ก๊วนป่วนหัวใจยัยตัวยุ่ง

ลำดับตอนที่ #3 : >>> NURSERY สถานเลี้ยงเด็ก

“ บ๊ายบายไอ เจอกันพรุ่งนี้ เจอกันt “

                “ บ๊ายบาย จิ้มลิ้ม ”

                ตอนนี้ฉันกำลังอยู่หน้าโรงเรียน รอไอ้พี่โยเฮอยู่ ไม่ใช่มันลืมแล้วไปหลับอยู่ที่ไหนนะ  - - ไปหาที่นั่งรอดีกว่า   ฉันนั่งลงที่ม้าหินใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ใกล้ประตูโรงเรียนมากที่สุด  เพื่อจะได้ไม่ต้องเดินไกล มันเมื่อยนั่นเอง  เฮ้อ..ทำไมเสียงที่มากระทบประสาทหูมันถึงน่ารำคาญอย่างงี้นะ ไอ้ประโยคแบบ  ไว้เจอกันนะคะ อย่าลืมทำการบ้านมานะคะ  ไอ้ประโยคค่ะ ขา ทั้งหลายตลอดชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยรู้เลย ว่าเพื่อนกันต้องพูดเยี่ยงพระเยี่ยงเจ้าอย่างงี้ ไม่พอใจอย่างแรง  สงสัยฉันต้องทำอะไรสักอย่างและสิ

                “ ไอๆๆๆ มาและๆ รอนานไหม ”

                นั่นมันใครอ่ หน้าคุ้นๆ  เฮ้ย! ไอ้พี่โยเฮนิ ไปฟัดกับสุนัขตนใดมา สภาพดูไม่ได้เชียว

                “ ไปทำรัยมาพี่เฮ คงไม่ได้ไปแย่งอาหารใครนะ เค้าเอากระดูกให้กินทุกวันนิ –0- “

                “ วอนและเมิง ไอ้บ้า ฉันแค่ไปมีเรื่องนิดหน่อย พวกนั้นมันหาว่ากรูกล้า มาวันแรกแล้วไม่เจียม  เลยซัดไปเปรี้ยงนึง โทษฐานทำให้กรูหมันไส้ มันเลยตะลุมบอน เมื่อกี้เอง หมันไส้เว้ย  ดีนะที่ชนะ “

                ก็นะ นิสัยเหมือนกันเลย พี่ชายที่รัก เฮ้อ แต่รูสึกว่าเมื่อไม่นานพี่เฮมันบอกจะเป็นคนดีไม่ใช่หรอ ไหงเป็นเงี้ย  สงสัยนิสัยมันคงเปลี่ยนไม่ได้จริงๆ

                “อะ พี่เฮ ป้ามาแล้ว เร็วขึ้นรถๆ เฮ้ย! เดี๋ยวๆ เช็ดเลือดก่อนเดี๋ยวป้าตกกะใจ”

                ไอ้พี่เฮเช็ดเลือดอย่างรวดเร็ว และไม่ลืมบอกให้ฉันช่วยซักเสื้อเปื้อนเลือดให้มันด้วย -.- เพราะเดี๋ยวป้าเห็นเลือดแล้วเป็นเรื่องใหญ่ ลำบากคนสวยอีกและ  =0=

                “ หวัดดีค่ะ/ครับ ป้า ”

                “ หวัดดีจ้า^^ เรียนวันแรก สนุกไหมจ้ะ มีเพื่อนหรือยังเอ่ย “

                “ มีแล้วค่ะ มีแต่คนรุมล้อม หนูละปลื้ม ” ( ความจริงแม้แต่มดตัวนึงยังไม่เฉียดใกล้ ยกเว้นฟอง )

                “ ใช่ครับๆ ไอนะ ตอนกินข้าว มีแต่คนตื่นเต้น ตอมเหมือนแมลงวันตอมขี้เลยอ่าป้า ”

                “ ( ไม่ยอม ) โถ่ป้า แต่ไอ้พี่เฮเนี้ย มันก็ไม่แพ้หนูนะ ผู้หญิงรุมเต็มเลย แต่มีกระเทยเยอะกว่า ไปๆมาๆเหมือน นกเอี้ยงกับควายอ่าป้า ความตัวเนี้ยเสน่ห์แรง เลยมีแต่นกเอี้ยงอยากเลี้ยง ”

                “ อ้าว เดี๋ยวฟรีคิกเลย -*-“

                “ โหะๆ ว่าแต่ ป้า ทำไมยังไม่ออกรถอ่า นั่งนานจนทวารจะไหม้แล้วนะ”

                “ อ๋อ ป้าลืมบอกไป ความจริงมีเพื่อนของหนูๆ( เปลี่ยนเป็นหมาจะเหมาะกว่า )อีกคนอ่าจ้ะ เขาพักอยู่ที่บ้านป้าด้วย  บังเอิญเขาเป็นลูกชายของเพื่อนป้า ลูกสึกว่า อายุเท่าโยเฮเลย  รอแป๊บนะเขามีประชุมเกือบทุกวันเลยอ่าจ้ะ เขาเป็น 1 ในคณะกรรมการนักเรียน ไม่รู้ว่าเฮกับไอจะรู้จักหรือเปล่า ”

