[FIC]...Sorry... - WonHanKyu (NC-17)

ลำดับตอนที่ #13 : - 12 -

พิมพ์ตอนนี้โดย Ryo~Hyuk

[Fic]Sorry
Couple:Siwon Hankyung Kyuhyun
Rate:NC-17
Genre:Force&Crafty
Writer:NiTRoGeN14
Writer’sNote:ไม่พูดอะไรมาก อ่านเองดีกว่าเนอะ





-12-


ฮันคยองพาตัวเองออกมาหาความสุขสงบบริเวณหน้าตึกของหอพัก รู้สึกขุ่นมัวในใจจัดจนต้องหาทางระบายออกโดยการเตะฝุ่นและก้อนหินแถวนั้นเล่น

'พี่ไม่เคยรู้เลยสินะว่าผมต้องเจออะไรบ้าง บอกว่ารัก แล้วนี่น่ะเหรอ คือสิ่งที่คนรักเขาทำกัน'

"นี่น่ะเหรอ ผลตอบแทนของการรักใครสักคน" ชายหนุ่มตะโกนออกมาอย่างสุดกลั้น ขายาวๆ เตะก้อนหินขนาดไม่เล็กไม่น้อยลงไปจนกระแทกเข้ากับกระจกหน้ารถยนต์ที่วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เคร้ง!

ฮันคยองยืนมองรถยนต์ที่จอดรถลงตรงหน้านิ่ง รถยังไม่ทันจอดสนิทดีร่างสูงใหญ่ของชเวซีวอนก็กระโดดลงมาเสียแล้ว

สองหนุ่มจ้องตากันเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่ซีวอนจะทำเหมือนฮันคยองไม่มีตัวตนแล้ววิ่งผ่านเข้าตึกไป

ชเว ซีวอนรีบวิ่งอย่างร้อนใจ ลางสังหรณ์แปลกๆ สั่งการให้เท้าของเขาสาวก้าวไม่หยุดหย่อน นิ้วเรียวกดเรียกลิฟต์แต่ก็ดูเหมือนช้าไปในความรู้สึก เขาทนเสียเวลาเปล่าๆ ไปไม่ได้อีกแล้ว ชายหนุ่ม

จึงตัดสินใจวิ่งขึ้นบันไดทางช่องหนีไฟไปแทน

ทันทีที่โผล่มาถึงชั้นที่พัก แม้จะเหนื่อยเจียนขาดใจแต่เท้าก็ไม่ยอมหยุด ยังคงมุ่งหน้าต่อไปถึงห้องพัก ประตูที่ถูกเปิดกว้างก่อนอยู่แล้วทำให้ซีวอนตัดสินใจวิ่งเข้าไปทันที

"อ้าว ซีวอน! ฉันกำลังโทรตาม..."

"คยู! คยูอยู่ไหน!" ยังไม่ทันที่ซองมินจะกล่าวจบ ซีวอนก็แทรกขึ้นก่อนเสียงดัง เมมเบอร์ทุกคนนิ่งเงียบ สายตาที่มองซีวอนวิ่งพล่านตามหาคยูฮยอนไปทั่วห้องพักนั้นแตกต่างกันไป บ้างก็

มองอย่างตำหนิ บ้างก็โกรธแค้น บ้างก็สงสัยไม่เข้าใจ ตามแต่ละความรู้สึกแต่ละคนในห้องนั้น

"คยู! คยู!" ซีวอนยังคงเรียกหาคยูฮยอนไม่หยุด เปิดหาตามห้องไหนๆ ก็ไม่เจอ จนสายตาหยุดอยู่ที่รยออุคที่ยืนกำมือเตรียมเคาะประตูห้องน้ำค้าง

ร่างสูงปราดเข้าไปเบียดแทนที่ทันที กำปั้นใหญ่รัวเคาะเสียงดัง

"คยู! นาอยู่ในนั้นใช่ไหม? เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ พี่มาหานายแล้วนะ คยู! คยู!"

