คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 3 บังเอิญโลกกลม หรือพรหมลิขิต 4/6
“บอมเป็นอะไรคะ วันนี้ไม่ค่อยยิ้มเลยนะ”
นิ้วเรียวยาวที่ปลายเล็บเคลือบสีชมพูหวานไล้กรีดตามแนวคางของชายหนุ่มที่โทรศัพท์มาหาเธอเมื่อเย็น
และบอกว่าจะพามาเลี้ยงฉลองวันเกิดล่วงหน้าที่ร้านนี้ “ชวนกีกี้มา
แต่ตัวเองทำหน้าบึ้งแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนคะ”
“โทษทีกีกี้
ผมเครียดเรื่องงานมากไปหน่อย”
“กินอะไรหน่อยสิคะ บอมกินไปนิดเดียวเอง
เดี๋ยวคืนนี้จะไม่มีแรงน้า”
ธตรัฐยิ้มพรายแล้วพยักหน้าให้
สถานะระหว่างเขากับกิรตราไม่ชัดเจนนัก เกินเพื่อน หากก็ไม่ได้ถึงขั้นเรียกว่าคนรัก
ถ้าจะให้คำจำกัดความคงออกแนวเป็นเพื่อนคลายเหงากันมากกว่า
เขากับหญิงสาวมีความเห็นตรงกันว่าถ้าคบกันถึงขั้นแต่งงานคงไปด้วยกันไม่รอด
จึงเปิดข้อตกลงที่ว่าหากฝ่ายไหนเจอคนที่ถูกใจ อีกฝ่ายจะยอมถอยห่าง
โดยคงสถานะความเป็นเพื่อนไว้
เพียงแต่ที่ผ่านมาทั้งเขาและกิรตรายังไม่เจอใครที่คิดว่าจะเป็นคู่ชีวิตก็เท่านั้น
แน่นอน
คนภายนอกรู้เพียงแค่ว่าเขากับหญิงสาวเป็นเพื่อนกัน
ส่วนความสัมพันธ์อย่างอื่นมีเพียงเขากับกิรตราเท่านั้นที่รู้
แม้แต่ธริษตรีที่ทำตัวเป็นนักสืบมือฉมังก็สืบมาไม่ถึงเรื่องนี้
“มาค่ะ กีกี้ป้อนนะ”
หญิงสาวหั่นสเต๊กเป็นชิ้นพอคำแล้วใช้ส้อมจิ้มป้อนให้ถึงปากคนตรงหน้า “อ้ามมม”
“พรุ่งนี้กีกี้กลับบ้านหรือเปล่า”
ธตรัฐถามเมื่อเคี้ยวอาหารหมดคำ
“ต้องกลับสิคะ แม่บังคับ ท่านอยากให้กีกี้ไปทำบุญวันเกิดที่โน่น
นี่กีกี้ก็วุ่น ๆ จนไม่ได้กลับบ้านมาหลายเดือนแล้วค่ะ”
กิรตราเป็นสาวเหนือโดยกำเนิดแต่มาร่ำเรียนในกรุงเทพมหานคร
และพอเรียนจบก็เริ่มลงทุนทำธุรกิจความสวยความงามในเมืองกรุง
ซึ่งขณะนี้ธุรกิจกำลังไปได้สวย “ถามแบบนี้ บอมจะไปด้วยหรือไงคะ”
“กีกี้ก็รู้ว่าคำตอบของผมคืออะไร”
“แหม ไม่ต้องย้ำหรอกค่ะ”
หญิงสาวเท้าคางลงกับโต๊ะ “เมื่อไรกีกี้จะเจอพ่อของลูกสักทีนะ”
“กีกี้น่ารักออก
ผมเชื่อว่าสักวันกีกี้จะเจอคนที่ใช่”
“ไม่ต้องชมหรอกค่ะ
กีกี้รู้ตัวดีว่าตัวเองทั้งสวย ทั้งน่ารัก หุ่นก็อย่างกับนางแบบวิกตอเรียซีเคร็ต
แถมยังอึ๋มกว่า...แต่ติดที่ไม่มีใครมารัก”
หญิงสาวเอื้อมมือไปเล่นปกเสื้อธตรัฐอย่างเชิญชวน ก่อนเอ่ยทีเล่นทีจริง
“บอมจะไม่เปลี่ยนใจมารักกีกี้จริง ๆ หรือคะ”
“กีกี้ก็รู้ว่ามันไม่เวิร์ก”
กิรตราถอยออกมากอดอกแล้วถอนหายใจเบา ๆ
หญิงสาวเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง และเชื่อว่าหากไม่แต่งงาน
ไม่มีผู้ชายคนไหนเลี้ยง เธอก็เลี้ยงตัวเองได้สบายด้วยหนึ่งสมองและสองมือ
แม้ไม่ใช่พวกหัวโบราณที่รักนวลสงวนตัวแต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทมั่วไม่เลือก
ผู้ชายตรงหน้าถือว่าตรงสเปกสุด ๆ
แต่ก็นะ...อย่างที่เขาบอก จะให้เป็นคนรักมันไม่เวิร์ก
“ว้าย ! ตายแล้ว”
หญิงสาวกรีดนิ้วกลางแตะ ๆ ไปทั่วใบหน้าเมื่อเห็นภาพตัวเองบนผนังกระจกของร้านอาหาร
“อะไรกีกี้”
“หน้ากีกี้ค่ะ ว้าย ๆ มันแพล่บเลยอะ
ไม่ได้ ๆ เดี๋ยวกีกี้จะไม่สวย”
มือเรียวหยิบกระเป๋าถือราคาเหยียบแสนบนเก้าอี้อีกตัวมาถือไว้
“เดี๋ยวกีกี้มานะคะบอม ขอไปเติมแป้งสักหน่อย”
เมื่อร่างอึ๋มเดินกรีดกรายไปยังห้องน้ำอย่างไม่เหลียวหลัง
คนที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะจึงเรียกพนักงานร้านที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามาหา
“น้อง ๆ”
“ครับ” เด็กหนุ่มเดินมาทันที
“พอเพื่อนพี่กลับออกมาจากห้องน้ำ
อีกสองนาทีเอาเค้กออกมาเซอร์ไพร์สได้เลย”
ตอนโทรจองโต๊ะเขาแจ้งความประสงค์กับทางร้านเรียบร้อยแล้ว
แต่กำชับอีกครั้งเพื่อความชัวร์
“ได้ครับ” เด็กหนุ่มโค้งรับ
ก่อนเดินเข้าไปด้านใน
ความคิดเห็น