คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 ความใส่ใจแม้เพียงน้อยนิด 1/3
ทรายรุ้งคลายอ้อมแขนที่กอดลูกสาวไว้ทั้งคืนแล้วชันตัวขึ้นจากเตียงด้วยความเคยชินเนื่องจากเป็นเวลาตื่นนอนตามปกติ แทบไม่มีแสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาด้านในห้องนอนผ่านผ้าม่านโปร่งเพราะท้องฟ้าด้านนอกยังมืดมิด หรือหากจะมีบ้างก็เพียงแสงจากไฟตามถนนดินภายในฟาร์ม น่าจะอีกเกือบชั่วโมงกว่าแสงแรกของวันจะโผล่พ้นแนวเขาลิบๆ เมื่อสายตาปรับให้พอมองได้รางๆ ในความมืด จึงเห็นว่าผ้าห่มผืนเล็กของเปรี้ยวหวานม้วนเป็นก้อนตรงปลายเตียง ชายผ้ามุมหนึ่งกองอยู่กับพื้นไม้มะค่าเคลือบเงา
ปลายเท้าเรียวทิ้งลงบนพื้นแล้วลุกขึ้นไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้ลูกจนถึงอก หนูน้อยคงกำลังฝันถึงอะไรสักอย่างที่มีความสุข สังเกตได้จากกระจับปากจิ้มลิ้มยิ้มนิดๆ เปรี้ยวหวานเป็นเด็กไม่งอแงแม้ตื่นนอนขึ้นมาแล้วไม่เจอใครในห้อง หญิงสาวจึงพาตัวเองเข้าห้องน้ำอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วออกจากห้องโดยปิดประตูให้เบาที่สุด จากนั้นจึงก้าวเท้าลงบันไดโดยอาศัยแสงสว่างจากไฟกิ่งติดผนัง สิ่งแรกที่ทำคือปลดล็อกประตูบ้านไว้ สามีมาถึงบ้านเมื่อไรจะได้ไม่ต้องลำบากล้วงกุญแจขึ้นมาไขเอง เธอทำเช่นนี้ทุกเช้าแม้ว่าเขาจะห้ามปรามทุกเช้าก็ตามว่าไม่ควรปลดล็อกทิ้งไว้
นึกถึงเมื่อคืนพานให้ใจเจ็บเป็นพักๆ ธรณ์ไม่ได้ทำตามที่เธอขอ หลังคุยกันเขาบอกเป็นรอบที่สองให้ขึ้นไปนอน เธอมีทางเลือกไม่มากนัก ซึ่งทางเลือกที่ว่านั้นคือพยุงเท้าหนักๆ ให้เหยียบบันไดแต่ละขั้นขึ้นไปยังห้องนอน มองดูรถยนต์สามีแล่นออกจากฟาร์มไปจนสุดทาง พอมองไฟท้ายรถไม่เห็นแล้วนั่นละเธอถึงพยายามข่มตาให้หลับ หากก็เป็นไปได้อย่างยากยิ่ง กระทั่งเขาไลน์แชทมาด้วยประโยคสั้นๆ ว่า ‘พี่ถึงแล้ว’ เธอจึงเบาใจ
ควรทำใจให้ชิน...
