รักนี้ ไม่ใช่ฝัน ?

ลำดับตอนที่ #4 : รักนี้ ไม่ใช่ฝัน ตอนที่ 3

     @ น้องต้อง

สวัสดีครับทุกคน ผม ต้องเองครับคงรู้จักกันแล้วนะครับผมชื่อจริงชื่อ

นาย ทัศพงค์ เป็นลูกคนที่สองของตระกูลครับ พ่อของผมท่านทำธุรกิจเกี่ยวกับรถยนต์ ผมเกิดมาพร้อมกับทุกอยางยากได้อะไรก็ต้องได้  มีแต่สาวๆสวยๆเข้ามาให้ผมลิ้มลองเสมอๆ โดยที่ผมไม่ต้องเข้าหาเลยทีเดียว ผมก็ใช้ชีวิต ตามประสาวัยรุ่น ทั่วไป ส่วนพี่ชายของผมนะมันทำงานอยู่เมืองนอก  

เป็นอีกสาขาหนึ่งของบ้านผม ส่วนผมเองยังเรียนอยู่ ก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนหนักหรอกครับ ก็มันหน้าเบื่อนิ วันๆไม่เห็นมีอะไร พอดีวันนั้นผมไปเจอพี่ปีสองคนหนึ่ง สวยมากเลยครับตอนแรกไม่รู้เลยนะครับว่าเป็นผู้ชาย ดูแล้วหน้ารักมมากเลย  แต่พอผมเข้าไปจีบ กลับถูกปฏิเสธ อย่างไม่มีชิ้นดีเลยละครับ ผมเลยตามเขาไปที่คอนโด ถามว่าผมรู้ได้ไงนะหรอครับไม่ยากเลยผมก็ขี้รถตามไปสิครับโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลย ส่วนเรื่องเบอร์โทรผมนะขอกับเพื่อนของเขาพอดีว่าแฟนของเพื่อนพี่เขานะเป็นเพื่อนผมเอง ที่ผมขอเขาเป็นแฟนนะเพราะ ต้องการเอาชนะไงครับอยากจะรู้เหมือน กันว่าจะใจแข้ง สักแค่ไหนกัน ผมนะเป็นพวกชอบเอาชนะคนอยู่แล้วละครับ  แต่ติดที่ว่าผมไม่เคยคบกับผู้ชายด้วยกันแต่ยังไงผมก็ไม่ยอมแพ้ หรอกครับบอกไว้เลย ไม่ยอมงายๆหลอกครับพี่คนสวย เสร็จผมแน่!!!!  

        @พี่ฟ้า

  นี้ก็วันที่สามแล้วละครับ ที่ไอ้เด็กนั้น มันมารับมาส่งผมทุกวันแถมมันยังมากินข้าวกับผมอีก คนที่ วิทยาลัยก็ซุบซิบเรื่องของผมใหญ่เลย ข่าวกระจายไปเร็วมากๆเลยละครับ

“ นี้ไอ้ฟ้ามึงคบกับไอ้เด็กนั้นแล้วไงวะ”  จะมีใครละครับที่ชอบเสือกเรื่องของผมก็ไอ้กอล์ฟไงครับ มันถามพร้อมกับทำหน้าแบบสงสัยมากๆๆ

“เออทำไมวะ “ ผมตอบแบบน้ำเสียงไรอารมณ์

“ไหนมึงบอกไม่ชอบมันไงวะ หลงมันแล้วสิ พึงจะอาทิตเดียวเอง ไปรับไปส่งกัน แบบนี้มีอะไรแล้วแน่เลยวะ” มันพูดพร้อมทำหน้ากวนตีนผม

“ มีอะไรเชี้ยไรมึง หลงบ้ามึงดิ มันท้ากู ขอคบกูเลยตกลงเรื่องอะไรจะยอมงายๆ วะไม่มีทาง กูตั้งกฎ กับมันไว้แล้ว ผิดกฎเมื่อไร จบกับแน่”  ผมพูดพร้อมทำหน้าเซ้งๆ ท่ามันทำได้ตามกฎของเราจะทำไงดีวะเนีย ผมคิดในใจแล้วก็เครียด ไม่น่าไปรับคำท้ามันเลยจริงๆ

