คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 ‘ไอ้ซี’ มันก็จะมีกลิ่นขี้หมูอยู่หน่อยๆ 1/3
น้ำดื่มในขวดพลาสติกใสขนาดหนึ่งจุดห้าลิตรที่ได้มาจากการเติมน้ำมันครบตามที่สถานีบริการน้ำมันกำหนดไว้ ถูกปราบศึกกระดกลงคออึกแล้วอึกเล่า ชายหนุ่มปิดฝาเกลียวแล้ววางไว้ตรงเบาะหลังตามเดิม เขามาถึงก่อนเวลานัดเกือบหนึ่งชั่วโมง การขับรถระยะไกลจากเชียงรายเนื่องจากไปร่วมงานแต่งรุ่นพี่ แวะเที่ยวรายทางจนมาถึงสระบุรีไวกว่าที่คิดไว้มาก
เพราะไม่อยากเทียวไปเทียวมาหลายรอบ จึงเลื่อนวันที่นัดกับภูตะวันให้ไวขึ้นหนึ่งวัน สามเดือนนับตั้งแต่ตัดสินใจยุติหน้าที่การงานซึ่งกำลังไปได้สวยในต่างประเทศ กลับมาทำงานที่รัก อยู่ใกล้ครอบครัวที่รักในประเทศบ้านเกิด มีไม่ถึงสิบวันที่ได้นอนบ้านแบบเต็มอิ่ม อาชีพนักวิจัย หากใครไม่ได้สัมผัสใกล้ชิดก็ยากยิ่งที่จะเข้าใจถึงการแบ่งเวลาให้งาน โชคดีว่าปัญหาเหล่านี้ไม่เคยเกิดกับครอบครัวเขา
เกิดเป็นทายาทคู่รักนักวิจัย ดอกเตอร์หนุ่มจึงชินกับการเปลี่ยนที่อยู่ไปหลายประเทศตามงานวิจัยของพ่อกับแม่ คล่องแคล่วกับการช่วยงานพวกท่าน การได้เจอสิ่งใหม่ๆ คือเรื่องน่าตื่นเต้น แรงบันดาลใจและความชอบส่วนนั้นเองที่หล่อหลอมและเป็นตัวตั้งต้นให้เขาประสบความสำเร็จในทุกวันนี้
ปราบศึกยกข้อมือขึ้นดูเวลา เข็มยาวและเข็มสั้นบอกว่าอีกยี่สิบนาทีจะถึงเวลานัด มือหนาเปิดประตูรถยนต์ออกมายืนกอดอกริมถนน เขาชอบบรรยากาศต่างจังหวัด ยิ่งเช้าๆ อากาศยิ่งดีเป็นพิเศษ
‘คุณซันสะดวกไหมครับ ถ้าผมจะเข้าฟาร์มพรุ่งนี้เลย’
‘ทางฟาร์มสะดวกครับ แต่ต้องขอโทษคุณปราบเพราะผมไปรับเองไม่ได้ ยังอยู่ปากช่องอยู่เลย งานทางนี้วุ่นวายนิดหน่อยครับ’
‘ไม่เป็นไรครับ ส่งแผนที่มาก็พอ’
‘ไม่เวิร์กแน่ ทางเข้าฟาร์มซับซ้อน เข้ามาเองมีหวังหลงไปผุดป่าอีกฟาก คนไม่ชินทางขับเลยฟาร์มกันมาเยอะแล้วครับ’
‘วิธีไหนดีที่สุดครับ’
‘เอาเป็นว่าน้องผมจะไปรับครับ คุณปราบรอหน้าเทศบาลแล้วกัน’
‘ขอบคุณมากครับ พรุ่งนี้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดผมจะถึงแปดโมงครึ่ง’
‘เดี๋ยวผมส่งเบอร์โทรมันให้ครับ มีไว้อุ่นใจกว่า น้องผมมันชื่อไอ้ซี ขับกระบะสีดำคันโตๆ มีชื่อฟาร์ม ถ้ามันลงจากรถแล้วได้กลิ่นขี้หมูหน่อยๆ นั่นแหละ ไม่ผิดคน’
เจ้าของร่างสูงนึกถึงคำบอกกล่าวของภูตะวันซึ่งเมื่อคืนได้คุยกันผ่านทางโทรศัพท์และตกลงกันเรียบร้อย นึกเพลินๆ ได้ไม่นาน รถคันหนึ่งก็เคลื่อนเข้าใกล้ ตัวหนังสือ ‘ฟาร์มสุกรการุณย์กาญจ์’ เด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ
ตรงทุกอย่าง...
