ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BTOB Fiction] The Dormitory หอพักนี้มีแต่คน(น่า)รัก

    ลำดับตอนที่ #28 : 27th Floor : กิจกรรมยามดึก

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.11K
      8
      16 ม.ค. 56



    12 PM.

    # ซารางบักเกโน มุลลา I want you only you #

    [ ดีครับ ลีชางซอบพูดครับ ] เสียงง่วงๆลอยมาตามสาย

    “ ชางซอบ ฉันเองนะ อึนกวัง นายเลิกงานยังอ่ะ” อึนกวังถามด้วยเสียงสดใสผิดกับเวลาเที่ยงคืน

    [ ก็ใกล้แล้วล่ะครับ ทำไมเหรอครับ ] น้ำเสียงง่วงๆถามด้วยความสงสัย

    “ ฉันอยากไปเล่นสนุ๊กเกอร์อ่ะ ไปมั๊ย?” อึนกวังชวนอย่างตื่นเต้น

    [ สนุ๊ก? แฮ่ๆ พี่อยากได้เงินผมล่ะสิ  ] ชางซอบหัวเราะแหะๆ เพราะรู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายดี

    “ ใช่แล้ว ฉันอยากกินไก่น่ะ ใครแพ้จ่ายโอเค๊”

    [ งั้นเจอกันที่ร้านนะครับ เดี๋ยวผมก็เสร็จงานแล้ว ] พูดจบก็วางสายไป

    ถึงชางซอบจะเป็นพวกที่ใช้เวลาไปกับการนอนเสียส่วนใหญ่ แต่ถ้าสมาชิกในบ้านคนไหนชวนทำกิจกรรมอะไร เขามักจะไม่ปฏิเสธเลย และอึนกวังก็มักจะชวนเขาไปเล่นสนุ๊กเกอร์บ่อยๆ ทั้งคู่ชอบแข่งกันตลอดแต่คนที่แพ้มักจะเป็นคนน้องเสมอ

    “ มินฮยอก ฉันจะไปเล่นสนุ๊กเกอร์ นายจะไปด้วยกันมั๊ย” อึนกวังถามคนรักซึ่งกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกเหมือนกัน วันนี้เป็นวันศุกร์ทุกคนจึงสามารถออกไปข้างนอกตอนดึกๆได้โดยไม่ห่วงว่าพรุ่งนี้ต้องทำงาน

    “ ไปเล่นกับชางซอบเหรอ นายไปเถอะ ฉันจะไปร้านหนังสือแถวกังนัมสักหน่อย” มินฮยอกผูกผ้าพันคอโดยมีอึนกวังช่วยผูกให้

    “ พี่ครับผมเสร็จแล้ว ไปกันเลยมั๊ย” ฮยอนชิคเดินลงบันไดพลางตะโกนเรียกมินฮยอกไปด้วย

    “ อ่อ ไปด้วยกันเหรอ เดินทางดีๆล่ะ จีฮุนไม่ไปด้วยกันเหรอ” อึนกวังเมื่อกล่าวลาทั้งคู่เสร็จก็หันไปถามโนจีฮุนซึ่งก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปข้างนอกเหมือนกัน

    “ วันนี้ผมมีงานน่ะครับ ขอตัวก่อนนะครับ” พูดจบก็รีบผลุนผลันออกไป มินฮยอกกับฮยอนชิคก็ไปแล้วอึนกวังจึงไปกับเขาบ้าง

     

    “ พวกพี่ๆไปหมดเลย แล้วเราล่ะ” อิลฮุลเมื่อเห็นทุกคนออกจากบ้านก็อยากไปกับเขาบ้าง แต่เขาไม่อยากไปร้านหนังสือจึงไม่ไปกับฮยอนชิค แล้วเขาก็เล่นสนุ๊กเกอร์ไม่เป็นด้วย

