Ai shi te ru. You're my heart.

ลำดับตอนที่ #19 : Chapter : 18 เพียะ!!!

Chapter 18

...เช้านี้ผมยังคงไปโรงเรียนตามปกติ เพียงแต่ไม่มีเรอยู่ด้วย เพราะเรยังคงติดพันอยู่กับงานถ่ายแบบอีกหลายชิ้น การที่ไม่มีเขามันทำให้โลกของผมดูเงียบเหงา แต่ว่าก็โชคดีที่ผมยังมีเพื่อนๆอยู่ ในวันนี้ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมเห็นเด็กผู้ชาย อายุคงไม่ห่างจากผมเท่าไรยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าบ้านผม เอ๊ะ!เขาเป็นใครกันนะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย แฟนคลับเรเหรอ แต่ก็ไม่น่าจะรู้ว่าเรมาที่นี่
" เอ่อ...มาหาใครเหรอฮะ" ผมถามออกไปหนุ่มน้อยหันหน้ามามองผม ทำเอาผมแทบช็อค โอ้...พระเจ้า ท่านสร้างสิ่งใดมานี่ ทำไมช่างน่ารักเยี่ยงนี้ ผมยังคงจ้องหน้านิ่ง แต่หนุ่มน้อยกลับมองผมราวกับโกรธเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อน ใบหน้านี้จะน่ารักมาก ถ้าคิ้วเรียวๆจะไม่มุ่นลงมา ตากลมโตจะไม่จ้องเข็ง ปากเล็กๆจะไม่เม้มแน่นพลางเชิดหน้าหน่อยๆ ร่างบางเดินเข้ามาหาผมก่อนจะ...
" เพียะ!!!..."
ผมหน้าหันไปตามฝ่ามือ รู้สึกปวดหนึบจนชาไปหมด รับรู้ถึงรสชาติปร่าๆของเลือดที่มุมปาก
" คุณทำอย่างนี้ทำไม ผมไปทำอะไรให้คุณ" ผมตะโกนออกไป ปากก็เจ็บจนเกินทนแทบกลั้นนํ้าตาไว้ไม่ไหว คนอะไรวะ ตัวเล็กนิดเดียวแต่มือหนักชะมัด ร่างบางยังเดินเข้ามาหาผมอีก คราวนี้เขาเหวี่ยงตัวผมไปกระแทกกับกำแพงบ้าน พร้อมกับเหวี่ยงฝ่ามือลงมาที่เดิม เพิ่มความเจ็บมากขึ้นไปอีก
" อย่ามายุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว หน้าตาก็น่ารัก น่าจะมีปัญญาหาเองนะ" เสียงนุ่มๆแต่แฝงไปด้วยความโกรธ ร่างบางเงื้อมือขึ้นอีก เอาล่ะสิจะป้องกันก็ไม่ทันแล้วด้วย ถ้าโดนอีกดอกนึง ผมเกรงว่าตัวเองจะทนไม่ไหวปล่อยโฮออกมาต่อหน้านายคนนี้แน่ ไม่นะ มันมาแล้ว
ผมหลับตาพริ้มรอรับความเจ็บปวดที่จะฟาดลงมา
" โอ๊ย " นี่ไม่ใช่เสียงผมหรอกครับ ผมลืมตามองเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วนํ้าตาหยดเล็กๆมันก็พรั่งพรูออกมา
" โอ๊ย!! เจ็บปล่อยฉันนะ" ร่างบางร้องอย่างเจ็บปวด
" ทีทำกับคนอื่น ไม่คิดว่าเค้าจะเจ็บรึไง" เสียงใหญ่พูดขู่ลอดไรฟัน สายตาที่ส่งมามันทำให้ผู้พบเห็นเสียวสันหลังวาบ ผมยืนนํ้าตาไหลตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ทำไมนะ ทำไม ใจนึงผมรู้สึกกลัวเรคนที่อยู่ตรงนี้่แต่อีกใจกลับกลัวยิ่งกว่า กลัวว่าคำพูดของอีกคนนึงจะเป็นจริง เรเหวี่ยงร่างเล็กไปที่กำแพงตรงที่ผมเคยยืนอยู่ เขาเหลือบตามองผม
" มันทำอะไรยู" ผมส่ายหน้าน้อยๆ ผมไม่อยากให้เรทำร้ายใคร แต่เรกลับหันหน้าไปหาร่างเล็ก
" แกทำอะไรคนของฉัน ห๊า!!! " เรตะคอกออกไป ร่างเล็กยืนสั่นนํ้าตาไหลพรากไม่ผิดกับผมที่เป็นเหมือนกัน ผมไม่เคยเห็นเรโกรธขนาดนี้มาก่อน เรหันหน้ามามองผมแวบนึง
