คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : 27th Floor : กิจกรรมยามดึก
12 PM.
# ซารางบักเกโน มุลลา I want you only you #
[ ดีครับ ลีชางซอบพูดครับ ] เสียงง่วงๆลอยมาตามสาย
“ ชางซอบ ฉันเองนะ อึนกวัง นายเลิกงานยังอ่ะ” อึนกวังถามด้วยเสียงสดใสผิดกับเวลาเที่ยงคืน
[ ก็ใกล้แล้วล่ะครับ ทำไมเหรอครับ ] น้ำเสียงง่วงๆถามด้วยความสงสัย
“ ฉันอยากไปเล่นสนุ๊กเกอร์อ่ะ ไปมั๊ย?” อึนกวังชวนอย่างตื่นเต้น
[ สนุ๊ก? แฮ่ๆ พี่อยากได้เงินผมล่ะสิ ] ชางซอบหัวเราะแหะๆ เพราะรู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายดี
“ ใช่แล้ว ฉันอยากกินไก่น่ะ ใครแพ้จ่ายโอเค๊”
[ งั้นเจอกันที่ร้านนะครับ เดี๋ยวผมก็เสร็จงานแล้ว ] พูดจบก็วางสายไป
ถึงชางซอบจะเป็นพวกที่ใช้เวลาไปกับการนอนเสียส่วนใหญ่ แต่ถ้าสมาชิกในบ้านคนไหนชวนทำกิจกรรมอะไร เขามักจะไม่ปฏิเสธเลย และอึนกวังก็มักจะชวนเขาไปเล่นสนุ๊กเกอร์บ่อยๆ ทั้งคู่ชอบแข่งกันตลอดแต่คนที่แพ้มักจะเป็นคนน้องเสมอ
“ มินฮยอก ฉันจะไปเล่นสนุ๊กเกอร์ นายจะไปด้วยกันมั๊ย” อึนกวังถามคนรักซึ่งกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกเหมือนกัน วันนี้เป็นวันศุกร์ทุกคนจึงสามารถออกไปข้างนอกตอนดึกๆได้โดยไม่ห่วงว่าพรุ่งนี้ต้องทำงาน
“ ไปเล่นกับชางซอบเหรอ นายไปเถอะ ฉันจะไปร้านหนังสือแถวกังนัมสักหน่อย” มินฮยอกผูกผ้าพันคอโดยมีอึนกวังช่วยผูกให้
“ พี่ครับผมเสร็จแล้ว ไปกันเลยมั๊ย” ฮยอนชิคเดินลงบันไดพลางตะโกนเรียกมินฮยอกไปด้วย
“ อ่อ ไปด้วยกันเหรอ เดินทางดีๆล่ะ จีฮุนไม่ไปด้วยกันเหรอ” อึนกวังเมื่อกล่าวลาทั้งคู่เสร็จก็หันไปถามโนจีฮุนซึ่งก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปข้างนอกเหมือนกัน
“ วันนี้ผมมีงานน่ะครับ ขอตัวก่อนนะครับ” พูดจบก็รีบผลุนผลันออกไป มินฮยอกกับฮยอนชิคก็ไปแล้วอึนกวังจึงไปกับเขาบ้าง
“ พวกพี่ๆไปหมดเลย แล้วเราล่ะ” อิลฮุลเมื่อเห็นทุกคนออกจากบ้านก็อยากไปกับเขาบ้าง แต่เขาไม่อยากไปร้านหนังสือจึงไม่ไปกับฮยอนชิค แล้วเขาก็เล่นสนุ๊กเกอร์ไม่เป็นด้วย
“ ซองเจฉันอยากได้เสื้อใหม่ ไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนหน่อยสิ” อิลฮุลเขย่าแขนซองเจอย่างอ้อนๆซึ่งตอนนี้เจ้าตัวกำลังเล่นเกมส์อยู่ สมาธิทั้งหมดจึงไปอยู่ที่เกมส์
“ ถ้านายไม่ไป ฉันไปอ้อนพีเนียลจริงๆนะ” อิลฮุลขู่ทำเอาน้องเล็กถึงกับยอมปิดเกมส์ทันที
“ ไปดงแดมุนกัน เดี๋ยวฉันขับรถเอง” เมื่อเห็นน้องท่าทางคล้อยตามอิลฮุลก็เริ่มกระโดดอย่างตื่นเต้น
“ งั้นเดี๋ยวผมไปบอกพีเนียลก่อนนะครับ” ซองเจเดินออกจากห้องของตัวเองพลางเดินไปยังห้องใต้หลังคาซึ่งบางทีเขาจะไปนอนเล่นที่นั่น
ก็อกๆ
“ พีเนียล พี่อิลฮุลชวนไปช็อปปิ้งน่ะครับ ไปด้วยกันมั๊ย” เพราะไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่จึงเคาะประตูเสียก่อน พีเนียลเปิดประตูออกมา เขาสวมแว่นสายตาบ่งบอกว่ากำลังทำอะไรอยู่