    “ ซองเจฉันอยากได้เสื้อใหม่ ไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนหน่อยสิ” อิลฮุลเขย่าแขนซองเจอย่างอ้อนๆซึ่งตอนนี้เจ้าตัวกำลังเล่นเกมส์อยู่ สมาธิทั้งหมดจึงไปอยู่ที่เกมส์

    “ ถ้านายไม่ไป ฉันไปอ้อนพีเนียลจริงๆนะ” อิลฮุลขู่ทำเอาน้องเล็กถึงกับยอมปิดเกมส์ทันที

    “ ไปดงแดมุนกัน เดี๋ยวฉันขับรถเอง” เมื่อเห็นน้องท่าทางคล้อยตามอิลฮุลก็เริ่มกระโดดอย่างตื่นเต้น

    “ งั้นเดี๋ยวผมไปบอกพีเนียลก่อนนะครับ” ซองเจเดินออกจากห้องของตัวเองพลางเดินไปยังห้องใต้หลังคาซึ่งบางทีเขาจะไปนอนเล่นที่นั่น

    ก็อกๆ

    “ พีเนียล พี่อิลฮุลชวนไปช็อปปิ้งน่ะครับ ไปด้วยกันมั๊ย” เพราะไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่จึงเคาะประตูเสียก่อน พีเนียลเปิดประตูออกมา เขาสวมแว่นสายตาบ่งบอกว่ากำลังทำอะไรอยู่

    “ อ่านหนังสืออยู่เหรอครับ งั้นไม่เป็นไร ผมไปกับพี่อิลฮุลสองคนก็ได้” ซองเจกำลังจะหันหลังกลับแต่พีเนียลจับมือเอาไปว้เสียก่อน

    “ มันดึกแล้วให้ผมไปเป็นเพื่อนนะ” พีเนียลส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ ซองเจจึงพยักหน้าเป็นคำตอบ พีเนียลรีบถอดแว่นออกพลางดึงเสื้อคลุมที่พาดเก้าอี้มาใส่

     

    @ Snooker Club

    “ มาถึงนานรึยังครับ” ชางซอบที่เพิ่งมาถึงถามคนที่ยืนรออยู่หน้าร้าน

    “ เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง นายมายังไงน่ะ” อึนกวังถามขึ้นเมื่อมองไม่เห็นจักรยานหรือสเก็ตบอร์ดที่ชางซอบชอบใช้ไปทำงาน

    “ อ๋อ พอดีร้านที่ทำงานมันอยู่ใกล้ๆนี้เองครับ ผมเลยเดินมา เข้าไปข้างในกันเถอะครับ ยืนตรงนี้มันหนาว” ชางซอบซุกมือลงในกระเป๋าพลางเดินนำเข้าไปในร้าน เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างดึกมากแล้ว ลูกค้าจึงบางตาทั้งคู่จึงเลือกโต๊ะที่อยู่กลางร้าน

    “ ข้อตกลงคือ ใครแพ้เลี้ยงไก่ใช่มั๊ยครับ” ชางซอบซึ่งปกติจะหาวหวอดๆแต่พอได้เล่นกีฬาที่ชอบ ความง่วงนั้นหายเป็นปลิดทิ้งทันที

    “ ตกลง รับรองนายได้เลี้ยงฉันแน่นอน ฮ่าๆๆๆ” อึนกวังหัวเราะอย่างมั่นใจ

    เกมส์แรกดำเนินไปได้ด้วยดี ชางซอบได้แต้มนำ แต่หลังๆทั้งคู่กลับสูสีกัน ยอมรับเลยจริงๆว่าอึนกวังค่นข้างมีฝีมือทีเดียว

    “ อ๊า...ผมแพ้จนได้” ชางซอบบ่นอย่างเสียดายเมื่ออึนกวังแทงลูกสุดท้ายลงหลุม

    “ เห็นมั๊ย? ฉันบอกแล้วว่ายังไงคืนนี้ฉันต้องได้กินไก่ทอดด้วยเงินของนายแน่ๆ” อึนกวังพูดอย่างผู้กำชัย ซึ่งชางซอบต้องยอมจ่ายโดยดี เขาไม่ได้เสียดายเงินที่ต้องเสียไปแต่เขากลับเสียดายที่ดันพลาดลูกสุดท้าย คราวหน้าตั้งใจจะมาแก้มือแน่นอน