ทว่า...ไม่ว่าจะส่งเสียงเรียกไปเท่าไหร่ก็ได้แต่ความเงียบกลับคืนมา ซีวอนขบฟันตนเองแน่นจนสันกรามนูนโป่งออกมา ชายหนุ่มตัดสินใจกระแทกตัวพังประตูห้องน้ำ ในใจนึกเป็นห่วงคนที่อยู่ใน

นั้นอย่างที่พูด

"คยู!!!!!" เสียงร้องของรยออุคดังลั่นเรียกความสนใจของทุกคนที่อยู่ในห้องได้ทันที

ชเว ซีวอนรีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำรวบร่างของคยูฮยอนมาไว้แนบอก มือหนารีบเช็ดคราบฟองออกจากปาก ตาคมก็ตวัดมองไปทั่วห้องน้ำจนเจอขวดน้ำยาล้างห้องน้ำตกอยู่ไม่ไกล

"เกิดอะไรขึ้นรยออ..." ปาร์ค จองซูกลืนคำพูดลงคอแทบไม่ทัน เมื่อเห็นสภาพมักเน่ของวง สมาชิกที่ขวัญอ่อนอย่างอี ทงแฮก็เป็นลมไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"มัวมองอยู่นั่นแหละ รีบไปเรียกรถพยาบายสิว่ะ!" ซีวอนตวาดใส่ปาร์ค จองซูที่ยืนนิ่งตกใจอยู่ข้างหน้าจนลีดเดอร์หน้าสวยรีบลนลานหาโทรศัพท์โทรออกทันที

"รยออุคไปเอานมมา เอามาเยอะๆ นะ" พอสั่งหัวหน้าเสร็จก็หันไปสั่งรยออุคต่อ ร่างเล็กรีบวิ่งไปทางห้องครัวโดยมีซองมินวิ่งตามไปติดๆ


ทางซีวอนเองก็ใช่ว่าจะสั่งคนอื่นอย่างเดียว ชายหนุ่มคว้าเอาสายฝักบัวเปิดน้ำกรอกใส่ปากคยูฮยอนพลางใช้มืออีกข้างล้วงเข้าไปในคอของร่างบางให้อาเจียนออกมา ไม่นานรยออุคกับซองมินก็วิ่ง

ถือกล่องนม ถือขวดนมมายื่นให้ พร้อมกับปาร์คจองซูที่วิ่งมาบอกว่าเรียกรถพยาบาลได้แล้ว ซีวอนไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากคว้าขวดนมมากรอกใส่ปากคยูฮยอนแทนน้ำแล้วบังคับให้อาเจียน

ออกมา

"นายจะต้องไม่เป็นอะไร นายจะต้องไม่ตายนะคยู"

...

ฮันคยองยังคงยืนอยู่ที่เดิม แม้จะข้องใจว่าซีวอนมาที่นี่ทำไมแต่ตอนนี้ชายหนุ่มยังไม่พร้อมที่จะเห็นหน้าใครทั้งนั้น ทั้งซีวอนหรือคยูฮยอน เขายังไม่อยากเจอ


หวอ~~~

เสียงหวอของรถพยาบาลที่แล่นใกล้เข้ามา ทำให้ฮันคยองมองอย่างสงสัย เมื่อรถพยาบาลจอดเทียบกับรถหรูของซีวอน ความสงสัยก็หายไปเมื่อเห็นซีวอนอุ้มคยูฮยอนวิ่งมาพร้อมด้วยสมาชิกอื่นๆ

ของวง

"ซีวอนเดี๋ยวฉันไปด้วย" ปาร์คจองซู บอกก่อนจะวิ่งตามขึ้นรถพยาบาล ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะตะโกนไปหาคิบอม

"คิบอม ฝากรถฉันด้วย"

"ได้เลย แล้วเจอกันที่โรงพยาบาล" คิม คิบอมรับคำได้ทันก่อนที่ประตูรถจะถูกปิดลง

เมื่อความเงียบกลับมาอีกครั้ง ฮันคยองก็รีบวิ่งเข้าไปหาฮีชอลพร้อมสอบถามทันที

"เกิดอะไรขึ้น ฮีชอล"

"อ้าว ฮันคยอง..."