“ อ่านหนังสืออยู่เหรอครับ งั้นไม่เป็นไร ผมไปกับพี่อิลฮุลสองคนก็ได้” ซองเจกำลังจะหันหลังกลับแต่พีเนียลจับมือเอาไปว้เสียก่อน
“ มันดึกแล้วให้ผมไปเป็นเพื่อนนะ” พีเนียลส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ ซองเจจึงพยักหน้าเป็นคำตอบ พีเนียลรีบถอดแว่นออกพลางดึงเสื้อคลุมที่พาดเก้าอี้มาใส่
@ Snooker Club
“ มาถึงนานรึยังครับ” ชางซอบที่เพิ่งมาถึงถามคนที่ยืนรออยู่หน้าร้าน
“ เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง นายมายังไงน่ะ” อึนกวังถามขึ้นเมื่อมองไม่เห็นจักรยานหรือสเก็ตบอร์ดที่ชางซอบชอบใช้ไปทำงาน
“ อ๋อ พอดีร้านที่ทำงานมันอยู่ใกล้ๆนี้เองครับ ผมเลยเดินมา เข้าไปข้างในกันเถอะครับ ยืนตรงนี้มันหนาว” ชางซอบซุกมือลงในกระเป๋าพลางเดินนำเข้าไปในร้าน เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างดึกมากแล้ว ลูกค้าจึงบางตาทั้งคู่จึงเลือกโต๊ะที่อยู่กลางร้าน
“ ข้อตกลงคือ ใครแพ้เลี้ยงไก่ใช่มั๊ยครับ” ชางซอบซึ่งปกติจะหาวหวอดๆแต่พอได้เล่นกีฬาที่ชอบ ความง่วงนั้นหายเป็นปลิดทิ้งทันที
“ ตกลง รับรองนายได้เลี้ยงฉันแน่นอน ฮ่าๆๆๆ” อึนกวังหัวเราะอย่างมั่นใจ
เกมส์แรกดำเนินไปได้ด้วยดี ชางซอบได้แต้มนำ แต่หลังๆทั้งคู่กลับสูสีกัน ยอมรับเลยจริงๆว่าอึนกวังค่นข้างมีฝีมือทีเดียว
“ อ๊า...ผมแพ้จนได้” ชางซอบบ่นอย่างเสียดายเมื่ออึนกวังแทงลูกสุดท้ายลงหลุม
“ เห็นมั๊ย? ฉันบอกแล้วว่ายังไงคืนนี้ฉันต้องได้กินไก่ทอดด้วยเงินของนายแน่ๆ” อึนกวังพูดอย่างผู้กำชัย ซึ่งชางซอบต้องยอมจ่ายโดยดี เขาไม่ได้เสียดายเงินที่ต้องเสียไปแต่เขากลับเสียดายที่ดันพลาดลูกสุดท้าย คราวหน้าตั้งใจจะมาแก้มือแน่นอน
“ คอยดูเถอะ ผมต้องได้บางอย่างจากเงินพี่ให้ได้” ชางซอบคาดโทษเอาไว้
“ ยังเร็วไปสิบปีเฟ้ยไอ้น้อง ป่ะ...ไปกินไก่ทอดด้วยเงินของนายกัน” อึนกวังเอ่ยแซวด้วยความสะใจพลางกอดคอน้องชายออกจากร้านไป
@ 24Hr Books.
“ อ๊า...หิมะตก ในที่สุดเราก็มาถึงสักที” มินฮยอกกล่าวอย่างดีใจพลางเดินนำฮยอนชิคไปทางร้านหนังสือ
“ สุดยอดเลย มีร้านหนังสือ24ชั่วโมงด้วย อย่างนี้ผมก็สามารถมาอ่านหนังสือตอนไหนก็ได้น่ะสิ” ฮยอนชิคกล่าวอย่างตื่นเต้น เมื่อเปิดเข้าไปในร้านซึ่งเต็มไปด้วยชั้นหนังสือทั้งคู่ต่างยิ้มอย่างดีใจ ภายในร้านมีมุมให้นั่งอ่านหนังสือด้วย เมื่อได้สิ่งของที่ต้องการแล้วทั้งคู่จึงเดินไปจ่ายเงินค่าเช่าและนั่งอ่านอยู่ในร้าน ทั้งคู่เลือกที่จะนั่งอ่านในร้านมากกว่าเช่ากลับไปเพราะเขาจะไม่มีเวลาเอามาคืน
“ ผมหิวจังเลยครับ” เมื่ออ่านหนังสือไปได้สักพักฮยอนชิคก็เอ่ยขึ้นมา
“ งั้น เราสั่งจาจังเมียนมากินกันมั๊ย ฉันก็หิวเหมือนกัน” มินฮยอกพูดจบก็เดินไปบอกพนักงานในร้าน ทั้งคู่อ่านหนังสือไปด้วยกินไปด้วยทำเอาลืมเวลาไปเลย
“ ผมว่าร้านนี้อร่อยดีนะครับ เราเก็บเบอร์โทรร้านเอาไว้เถอะ เผื่ออยากสั่งกินที่บ้าน” ฮยอนชิคพับซองตะเกียบเก็บเข้ากระเป๋าพลางนั่งอ่านหนังสือต่อไป
@ Shopping Mall
“ ทำไมพี่อิลฮุลต้องใส่แว่นด้วยล่ะครับ ทุกทีไม่เห็นเคยใส่” ซองเจถามขึ้นเมื่อรถจอดสนิทแล้ว
