ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : - 11 -
พิมพ์ตอนนี้โดย Ryo~Hyuk
[Fic]Sorry
Couple:Siwon Hankyung Kyuhyun
Rate:NC-17
Genre:Force&Crafty
Writer:NiTRoGeN14
Writer’sNote:ห่างหายไปนาน ขอโทษด้วยนะคะ TT ^ TT ปูลู ไม่นึกว่าจะมีคน เดาถูก 55+
-11-
‘พี่...พี่รักนาย’
“นี่พี่จะเล่นอะไรอีกล่ะ” หลังจากนิ่งเงียบไปเกือบนาที โจ คยูฮยอนก็เอ่ยปากขึ้นมาก่อน ดวงตาคู่กลมสวยวูบไหวด้วยความหวั่นใจ แต่ก็สามารถทำให้มันหายไปได้แทบจะในทันที
“พอสักทีเถอะ ผมอยากอยู่อย่างสงบสุขกับคนที่ผมรัก”
‘นายรักฮันคยองจริงๆ เหรอ?’
“...ช ใช่”
‘...’
“จะไม่พูดอะไรแล้วใช่ไหม งั้นผมวางสายล่ะนะ” และคยูฮยอนก็ทำอย่างที่พูดจริงๆ หลังจากวางสายจากซีวอนแล้ว ร่างบางก้รีบเอามือทาบหัวใจในทันที เสียงหัวใจที่เต้นโครมครมยืนยันว่า เขาเผลอหวั่นไหนไปกับซีวอนจริงๆ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ซีวอนพูดอย่างนั้นกับเขา บางทีมันอาจจะเป็นแผนของซีวอน ที่ต้องการดึงเขาออกจากฮันคยอง
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว
โจ คยูฮยอนตัดสินใจที่จะลืมเรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้ลงซะแล้ว ปั้นหน้ายิ้มแย้มเข้าไปในห้องพัก มือบางผลักประตูเปิดออกกว้าง เสียงครางหวาบหวามที่ลอยออกมาทำเอาหน้าหวานขึ้นสีเลือก อะไรกันเนี่ยลับหลังเขาไม่เท่าไหร่พวกพี่ก็แอบเปิดหนังโป๊ดูกันเหรอ
ความเงียบที่ครอบคลุมไปทั่วห้องพักถูกเคลือบด้วยเสียงครางกระเส่า ทำเอาคยูฮยอนไม่กล้าเดินเข้าไป ร่างบางถอนหายใจออกมาแผ่วเบาหวังช่วยคลายความร้อนที่ใบหน้าลงสักนิดก็ดี
.
.
.
ชเว ซีวอนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ดวงตาคมคล้ายมองเจ้าโทรศัพท์ในมืออยู่ ทว่าจิตใจที่เหม่อลอยทำให้ชายหนุ่มมองไม่เห็นอะไร เขากำลังจมจ่ออยู่กับความคิดของตนเองไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาบอกคยูฮยอนไปอย่างนั้น ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจจะเอ่ยคำว่า ‘รัก$’ ออกไปแต่ว่ามันกลับทำให้เขารู้สึกโล่งอกและปลอดโปร่งราวกับยกภูเขาทั้งลูกออกจากอก เมฆหมอกที่ปกคลุมจิตใจมานานหลายเดือนจางหายไปเหมือนไม่เคยมีมาก่อน
บางที....
เขาอาจจะชอบคยูฮยอนมาได้สักพักโดยที่ไม่รู้ตัวและไม่อยากจะยอมรับ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดบ่อยๆ โดยไม่มีสาเหตุ หากพอยอมรับมันออกมาดังๆ ความอบอุ่นก็แผ่ซ่านมาจากหน้าอกด้านซ้ายและสถานที่ที่ตั้งอยู่ของหัวใจ
จะไม่เป็นไรใช่ไหม ถ้าตอนนั้นเขาจะขอแก้ตัว
...
ดูท่าพี่ๆ จะไม่เลิกง่ายๆ จนกว่าจะหมดแผ่น แต่จะให้คยูฮยอนยืนอยู่อย่างนี้ต่อไปเหรอ ไม่ดีมั้ง?
