รักนี้ ไม่ใช่ฝัน ?

ลำดับตอนที่ #3 : รักนี้ ไม่ใช่ฝัน ตอนที่ 2

                                                   

   สวัสดิ์ดีครับคุณผู้อ่านที่รักคงรู้จักชื่อผมกันแล้วใช้ไหมครับ

บอกอีกทีนะครับ ผม นายฟ้ากระจ่าง เรียกงายๆว่าฟ้าครับ สูง175ครับตัวขาวๆตาสีดำสนิทปากอมชมพู เส้นผมสีน้ำตาลอ่อน ผมนะจริงๆแล้วไม่ได้ปากร้ายอย่างที่ทุกคนคิดหลอกครับแค่ปากผมมันไว้กว่าความคิดเท่านั้นเอง! นะครับ ผมเป็นคนจังหวัด พระนครศรีอยุธยานะครับคุณแม่เป็นคนเชียงใหม่ท่านแต่งงานกับคุณพ่อและมาอยู่กินที่บ้านของคุณพ่อที่อยุธยาครับ ทั้งบ้านผมเป็นลูกคนที่2 เรียกง่ายๆว่าลูกคนเล็กสุดท้องเลยละครับมีพี่สาวอยู่คนหนึ่งชื่อ น้ำครับ ทั้งบ้านก็รู้แล้วนะครับว่าผมชอบผู้ชายแต่ก็ไม่มีใครว่าอะไรผมสักคนเลยเพราะว่า บ้านของผมรับเรื่องแบบนี้ได้ครับ คนเรานะมองกันที่ความสามารถและความดีการกระทำ ไม่ใช่รสนิยมครับ ผมนะเป็นคนที่รักใครยากมากๆและทุกครั้งที่ผมรักใครผมก็จะเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้งเสมอเลยจนผมเริ่มคิดว่าความรักนะมีแค่ในนิยายและความฝันเท่านั้นและ เออ ช่างมันเหอะครับกลับมาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่าครับ .....

   ...... เฮ้อๆ ถึงสะทีห้องที่รักของฉัน  วันนี้เจอแต่เรื่อง

ขอนอนพักเอาแรงหน่อยละกัน เพิ่งจะ 5โมงเย็นเองผมกำลังจะนอนหลับ เสียงข้อความจากโทรศัพท์ ผมก็ดังขึ้น ผมกดดูแล้วก็ต้องทำหน้าช็อคๆ ๆ“  วันนี้ทำกับผมไว้แสบ ไม่น่ารักเลยนะครับ”

เออ ผมต้องอธิบายกับทุกคนไหมครับว่านี้มันคือข้อความของใครแม้งมันเอาเบอร์มาได้ไงวะไอ้เด็กเชี้ย หวังไปเหอะว่ากูจะตอบข้อความมึง ผ่านไปได้15นาที่ก็มีเสียงดังจากสายเรียกเข้าของผม เบอร์แปลกนี้หว่า ต้องเป็นเบอร์ไอ้เด็กเชี้ยนั้นแน่เลยวะ ไม่รับเด็ดขาดเลยขอบอก แม้งมันเอาเบอร์มาได้ไงวะ ผมบนกับตัวเองแต่เสียงของโทรศัพท์มันไม่ยอมดับเลย แม้งจะโทรหาญาติมันหรือไงวะ กดตัดสายแม้งเลย ท่าโทรมาอีกนะมึง แม่จะตัดปิดโทรศัพท์แม้งเลย สักพักขอความก็เข้ามาอีกผมเปิดขอความนั้นขึ้นมาอ่าน “ ไม่กล้ารับสายผมกลัวหลงรักผมหรอครับ^_^” กลัวเชี้ยอะไรของมึงคนอย่างกูเนียนะจะกลัวมึงไม่มีทางอะ บอกตรงจุงเบยๆๆๆๆ ยังอีกกูยังจะมีอารมสนุกๆ แม้ง งงว่าเอาเบอร์เรามาได้ไงวะ ยังไม่ทันจะว่างโทรศัพท์ มันก็โทรมาพอดีเลย ผมก็รับสิครับใครจะยอมให้มันมาว่าว่ากลัวมันไม่มีทาง “มึงโทรมาทำไม” ผมไม่เปิดโอกาสให้มันพูดหลอกครับ พูดก่อนแม้งเลยมันไส้นักมึง

“ ทำไมเสีนงดังจังเลยละครับพี่สาวเอยพี่ชาย” มันพูดพร้อมกับทำเสียงแบบ ล้อเลียนผม ไอ้เด็กเชี้ยนี้จะกวนตีนไปไหนวะ

    “มึงโทรมาได้ไงเอาเบอร์กูมาจากไหน !!”   ผมพูดกระแทกเสียงใสมัน “ ไม่ต้องรู้หลอกครับ รู้แค่ว่าผมมีทั้งเบอร์มือถือแล้วก็เบอร์ห้องของพี่เลยละครับ” มันทำเสียงกวนๆใสผม

 “เบอร์ห้องพ่องมึงดิ อย่ามากวนตีน มึงเลิกโทรหากูได้ละกูลำคานท่าอยากนักก็ไปหาอีพวกชนีที่ต่อแถวรอมึงเอาอยู่ไป ไอ้เด็กเชี้ย”

ผมตะโกนใสมันไปพร้อมกับตัดสายโทรศัพท์“หึปิดเครื่องสะเลยน่าลำคาน “ สติแตกแปป!!

