คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 2 เด็ดดอกหญ้า สะเทือนถึงดวงดาว 3/3
“ขา จะอ้อนอะไรแม่นะ”
“เปรี้ยวหวานอยากเล่นฝนจัง”
“ฝนตกหนักแบบนี้เล่นไม่ได้ค่ะ เปรี้ยวหวานจะป่วยนะ”
ธรณ์ฝึกให้ลูกเป็นสาวขาลุย ให้เล่นทุกอย่างเท่าที่เหมาะสมกับเด็กในวัยนี้ เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนชายหนุ่มพาลูกเล่นน้ำฝน แต่ฝนไม่ตกหนักมากเท่านี้ เขาให้เหตุผลว่าลูกจะได้มีภูมิต้านทาน ไม่เจ็บป่วยง่ายๆ เมื่ออากาศเปลี่ยนแปลง ซึ่งเธอก็เห็นด้วยกับการเลี้ยงลูกแบบลูกทุ่ง แน่ละ มีสามีเป็นหมอ ถึงแม้จะเป็นหมอรักษาสัตว์แต่ความน่าเชื่อถือก็พอๆ กับหมอรักษาคน
“ไว้ค่อยเล่นวันที่พ่ออยู่นะคะ”
“แม่เล่นด้วยไหมคะ”
ทรายรุ้งกอดลูกสาวแน่นขึ้นเมื่อลมแรงพัดเอาความเย็นจากสายฝนเล็ดลอดเข้าทางช่องเล็กๆ ของซอกหน้าต่าง มือบางลูบศีรษะเล็กก็พบว่าผมที่ธรณ์มัดให้เมื่อเช้าเละไม่เป็นทรงแล้ว สักพักเธอคงต้องทำให้ใหม่
“เล่นค่ะ เล่นด้วยกันสามคนเลยดีไหม”
“ดีค่ะ”
“กินข้าวกันค่ะสองแม่ลูก”
คุณแม่ลูกอ่อนยกถาดอาหารออกจากครัว เป็นจังหวะเดียวกับฟ้าด้านนอกร้องลั่นจนแรงสั่นสะเทือนส่งให้กระจกทั่วบ้านสั่นไหวไปด้วย
เปรี้ยวหวานไต่ลงจากตักแม่ ทว่าเป้าหมายไม่ได้เป็นข้าวผัดกระเทียมของโปรดกับอาหารสองสามเมนูบนโต๊ะญี่ปุ่นที่น้าสาวเพิ่งนำมาวางไว้ให้ แต่เป็นเบาะสีฟ้าอ่อนซึ่งมีไข่ตุ๋นนอนอยู่ เจ้าตัวเล็กลืมตา แขนขาปัดป่ายไปมา ปากจิ้มลิ้มค่อยๆ เม้มเข้าหากัน น้ำตาเม็ดเล็กๆ จวนร่วง สาวน้อยแนบแก้มตัวเองเข้ากับแก้มน้อง ตบก้นน้องเบาๆ เลียนแบบที่น้าสาวทำยามกล่อมไข่ตุ๋น
“โอ๋ๆๆ พี่อยู่นี่นะไข่ตุ๋น ไม่ต้องกลัวนะ”
“แค่ซีทำข้าวผัดกระเทียมให้เปรี้ยวหวานเข้าหน่อย ฟ้าถึงกับผ่าเลยหรือพี่แซน” ทะเลจันทร์พูดติดตลกระหว่างตักแกงจืดเต้าหู้ไข่วางให้ในจานข้าวหลานสาว “เปรี้ยวหวานมากินข้าวก่อนค่ะ เดี๋ยวน้าซีดูน้องให้นะ”
“ค่ะ”
พอน้าสาวบอกว่าจะดูน้องให้ เด็กหญิงปั้นดาวจึงยอมเดินมานั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าโต๊ะ จับช้อนจับส้อมเป็นอาวุธได้ก็ตักข้าวผัดกระเทียมเข้าปากคำแล้วคำเล่า ยกนิ้วโป้งสองนิ้วและชมเปาะว่าอร่อยแล้วอร่อยอีก ทำเอาทะเลจันทร์แทบตัวลอย
“ฝนตกหนักแบบนี้ต้นแก้วมังกรจะเป็นอะไรหรือเปล่า” แม้เป็นลูกกสิกรและช่วยงานที่บ้านมาตั้งแต่เด็ก ทว่าด้านงานไร่งานฟาร์มหากเทียบกับน้องสาวน้องชาย ทรายรุ้งยอมถอยตัวเองไปอยู่ปลายแถว สาขาที่หญิงสาวเลือกเรียนในระดับอุดมศึกษาจึงเอื้อต่อการดูแลกิจการของครอบครัวในเรื่องบัญชีและรายรับรายจ่ายมากกว่า
“พอฝนหยุดตกน้ำก็ระบายออกไปเอง แก้วมังกรเป็นพวกกระบองเพชรก็จริง แต่ก็ทนทั้งแดดทั้งฝน อึดจะตาย” อีกไม่กี่อาทิตย์ท่อนเขียวๆ พวกนี้จะออกตุ่มดอกเต็มไปหมด สำหรับทะเลจันทร์ไม่มีดอกไม้ใดสวยยิ่งกว่าดอกขาวๆ ของแก้วมังกร ฝนตกทำให้ท้องฟ้าไม่สวยก็จริง แต่ทำให้ต้นไม้เจริญงอกงาม “เออนี่พี่แซน ต้นทานตะวันโตหรือยัง”
“ทานตะวัน ?”