"ว่าไงล่ะเกิดอะไรขึ้น?!"

"คยู....คยูกินน้ำยาล้างห้องน้ำ เขาพยายามจะฆ่าตัวตาย" พูดไปฮีชอลก็ร้องไห้ไป เดือดร้อนฮันคยองต้องปลอบใจกันอีก

"ฉันว่าเรารีบตามไปโรงพยาบาลกันดีกว่า" คิม ยองอุนที่ดูเหมือนจะตั้งสติได้มากกว่าใคร เอ่ยเสียงดังคล้ายสั่ง ก่อนจะสั่งให้คิม จงอุนไปเอารถของตัวเองมาขับตามไป

"เดี๋ยวฉันจะเอารถซีวอนไปเอง จงอุน...เดี๋ยวนายขับรถฉันตามไปนะ กุญแตอยู่บนโต๊ะโทรศัพท์"


"ได้"

"ใครจะไปกับฉันขึ้นรถเลย"

"ฮีชอลนายไปกับรยออุคก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามไปทีหลัง" ฮันคยองว่าพลางดุนหลังเพื่อนให้ขึ้นนั่งหน้าคนขับ ก่อนจะบอกย้ำให้ฮีชอลมั่นใจเมื่อดวงตาสวยมองเขาด้วยน้ำตานอง

"เดี๋ยวฉันตามไปจริงๆ ไม่ต้องกลัวฉันไปแน่ ยองอุนฝากฮีอลด้วยนะ"

"อือ" คิม ยองอุนรับคำสั้นๆ ก่อนจะออกรถไปเมื่อประตูทุกด้านปิดลงเรียบร้อย

เมื่อไฟท้ายรถคันหรูหายลับไป ฮันคยองก็ล้วงมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรออก


"คุณแม่ของคยูฮยอนใช่ไหมครับ นี่ผมฮันคยองเองนะครับ"

.

.

บนรถพยาบาล ปาร์คจองซูจ้องสังเกตใบหน้าของซีวอนเงียบๆ ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงใหญ่ที่กำลังร้องไห้เงียบๆ โดยการปล่อยให้มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมา ดูแล้วไม่เหมือนกับ ชเว ซี

วอนที่เขารู้จักเลยแม้แต่น้อย ดวงตาแดงกล่ำที่เต็มด้วยน้ำตา ยิ่งมองก็ยิ่งดูน่าเวทนา ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น จองซูก็รับรู้ได้ว่าดวงตาของซีวอนนั้นมองคยูฮยอนด้วยความรักมากมายเพียงไร

ทำไมเขาถึงเพิ่งมาสังเกตเอาได้ตอนนั้น" มารู้ตอนที่เรื่องทุกอย่างมันสายไปแล้ว แล้วต่อไปซุปเปอร์ จูเนียร์ จะเป็นยังไงต่อไปกันนะ


...

.

โจ คยูฮยอนถูกส่งตัวเข้าห้องไอซียูได้สิบนาทีแล้ว สมาชิกกลุ่มที่สองก็ตามมาพอดี

"คยูเป็นยังไงบ้างฮะ พี่จองซู" คิม รยออุควิ่งเข้าไปตามอาการเป็นคนแรกทันทีที่มาถึง เมื่อได้คำตอบมาเป็นรอยยิ้มอ่อนๆ ก็พอจะโล่งใจ

"ตอนนี้คยูอยู่ในมือหมอแล้วไม่ต้องเป็นห่วงนะ อีกอย่างหมอก็บอกว่าคยูได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาดี คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"

"เฮ้อ~~ ค่อยยังชั่วหน่อย" คิม จงอุนว่าก่อนที่สายตาจะเลยไปยังซีวอนที่ยืนพิงหลังกับประตูห้องไอซียู พร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาช้าๆ

"แล้วซีวอน.."