ทรายรุ้งบอกตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วน แต่หัวใจกลับเกเรเหลือเกิน กลายเป็นคนดื้อในทุกเรื่องที่เกี่ยวกับธรณ์ แถมยังต้องเก็บทุกอย่างไว้เองคนเดียว ไม่สามารถบอกใครได้เลยแม้แต่คนที่เธอไว้ใจและเชื่อใจอย่างน้องชายกับน้องสาว ภูตะวันกำลังมีความสุขกับการเตรียมเป็นคุณพ่อมือใหม่ ส่วนทะเลจันทร์ก็กำลังสนุกกับการเลี้ยงลูกสาววัยแบเบาะ
คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย รู้ตัวอีกทีก็ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัวแล้ว ทรายรุ้งสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเปิดตู้เย็นหยิบวัตถุดิบที่จะใช้ปรุงมื้อเช้าออกมาจัดการ
ทุกอย่างเสร็จสิ้นพระอาทิตย์ดวงใหญ่ก็โผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว บ้านหลังนี้ไม่มีแม่บ้าน ซึ่งนั่นเป็นความต้องการของเธอที่อยากทำทุกอย่างเองทั้งหมดแม้ว่าคุณย่าของธรณ์เคยคัดค้านไว้ตั้งแต่ก่อนแต่งงาน น่าเสียดายที่ท่านไม่อาจอยู่ต่อได้จนเด็กหญิงปั้นดาวโตเป็นสาว ท่านจากไปหลังเธอคลอดลูกได้เพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น ถึงอย่างนั้นช่วงเวลาไม่กี่เดือนเปรี้ยวหวานก็เป็นเหลนรักของคุณทวด เป็นเหลนคนแรกที่ท่านรักสุดหัวใจ
“แซน”
“ขะ...คะ” ทรายรุ้งเกือบทำชามหลุดมือ น่าตีตัวเองนัก เธอเหม่อลอยจนไม่รู้ว่าธรณ์เข้ามาในบ้านเชียวหรือ
“ประตูหน้าบ้าน ?” ชายหนุ่มหันเบนหน้าไปยังสิ่งที่ตนเพิ่งเปิดเข้ามา
“แซนรู้ค่ะว่าพี่ธรณ์จะพูดอะไร ขอโทษค่ะ”
“ถ้าปลดล็อกทุกเช้า คงต้องขอโทษพี่ทุกเช้า” ทรายรุ้งดื้อเงียบ โตมาด้วยกันทำไมเขาจะไม่รู้ คนงานฟาร์มนกกระจอกเทศทุกคนไว้ใจได้ แต่หากวันไหนคนแปลกหน้าหลงเข้ามาเล่า
“ก็...” ก็อะไรล่ะ นึกคำพูดไม่ออกเสียแล้ว
“พี่ขึ้นไปดูลูกก่อน คงใกล้ตื่นแล้ว”
“เช้านี้เปรี้ยวหวานน่าจะตื่นสายหน่อยค่ะ เมื่อคืนเล่นจนเหนื่อย เสียพลังงานไปเยอะ” เธอพูดตั้งยืดยาว แต่เขาแค่พยักหน้ารับ ดูเอาเปรียบกันไปหน่อย “พี่ธรณ์หิวหรือยังคะ แซนทำข้าวต้มไว้”
“ไม่เท่าไร แซนล่ะ”
อย่างหนึ่งที่ทำให้เธอรักธรณ์ก็เพราะเขาเป็นห่วงเป็นใยคนรอบข้างอยู่เสมอ แม้ในสถานการณ์ที่ความสัมพันธ์ไม่ปกติเช่นนี้เขายังถามไถ่ทุกวัน
“นิดหน่อยค่ะ”
“หิวก็ต้องกิน มาเถอะ”
ธรณ์เป็นฝ่ายตรงไปยังหม้อข้าวต้ม ที่ว่างข้างๆ ทรายรุ้งวางชามไว้สามชาม ชามเล็กสุดคือของเปรี้ยวหวาน ส่วนอีกสองที่เหมือนกันคือของเขาและเธอ ชายหนุ่มตักข้าวต้มใส่ทั้งสองชามแล้ววางให้บนโต๊ะ อดยิ้มอย่างเสียไม่ได้เมื่อเห็นชัดๆ ว่าเป็นข้าวต้มอะไร
“ปูหรือ”
“ค่ะ เปรี้ยวหวานบอกว่าอยากกิน” ทรายรุ้งเป็นฝ่ายรินน้ำใส่แก้วให้ ก่อนนั่งลงฝั่งตรงข้าม
หญิงสาวตักข้าวต้มเข้าปากได้คำหนึ่งก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อเงยหน้าขึ้นพบว่าธรณ์มองอยู่ก่อนแล้ว เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งไม่ต่างจากเวลาที่เปรี้ยวหวานซุกซนตามประสาเด็ก ก่อนจะตักกระเทียมที่เธอเจียวใส่ถ้วยเล็กๆ ไว้โรยให้ในจานแล้วพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เธอกินต่อได้
นั่นสินะ...เธอลืมใส่กระเทียมเจียวของโปรดไปได้อย่างไร
ทรายรุ้งยิ้มกับข้าวต้มกับชิ้นปูในช้อน หนึ่งในสิ่งที่ยังต่อลมหายใจในแต่ละวันให้เธอได้คือความใส่ใจในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของเขา ส่วนข้าวต้มปูเธอไม่ได้ทำเพียงเพราะแค่ลูกอยากกิน แต่ทำเพราะรู้ว่าเป็นของโปรดของธรณ์ด้วย เขาชอบขนาดว่ากินติดต่อกันได้ทุกเช้าตลอดทั้งเดือน เปรี้ยวหวานไม่ได้เหมือนธรณ์เพียงแค่หน้าตา ทว่าอาหารคาวหวานที่ชอบก็เหมือนๆ กัน
ความคิดเห็น