“ก็เดือนก่อนโน้นพี่ธรณ์ขอให้ซีหาเมล็ดทานตะวันให้ บอกว่าจะเอาไปปลูกในฟาร์ม”
“งั้นหรือ” ยังมีอะไรที่เธอไม่รู้อีกอย่างนั้นหรือ แต่คงไม่แปลกกระมัง เพราะขนาดเรื่องใหญ่อย่างการสร้างบ้านหลังใหม่ไว้ท้ายฟาร์ม ธรณ์ยังบอกให้รู้หลังจากที่เขาตัดสินใจทั้งหมดแล้วเสร็จสรรพ
“อ้าว พี่แซน มะ...ไม่รู้ ?” ทะเลจันทร์กุมขมับ “โอยยยยย หรือพี่ธรณ์ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์พี่แซนละเนี่ย แล้วซีเผลอบอกไปแล้วด้วย ตายๆๆ พี่แซนทำเป็นว่าไม่ได้ยินอะไรก็แล้วกันนะ”
หากให้คาดเดา ต้นทานตะวันที่ว่าธรณ์คงปลูกไว้ท้ายฟาร์มเช่นเดียวกับบ้านหลังใหม่ของเขา ทรายรุ้งได้แต่ยิ้มให้น้องสาว เธอจุกจนพูดอะไรออกมาไม่ได้เลย
“พี่ธรณ์”
“ไง”
ธรณ์รับสายพลางพาดเสื้อกาวน์บนพนักเก้าอี้ทำงาน น้ำเสียงธีรดาบ่งบอกว่าเหนื่อยหน่าย เพียงเท่านี้คนเป็นพี่ชายก็เดาได้ว่ามีสิ่งใดเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา
“พรุ่งนี้ทับทิมไปหานะ”
“ทะเลาะกับพ่ออีกแล้วใช่ไหม” ธีรดาเติบโตในเมืองกรุง ต่างจากเขากับธารณ์ที่โตมาจากการเลี้ยงดูของย่า
“รู้ได้ยังไงคะ”
“เรามาหาพี่ได้ มีอยู่ไม่กี่เหตุผลหรอก”
“คิดถึงเปรี้ยวหวานต่างหากค่ะ แต่ก็เบื่อเมียใหม่ของพ่อ ทับทิมไม่ชอบ”
“อยากย้ายมาช่วยงานพี่ที่นี่ไหมล่ะ”
สัตวแพทย์หนุ่มยื่นข้อเสนอ และรู้ดีว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร ธีรดารักงานที่บริษัทมากพอๆ กับที่เขารักฟาร์มนกกระจอกเทศกับโรงพยาบาลสัตว์
“หึ ขืนไปอยู่ที่ฟาร์มแบบถาวร พ่อก็ได้พาผู้หญิงเข้าบ้านสนุกเลยน่ะสิคะ เดือนนี้ที่ทับทิมนับได้ปาเข้าไปสามคนแล้วนะคะ ทับทิมอยากไปตั้งหลักสักพัก พร้อมเมื่อไรจะกลับมาจัดการแม่นี่”
เสียงสะอื้นดังผ่านสายทำให้ธรณ์กำเครื่องมือสื่อสารแน่น ธีรดากำลังร้องไห้ ภายนอกน้องอาจเป็นคุณหนูจอมเหวี่ยง แต่ไม่มีใครรู้ดีเท่าคนในครอบครัวว่าจริงๆ แล้วเป็นพวกแข็งนอกอ่อนใน
“ทำไมวันนั้นทับทิมถึงไม่ตายตามแม่ไปด้วยนะ จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้”
“ทับทิม !”
ความคิดเห็น