ไม่ว่าจะเป็นกระบะสีดำที่เพิ่งจอดนิ่งต่อท้ายรถเขา รวมถึงชื่อฟาร์มบนกระจกหน้ารถ ทว่าคนตัวเล็กที่กระโดดลงมาจากรถนั่นต่างหากที่ทำให้นักวิจัยหนุ่มเพิ่งกระจ่างว่า ‘โลกกลม’ เป็นเช่นไร
‘ไอ้ซี’ ของภูตะวันไม่ใช่ผู้ชาย หากแต่เป็นผู้หญิง แถมยังเป็นรุ่นน้องในชมรมเดียวกันกับเขาสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
“พี่ปราบ...” น้ำเสียงยามเอ่ยชื่ออีกฝ่ายเบาหวิวยิ่งกว่าปุยนุ่น มองไกลๆ คิดว่าคิดถึงเขาจนตาฝาดพานเห็นเป็นภาพในมโน แต่พอใกล้กันจริงๆ ถึงมั่นใจว่าประสิทธิภาพการมองเห็นยังดีอยู่ ทะเลจันทร์ทำตัวไม่ถูก ไม่เป็นตัวของตัวเองเมื่อต้องมาเจอกับคนที่ตนพยายามหลีกหนีมาตลอดชีวิต
เจอปราบศึกน่ากลัว (ใจตัวเอง) ยิ่งกว่าเจอผีเสียอีก
ชายหนุ่มอึ้งไม่น้อยไปกว่ากัน ทว่าวุฒิภาวะที่มีมากกว่าทำให้ควบคุมการแสดงออกได้ดีกว่ารุ่นน้องมากนัก
“นึกว่าลืมกันแล้ว”
“พี่ซันให้ซีมารับคน ไม่คิดว่าเป็นพี่ปราบ” หญิงสาวทำใจดีสู้เสือ จะยอมให้เขามามีอิทธิพลต่อหัวใจมากกว่าเดิมไม่ได้เป็นอันขาด
“คุณซันก็บอกพี่ไว้เหมือนกัน ว่าคนที่จะมารับชื่อซี และก็...”
ปราบศึกอมยิ้มน้อยๆ ก่อนโน้มตัวเข้าใกล้อีกฝ่าย ช่างอบอุ่นไม่ต่างจากเมื่อก่อนในความคิดทะเลจันทร์ เขาสูดจมูกฟุดฟิดสองสามทีแล้วเงยขึ้นบอก
“ถ้ามีกลิ่นขี้หมูหน่อยๆ ละใช่”
มือหนาวางบนเส้นผมซึ่งมัดไว้หลวมๆ ซ้ำยังกระเซอะกระเซิงราวกับผ่านการวิ่งหนีหมูมาทั้งฟาร์ม
“อืม พี่ว่าใช่ แต่เรื่องกลิ่น...ไม่หน่อย”
“คนทำงานในฟาร์มหมู จะให้ตัวหอมฟุ้งได้ยังไง” ทะเลจันทร์บอกปัดๆ
ใครจะไปมีกลิ่นน้ำหอมติดตัวอย่างบรรดาสาวๆ ของพี่ปราบล่ะ เรียนจบเมืองนอก ใช้ชีวิตในสังคมอิสระมาหลายปี เธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาไม่มีใคร
“ไหนว่าไม่ชอบผมยาว”
ความรู้สึกบางอย่างแล่นจุกอกทะเลจันทร์...พี่ปราบจำได้
“แม่ขอให้ไว้”
ปราบศึกโยกศีรษะทุยไปมา ทะเลจันทร์เปลี่ยนไปมาก เมื่อก่อนคือผู้หญิงตัวเล็ก ผมสั้นทรงเดียวกับผู้ชาย สวมเสื้อนิสิตตัวโคร่งกับกระโปรงพลีทสีดำยาวคลุมเข่า รองเท้าผ้าใบสีขาวตามระเบียบนิสิตปีหนึ่งก็สวมคู่เดิมจนเน่ากลายเป็นสีตุ่นๆ จากมาดทอมบอยกลายเป็นสาวเซอร์ แต่ยังมีกลิ่นอายความห้าวอย่างเมื่อก่อนอยู่พอตัว คำพูดคำจาห้วนไม่เปลี่ยน คำลงท้ายคะขาหาไม่เจอ
นี่แหละทะเลจันทร์ !
“เอามือออกไปจากหัวซีได้แล้ว ผมยุ่งหมด”
“ยุ่งอยู่แล้วหรือเปล่า หืม”
คิ้วหนาเลิกขึ้น ก่อนจะยอมเลื่อนมือลงกอดอกตามเดิม ทะเลจันทร์มองอย่างไรก็เดาได้เลยว่ายกนี้เธอเป็นรอง หญิงสาวรวบรวมสติ แล้วพูดตัดบท
“พี่ซันให้คนเตรียมที่พักไว้ให้แล้ว ถึงบ้านพักจะอยู่ในฟาร์มหมู แต่รับรองว่าไม่มีกลิ่นขี้หมูมารบกวนจมูกพี่ปราบแน่นอน ขับรถตามๆ มาแล้วกัน ซีจะขับนำ”
สาวห้าวกลับขึ้นรถกระบะไปแล้ว ปราบศึกจึงขึ้นรถเอสยูวีของตัวเองบ้าง การได้เจอคนรู้จักหลังจากไม่ได้เจอหลายปีนับว่าเป็นเรื่องเกินความคาดหมาย
...งานวิจัยห้าเดือนในฟาร์มหมูมีแววว่าจะสนุกขึ้นเป็นกอง
ความคิดเห็น