   พอได้เวลาหมดคาบเช้า ผมก็ลงมากินข้าวกับไอ้กอล์ฟ

“ นูนไอ้ฟ้าผัวมึงมาแล้ว” ไอ้กอล์ฟพูดพร้อมกับทำหน้ากวนตีนใสผมแล้วตักข้าวเขาปาก

“ผัวพองมึงดิแดกข้าวไปเลยมึง”ผมพูดพร้อมทำหน้าเซ้งๆ

“ พี่ที่รักครับ ไปซื้อข้าวเป็นเพื่อมผมไหน” พอมันมาถึงโต๊ะผม มันก็จับแขนผมแล้วลากผมไปซื้อข้าวเลย ไอ้เด็กเชี้ยนี้ไม่มีมารยาทเลย

“ มึงอยากกินอะไรมึงก็ไปซื้อสิ พากูไปทำไม”

ผมพูดพร้อมกับสะบัด แขนออก  

มันรีบกระชากตัวผมเข้าไปใกล้มันแล้วพูดว่า

“เราเป็นแฟนกันนะครับพี่ที่รักจะไปด้วยกันดีๆหรือจะให้ผมอุ้มไป” มันพูดพร้อมเตรียมตัวจะอุ้มผม

“ไม่ต้องเลยนะมึงกูไปด้วยก็ได้!! เร็วๆดิกูหิ้วข้าว”

พอผมพามันไปซื้อข้าวเสร็จก็มานั้งกินกัน

พร้อมกับทะเลาะกันไปกินข้าวกันไปจนได้เวลาขึ้นเรียน

“ตอนเย็นมารอผมที่หน้าตึกนะครับ”

“เออ” ผมพูดพร้อมเดินไปขึ้นห้องเรียน

ระหว่างที่ผมขึ้นห้องก็มีกลุ่ม

ผู้หญิงกลุ่มหนึง เดินมาทางผม

“นี้อีพวกผิดเพศ ได้ข่าวว่าแกเป็นแฟนกับน้องต้องของพวกฉันหรอ” มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ชอบไอ้เด็กบ้านั้นแน่เลย

ดูจากการแต่ตัวแล้ว ก็เออ กระโปง สั้นจนจะเห็นอะไรอย่างว่าและ

ชุดนี้ฟิดสุดๆ กระดุม นี้จะหลุดออกมาแล้ว น่าขยะแขยงสุดๆ

ผมทำปากเชิดแล้วพูดว่า “เออ ทำไมหรอ” พร้อมมองจิกไปที่พวกเธอ

“อร๊ายๆๆไม่จริงอะ น้องต้องไม่ใช้เกย์แก ทำอะไรน้องต้องของพวกฉัน” นังชะนีนั้นร้องยังกับบ้านมันไฟไหม ดูแล้วตลกดีอะ

“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี้ บอกไว้เลยตรงนี้นะ ท่าฉันเป็นน้องต้องของพวกแกนะแล้วมีอีพวกชะนี นิสัยสันดานแบบนี้มาติดพันนะขอบอกเลยว่าฉัน หนีไปเป็นเกย์ดีกว่าคนอะไร หน้าขยะแขยงสินดี แล้วฉันก็ไม่ได้ไปขอร้องน้องต้องของพวกแกให้มาคบกันฉันสะหน่อย น้องต้องของพวกเธอตั้งหากที่ มาขอฉันคบเอง ก็แบบนี้และสวยด้วยดีด้วย ใครๆก็อยากได้” ผมพูดใสหน้าเลย

แล้วเดินขึ้นห้องทันที ปล่อยให้พวกชะนีนั้นกรีดกันไป 555+

สะใจจริงๆ 

พอได้เวลาเลิกเรียนผมก็มารอมันที่หน้าตึกเรียน

ของผมมันนัดผมไว้ เวลา 13.40

ผมมารอมันจนตอนนี้เวลา 15.00 แล้วแม้ง

ให้กูมาเรอทำเชี้ยอะไรวะกูรอมึง มาจะ 2ชั่วโมงแล้ว

นะมึง มีเสียงขอความเข้า มาที่โทรศัพท์ผม

“พี่ที่รักครับพอดีผมมีธุระนิดหน่อยนะครับต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไปรับไม่ได้”