คิมยองอุนตอบคำถามแทนด้วยการส่ายหน้า "ตั้งแต่ฉันมาเขาก็เป็นอย่างนั้น ถามอะไรก็ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้"

"คงเพราะ ซีวอนรักคยูฮยอนจริงๆ" ปาร์ค จองซูสรุปแต่เสียงถากถางก็ดังแทรกขึ้น

"หมอนี่รักใครเป็นจริงๆ น่ะเหรอ ตอนนั้นก็บอกว่ารักฉัน แล้วไหงไปนอนกับแฟนคนอื่นได้ล่ะ" สิ้นเสียงของฮันคยอง ร่างสูงของซีวอนก็ปราดเข้ามากระชากคอเสื้อของอดีตคนรักแล้วต่อยลงไปทันที

"ซีวอน!!"

"ฮันคยอง!!"

สมาชิกที่เหลือต่างร้องเสียงหลง เข้าห้ามซีวอนที่ขึ้นคร่อมต่อยฮันคยองกันอลหม่าน

"ทำไม?! ฉันพูดจี้ใจดำนายรึไง" พอถูกแยกออกมาได้ฮันคยองก็เริ่มโต้ตอบอีก

"พี่มันไม่มีหัวใจ คยูฮยอนเจ็บปวดมากแค่ไหนพี่ไม่เคยรู้เลยใช่ไหม? เขาคิดผิดจริงๆ ที่รักคนอย่างพี่ ผมเองก็คิดผิดเหมือนกันที่เคยรักพี่!"

"อย่าคิดมาโยนความผิดให้ฉันนะ อย่างแกสองคนน่ะเหรอจะเจ็บปวด แอบมีอะไรกันลับหลังฉันรุนแรงไปรึไงถึงเจ็บน่ะ"

"พี่ฮันคยอง!!!"

"หยุด!! ฉันบอกให้หยุด" ปาร์คจองซูควาดเสียงดังเมื่อเริ่มเห็นว่าสงครามน้ำลายของทั้งคู่ดูท่าจะไม่จบลงง่ายๆ

"พอเลยนะ ฮันคยองที่นี่มันโรงพยาบาลช่วยเงียบๆ ด้วย ส่วนนายซีวอน สงบสติอารมณ์ซะแล้วกลับไปที่เดิมเลย" สิ้นคำสั่งของลีดเดอร์ ชเว ซีวอนก็ทำตามแต่โดยดี ด้านฮันคยองแม้จะไม่พอใจแต่ก็ยอมเงียบด้วยเห็นแก่หัวหน้าวง

บรรยากาศห้องไอซียูกลับมาอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เข็มวินาทีที่ค่อยๆ ผ่านไป ดูยาวนานเหลือเกินในความรู้สึกของคนที่ได้แต่รอ

"ซีวอน!!" เสียงเรียกที่ดังมาแต่ไกลทำเอาทุกคนที่อยู่หน้าห้องหันไปมองกันเป็นตาเดียว

หญิงวัยกลางคนแต่งตัวดูมีฐานะสองคนเดินแกมวิ่งมาหาชเว ซีวอนอย่างร้อนรน เบื้องหลังก็มีชายวัยกลางคนอีกสองคนเดินตามมาติดๆ

"คุณอา คุณแม่" ซีวอนครางอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะรีบปาดน้ำตาออก

"ซีวอน.....น้องเป็นยังไงบ้างลูก" แม่ของโจ คยูฮยอนวิ่งเข้ามาจับมือชายหนุ่มแน่นพร้อมกับเอ่ยถามเสียงสั่น

"ตอนนี้น้องอยู่ในมือหมอแล้วคุณอาอย่างกังวลไปเลยครับ"

"เกิดอะไรขึ้นซีวอน ทำไมน้องถีงทำอะไรแบบนี้" ชายในสูทสีเทาเอ่ยถามอย่างร้อนรนผิดกับอีกคนที่ยืนนิ่งเงียบ

ชเว ซีวอนมองสบตากับบิดาของตนก่อนจะรีบเบือนสายตาหนีด้วยความรู้สึกผิด

"ผม..."