ระบบสั่นสั้นๆ ของโทรศัพท์ในกระเป๋าทำให้คยูฮยอนต้องละมือข้างหนึ่งที่ถือถุงใส่ขวดเบียร์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อีทงแฮส่งข้อความมาหา คงจะรีบตามให้ไปดูด้วยล่ะมั้ง
-คยู...นายอยู่ไหนน่ะ อย่าเพิ่งกลับเข้ามานะ-
คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย รู้สึกผิดคาดอย่างมากที่ถูกห้าม ไม่อยากให้เขาดูล่ะสิ เรื่องอะไรจะต้องทำตามล่ะ เขาเองก็โตแล้วนะ แถมยังเคยผ่านประสบการณ์จริงมาแล้ว กะอีแค่หนังโป๊มันจะอะไรนักหนากันเชียว
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน สูดลมเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะกระแอมเบาๆ
“ผมกลับมาแล้วคร้าบบบ~~” เสียงดังมาก่อนตัวของ พอคยูฮยอนโผล่หน้าออกไป สมาชิกคนอื่นๆ ในวงก็หันมาจ้องมองเขาเป็นตาเดียวกัน ทว่า..ยกเว้นฮันกยองที่ยังคงยืนหันหลังให้ ท่าทางแปลก ๆของสมาชิกทุกคนทำให้ร่างบางรู้สึกแปลกใจ ความรู้สึกไม่ค่อยดีปกคลุมไปทั่ว
“คยู...นะ...นาย” อีทงเฮหน้าซีรีบเดินมาหาเขา แต่ยังเดินมาไม่ถึงตัว สัมผัสของฝ่ามือที่กระทบหน้าจากคนที่ยืนหันหลังให้ก็มาถึงก่อน
เพี๊ยะ!!
ดวงตาของคยูฮยอนเบิกออกกว้าง จ้องมองคนี่ได้ชื่อว่าคนรักอย่างตกใจ
“พี่ฮันคยอง....”
“แพศยา!!!”
“ฮันคยองใจเย็นๆ ก่อนนะ” ปาร์คจองซูวิ่งเข้ามากอดร่างของคยูฮยอนไว้แน่น ในขณะที่ฮันกยองยืนขบฟันแน่น สองมือกำเข้าหากันแน่นอย่างสุดกลั้น
ตอนนี้ทุกอย่างรอบตัววุ่นวายไปหมด แต่คยูฮยอนยังคงมึนงง สมองชา คิดอะไรไม่ออก ไม่เข้าใจ คำว่า ‘ทำไม’ ดังก้องอยู่ทั่วหัว ความเจ็บแสบที่ผิวแก้มค่อยๆ เลือนหายกลายเป็นความชาที่ร้าวลึกลงไปถึงหัวใจ
ทำไมพี่ฮันคยองถึงทำกับเขาอย่างนี้?
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆ เสียงครางก็ดังเข้ามาในหูอีกครั้ง ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังโทรทัศน์ที่เบื้องหลังของฮันกยอง แล้วข้อสงสัยทุกอย่างก็กระจ่าง เพราะตัวแสดงในนั้นคือ ‘เขา’และ ‘ซีวอน’ เอง
น้ำตาเม็ดโตร่วงผล็อยออกจากดวงตาคู่สวย เจ็บปวดหัวใจอย่างที่สุด
“พี่...ผมขอโทษ”
“ขอโทษ!! ขอโทษอย่างนั้นเหรอ นานเท่าไหร่แล้วที่พวกแกสองคนรวมหัวกันหลอกฉัน แอบเล่นชู้กันลับหลังฉัน ตอนนั้นก็หาว่าฉันเป็นคนผิดจะเลิกจะเลิก...ฉันอุตส่าห์รักนาย ไว้ใจนาย แต่สิ่งที่นายทำมันไม่ต่างจากทรยศ หักหลังกันอย่างเลือดเย็นเลย และนี่สินะคือเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่เคยได้กอดนาย หาข้ออ้างบ่ายเบี่ยงตลอด ที่ไหนได้...” ชายหนุ่มก้มหน้าคอตกหัวเราะเยาะราวกลับสมเพชในความโง่ของตนเอง
“ที่แท้นายก็มีคนคอยเติมความยากให้อยู่แล้ว สนุกสินะที่ทำกันได้ถึงขนาดนี้”
“มะ...ไม่ใช่นะครับ”
“หยุดโกหกสักที!!” เสียงควาดดังลั่นไปทั่วทำเอาเมมเบอร์ทุกคนถงกับสะดุ้งและยืนนิ่ง
“พี่...พี่ไม่เคยรู้เลยสินะว่าผมต้องเจออะไรบ้าง บอกว่ารักแล้วนี่น่ะเหรอคือสิ่งที่คนรักเขาทำกัน”
“ฉันสมควรจะพูดประโยคนั้นมากกว่านะ โจ คยูฮยอน”
“...”
