[FIC]Criminal Crisis (WonKyu ft. YH,CM,KB) UP [SF] CRUSH

ตอนที่ 7 :

 Happy Birthday Cho Gyuhyun

HOT TIME – WONKYU

01

…

อากาศร้อน... คนก็ร้อน...

ไม่มีอะไรจะร้อนเท่ากับตอนนี้อีกแล้ว

.

.

.

ซีวอนก้มมองรูปในไอโฟนตัวเองแล้วก็หัวเราะคิกคัก เขาค่อนข้างจะพอใจเล็กน้อย รอยยิ้มจึงระบายเต็มใบหน้าหล่อ คยูฮยอนมองแล้วก็สงสัยรุ่นพี่ตัวดีว่าเป็นอะไรจึงชะโงกหน้าข้ามไหล่หนาไปดู ทว่าพอเห็นรูปเท่านั้น ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเพราะอากาศร้อนอบอ้าวของซาวน่าก็ยิ่งเห่อร้อนเข้าไปใหญ่

"อย่าคิดเล่นแพลงๆ เชียวนะฮยอง ผมจะตีให้ตายเลย"

ซีวอนไม่ตอบ หากเขาหันกลับมายิ้มกวนให้น้องเล็กของวง จัดการพิมพ์อะไรลงไปเล็กน้อย เขานึกขำอยู่ในใจว่าเพราะฤทธิ์เบียร์บวกกับอากาศที่ร้อนเป็นแน่ที่ทำให้เขาขาดสติถึงเพียงนี้

เพียงครู่เดียวเท่านั้นซีวอนก็ได้รับรอยฝ่ามือเข้าเต็มแผ่นหลัง โจ คยูฮยอนตัวแสบนั่งกอดอกปากเชิดทำหน้ายียวนไม่หยอก

"ตีฮยองทำไมเนี่ย"

"ก็ฮยองเล่นบ้าอะไรอีกเนี่ย เดี๋ยวก็ต้องเคลียร์กันยาวหรอก"

"ไม่มีอะไรหรอกน่า..." มั้ง ซีวอนเก็บคำหลังไว้ในใจ นึกแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่โพสรูปคู่หวานเชื่อมของตัวเองกับเด็กหนุ่มรุ่นน้องลงไป ทั้งที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนกับคนอื่น มันดูมากแล้วก็ล้นเกินไป จะบอกว่าเขาทำตามกระแสเรียกร้องของแฟนคลับ... มันก็ไม่ใช่ แฟนคลับไม่ได้มีอิทธิพลกับความคิดเขามากขนาดนั้น เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะทำอะไรตามใจตัวเองบ้างก็เท่านั้น

"ไม่รู้ล่ะ ถ้ามันมีขึ้นมานะ ผมเอาฮยองตาย" จำตัวแสบคาดโทษก่อนกลิ้งตัวลงนอนตามเดิม ซีวอนยิ้มขัน เขากดอ่านเมนชั่นที่ทะลักเข้ามาหาอย่างรวดเร็วคร่าวๆ มีทั้งข้อความกรีดร้อง พอใจ โวยาย แล้วก็เกรียนๆ ใส่เขาเยอะแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นิ้วยาวกดปิดแอปฯ แล้วโยนไอโฟนลงบนกองผ้าขนหนูก่อนกลิ้งตัวลงนอนข้างๆ มักเน่ที่หยิบเกมมาเล่นแล้ว

"จูบได้ป่ะ"

"เล่นเกมอยู่น่า อย่าเพิ่งกวนได้ป่ะ"

ซีวอนไม่สนใจ เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้มแดงแล้วกดจูบลงไปในแบบที่เรียกได้ว่าฟัดเข้าฟอดใหญ่จนคนโดนกระทำโวยวาย

คยูฮยอนนึกโมโหแต่ความโกรธก็หายไปรวดเร็วพอๆ กับความคิดที่ว่าเขา...ชอบเวลาเห็นซีวอนยิ้มที่สุด

.

.

.

