คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 วางมวยนอกสังเวียน 1/3
บรรยากาศยามเย็นภายในฟาร์มสุกรร่มรื่น แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติให้ความรู้สึกอบอุ่นซึ่งตรงกับวัตถุประสงค์แรกเริ่มของคุณการุณย์ ผู้ซึ่งบุกเบิกฟาร์มก่อนส่งต่อให้ลูกสาวคนเล็กรับไม้ต่อ
ชานบ้านตุ๊กตาคือสถานที่ที่สองพี่น้องมักนั่งพูดคุยกัน จนปัจจุบันที่แห่งนี้กลายเป็นเรือนหอหลังน่ารักของทะเลจันทร์กับปราบศึกไปแล้ว และแม้ว่าสายลมยามเย็นจะทำให้ทายาทคนเล็กของฟาร์มรู้สึกสดชื่น หากแต่ไม่มีอานุภาพมากพอที่จะทำให้ทายาทคนกลางผ่อนคลายได้เลย
ทะเลจันทร์พินิจใบหน้าพี่ชาย อะไรกันที่ทำให้ผู้ชายอารมณ์ดีและขี้เล่นอยู่เป็นนิตย์เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เมื่อเช้าก็ยังแกล้ง ยังแซวเธอเรื่องท้องป่องๆ อยู่แท้ๆ
“เป็นอะไรพี่ซัน หน้าบู๊ดบูด” เธอถามพี่ชายพลางลูบท้องกลมๆ อายุครรภ์ห้าเดือนของตนไปด้วย “ไข่ตุ๋นงอนลุงซันหรือลูก อ๋อ แม่รู้แล้ว งอนที่ลุงซันไม่ยิ้มให้หนูแน่เลย ใช่ไหมคะ”
“อยู่ดีๆ มาพูดจาให้ลุงหลานเขาผิดใจกัน”
ว่าที่คุณแม่ได้รับมะเหงกจากพี่ชายหนึ่งทีจนต้องเปลี่ยนมือจากลูบท้องมาเป็นลูบหน้าผากตัวเอง แม้ทะเลจันทร์จะมีครอบครัวไปแล้ว แต่สำหรับภูตะวัน หญิงสาวยังคงเป็นน้องตัวเล็กๆ ไม่ต่างจากวันวาน ยังคงเป็นยายม้าป่าดีดกะโหลกอยู่นั่นเอง
“เจ็บนะนี่ รังแกได้แม้แต่กับคนท้อง”
“คนท้องไม่ใช่คนป่วย ใครบอกไว้ จำไม่ได้หรือ” ชายหนุ่มทวนเหตุผลที่น้องสาวเคยยกมาอ้างเมื่อครั้งหนึ่งเขาเคยห้ามไม่ให้เธอเดินตรวจงานทั่วฟาร์ม ว่าที่คุณลุงไม่สนใจแม่ของหลานสาวที่มีกำหนดลืมตาดูโลกในอีกสี่เดือนข้างหน้า มือหนาถือโอกาสลูบท้องกลมทักทายเจ้าตัวเล็กเฉกเช่นที่เคยทำอยู่บ่อยๆ “ไงไข่ตุ๋น วันนี้ดื้อกับคุณหมอหรือเปล่าฮึ”
“หมอบอกกว่าแข็งแรงดี หลานสาวพี่ซันน่ะดิ้นแรงมาก ไข่ตุ๋นตื่นเต้นน่าดูเลยตอนเจอคุณหมอ แตะท้องซีจนแทบทะลุแน่ะ”
“อย่ามาใส่ความหลานฉัน” คนหวงหลานออกโรงปกป้อง
ทะเลจันทร์ลอบขำในลำคอ ขนาดว่าหนูน้อยไข่ตุ๋นที่สามีเธอตั้งชื่อจริงรอไว้แล้วว่า ‘ลัดฟ้า’ ยังไม่ออกมาชื่นชมความงดงามของโลก ภูตะวันยังหลงขนาดนี้ วันที่เธอคลอดลูกไม่อยากคิดเลยว่าลุงห่ามๆ คนนี้จะทั้งเห่อทั้งหลงมากขนาดไหน เพราะตอนที่ทรายรุ้งพี่สาวคนโตคลอดเด็กหญิงปั้นดาว ภูตะวันยังแทบย้ายตัวเองไปเฝ้าที่โรงพยาบาล
“นี่ไง หลานเห็นด้วยกับฉัน” เจ้าตัวเล็กดิ้นดุ๊กๆ ชายหนุ่มเลยตี๊ต่างเอาว่าหลานรับรู้ เขาต้องรีบเล่นกับไข่ตุ๋นก่อนสามีน้องสาวจะโผล่มา รายนั้นตั้งแต่ทะเลจันทร์ท้องความหวงก็เพิ่มขึ้นอีกระดับ ปราบศึกคิ้วชนกันทุกครั้งที่เขาลูบท้องทักทายหลาน หากก็ไม่ได้ห้าม เป็นเขาเองนี่แหละที่เกรงใจ
“ทำไมพี่ซันไม่หาเป็นของตัวเองบ้างล่ะ”
ภูตะวันเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มแปลกๆ อันปรากฏบนใบหน้ากลมๆ นั่นเขารู้ดีว่าเธอคิดอะไรอยู่
“แกหมายถึงอะไร” คนซึนแกล้งเฉไฉ
“ก็ลูกไง ถ้ามีลูก พี่ซันต้องเป็นพ่อที่ดีแน่ๆ”
“อย่างฉันน่ะนะจะเป็นพ่อคน”