“ไปให้พ้นหน้าฉันซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”
สิ้นเสียงของฮันคยอง โจคยูฮยอนก็สะบัดตัวออกจากปาร์ค จองซูอย่างแรง ทิ้งถุงขวดเบียร์ให้หล่นแตกลงกับพื้น ก่อนจะวิ่งน้ำตานองห้าเข้าห้องน้ำไป
ฮันคยองไม่อยากแม้แต่จะใช้หางตามอง ชายหนุ่มเตะขวดเหล้าที่วางอยู่บนพื้นแตกกระจาย ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ดูขวางหูขวางตาไปหมด สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องพักไป
เมื่อความสงบกลับมาอีกครั้ง ปาร์ค จองซูก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเรียวยกขึ้นกุมขมับตนเองบีบนวดเบาๆ โดยมีคิม ฮีชอลคอยอยู่ดูแลไม่ห่าง
“อี ฮยอคแจ นายไปเอาแผ่ดีวีดีนี่มาจากไหน” คิมยองอุนเอ่ยขึ้นเสียงเครียด ทำเอาบรรดาเหล่าเมมเบอร์ขวัญอ่อนสะดุ้งตกใจกันใหญ่
“ผะ...ผม ผมไม่รู้ วันนั้นผมกลับมาก็เจอมัวางอยู่บนเตียงแล้ว” ดูเหมือนคำตอบที่ได้จะไม่ถูกใจพี่ใหญ่เท่าไหร่ ดวงตาดุมองจ้องเสียจนฮยอกแจขาสั่นหน้าซี
“ผมไม่รู้จริงๆ นะฮะ มันมาเอง เออใช่! มันมีกระดาษเขียนไว้ด้วยนะฮะ มันเขียนว่า ‘ฉันรู้ว่าแกอยากได้’”
“ใครเป็นคนเอามาวาง!!!”
“.....”
“ฉันถามว่าใครเป็นคนเอามาวาง!!!” คราวนี้กลับเป็นลีดเดอร์ใจเย็นที่ตะคอกออกมาบ้าง หลังจากสมาชิกทุกคนยังคงนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไร
“ทำไมไม่ตอบ!!”
“ผม...ผมเองฮะ!!” อีทงแฮกลั้นใจตะโกนออกมาสุดเสียงหลังจากคิมยองอุนตะคอกถามอีกครั้ง
บรรยากาศในห้องกลับเงียบสงบโดยพลั สายตาทุกคู่จ้องมองไปที่อีทงแฮเป็นทางเดียว ทั้งเคลือบแคลง สงสัย มึนงง ตกใจและคาดไม่ถึง
“อีทงแฮ ไหนนายลองอธิบายมาซิ!!”
…
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาร้องไห้มานานแค่ไหนแล้ว รู้เพียงต่ายิ่งร้องไห้มันก็ยิ่งจะขาด นี่เหรอที่บอกว่า ‘รัก’ คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอ
ทั้งสองคนเลย
ทั้งพี่ฮันกยอง ทั้งพี่ซีวอน
ไหนปากบอกว่ารักไง รักกันแล้วทำกันอย่างนี้ เขาขออยู่คนเดียวดีกว่า
โทรศัพท์เครื่องเล็กสั่นกราวขึ้นอีกครั้ง โจคยูฮยอนหยิบขึ้นมาดูก่อนจะกดรับและกรอกเสียงสะอื้นลงไป
“สาแก่ใจพี่หรือยัง สมใจพี่หรือยัง ทำลายผมได้พี่พอใจหรือยังห๊ะ เชิญพี่เอาพี่ฮันคยองกลับคืนไปเลย ผมไม่ต้องการแล้ว ผมไม่ต้องการความรักจากใครอีกแล้ว ถ้ารักแล้วต้องเจ็บปวดมากขนาดนี้ ผมสู้ไม่รักดีกว่า...”
‘…’
“ผมเจ็บปวดไปหมด เจ็บจนเกินกว่าจะทนไหว แบบนี้ถ้าผมหายไปมันจะหายเจ็บด้วยหรือเปล่า”
‘พี่รักนายจริงๆ นะ คยู ถึงเขาจะไม่รักนาย ถึงเขาจะไล่นาย แต่ฉันจะรักนายจะอยู่เคียงข้างนายเอง พี่จะไปหานาย รอพี่นะ อย่าเพิ่งหายไป.......’
“ฮือๆ ฮึก! ฮือ”
‘พี่รักนาย คยูฮยอน’
.
.
.