                อ๋อ สรุป บ้านป้าคือ สถานรักเลี้ยงเด็กนั่นเอง นึกว่าอะไร nursery ดีๆนี่เอง ก็นะ ภาษาคนโสด อยากมีเด็กๆคอยเอาใจ ดีกว่าไปเลี้ยงเด็กเก็บไว้ละกัน  อ๊ากกก ฉันคิดอะไรเนี้ย  โคตรจะเป็นมงคลเลย =.= ว่าแต่ไอ้คนนั้นจะเป็นใครหว่า ช่างเหอะ เดี๋ยวก็ได้เจอเอง

                “ ขอโทษที่ให้รอครับป้า “

                อ๋อ ไอ้คนนี้นี่เองผู้ชายที่ป้าว่า แต่เอ๊ หน้าช่างคุ้นบาทาเหลือเกิน 0.0 อ๊ากกก อึ้ง นี่มันนายระเบียบนี่น่า  ฉันต้องมาอยู่ชายคาเดียวกันใช่ไหมม ม่ายนะ TT^TT อย่างงี้ถ้าฉันทำผิดระเบียบ ไม่พูดจาค่ะ ขา มันจะเฉือดคอฉันไปต้มกินไหมเนี้ย 

                “ เฮ้ย ไอ้โชนี่หว่า โชคดีจัง กรูได้อยู่ทั้งห้องเดียวกับเมิง แถมบ้านเดียวกันอีกต่างหาก ”

                ไอ้พี่เฮถือเป็นโชคดีของมันแต่ทำไมเป็นโชคร้ายของฉันยังงี้เนี้ย  แล้วถ้าวันไหนนายระเบียบมีอารมณ์กามขึ้นมา มันจะไม่จับฉันข่มขืนหรอ ( ไกลและ )

                “ อ้าว รู้จักกันหรอเนี้ย  ดีจังเลย ^^ จะได้ไม่ต้องแนะนำ ต้องขอโทษโชด้วยนะ ที่เมื่อวานให้อยู่บ้านคนเดียว ต้องไปรับเฮกับไออ่าจ้ะ ขอโทษอีกทีที่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน แบบว่ามันรีบอ่านะ ไปเรารีบไปกันเถอะ ”

                “ ครับ/...”

                แล้วนายระเบียบก็ขึ้นรถโดยไปนั่งข้างหน้ากับป้ามล ( เรียกมานานละ ยังไม่ได้เรียกชื่อเลย - -+ ) ระหว่างทางฉันจ้องหลังอันหน้าสะพรึงกลัวของหมอนั่น และแอบมองหน้าหมอนั่นผ่านกระจกหน้า - -//  ไม่กล้ามองหน้าตรงๆ ต้องสะแกนใบหน้าไว้ก่อนจะได้ไม่ลืม อ่านะ  ผมสีน้ำตาลเข้ม ไฮไลท์สีทองซะด้วย ไม่ค่อยเนี้ยบเลยแฮะ ขนาดเป็นกรรมการนักเรียน ยังไม่อยู่ในกฎเลย แต่ อ้าว ลืมไป โรงเรียนนี้ไม่ได้ห้ามนี่หว่า เย็นนี้ชวนพี่เฮไปทำผมดีกว่า เอาให้สะใจไปเลย ต่อเรื่องรูปลักษณ์ของหมอนั่น  คาคม คิ้วเข้ม ( เห็นซีกเดียว แต่อีกข้างก็คงเหมือนกัน คงไม่ตาเหล่ ไม่มีคิ้วหรอกนะ –“- ) จมูกโด่งดีแฮะ ไว้เล่นสเก็ตบอร์ดได้เลยเนี้ย  แฮะๆ ปากกำลังได้รูปลับกับใบหน้าสีขาวอมชมมพูเป็นอย่างดี  เผลอๆดีกว่าฉันอีก นายต้องแอ๊บแมนแน่ๆเลย  Y.Y

                ระหว่างทาง ป้ามลก็บ่นๆๆๆ เรียกว่าพูดดีกว่า เหมือน nursery จริงๆ มีเวลากินข้าว เวลาเข้านอน  เวลาตื่น ดีนะไม่มีเวลาป้อนนม  มันจะมีคนอื่นนอกเหนือจากพวกเราไหมเนี้ย -*-

                “ อะ ถึงแล้วจ้า โชไปอาบน้ำละกัน ส่วนเฮกับไอนะ เดี๋ยวป้าพาไปดูห้องก่อนหลังจากนั้นก็รีบอาบน้ำ และลงมากินข้าวตามเวลานะจ้ะ “