เพี๊ยะ!!

ฝ่ามือฝาดเข้าเต็มแรงทำให้ทุกคนนิ่งค้าง

"เพราะแกรับปากว่าจะดูแลคยูฮยอน ฉันเลยช่วยพูดกับชองเจให้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนอกจากจะทำให้ฉันเสียหน้าแล้วฉันยังรู้สึกแย่ที่มีลูกไม่ได้ความอย่างแก" ชเว ซอกจินพูดอย่างเดือดดาล ทำเอาใบหน้าของลูกชายซีดเผือด

"คุณคะ ใจเย็นๆ ก่อนเถอะค่ะ"

"ใช่ ซอกจินใจเย็นก่อนเถอะ ตอนนี้คยุฮยอนก็อยู่กับหมอแล้ว" บิดาของคยูฮยอนแตะมือเพื่อนให้ระงับอารมณ์ซึ่งก็พอได้ผลอยู่บ้างแต่ก็ไม่ทั้งหมด

"ไปให้พ้นหน้าฉันซะ แล้วที่รับปากอะไรฉันไว้ก็รีบไปทำซะเดี๋ยวนี้ อย่าโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าจนกว่าแกจะทำเสร็จ ไม่งั้นระหว่างฉันกับแกขาดกัน!!"

ชเวซีวอนมองหน้าคนเป็นพ่อราวกับหัวใจแตกสลาย เขารับคำเสียงเบาก่อนจะเดินออกไปราวกับคนไร้วิญญาณ

.

.

ตุ้บ! ตั้บ!

เสียงหมัดแหวกอากาศเข้าปะทะกับกระสอบทรายเป็นจังหวะไม่มีหยุด ทำให้คนที่ยืนสังเกตมาได้สักพัก้องถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ

"นี่แกจะต่อยกระสอบอย่างนั้นจนตายเลยรึไง ไอ้ซีวอน"

"หุบปาก!! " คำตอบทีได้รับทำเอาคนฟังหน้ายู่ อารมณ์เสียแล้วมาพาลใส่แบบนี้เซ็งเลยว่ะ

"เออ กูไม่ยุ่งกับมึงแล้วก็ได้ แล้วแม่งโทรหากูทำไมวะ"



"ฮยอนจุง"

"อะไรอีก" เพราะเสียงที่เรียกไว้ทำให้คิมฮยอนจุงชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินออกไป หันกลับมามองเพื่อนซี้รูปหล่อ

"ฉันจะลาออกจากวงการ"

"อะไรนะ?!!"

"ก็อย่างที่ได้ยิน" ซีวอนหยุดต่อยกระสอบทรายแล้วทรุดนั่งกับผ้าใบอย่างหมดแรง

"เดี๋ยวก่อนดิ นี่พูดจริงเหรอ?" คิม ฮยอนจุงตาโต รีบวิ่งพรวดพราดมาเกาะเชือกกั้นเวทีมวยทันที

"อืม"


"ทำไมว่ะ"

"เพราะคยูฮยอน เพราะโจ คยูฮยอน"


"ไอ้เด็กหัวดีที่มีพ่อเป็นเจ้าของสถาบันกวดวิชาที่ดังมากๆ นั่นอ่ะนะ"

"เออ"

"ทำไมว่ะ"

ชเว ซีวอนนิ่งเงียบไปราวกับใช้ความคิด คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันดวงตาคมหลับลงแน่น

"...."

"...."




"ฉันรักโจคยูฮยอน"



2BCON