“เมื่อก่อนซีก็ไม่เคยคิดหรอกว่าจะเป็นแม่ใครได้ ไม่เคยคิดว่าจะมีครอบครัว” เธอซุ่มซ่ามไม่มีใครเกิน ห้าวก็ขนาดนั้น นึกภาพตัวเองเป็นแม่คนไม่ออกเลย “จนมาเจอพี่ปราบ ซีถึงอยากสร้างครอบครัว ถึงไข่ตุ๋นจะมาไวแบบที่ซีไม่ทันตั้งตัว แต่ตั้งแต่ท้องชีวิตเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมาก”
“แกเป็นแม่ที่ดีได้”
“พี่ปราบก็บอกแบบนี้” ได้ทีทะเลจันทร์จึงคุยโว เปลี่ยนโหมดจากจริงจังมาเป็นทีเล่นทีจริง
“เออ ฉันก็ไม่น่าชง” น้องสาวเขาก็เป็นเสียแบบนี้ แต่จะว่าไปแล้วหากเจ้าหนูไข่ตุ๋นได้ยีนซุกซนมาจากทะเลจันทร์บ้าง ฟาร์มหมูการุณย์กาญจ์คงครื้นเครงขึ้นมาก จากที่แต่เดิมมีสองสาวสองวัยอย่างยายม้าป่ากับปั้นดาวทำให้ครื้นเครงอยู่แล้ว
“ไม่อยากมีลูกบ้างหรือ”
“เมียยังหาไม่ได้ ฉันจะเอาแม่พันธุ์ที่ไหนมาผลิตลูกวะ”
“ใครจะไปคิดล่ะ อาจจะปุ๊บปั๊บแต่งงานอย่างซีกับพี่ปราบก็ได้”
“เหมือนกันที่ไหน แกกับพี่ปราบรู้จักกันมาก่อนแล้ว”
“พี่ซันก็เหมือนกันนั่นแหละ นี่ไปแอบมีรักเก่าเมื่อครั้งก่อนซ่อนเอาไว้โดยที่ซีไม่รู้หรือเปล่า”
ห้วงหายใจภูตะวันพลันสะดุดกึก ใบหน้าหมอหมูลอยเต็มหัวไปหมดหลังทะเลจันทร์พูดจบ ชายหนุ่มพ่นลมหายใจ พยายามลบภาพยุ้งทองออก รักเก่าเมื่อครั้งก่อนน่ะไม่มีหรอก ต้องเรียกว่าคู่กัดเมื่ออดีตกาลสิถึงจะถูก
แล้วทำไมมึงต้องนึกถึงยายนั่นด้วยวะไอ้ซัน !
“แน่ะ แสดงพิรุธแบบนี้มีซ่อนไว้แน่ๆ ใช่ไหม”
“ปากหมาอย่างฉันใครจะชอบ” นั่นไม่ใช่ประโยคถ่อมตัว หากแต่เขาปลงเสียแล้วกับนิสัยที่แก้ไม่หายของตน
“ซีว่านะ พี่สะใภ้ก็คงเหมือนๆ พี่ซันนั่นแหละถึงจะปราบกันอยู่ เขาเรียกว่าอะไรนะ ศีลเสมอใช่หรือเปล่า”
“เซี้ยวนัก พี่ปราบอยู่ไหน ฉันจะเสี้ยมให้กำราบแกเสียหน่อย นับวันชักเอาใหญ่” ภูตะวันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกล้วงความลับ เขากับทะเลจันทร์มีบางอย่างสื่อถึงกันได้เสมอ
“จะให้พี่กำราบอะไรหืมซัน” ปราบศึกในชุดสบายๆ คลุมทับด้วยผ้ากันเปื้อนเดินออกมายังหน้าบ้าน รอยยิ้มอบอุ่นฉาบทั่วใบหน้า หากคาดการณ์ไม่ผิด เมียรักคงกำลังต่อปากต่อคำกับพี่เขยดังที่เขาและคนอื่นๆ เห็นจนชิน
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งข้างๆ ภรรยา สายตาที่นักวิจัยหนุ่มมองทะเลจันทร์กับลูกเปี่ยมไปด้วยความรักจนคนโสดซึ่งนั่งอีกข้างสัมผัสได้
“พี่ซันบอกว่าเดี๋ยวนี้ซีชักจะเอาใหญ่แล้ว ต้องให้พี่ปราบกำราบ” แก้มนุ่มๆ ซบลงบนไหล่สามี “คนเซี้ยวต้องโดนหอมแก้มเป็นการลงโทษ”
“เฮ้อ ฉันไปกินข้าวกับพ่อกับแม่ดีกว่า ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ” ภูตะวันลุกขึ้น ก่อนสวมหมวกคาวบอยลงบนศีรษะ
“ไหนว่าจะกินข้าวฝีมือพี่ปราบไง”
“ปฏิเสธมาสิว่าแกไม่อยากอยู่กับพี่ปราบสองต่อสอง”
สีหน้าทะเล้นของน้องสาวบ่งชัดถึงคำตอบ ชายหนุ่มโคลงหัวน้องเล่นอีกสองสามที บอกลาน้องเขยแล้วจึงก้าวยาวๆ มายังรถกระบะคู่ใจ ประจำที่นั่งคนขับเรียบร้อยก็บังคับให้ทะยานไปยังบ้านใหญ่
ไอ้ซีนี่มันจริงๆ ! แสดงความรักกับผัวแบบไม่เห็นใจพี่ชายที่ยังโสดเสียสักนิด !
ความคิดเห็น