รักนี้ ไม่ใช่ฝัน ?

ลำดับตอนที่ #2 : รักนี้ ไม่ใช่ฝัน ตอนที่ 1

                      ณ โรงอาหารของวิทยาลัย
       เฮ้ย!!!! ไอ่ฟ้าเรื่องที่ไอ่เด้กนั้นมันขอมึงเป็นแฟนนะ มึงว่าไงวะ
" มึงจะมาถามอะไรตอนนี้วะไอ่กลอฟคนกำลังกินข้าว" 
        "ก็กูอยากรู้นี้หว่า " เล่ามาดิมึง 
   "เล่าเหี้ยไรละ มึงก็ปัญญาออน มึงจะให้กูตกลงกับไอ่เด็กบ้านั้นหรอมึงเอาอะไรคิดวะ"
        "เอามึงดูดิวะแม้งโคตรหล่อเลยวะสาวๆนะติดมัยเต็มเลย มึงชอบไม่ใช่หรอวะแบบนี้อะ"
      ชอบเหี้ยไรละไอ่หล่อมันก็หล่อดีอยู่หลอกวะแต่แม้ง ขี้เก๊กแถมเจ้าชู้อีก กูไม่อยากกับไปเสียใอีกแล้ววะ "มึงอย่าพูดอีกนะทำให้กูหนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าอีกแล้ว -*-"
        
              .... เรื่องเมื่อเช้า ...

      แม้งไอ่เชี้ยกลอฟ เพราะมึงคนเดียวเลยไอ่บ้าทำให้กูสายจนได้ 
      "เออ มึงจะบนทำไมวะ รีบๆเหอะ เดียวแม้งไม่ทันเช็คชื่อ เร๊วๆดิ!!!!"

     " เฮ้ย!!!ๆๆๆๆ ไอ่กลอฟมึงจะหยุด เดินทำไมวะ"  ผมพูดพร้อมกับหัวเสียเพราะอีก 15 นาทีก็จะได้เวลาเช็คชื่อแล้ว
      "ไอ่ฟ้ามึงดูนั้นดิ ไอ่ต้องเด็กปีหนึ่งนี้หว่า"
  ผมมองไปตรงที่ไอ่เด็กนั้นอยู่
                " ไม่เห็นจะหล่อเลยวะ" ผมพูดออกไปจริงแล้วมันตรงกันข้ามเลยละ
เพราะวะ มันทั้งหล่อทั้งดูดี มาก สูงตั้ง 185 อะไรมันจะสูงขนาดนั้น ดวงตาสีน้ำตาลผมดำสนิทผิวสีน้ำผึง จมูกรับกลับใบหน้า ได้เหมาะ ทำให้ดูมีเสน่ห์มากๆเลยละ 
  เเละเพราะว่าที่พูดไปแบบนั้นก็ไอ่เด็กบ้านั้นมันมองมาทางนี้อยูานะสิ! ชิ!
ไอ่ขี้เก๊ก "เฮ้ยๆๆๆ ไอ่ฟ้ามันเดินมาทางนี้แล้ววะ" 
     "เออพี่ครับพี่ชื่ออะไรหรอครับ" มันถามพร้อมกับทำหน้ากวนๆใส 
      "ถามทำไม!!!" ผมกระชากเสียงใส ไอ่บ้าที่ยืนทำหน้าเก๊ก คิดว่าหล่อหรือไง เออ!! มึงคิดถูก 
      " ผมเห็นพี่น่ารักดีนะครับ" มันพูดพร้อมกับทำหน้า อ่อนๆใสผม หน้ารักตายและ
          "โรคจิต!!!" ผมพูดพร้อมกับเดินหนีมันแต่มันเอาตัวมาขวางผมไว้ กลิ่นกายของมัน
       ช่างเยายวนเพศตรงข้าเหลือเกิน พร้อมกับ ยื่นหน้าเขามาใกล้ๆ หูของผมและพูดด้วย
น้ำเสียงนุ่มๆ ว่า "พี่ครับลองมารักกันไหมครับ"