"อยากจะบ้าตาย... ฮยอกรู้ตัวไหมเนี่ยว่ามันกลายเป็นข่าวแล้ว" มือไหวเท่าคำพูด คยูฮยอนยื่นหน้าจอไอโฟนให้อีกฝ่ายดู ซีวอนเห็นข่าวแล้วก็หัวเราะลั่นรถ ไม่นึกว่ามันจะเป็นหัวข้อข่าวขนาดนี้

"งี้แหละ เป็นเซเลบต้องทำใจหน่อย กระดิกตัวนิดเดียวก็มีคนมอง"

"ต้องคิดต่างหาก ไม่ใช่ทำใจ เป็นแบบนี้แฟนพี่ไม่มาแหกอกผมตายเลยหรือไง... เอ่อ... ขอโทษฮะ" ริมฝีปากอิ่มรีบงับหุบสนิทเมื่อเผลอพูดเรื่องที่ไม่ควรเข้า สีหน้าที่ยิ้มแย้มมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากซาวน่ากลับกลายเป็นนิ่งขรึม

ซีวอนเพิ่งตัดสินใจห่าง(กันสักพัก)กับแฟนสาว(รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้)มาหยกๆ พอใครพูดถึงเธอคนนั้น ซีวอนก็มีอันเป็นต้องเข้าโหมดมาคุทันที

แล้วซีวอนก็ชอบเป็นแบบนี้บ่อยๆ สมาชิกครอบครัวเอสเอ็มทาวน์บางคนก็สนิทสนมกับผู้หญิงคนนั้นมากอยู่เหมือนกัน พวกผู้ชายคงไม่เท่าไหร่เพราะเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายได้ดี และแยกแยะความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนซี้กับความรักได้มันเลยไม่ค่อยเกิดปัญหา แต่กับพวกสาวๆ ในบริษัทแล้วล่ะก็...เหมือนหนังคนละม้วน พวกหล่อนเข้าข้างเพื่อนสาวและคอยโทษซีวอนเสมอว่าไม่มีความรักให้กับผู้หญิงคนนั้นมากพอ เพราะฉะนั้นอย่าแปลกใจที่จะเห็นพวกเขาสนิทกับสาวๆ เหล่านั้นแค่ในเวลางาน พอเลิกงานก็ไม่ได้ซี้อะไรกันมากมายถึงขั้นเล่นกันได้สนิทใจ

หน้าตาของวงขับรถเข้าบริษัท อีกไม่กี่วันข้างหน้าจะมีงานสิ้นปี เขาที่ขาดซ้อมมากกว่าคนอื่นจึงต้องเข้าบริษัทเพื่อฝึกซ้อมให้ทันเพื่อนบ่อยๆ

ที่ห้องซ้อมประจำของพวกเขามีเสียงเพลงดังลอดออกมา ทั้งคู่ฟังแล้วก็นึกแปลกใจที่ว่าเพลงไม่คุ้นหู พอเปิดประตูเข้าไปจึงถึงบางอ้อว่าเป็นเด็กๆ ที่กำลังจะเดบิวต์ในปีหน้า เมื่อเด็กๆ ซ้อทกันเสร็จแล้วก็รีบเปลี่ยนห้องซ้อมเพื่อให้รุ่นพี่ได้ใช้ห้อง

คยูฮยอนมองเด็กหนุ่มที่ชื่อเซฮุนตาไม่วาง พอเด็กหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ก็ตบหลังตบไหล่ บอกว่าเป็นมักเน่ที่หน้าตาดีเหมือนตัวเองไม่มีผิด พวกพี่ๆ ได้ยินก็หัวเราะกันลั่นห้องจนเซฮุนอายแก้มแดง แต่ก็เก็กขรึมไว้

"ท่าทางซึนๆ เหมือนบางคนเลยเนอะ" อีทึกเอ่ยเมื่อพวกน้องๆ ลับหลังไปหมดแล้ว สายตาพราวของผู้สูงวัยหันมาหาน้องเล็กของวงตัวเอง

"อะไรพี่จองซู"

"ก็ตอนแรกๆ ทำเป็นเก็กหล่อ ตอนนี้ล่ะแอ็บได้แอ็บดี แอ๊ปจนซองมินจะตกงานอยู่แล้ว"

"บู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เจ้าน้องเล็กทำเป็นไม่สนใจ รีบเดินไปเปิดเครื่องเล่นวิทยุ เท่านั้นสมาชิกทุกคนก็รีบวิ่งเข้าไปยืนประจำตำแหน่งตัวเองเพื่อเริ่มฝึกจริงจัง

การฝึกกินเวลาประมาณสองชั่วโมงเพราะบางคนยังต้องไปทำงานต่อ คยูฮยอนขอให้ซีวอนไปส่งที่บ้านเพราะขี้เกียจขับรถไปเอง