                “ ค่า-“-/ครับ ^^ “

                ป้ามลเดินนำฉันกะพี่เฮขึ้นไปชั้น 2 ของบ้านทรายทองหลังนี้  รวมถึงนายโชนั่นด้วย  ป้ามลบอกตำแหน่งห้องของเราทั้ง 2 คน เอาง่ายคือ  ห้องฉันอยู่ตรงกลาง ขนาบด้วยชายหนุ่มบึกบึนทั้งสอง - - + ขวาคือพี่เฮ ส่วนซ้ายคือนายโช

                “ อย่าลืมลงมากินข้าวตามเวลานะจ้ะ ”

                ป้ามลพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไป  สถานเลี้ยงเด็กจริงวู้ยย เด็กกำพร้าซะด้วยสิ ดีนะที่มีแค่ 3 คน นึกว่ามีเป็นขโยงแล้วนอนห้องรวม อันนั้นก็ไม่ไหว เป็นเด็กเร่ร่อนดีกว่า ฉันเดินเข้าห้องของตัวเองไป อ่า ห้องใหญ่ใช้ได้ ถือว่าเป็น Nursery 5ดาว มีห้องน้ำในตัวซะด้วย หรูดีๆ อาบน้ำก่อนดีกว่า วันนี้เจอศึกคำสุภาพ เหนียวตัวได้ใจจริงเลย

                ฉันเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่( พี่เคียวขนมาก่อนหน้านี้แล้ว )ที่เรียกว่า ไปอังกฤษ 2 ปีใช้แล้วทิ้งยังพอ  ง่า เอาเสื้อผ้าตัวไหนดีหว่า( เอามาเยอะไปนิส์ ) เอาใส่สบายๆ ชุดนอนละกัน ว่าแต่ ชุดนอนมันอยู่ตรงไหนง่า มันอยู่ซอก หรืบไหนของกระเป๋านี้  หาไม่เจอ ใบก็ใหญ่แล้วยังกินเสื้อผ้าเป็นอาหารอีก ใช้ไม่ได้ -*-

                ฉัน รื้อๆๆๆๆๆ รื้อและรื้อ แล้วก็เจอจนได้ ไอ้เสื้อนอนลายมังกรเย้ยฟ้า ฮ่าๆๆ ( อินไปหน่อย ) ขาดเสื้อในกับกางเกงใน  รู้ไหม ว่าเราต้องใส่นะ ถ้าไม่ใส่ อะไรๆก็จะหย่อนและยาน ปล. เตือนด้วยความหวังดี ไม่ได้สาบแช่งใคร

                “ ยัยไอเว้ยยยยย ”

                เสียงสุดสถุนของพี่ชายตัวดีดังอยู่ตรงประตูในห้อง ไอ้พี่เฮมันเข้ามาได้งัยว่ะ มีมารยาทกับเขาบ้างไหมเนี้ย

                “ อารายเว้ยยยย  คราวหลังนะ หัดมีมารยาทซะบ้าง อย่าทำตัวตามหน้าตา “

                “ ไอ้บ้า แกก็เหมือนกัน  ข้างบนแกด่าฉันใช่ไหม แกก็เหมือนฉันและ ยิ่งกว่าฉันอีก ขนาดเจ้าของห้องไม่อยู่ แกยังไปรื้อกางเกงในฉันมากัดเล่นเลย ^^”

                “ ไอ้พี่บ้า ^^:   ถือว่าเจ๊ากันเถอะพี่ ว่าแต่ มีอะไรให้หม่อมฉันรับใช้เพคะ ”

                “ ก็ เอาเสื้อมาให้แกซักงัย ไอ้น้องโง่ ซักเร็วๆละ อ้อ มาช้วยกันยำเสื้อตัวนี้ทีเดะ จะเอาไปให้ป้ามลซัก ”

                “ อ้าว ทำไมหล่ะ เสื้อดีๆจะทำให้เลอะซะงั้น  บ้าป่ะ”

                “ อ้าว  แกเริ่มประจานความโง่ตัวเองแล้วนะ คิดสิคิด ”

                แล้วมันก็เอานิ้วดีดหน้าผากฉัน ดูมัน ถ้าความจำเสื่อมไปนะ ฉันจะฆ่าแก  ( ถ้าความจำเสื่อม - - แล้วจะจำได้งัย )

                “ ถ้าสมมุติว่า ไม่มีเสื้อให้ป้ามลซักป้าก็สงสัยเดะ -*- ก็เลยต้องทำเสื้อที่มันดีๆอยู่เนี้ย ให้มันเหมือนผ่านการใช้มาแล้วงัย >.< โง่จริงน้องพี่ “

                “ แล้วพี่ก็จะเอาไปให้ป้าซักให้พี่ใหม่  ใช่ไหม ”

                “ ถูกต้องแล้วน้อง “

                ไอ้พี่เวร  เอาสมองส่วนไหนคิดว่ะเนี้ย  ฉันก็ต้องซัก ป้ามลก็ต้องซัก โครดเอาเปรียบเลย