                 ฟ้าๆ ฟ้าๆ ไอ่ฟ้า!!!ๆๆๆๆ 

   ฮะๆๆ ว่าไง  "กูเรียกมึงตั้งหลายรอบแล้วนะมึง" 
         คิดถึงไอ่เด็กนั้นอยู่หรอวะ 
         "บ้านมึงดิ! เลิกพูดถึงมันเลยนะมึง แม้งเด็กเชี้ยอะไรไม่รู้" 
555+  ไม่พูดก็ได้วะ 
        ชิ! เด้กบ้าอะไรหลงตัวเอง คิดว่าหล่อมากหรือไงวะ !!!


  ..................  พอได้เวลาเลิกเรียนผมก็ออกไปรอรถหน้า วิลัย คนเดียว
        ก็ไอ่กลอฟนะ มันหนีผมไปกินข้าวกับแฟนมัน แม้งไม่เคยกินไงวะ ข้าวเนี้ย!!!!! 
         ระหว่างที่กำลังรอรถอยู้ก็มีรถ สปอร์ตขีมาข้างทางที่ผมเดิน พร้อมกลับ
     บีบแตรเรีก ผมหันไปมองประจกค่อยๆปรับลง จะใครสะอีกละก็ไอ่เด็กบ้านั้นไง
         "พี่ครับกลับบ้านกับผมไหมครับเดียวผมไปส่ง"  มันถามพร้อมยักคิ้วให้ผม
     ผมโครตรเกลียดหน้ามันตอนนี้จังเลย แม้มากวนตีนอยู่ได้ คนยิ่งอารมไม่ได้
  " มึงเห็นปะนี้อะไร"  ผมพูดพี้อมกับชีไปที่เท้า
"มึงคงรู้ใช้ป่ะว่าอะไรเขาเรียกว่าตีนกูมีตีนกูกลับเองได้!!!.
       ผมไม่รอให้มันพูดตอบรีบเดินหนีมัน
           มันกลับขีรถตามมาพร้อมกับบีบแตร เสียงดังจนคนอื่นหันมามอง
      ผมรีบเดินเข้าไปหามันเคาะกระจบรถมันแรงๆ"มึงจะบีบแตรหาญาติมึงหรอ"
                มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชีพร้อมพูดว่า"ท่าพี่ไม่อยากอายพี่ก็ขึ้นมาสิครับ"
    " ชิ มึงคงคิดว่ากูเป็นนางเอกนิยายหรอวะที่จะต้องอายใคร มึงคิดผิดวะมึงจะบีบก็เรื่องของมึงกูไปละ"
            ผมรีบเดินออกมา  มันลงจากรถแล้ววิ้งมาทางผม
แล้วพูดว่า" ใจร้ายจังครับมาเหอะผมไม่ทำอะไรพี่หลอก ผมชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย. 
     มันพูดพร้อมทำหน้าล้อเลียนผม  
  " มึงแม้งฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องไงวะ บอกว่าไม่ก็ไม่สิวะ" ผมตะโกนใสหน้ามัน
   พร้อมรีบวื้งขึ้นรถไป เพราะรถเมล์มาพอดี แม้งเด็กเชี้ยไรไม่รู้ปากดีชิบ บอกว่าชอบผู้หญิงหรอ 
ระหวังเหอะ!! มึงจะหลงชอบกูเข้า แล้วเราจะโมโหทำไมก็แค่มันบอกชอบผู้หญิงเอง ชิ!!
วันนี้เจอแต่เรื่อง ซวย!ๆๆๆ 

                                 

                                   จบไปแล้วนะครับกับตอนแรก
                        ขอบใจทุกคนมากนะครับ อ่านแล้วก็ติชมกันบ้างนะครับ
                         ทุกคนท่าเขียนคำผิดไปบ้างต้องขอโทษนะครับ 
                               แต่เรื่องนี้NC แซ่บนะครับขอบอกจากประสบการตรง555+
                                          ล้อเล่นน๊าๆๆครับ ^-^