" ไม่ตอบใช่มั๊ย...ได้...ฉันรู้แล้วว่าควรทำไง" เรเงื้อมือขึ้นเหมือนตอนที่ร่างเ็็ล็กทำกับผม เรเป็นคนตัวใหญ่ ถ้าฝ่ามือฟาดลงไป ผมกลัวว่าร่างเล็กจะเจ็บกว่าผม ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปรั้งข้อมือเรเอาไว้
" อย่าทำเค้านะ ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่เป็นไร ไม่เจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว" ผมทำท่ากระฉับกระเฉงแต่มือก็ยังคงรั้งข้อมือเรอยู่อย่างนั้น สายตาที่ส่งมาดูอ่อนโยนลงก่อนจะกลับไปแข็งกร้าวและจ้องมองร่างเล็ก
" แกควรจะขอบคุณในความใจดีของยูนะ ที่ไม่ทำให้หน้าสวยๆเป็นรอยหมด" เรปล่อยมือออกจากคอเสื้อของร่างเล็ก แต่ก็ยังคงจ้องอยู่อย่างนั้น
" ทำอะไรกันน่ะ แล้วทำไมหน้าบวมอย่างนั้นล่ะยู" เสียงดังมาจากด้านหลัง ผมมองออกไป พี่โชกำลังกลับมาจากทำงาน พี่โชเร่งฝีเท้าเดินมาทางผมและนำมือมาวางข้างแก้ม
" เจ็บมั๊ย ใครทำเนี่ย? เรนายตีน้องฉันเหรอ!!!" พี่โชพูดเสียงดุ เรหันมามองทำให้พี่โชได้เห็นใครอีกคนนึงที่ยืนอยู่ตรงกำแพง
" เรียว มาทำอะไรที่นี่น่ะ " พี่โชมองอย่างตกใจ ร่างเล็กส่งสายตาตัดพ้อมาให้
" พี่โช ที่พี่บอกว่ามาทำงานน่ะ มันไม่จริงใช่มั๊ย พี่มาอยู่กับนายนี่ใช่มั๊ย" ร่างเล็กตะโกนออกมา เท้าเล็กๆพาร่างวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของคนที่ตัวโตกว่า มือเล็กคว้าคอเสื้อของคนตัวโตนํ้าตายังไหลพราก โชมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน
" ไ่ม่ใช่หรอกเรียว พี่มาทำงานจริงๆ คนๆนี้คือน้องชายของพี่ และผู้ชายคนนั้นคือคนรักของเขา" คำพูดของพี่โชทำเอาเราทั้งคู่หน้าแดง ก็พวกเราไม่เคยประกาศความรักต่อหน้าใครนี่
" ผมว่าเราไปคุยกันในบ้านดีกว่านะฮะ" ผมพูดออกไปพลางผลักประตูบ้านเปิดออก พี่โชพาเรียวเดินไปนั่งยังโซฟา ส่วนเรก็เดินตามผมเข้ามาในครัว เรเอาผ้ามาห่อนํ้าแข็งแล้วนำมันมาประคบกับแก้มผม เขายกผมขึ้นนั่งบนเคาท์เตอร์ตัวที่ผมเคยนั่ง เรระมัดระวังมากขึ้นเนื่องจากเคยชนขอบตู้ในห้องนี้
" เจ็บมากมั๊ย ดูสิ บวมเลย มันน่าเจ็บใจนัก ยูไม่น่าห้ามผมเลย ไม่งั้นผมได้อัดมันไปซักหมัด" เรพูดด้วยอารมณ์ฮึดฮัดแต่มือก็ยังประคบนํ้าแข็งให้ผมอย่างเบามือ
" ไม่เป็นไรน่า เร  เรก็เห็นว่าเรียวน่ะเด็กจะตาย ตัวก็เล็กกว่าฉันซะอีก ถ้าเรทำอะไรลงไป ฉันรู้สึกกลัวแทนน่ะ" ขณะที่พูดไปผมก็ยังรู้สึกถึงรสเลือดที่อยู่ในปาก ผมเอาลิ้นกวาดไปทั่วปากจึงพอจะรู้ว่ามันแตกตรงไหนบ้าง เรจับหน้าผมนิ่ง ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามา แต่ผมยั้งไว้ก่อน
" จะทำอะไรน่ะเร" ผมจ้องเขาเขม็ง
" เถอะน่า..." พูดจบเรก็ประทับจูบลงมา เขาสอดลิ้นเข้ามาในปาก กวาดไปทั่วโพลงปากเหมือนที่ผมทำเมื่อกี้
" โอ๊ย!!" ผมร้องออกมาเรจึงถอนปากออกไป