พอหลังจากผมสงบสติอารมฌ์ตัวเองก็ไปอ่าบน้ำพออ่าบน้ำเสร็จผมก็เปิดตู้เย็นหาของในตู้เย็นมาทำอะไรกิน ไม่มีอะไรมากหลอกครับ

  ต้มจืดวุ้นเส้น

พัดน้ำมันหอยใสกุ้ง

ไข่เจียวหมูสับ

  ผมก็นั้งกินไปอารมณ์เริ่มดีขึ้นละพอได้กินของอร่อยๆคึคึ

กินไปสักพัก ก็มีเสียงเคาะห้องผมดังขึ้น

เอะๆ ไอ้กอล์ฟมันก็มี กุนแจ นี้หว่า

หรือมันจะลืมวะ ผมก็เลยเดินไปเปิด

ปรากฏว่าไม่ใช้ไอ้กอล์ฟ แต่เป็นไอ้เด็กเชี้ยนั้น

ผมรีบปิดประตู ทันที แต่มันดันเอามือ มาขวางเอาไว้

พร้อมกับดันตัวผมเข้า ห้องแล้วมันเข้าตามมาแล้ว

ปิดประตู สะเลย “มึงทำเชี้ยอะไรเนีย มึงเข้ามาห้องกูทำเชี้ยไร ออกไปเลยนะมึง” ผมพูดพร้อมกับตะโกนใสหน้ามัน

มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใสผม แล้วบอกว่า “ กลัวพี่เหงานะครับเลยมาอยู่เป็นเพื่อน”   แล้วทำหน้าเก๊กแบบที่มันเคยทำ

  ผมคิดอะไรดีๆออกและ

 “กลัวเราเหงาหรอน้องชาย “ ผมพูดพร้อมกับทำท่ายั่วๆเดินไปหามัน แต่ไรผลมันทำหน้านิ่งๆพร้อมเดินเขามาหาผมด้วย ชิ!ไอ้เด็กบ้ามึงมันคนประเพศไหนกันวะ รับมือยากชะมัด

ผมรีบกระโดดหนีพร้อมกับตะโกนถามมันว่า”มึงทำอะไรของมึงวะ” มันทำหน้านิ่งๆ พร้อมพูดว่า” ก็พี่ยั่วผมก็พร้อมสนองไงครับ^-^”

  บ้านมึงดิสนองเชี้ยไร “ไหนมึงบอกไม่ชอบผู้ชายไงแล้วมาห้องกูทำไม”  มันทำหน้าเก๊กแล้วเดินเข้ามาหาผม แล้วพูดว่า

“ผมบอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายก็ไม่ได้แปลว่าผมรังเกรียดสะหน่อยครับ^-^”

แม้งทำหน้ากวนตีนอีกและ

แล้วมันก็พูดต่อว่า เอาดีๆเลยนะครับพี่

ที่ผมมาที่นี เพราะว่าผม ชอบพี่พี่หน้ารักดี เป็นแฟนผมไหมละครับ  

ผมอึ้งไปเลยละครับอะไรมันจะตรงขนาดนี้ครับ

ผมนะชินแล้วละครับกลับประโยคนี้ ตั้งแต่ผมเกิดมาก็มีคนมาสารภาพรักกับผมมากมาย และพอผมตกลงก็ผิดหวังไปสะทุกครั้ง

 จนผมไม่กล้ารักใครอีกเลย

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่น จริงที่มันดูเร็วแต่

แววตาของเด็กนั้นมันดูมุ่งมั่นและ เข็มแข้งบอกตรงๆนะครับ

ผมแพ้สายตาแบบนี้ที่สุดเลย

 “ บะ!!บ้านมึงดิ มาขอเป็นแฟนกู เจอกันแค่ไม่ถึงวัน

แถมมึงยังกวนตีนกูอีก กูคงดีใจตายละ”

“ผมพูดจริงๆนะครับพี่ ผมนะไม่เคยขอใครเป็นแฟนเลยนะครับแต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยละครับ ตกลงไหมครับ? ”   

 เหอะๆ ผมหัวเราะในลำคอ ไม่เคยบอกรักใครหรอ ชิ

หน้ายังมึงเนียนะบอกเลยนะ ว่ากูไม่เชื่อ เจ้าชู้ตัวพ่อยังมึง

ไม่มีทาง “ เอาสิท่ามึงทำให้กูเชื่อได้กูจะยอมเป็นแฟนมึง”

มันทำหน้ายิ้ม “ อย่าเพิ่งยิ้มไปมึง นับจากวันนี้มึงต้องไปรับไปส้งกูทุกวันแล้วสาวๆที่มึงคบอยู่ต้องเลิกให้หมดตกลงไม ครับน้องต้อง” ผมพูพร้อมยิ้มแบบเย็นๆใสมัน ผมเชื่อว่าไม่มีทางเด็ดขาดที่มันจะทำได้ เพราะมันเป็นคนที่รักสบาย ดูท่าทางแล้วมันเทียวเก่งๆและก็คงไม่ยึดติดกับใคร ข้อเสนอของผม มันไม่มีทางทำได้แน่นอน “ตกลงครับ”     มันพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง “พรุ่งนี้เตรียมตื่นแต่เช้านะครับ ผมจะมารับ ฝันดีครับ” มันพูดพร้อมเอามือลวงกระเป๋าเดินออกจากห้องอย่างสบายใจ

 แม้งเหนือความคาดหมายของผมจริงๆเลยละครับ

นี้ผมกำลังสร้างปัญหาให้ตัวเองหรือป่าววะ !!

 เสียงข้อความเข้า ผมเปิดขึ้นมาดู “ เตรียมตัวไว้ดีๆนะครับพี่ที่รัก ร่างกายของพี่และหัวใจของพี่ มันต้องเป็นของผมแน่!!^-^”

  เชื้ยๆๆเอยงานเข้าแล้วไงกู

                                                                                            
                               จบแล้วนะครับกับตอนที่ 2 
                    ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะครับติมชมได้นะครับ