู้........"
"......................"
"ถ้าอยากก็ไปถามซะไป๊!!" เยซองเน้นน้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะ(ถีบ)ส่งเพื่อนรักของตนออกไปเผชิญหน้ากับหายณะ
"ฮ.....ฮ..ฮีชอลครับ" เสียงเข้มของร่างสูงที่ค่อนข้างจะสั่นๆทำให้ร่างบางหันมามองอย่างสงสัย
"มีไร....."
"ค..ค..คือ...." ถึงจะอยากรู้แค่ไหนมันก็ไม่ใครหน้าใครมันยอมเสี่ยงชีวิตขนาดนั้นหรอก
"อ่อ.....ถ้าจะถามเรื่องนั้นน่ะเหรอ....??" เสียงหวานของร่างบางกล่าวอย่างรู้ทัน
"อะ...อือ"
"ถ้าอยากรู้ก็หันไปดูหลังห้องสิ......"
แค่คำพูคเบาๆแต่ทั้งห้องกลับพร้อมเพียงใจกันหันไปดู แต่ก็ต้องตกตะลึกกับภาพที่เห็น
ไม่จริง!!!
เป็นไปได้ไงวะไม่หน้าเชื่อ!!
ใครคนนั้นที่นักเรียนทั้งห้องตะลึงกับความไม่คาดฝันอยู่นั้นก็คือ......
หมีใหญ่มิทรา แห่งแก๊ง Epik Bear ผู้ครองโรงเรียน!!!!
-------------------------------30%---------------------------------------
"มิทรา จิน!!" นักเรียนทุกคนในห้องหากก็ไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
โลกนี้มันเป็นอะไรไปวะเนี้ย!!!
ทำไมเจ้าหญิงของโรงเรียนถึงเลือกเจ้าหมีนี้ว่ะ??
"ห๊ะ??....มีอะไรกันเหรอ??" ดูเหมือนเจ้าตัวยังไม่รู้ = ="
"พวกเรากลับที่เหอะเดี่ยวอาจารย์จะเข้าสอนแล้ว"เสียงเข้มของเยซองเรียกสติของนักเรียนทุกคนกลับมาก่อนจะแยกย้ายกลับที่ของตนด้วยความมึนงง
"สหวัดดียามเช้านักเรียนทุกคน"
"อ่าวฮันกยองยังไม่มาเรียนอีกเหรอเนี้ย" อาจารย์หนุ่มทักทายเหล่าลูกศิษย์ก่อนจะถามหาคนที่หายไปรวมเดือนแล้ว
"ยังไม่โผ่ลหัว เอ้ย!! ยังไม่มาเลยคับ" ซีวอนรีบตอบอย่างรวดเร็ว
"ไม่หน้าเชื่อนะว่าเด็ดเรียนดีอย่างฮันกยองจู่ๆจะหายหน้าไปเฉยๆเป็นเดือนแบบนี้น่ะ"
'ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะครับอาจารย์ ก็มันเป็นพิษไข้ใจนี้น่า55+ ^[]^' ซีวอนตะโกนกังลั้น...อยู่ภายในใจ
"ขอโทษที่มาสายคราบบบบบบบบบบบบบบบบบ" เจ้าของภาษาเกาหลีแปลงๆตะโกนพร้อมกับเสียงเหนื่อยหอบจากการวิ่งมาเมื่อกี่
"เธอหายไปไหนมาเป็นเป็นเดือนน่ะฮันกยอง!!!" อาจารย์หนุ่มใช้เสียงที่ค่อนข้างจะดัง(มาก)ทำให้ร่างสูงของฮันกยองสะดุ้งเล็กน้อย
"คือ......คือผม"
"อะไรเธอจะแก้ตัวอะไรอีกห๊ะ!!!" อาจารย์หนุ่มใช้เสียงที่ดังกว่าเดิม
'ไม่รอดแน่ฮันกยองเอ๋ย' <<<<ความคิดของนักเรียนทั้งห้อง
"คือ....คือ..." คิดสิวะคิดข้ออ้าวสิโว้ยยยยยยยยก่อนจะไม่ได้ตายดี >[]<ll
"คือพ่อผมป่วยกะทันหันผมเลยต้องลืมกลับจีนเพื่อไปดูแลท่านน่ะคับ" สุดยอดสมองเด็กเรียนอย่างฉันสะอย่าง55+
"แล้วทำไมเธอถึงไมโทรมาแจ้งทางโรงเรียนล่ะโทรสับก็มีไม่ใช่เรอะ"
"คือ ...คือบ้านผมมันอยู่บ้านนอกเลยไม่มีสัณณาญน่ะคับ = ="" เอ้าวะยอมบ้านนอกดีกว่าให้คนอื่นรู้ว่ากลับไปนอนต้อมใจอยู่ที่บ้าน
"งั้นฉันจะปล่อยเธอไปก่อนเห็นว่าเป็นเด็กเรียนดีมาตลอดหรอกนะไปไปนั้งที่ได้แล้ว"
"ขอบคุณครับ T^T" ว่าแล้วก็รีบวิ่งมาที่เก้าอี้ของตนอย่างเร่งด่วน
แต่.....เค้าหน้าจะเป็นที่สนใจของนักเรียนในห้องนะ(เสียงดังขนาดนั้น)
แต่นักเรียนทั้งห้องกลับเพ่งเล่งไปที่จุดอื่น
"เฮ้ชินดงมีอะไรกันเหรอ??" เค้าหันไปกระซิบถามเพื่อนสนิทที่โต๊ะข้างๆหันที
"อ๋อไม่มีอะไรมากหรอก.....แต่ฉันพอจะรู้สาเหตุที่ฮีชอลบอกเลิกนายแล้วล่ะ= =""
"แล้วสาเหตุคือ??"