    “ คอยดูเถอะ ผมต้องได้บางอย่างจากเงินพี่ให้ได้” ชางซอบคาดโทษเอาไว้

    “ ยังเร็วไปสิบปีเฟ้ยไอ้น้อง ป่ะ...ไปกินไก่ทอดด้วยเงินของนายกัน” อึนกวังเอ่ยแซวด้วยความสะใจพลางกอดคอน้องชายออกจากร้านไป

     

    @ 24Hr Books.

    “ อ๊า...หิมะตก ในที่สุดเราก็มาถึงสักที” มินฮยอกกล่าวอย่างดีใจพลางเดินนำฮยอนชิคไปทางร้านหนังสือ

    “ สุดยอดเลย มีร้านหนังสือ24ชั่วโมงด้วย อย่างนี้ผมก็สามารถมาอ่านหนังสือตอนไหนก็ได้น่ะสิ” ฮยอนชิคกล่าวอย่างตื่นเต้น เมื่อเปิดเข้าไปในร้านซึ่งเต็มไปด้วยชั้นหนังสือทั้งคู่ต่างยิ้มอย่างดีใจ ภายในร้านมีมุมให้นั่งอ่านหนังสือด้วย เมื่อได้สิ่งของที่ต้องการแล้วทั้งคู่จึงเดินไปจ่ายเงินค่าเช่าและนั่งอ่านอยู่ในร้าน ทั้งคู่เลือกที่จะนั่งอ่านในร้านมากกว่าเช่ากลับไปเพราะเขาจะไม่มีเวลาเอามาคืน

    “ ผมหิวจังเลยครับ” เมื่ออ่านหนังสือไปได้สักพักฮยอนชิคก็เอ่ยขึ้นมา

    “ งั้น เราสั่งจาจังเมียนมากินกันมั๊ย ฉันก็หิวเหมือนกัน” มินฮยอกพูดจบก็เดินไปบอกพนักงานในร้าน ทั้งคู่อ่านหนังสือไปด้วยกินไปด้วยทำเอาลืมเวลาไปเลย

    “ ผมว่าร้านนี้อร่อยดีนะครับ เราเก็บเบอร์โทรร้านเอาไว้เถอะ เผื่ออยากสั่งกินที่บ้าน” ฮยอนชิคพับซองตะเกียบเก็บเข้ากระเป๋าพลางนั่งอ่านหนังสือต่อไป

     

    @ Shopping Mall

    “ ทำไมพี่อิลฮุลต้องใส่แว่นด้วยล่ะครับ ทุกทีไม่เห็นเคยใส่” ซองเจถามขึ้นเมื่อรถจอดสนิทแล้ว

    “ ฉันสายตาไม่ดีน่ะ ปกติใส่คอนแทคเลนส์เอา พีเนียลก็เป็น ใช่มั๊ย?” อิลฮุลหันไปถามความเห็นอีกคนจึงได้แต่พยักหน้าตอบกลับมา

    “ อ่าวเหรอ...ผมคิดว่าพี่ใส่เฉพาะตอนอ่านหนังสือซะอีก” ซองเจหันไปหาพีเนียลบ้าง เจ้าตัวจึงได้แต่ยิ้ม

    “ ฉันไม่ได้มาที่นี่ตั้งนานแล้ว รู้สึกสดชื่นชะมัด” อิลฮุลเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่นพลางลองเสื้อผ้าที่ชอบโดยมีพีเนียลและซองเจเป็นคอมเม้น เมื่อทั้งสามเดินผ่านร้านเครปเย็น ซองเจก็เดินเข้าไปใกล้ตู้ขายทันที