“ ฉันสายตาไม่ดีน่ะ ปกติใส่คอนแทคเลนส์เอา พีเนียลก็เป็น ใช่มั๊ย?” อิลฮุลหันไปถามความเห็นอีกคนจึงได้แต่พยักหน้าตอบกลับมา
“ อ่าวเหรอ...ผมคิดว่าพี่ใส่เฉพาะตอนอ่านหนังสือซะอีก” ซองเจหันไปหาพีเนียลบ้าง เจ้าตัวจึงได้แต่ยิ้ม
“ ฉันไม่ได้มาที่นี่ตั้งนานแล้ว รู้สึกสดชื่นชะมัด” อิลฮุลเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้เป็นว่าเล่นพลางลองเสื้อผ้าที่ชอบโดยมีพีเนียลและซองเจเป็นคอมเม้น เมื่อทั้งสามเดินผ่านร้านเครปเย็น ซองเจก็เดินเข้าไปใกล้ตู้ขายทันที
“ อ๊า...น่ากินจัง ผมขอซื้ออันนึงนะ” ซองเจหันไปถามความเห็นของพีเนียล
“ ไม่กลัวอ้วนเหรอ ปกติเห็นห้ามผมกินตอนดึกประจำ” พีเนียลค้านด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่กลัวครับ ผมกินเท่าไรก็ไม่อ้วนหรอก เอ๊ะ...อันนี้น่ากินจัง งั้นเอาอันนี้อันนึงครับ” ซองเจหันไปยิ้มให้พ่อค้า พีเนียลจึงได้แต่ส่ายหัวพลางสั่งของตัวเองกับอิลฮุลบ้าง
“ อื้ม...อร่อยจริงๆด้วย มิน่าล่ะพีเนียลถึงชอบกินของหวาน” ซองเจว่าพลางกัดอีกคำ
“ เลอะหมดแล้วเนี่ย กินไม่ระวังเลยนะครับ” พีเนียลใช้นิ้วปาดครีมที่เปื้อนอยู่ตรงขอบปากออก ทำเอาผู้นั่งดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับอิจฉาเลยทีเดียว
@ Studio
แชะๆ
“ โอเค เปลี่ยนเซ็ตได้” เสียงช่างภาพดังมาจากหลังกล้องตัวใหญ่
“ เหนื่อยหน่อยนะ จีฮุน เรียกมาดึกๆเพราะงานมันเร่งน่ะต้องขอโทษด้วยจริง” ผู้จัดการประจำตัวจีฮุนเดินเข้ามาใกล้พลางยื่นน้ำดื่มมาให้
“ ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่เหนื่อย ทีมงานทุกคนก็ต้องอดหลับอดนอนเหมือนกัน” จีฮุนกล่าวอย่างถ่อมตัว นี่ถือเป็นเสน่ห์อย่างนึงของเขาเลยทีเดียว
“ เอาล่ะ เซ็ตสุดท้ายละ ก่อนที่เราจะหยุดยาวกันช่วงคริตส์มาสนี้ จีฮุนเข้าฉากเลย” เสียงตากล้องยังตะโกนอยู่อย่างนั้น พวกเขาทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อแลกกับวันหยุดยาวที่จะมาถึงนี้
“ จีฮุนๆ รูปใครในโทรศัพท์นายน่ะ น่ารักชะมัด” ทีมงานคนนึงถามขึ้นเมื่อเห็นรูปถ่ายของคนหน้าสวยที่กำลังก้มหน้าก้มตาตั้งใจทำอะไรบางอย่าง
“ อ๋อ...เป็นคนที่ผมแอบชอบน่ะครับ แต่เขาโหดชะมัด ไม่ยอมใจอ่อนให้ผมเลย” จีฮุนพูดอย่างเสียดาย
“ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ผู้หญิงน่ะ ร้อยทั้งร้อยชอบผู้ชายที่เอาใจใส่ทั้งนั้นแหละ” เขายังพูดต่อโดยนึกว่าคนในรูปเป็นสาวน้อย จีฮุนซึ่งมองก็หัวเราะเบาๆโดยไม่บอกความจริง ว่าจริงๆแล้วคนสวยคนนี้เป็นผู้ชาย
“ เอาล่ะ ผมคงต้องรีบกลับแล้ว” จีฮุนเก็บของใส่กระเป๋าเมื่องานทุกอย่างเสร็จแล้ว
“ จะรีบกลับไปหาเธอล่ะสิ จีบให้ติดเร็วๆนะเฟ้ย ฉันอยากเห็นเจ้าหล่อนตัวเป็นๆ” เขายังคงไม่หยุดแซว จีฮุนจึงได้แต่ยิ้มกว้างเมื่อนึกภาพเวลาทั้งคู่ได้เจอกัน มันคงจะตลกไม่หยอก
( Cr : BTOB Diary B+ ep4 One night diary )
__________________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น