" แตก 3 ที่ เลือดออกด้วย" เรขมวดคิ้วอย่างวิเคราะห์ แค่จูบเดียวเขารู้ได้ไงเนี่ย ผมแทบไม่ทันสังเกตเลยก็มัวแต่เจ็บอยู่นี่นา
" ไปหาพี่โชกัน ฉันอยากรู้ว่าเค้าเป็นใคร" ผมบอกเร เรพยักหน้านิดนึงแล้วจึงอุ้มผมลงจากเคาท์เตอร์
" พี่โชครับ ตกลงมันเป็นไงมาไงแน่ครับ" ผมเอ่ยปากถามพี่โช ส่วนคนร่างเล็กก็ได้แต่นั่งก้มหน้าบิดไปบิดมา
" คนๆนี้คือ ฮานาซาวะ เรียว เป็น...เอ่อ...ก็เป็นแบบเราสองคนเนี่ยแหละ" พี่โชเขินหน้าแดง นี่นับเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพี่ชายเป็นอย่างนี้ พี่โชหันไปหาคนข้างๆพูดด้วยเสียงอ่อนนุ่ม กระแสเสียงที่เขาพูดกับร่างเล็กช่างอ่อนโยน ราบเรียบ ปลอบประโลมเหมือนเวลาที่เรพูดกับผม ทำให้ผมรู้ว่าพี่โชรักคนๆนี้มากไม่ต่างกับที่เรรักผม
" ขอโทษพี่เค้าซะ จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังก่อนสิ น่าจะถามเค้าก่อนด้วยซํ้าไม่ใช่ลงมืออย่างนี้ ดีนะที่ยูไม่เอาเรื่อง ถ้าเป็นคนอื่นเค้าไม่ใจดีขนาดนี้หรอกนะ" ถึงจะดุแต่ก็ยังปนไปด้วยความอ่อนโยน ร่างเล็กพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้ายังคงเปื้อนไปด้วยคราบนํ้าตา แต่นัยน์ตาใสแป๋ว จมูกแดงๆแก้มแดงๆ ทำเอาผมถึงกับใจอ่อน
" ขอโทษนะครับที่ผมบุ่มบ่ามเข้าไปทำร้ายพี่ ตอนนั้นมันมีแต่อารมณ์หึงหวง จนลืมคิดหน้าคิดหลังให้ดี ผมต้องขอโทษด้วยและขอบคุณที่พี่ไม่เอาเรื่องผม" เสียงเล็กเอ่ยออกมาอย่างสำนึกผิดก่อนจะมองไปที่คนข้างตัว
" ผมขอบคุณพี่นะฮะ ที่ไม่ทำร้ายผม" ร่างเล็กเอ่ยอย่างใสซื่อ
" ว่าแต่ว่า แฟนพี่ทำแฟนผมปากแตก3จุดพี่ต้องจัดการด้วยนะครับ" เรกล่าวกับพี่โชอย่างเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาเป็นประกาย ทีเรื่องอย่างนี้ล่ะ เร็วเชียว
" จะบ้าเหรอเร ไปพูดอะไรอย่างนั้นเล่า" ผมตีแขนเรไปเบาๆจากนั้นเราสี่คนก็หัวเราะออกมา
" คงยังไม่ได้หรอกเร เดี๋ยวพี่จะติดคุกซะเปล่าๆข้อหาพรากผู้เยาว์555+" พี่โชพูดอย่างขำขันทำเอาร่างเล็กค้อนขวับ
" พูดยังกับผมเป็นเด็ก"
" ก็เด็กจริงมั๊ยล่ะ? " โชเถียงกลับไปพลางดึงร่างเล็กให้เข้ามาใกล้ๆ
" ว่าแต่ มากระทันหันแบบนี้ แล้วจะไปพักที่ไหนล่ะ" เจ้าตัวเล็กมองหน้าผมก่อนจะทำหน้าเศร้าและส่ายหน้าไปมา
" งั้นก็พักกับพี่ก่อนแล้วกัน ยูพี่ต้องขอรบกวนเพิ่มอีกคนนะ" พี่โชเสนอแล้วหันมาขอความเห็นใจผม
" งั้นพี่โชกับเรียวไปอาบนํ้าก่อนละกัน เดี๋ยวเรกับยูจะทำมื้อเย็นรอนะฮะ" ผมพูดพลางดันหลังคนทั้งคู่ขึ้นชั้นสองไป

...................................................................................................................................................................................................................
ป.ล. เรียวอายุห่างจากโช 5 ปีนะจ๊ะ ก็แล้วแต่คนจะจิ้น.... เพราะตอนนี้โชอายุ21 เรียวก็16ค่ะ แล้วจะเขียนสเปเชี่ยลโชเรียวให้ได้อ่านกันนะคะ