    “ อ๊า...น่ากินจัง ผมขอซื้ออันนึงนะ” ซองเจหันไปถามความเห็นของพีเนียล

    “ ไม่กลัวอ้วนเหรอ ปกติเห็นห้ามผมกินตอนดึกประจำ” พีเนียลค้านด้วยความเป็นห่วง

    “ ไม่กลัวครับ ผมกินเท่าไรก็ไม่อ้วนหรอก เอ๊ะ...อันนี้น่ากินจัง งั้นเอาอันนี้อันนึงครับ” ซองเจหันไปยิ้มให้พ่อค้า พีเนียลจึงได้แต่ส่ายหัวพลางสั่งของตัวเองกับอิลฮุลบ้าง

    “ อื้ม...อร่อยจริงๆด้วย มิน่าล่ะพีเนียลถึงชอบกินของหวาน” ซองเจว่าพลางกัดอีกคำ

    “ เลอะหมดแล้วเนี่ย กินไม่ระวังเลยนะครับ” พีเนียลใช้นิ้วปาดครีมที่เปื้อนอยู่ตรงขอบปากออก ทำเอาผู้นั่งดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับอิจฉาเลยทีเดียว

     

    @ Studio

    แชะๆ

    “ โอเค เปลี่ยนเซ็ตได้” เสียงช่างภาพดังมาจากหลังกล้องตัวใหญ่

    “ เหนื่อยหน่อยนะ จีฮุน เรียกมาดึกๆเพราะงานมันเร่งน่ะต้องขอโทษด้วยจริง” ผู้จัดการประจำตัวจีฮุนเดินเข้ามาใกล้พลางยื่นน้ำดื่มมาให้

    “ ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่เหนื่อย ทีมงานทุกคนก็ต้องอดหลับอดนอนเหมือนกัน” จีฮุนกล่าวอย่างถ่อมตัว นี่ถือเป็นเสน่ห์อย่างนึงของเขาเลยทีเดียว

    “ เอาล่ะ เซ็ตสุดท้ายละ ก่อนที่เราจะหยุดยาวกันช่วงคริตส์มาสนี้ จีฮุนเข้าฉากเลย” เสียงตากล้องยังตะโกนอยู่อย่างนั้น พวกเขาทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อแลกกับวันหยุดยาวที่จะมาถึงนี้

    “ จีฮุนๆ รูปใครในโทรศัพท์นายน่ะ น่ารักชะมัด” ทีมงานคนนึงถามขึ้นเมื่อเห็นรูปถ่ายของคนหน้าสวยที่กำลังก้มหน้าก้มตาตั้งใจทำอะไรบางอย่าง

    “ อ๋อ...เป็นคนที่ผมแอบชอบน่ะครับ แต่เขาโหดชะมัด ไม่ยอมใจอ่อนให้ผมเลย” จีฮุนพูดอย่างเสียดาย

    “ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ผู้หญิงน่ะ ร้อยทั้งร้อยชอบผู้ชายที่เอาใจใส่ทั้งนั้นแหละ” เขายังพูดต่อโดยนึกว่าคนในรูปเป็นสาวน้อย จีฮุนซึ่งมองก็หัวเราะเบาๆโดยไม่บอกความจริง ว่าจริงๆแล้วคนสวยคนนี้เป็นผู้ชาย

    “ เอาล่ะ ผมคงต้องรีบกลับแล้ว” จีฮุนเก็บของใส่กระเป๋าเมื่องานทุกอย่างเสร็จแล้ว

    “ จะรีบกลับไปหาเธอล่ะสิ จีบให้ติดเร็วๆนะเฟ้ย ฉันอยากเห็นเจ้าหล่อนตัวเป็นๆ” เขายังคงไม่หยุดแซว จีฮุนจึงได้แต่ยิ้มกว้างเมื่อนึกภาพเวลาทั้งคู่ได้เจอกัน มันคงจะตลกไม่หยอก

    ( Cr : BTOB Diary B+ ep4 One night diary )

     

    __________________________________________________________________________________________________

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×