ไอ้เด็กเชี้ยนี้ มึงไม่ว่าง แล้วไม่บอกตั้งแต่แรกวะ

ให้กูรอมึงอยู่ได้

ผมโมโหสุดๆ รีบกลับคอนโด เลยทันที่

แม้งไอ้เชี้ยกอล์ฟก็กลับไปอยู่บ้านกลับเมียมัน

ทิ้งกูอยู่คนเดียว

พอผมกับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำ เลยเพื่ออารมฌ์ไม่ดีของผมจะเบาลงบ้าง

ไอ้เด็กเชี้ยนะมึง อย่าให้รู้ว่าไปกับสาวๆนะมึงแม่จะฟาดให้หัวแบะเลย

 ผมไม่ได้หึงนะครับทุกคน

แค่โมโหที่มันปล่อยให้ผมรอ แค่โมโหจริงๆนะครับ

 เชื่อผมนะ-_-

เวลา 22.00 น

ผมใกล้จะนอนและครับ

กำลังจะเข้าห้องนอนก็ได้ยิน

เสียงเคาะห้อง

ใครวะมาดึกๆคนกำลังจะนอน

พอผมเปิดประตูไป จะเป็นใครสะอีกครับก็ไอ้เด็กเชี้ยนั้นไง

“มึงจะมาทำไมดึกๆหะกูจะนอนแล้ว”ผมพูดพร้อมเดินเข้าห้องไปไม่สนใจมัน

“ผมมาขอโทษยะครับที่ปล่อยให้พี่รอนะครับ”

มันพูดพร้อมกับยื่นชอดอกไม้มาให้ผม

“มึงจะซื้อมาทำไมวะ” ผมพูดพร้อมกับร้อนที่ใบหน้าแล้วเดินหันหลังให้

มันรีบเดินเข้ามากอดผม “ซื้อมาขอโทษที่ปล่อยให้พี่สุดที่รักรอไงครับ”

พอผมได้ยิน ใจผมก็เต้นแปลกๆนะครับ มันร้อนที่ใบหน้าหัวใจทำงานเหมือนคน วิ้งมาหนักนะครับ

ผมนิ่งไปสักพักก็ดันตัวมันออก แล้วรับชอดอไม้มา

“เออกูให้ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะมึง ที่หลังท่ามึงไม่ว่างก็ไม่ต้องมารับกูก็ได้”

 “ไม่เอานะครับวันนี้มันไม่ว่างจริงๆขอโทษนะครับ”

มันพูดพร้อมทำหน้าสำหนึกผิด ตอแหลจริงๆมึง

“เออๆ กลับไปได้แล้วมึง”

ผมพูดพร้อมดันตัวมันออกไปตรงประตูห้อง

แล้วผมกูพูดกับมันว่า     "เออมารับเช้ามารับเย็นมากินข้าวด้วย
     ทำให้ได้ตลอดนะมึง" ผมพูดพร้อมจะปิดประตูห้อง ไอ้ต้องมันจับแขนผมแล้วพูดว่า
           
              "  แน่นอนครับพี่ มากกว่ารับเช้าเย็น
        ผมก็ทำได้นะครับ พี่คงยังไม่รู้ ขอบอกไว้เลยนะครับพี่ว่า ! ลีลาผมดีนะครับ^-^ " 

มันพูดพร้อมกับห้อมแก้มผม ชิชิชิชิ!!!

ไอ้เด็กเชี้ยๆๆๆๆๆๆๆ

ผมรีบปิดประตูห้องแล้ววิ่งเข้า

ห้องนอนเลยทันที  ทำไมกันนะหัวใจมันเต้นแปลกๆ หน้าร้อนยังไงไม่รู้ๆๆ

ปล่อยมันเหอะๆรีบๆนอนดีกว่า

                

                      จบไปแล้วนะครับกับตอนที่3 ของนิยายเรื่องนี้ 
                 เข้ามาเป็นกำลังใจกันหน่อยนะครับ ขอบคุณทุกความคิด
                  เลยนะครับ ขอบคุณจริงๆ จะพยายามอัพให้ได้ทุกวันนะครับ
                  ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ บอกไว้เลยนะครับเรื่องนี้สบายๆคลายเครียดๆ เบาๆครับ ^-^