"อยากรู้ก็หันไปดูนั้นซิ แต่ขอเตือนไว้ก่อนว่าทำใจดีๆนะโว้ย" ชินดงกล่าวเตือนเพื่อนรักของตนอย่างหวังดี
ฮันกยองค่อยๆหันอย่างสโลโมชั่น.........จนกระทั้งสายตาของเค้าไปหยุดอยู่ที่จุดสนใจของนักเรียนทั้งห้อง
= [] =" โอ้พระเจ้า!!!นี้ท่านลงโทษลูกหรืออย่างไรกัน
เพราะภาพที่เห็นก็คือ..........เจ้าหญิงแสนสวยของมวลมนุษย์คิมฮีชอลกัมลังซบไหล่ของหมีใหญ่หน้าโหดมิทราจินที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือตรงหน้าอย่างไม่รูร้อนรู้หนาวอยู่!! เท่านั้นไม่พอฮีชอลที่รักยิ่งของเค้ายังส่งยิ้มหวานที่ทำให้เค้าปวดใจอย่างยิ่งมาให้เค้าด้วยนี้เซ่!!!
------------------------------70%------------------------------------
"เอ้าทุกคนตั้งใจเรียนกันหน่อย!!!" เสียงอันทรงพลังของอาจารย์หนุ่มสามารถดึงความสนใจของเหล่านักเรียนกลับมาได้อีกครั้ง
"อ่าวฮันกยองเป็นอะไรน่ะ ไม่สะบายเหรอ??" ชนิดงเอ่ยถามเพื่อนรักที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้แล้วบน่พึมพันๆอะไรสักอย่างกับตนเองอยู่
"ไม่เป็นอะไร....แค่อยากกระโดดตึกตาย = =ll"
"เฮ้ยเพื่อนเรื่องแค่นี้เอง อีกหน่อยก็ลืมๆแล้ว" พูดปลอบใจเพื่อนรักพลางตบหลังเป็นกำลังใจ
"ใจว่ะเพื่อน.....แต่ฉันไม่มีวันลืมฮีชอลลงนี้หว่า T^T"
"เฮ้อก็นะ .....ฉันเองก็ไม่รู้จะปลอบใจแกยังไงแล้วว่ะ"
"แกไม่ต้องปลอบใจฉันหรอก!!ค่อยดูแล้วกันฉันจะต้องทำให้ฮีชอลกลับมาคบกับฉันให้ด้ายยยยยยยย!!" ฮันกยองตะโกนออกมาเสียงดังคงจะลืมให้ว่าเค้าไม่อยู่กันแค่2คน = =^
โป๊ก!!!
"ใครปามาว่ะ" ฮันกยองหันมองรอบๆตัวก่อนจะหยิบวัดถุที่ลอยมากระทบหัวของคน
"กระดาษ....??" เอ่ยกับตัวเองเบาๆก่อนจะค่อยๆค้ายก้อนกนะดาษนั้นออกทำให้ปรากฏข้อความในนั้น
ฝันไปเถอะไอ้หน้าเจ๊ก เจ้าหญิงเค้าต้องมาคบกับฉันโว้ย
ถ้าแกยังจะดื้อด้านอีกล่ะก็............เตรียมตัวทำประกันอัคคีภัยที่บ้านไว้เลย5555+
เจ้าชาย ซีวอน
"หน่อยมันจะมากไปแล้วนะโว้ย"ทันทีที่อ่านข้อความจบก็ทันไปทางเจ้าของข้อความที่ตอนนี้ทำหน้าเยียดหยามกันสุดๆ
"ได้!!แล้วเราจะได้รู้กันว่าให้จะได้เจ้าหญิงคืน!!"
---------------------------------------------100%------------------------------------------
ครบ100%แล้วนะคับ
ขอร้องล่ะช้วยเม้มกันหน่อยนะคับT^T
จามีกำลังใจแต่งต่อะกะซึกกะซึกT^T
I - U
I - U
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น