ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fist Kiss
Shiro Part
สุดท้ายก็ต้องสู้ เฮ้อ!! สวัสดีคะท่านผู้อ่านทุกท่านฉันไม่ได้ไม่อยากสู้หรอกคะ แต่เพราะสึนะเปลี่ยนไปเลยจะปกป้องทุกอย่างแต่ว่านะคะฉันก็เมื่อยนะเนี่ยนั่ง
ผ่านไป 20 นาที สึนะเเพ้แล้วละคะงั้นตาฉันสินะ
writer part
ร่างบางเดินไปยังคนทั้งสองก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ยากจะมองทัน เหตุการที่เกิดขึ้นทำให้ฮิบาริกับสึนะนอนไม่หลับไป(เกือบ)ชั่วชีวิต นั้นคือจับหน้าทั้งสองคนเข้าหากันแล้วก็ จูบ การทำแบบนั้นทำให้คนที่ตามมาแต่ละคนพยายนามไม่ทำท่าแบบว่า เอิ่ม จะอ้วกกกกกก "คุณพี่ทำอะไรนะครับ"หัวปลาหมึกเดระเอ้ยโกคุเดระ(อยากโดนบึ้มสินะ//โกคุ)เอ่ยขึ้นพลางมองร่างของหญิงสาวที่กดโทรศัพท์รัวๆ "สึนะตอนสู้กับฮิบาริเผลอต่อยปากฉันนะสิ"ร่างบางเอ่ยขึ้นมาพลางเช็ดเลือดตรงมุมปาก ก่อนจะมองร่างหนาทั้งสองที่แทบจะมองหน้ากันไม่ติด"เก่งขึ้นนิชิโระ แซนซัสคงสอนมาดี" เสียงของเด็กทารกเอ๋ยขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมอง"รีบอร์น....."เสียงอ่อนโยนเอ่ยออกมาก่อนจะเผยยิ้มบางๆ ทำให้คนที่มองต่างมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาไม่เว้นแม้แต่ พวกที่พึ่งจูบกันไปเมื่อกี้ "ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ ชิโระ"
ณ บ้านซาวาดะ
"หม่าม๊าค่ะ"ร่างบางโผล่เข้ากอดผู้เป็นแม่ด้วยความคิดถึงก่อนจะขึ้นไปเก็บของบนห้อง กึก กึก
'เสียงอะไรนะ'ร่างบางเดินไปเปิดหน้าต่าง 'ไม่เห็นมีอะไรเลย' หญิงสาวคิดผลางหันกลับมาจัดของแต่ ปึ้ก "นาย.......ฮิบาริ"ร่างหนาของชายหนุ่มผมสีดำ ดวงตาสีนิล เดินเข้ามาใกล้เด็กสาวก่อนจะ ผัวะ "จะจูบฉันรออีก10ปีละกันฮึ" หมัดถูกปล่อยไปโดนปากของชายหนุ่มที่มีนามว่า ฮิบาริ เคียวยะ ........................
.
.................
..........................
....................................
...........................................
..........................................................
......................................
สุดท้ายก็ต้องสู้ เฮ้อ!! สวัสดีคะท่านผู้อ่านทุกท่านฉันไม่ได้ไม่อยากสู้หรอกคะ แต่เพราะสึนะเปลี่ยนไปเลยจะปกป้องทุกอย่างแต่ว่านะคะฉันก็เมื่อยนะเนี่ยนั่ง
ผ่านไป 20 นาที สึนะเเพ้แล้วละคะงั้นตาฉันสินะ
writer part
ร่างบางเดินไปยังคนทั้งสองก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ยากจะมองทัน เหตุการที่เกิดขึ้นทำให้ฮิบาริกับสึนะนอนไม่หลับไป(เกือบ)ชั่วชีวิต นั้นคือจับหน้าทั้งสองคนเข้าหากันแล้วก็ จูบ การทำแบบนั้นทำให้คนที่ตามมาแต่ละคนพยายนามไม่ทำท่าแบบว่า เอิ่ม จะอ้วกกกกกก "คุณพี่ทำอะไรนะครับ"หัวปลาหมึกเดระเอ้ยโกคุเดระ(อยากโดนบึ้มสินะ//โกคุ)เอ่ยขึ้นพลางมองร่างของหญิงสาวที่กดโทรศัพท์รัวๆ "สึนะตอนสู้กับฮิบาริเผลอต่อยปากฉันนะสิ"ร่างบางเอ่ยขึ้นมาพลางเช็ดเลือดตรงมุมปาก ก่อนจะมองร่างหนาทั้งสองที่แทบจะมองหน้ากันไม่ติด"เก่งขึ้นนิชิโระ แซนซัสคงสอนมาดี" เสียงของเด็กทารกเอ๋ยขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมอง"รีบอร์น....."เสียงอ่อนโยนเอ่ยออกมาก่อนจะเผยยิ้มบางๆ ทำให้คนที่มองต่างมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาไม่เว้นแม้แต่ พวกที่พึ่งจูบกันไปเมื่อกี้ "ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ ชิโระ"
ณ บ้านซาวาดะ
"หม่าม๊าค่ะ"ร่างบางโผล่เข้ากอดผู้เป็นแม่ด้วยความคิดถึงก่อนจะขึ้นไปเก็บของบนห้อง กึก กึก
'เสียงอะไรนะ'ร่างบางเดินไปเปิดหน้าต่าง 'ไม่เห็นมีอะไรเลย' หญิงสาวคิดผลางหันกลับมาจัดของแต่ ปึ้ก "นาย.......ฮิบาริ"ร่างหนาของชายหนุ่มผมสีดำ ดวงตาสีนิล เดินเข้ามาใกล้เด็กสาวก่อนจะ ผัวะ "จะจูบฉันรออีก10ปีละกันฮึ" หมัดถูกปล่อยไปโดนปากของชายหนุ่มที่มีนามว่า ฮิบาริ เคียวยะ ........................
.
.................
..........................
....................................
...........................................
..........................................................
......................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น