รถยนต์คันหรูของซีวอนแล่นไปตามทางเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนอะไรนัก ตากลมโตเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของรุ่นพี่แล้วถอนหายใจ ตั้งแต่เขาเปลอพูดเรื่องผู้หญิงคนนั้นซีวอนก็มีสีหน้าเงียบขรึมตลอดเวลา

"ร้อนเนอะ" คยูฮยอนแกล้งพูดทั้งที่หิมะกำลังตก แต่ก็ได้ผลดีเพราะซีวอนหันกลับมามองแทบจะในทันที

"ประสาทกลับเหรอ หิมะกำลังตกอย่างนี้ดันบอกว่าร้อน ให้ปิดฮีทเตอร์ไหมล่ะ"

"ผมหมายถึงฮยองต่างหากที่ร้อนน่ะ ถามจริงเถอะไม่เบื่อหรือไง ถ้ารักมากขนาดนั้นจะขอห่างมาทำไม"

ซีวอนเงียบไปครู่ใหญ่ทีเดียว เขาถอนหายใจยาวก่อนพรูความรู้สึกออกมา "ก็เบื่อ... แต่ทำไงได้ ฉันหาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วนี่"

"ดีแต่ไม่ได้รัก"

"..."

"ฮยองพูดเองไม่ใช่เหรอว่าชีวิตนี้มีเพียงแค่ครั้งเดียว ถ้าการที่ฮยองเอาแต่ผูกติดกับคนๆ หนึ่ง จนทำให้ฮยองพลาดโอกาสมองคนอื่นไป ฮยองไม่คิดบ้างเหรอว่าบางทีคนที่ฮยองรักอาจจะรออยู่ที่ไหนสักแห่งในโลกนี้"

คยูฮยอนคิดว่าที่เขาพูดออกไปค่อนข้างจะจริงจัง แต่ทำไมซีวอนถึงได้หลุดขำออกมาพรืดใหญ่ ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวพระเจ้าบรรจงสร้างกำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งจนต้องหยุดรถไว้ข้างทาง นานทีเดียวกว่าที่เสียงหัวเราะจะเงียบลง

ซีวอนหันใบหน้ามองน้องเล็กด้วยสายตาพราวระยับจากน้ำตา "นั่นน่ะสินะ"

เด็กหนุ่มมองคนแก่กว่าด้วยสายตาไม่เข้าใจนัก และยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นไปอีกเมื่ออีกฝ่ายบอกว่า... "ฉันเริ่มรู้สึกร้อนแล้วล่ะ"

"ฮยองต้องกินอะไรแปลกๆ ไปแน่เลย"

"ไม่ได้กินอะไรแปลกๆ ทั้งนั้นแหละ แต่ฉันว่า... ฉันน่าจะทำอย่างที่นายพูดนะ"

"ทำอะไร"

"ก็หาคนที่รักไง"

"แล้วมันน่าขำตรงไหน"

"ก็ตรงที่... เขานั่งอยู่ตรงหน้าฉันตั้งแต่เมื่อก่อน นานมากแล้ว แต่ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป มากมาย พิเศษกว่าคนอื่น ก็เป็นเพราะใจฉันมีจิตพิศวาสต่อคนนั้น"

อากาศในรถก็ไม่ได้หนาวเย็นมาก แต่แก้มคยูฮยอนกลับแดงปลั่ง "คนนั้นของฮยองคงไม่..."

"ก็นั่งอยู่ตรงหน้าฉันไง"

คยูฮยอนอ้าปากค้าง แก้มขึ้นสีจัดกว่าเดิม ไม่ใช่เพราะเขินถ้อยคำที่ถูกบอกรัก แต่หากเป็นเพราะกำลังถูกจ้องมองด้วยสายตาร้อนแรงดั่งเปลวเพลิงที่เผาผลาญตัวเขาให้อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ

...

TBC

ฟิคแก้บนแม่นางคิยูบวกกับฟิควันเกิด (เอ็นซีสิบแปดตอนหน้านะตัวเอง อย่าเพิ่งองค์ลงใส่เค้าล่ะ ><)
ตอนหน้าตอนจบเจอกันวันเกิดพี่วอนนะคะ
(นี่ถ้าไม่ได้พ่อขรามาช่วยคิดพล็อตซาวน่าเมื่อวานล่ะก็... ฮ่าๆๆๆๆ)