“อีทงแฮ ไหนนายลองอธิบายมาซิ!” ปาร์คจองซูว่าเสียงแข็ง ดวงตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าซีดเผือดของสมาชิกรุ่นน้องอย่างคาดโทษ
“ระ เรื่องนี้ผมไม่ได้ทำนะฮะ” มีคนเขาขอให้ผมกับเฮนรี่ช่วย” ดึงเอาชื่อเพื่อนรุ่นน้องมาเกี่ยวด้วย ด้วยหวังว่าจะไม่โดนเล่นคนเดียว
“เฮนรี่เกี่ยวด้วยเหรอ?” คิม รยออุคที่นั่งเงียบฟังอยู่เฉยๆมานานเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ
“ใช่แล้วๆ”
“แล้วใครกันที่เอาแผ่นมาให้แก ทงเฮ” คิมยองอุนว่าเสียงเครียด ดูเหมือนเรื่องราวจะไปกันใหญ่และท่าจะแก้สถานการณ์ยาก
“เอ่อ.....” ทงเฮอึกอัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้มีแต่ต้องพูดออกไปเท่านั้น แต่ว่าตับห่านกับไวน์รสเลิศที่กินไปมันจุกคอพูดไม่ออก
“ใครเล่าบอกมาเร็ๆ สิ” เป็นคิมฮีชอลเองที่ทนไม่ไหว ตวาดออกมาเสียงดัง
“ซีวอนครับ” ขอโทษนะซีวอน ค่าตับห่านกับไวน์เดี๋ยวฉันกับเฮรี่จะใช้คืนวันหลังนะ
“อะไรนะ?! ซีวอนอย่างนั้นเหรอ?” คิมยองอุนครางออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมีคนกล้าเอาภาพตัวเองกำลังทำกิจกรรมบนเตียงกับแฟนชาวบ้านมาประจานกันอย่างนี้ ยกเว้นเสียแต่...จะมีเรื่องอะไรมากกว่านั้น
“ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าเป็นแผ่นอะไร ผมกับเฮนรี่คิดว่ามันเป็นหนังโป๊ที่เขาอยากให้ฮยอกแจ ก็เลยเอาไปวางไว้ ไม่ได้เอะใจอะไร”
“ใครก็ได้ไปตามซีวอนมาที่นี่ เดี๋ยวนี้เลย” ลีดเดอร์ตาสวยสรุปเสียงเครียด ดูท่าเรื่องราวจะเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว
.
.
.
โจ คยูฮยอนยังคงร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ เสียงสะอึกสะอื้นดังก้องตอกย้ำความน่าเวทนาของตนเอง เสียงเคาะประตูเรียกที่ดังขึ้นทำเอาร่างบางตกใจ ฟันบนกัดริมฝีปากล่างแน่นจนได้รสเลือดเค็มปร่า
“คยู...ออกท่ก้อรเถอะนะ ออกมาเถอะ”
ออกไปให้พบกับความจริงที่น่ารังเกียจนั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง!!
“คยูออกมาเถอะนะ พวกพี่ๆ เป็นห่วงนะ”
เป็นห่วง...มันยังมีอีกเหรอ มันยังมีอยู่จริงเหรอความเป็นห่วงนะ ปากก็คงพูดอย่างนั้น แต่ในใจก็คงรักเกียจแล้วก็สมน้ำหน้าเขาอยู่สินะ” ความรัก ความจริงใจอะไรกัน มันไม่มีอยู่จริงหรอก
“คยู...อย่าทำแบบนี้สิ ออกมาเถอะ ขังตัวเองอยู่ในนั้นมันไม่ช่วยอะไรหรอกนะ คยู...ออกมาเถอะ ออกมาช่วยกันแก้ปัญหาดีกว่านะ พวกพี่ๆ พร้อมจะช่วยนาย”
ไม่!!!
เขาจะไม่มีวันออกไปพบกับเรื่องเลวร้ายแบบนั้นอีก
‘ไปให้พ้นหน้าฉันซะ ฉันไม่อยากให้เห็นหน้านาย’
ได้...ผมจะไปให้พ้นหน้าพี่เอง พี่ฮันคยอง
มือบางเอื้อมหยิบขวดน้ำยาล้างห้องน้ำมาถือไว้ เปิดฝาออกก่อนถอนหายใจ
“ลาก่อนพี่ฮันคยอง”
มือบางสันหนักแต่ก็ยังประคองขวดน้ำยาล้างห้องน้ำไว้ได้อยู่ ก่อนจะกรอกเข้าปากตนเองอย่างรวดเร็ว
“คยูฮยอน....ออกมาเถอะนะ”
2BCon
[Fic]Sorry
Couple:Siwon Hankyung Kyuhyun
Rate:NC-17
Genre:Force&Crafty
Writer:NiTRoGeN14
Writer’sNote:ห่างหายไปนาน ขอโทษด้วยนะคะ TT ^ TT ปูลู ไม่นึกว่าจะมีคน เดาถูก 55+
-11-
‘พี่...พี่รักนาย’
“นี่พี่จะเล่นอะไรอีกล่ะ” หลังจากนิ่งเงียบไปเกือบนาที โจ คยูฮยอนก็เอ่ยปากขึ้นมาก่อน ดวงตาคู่กลมสวยวูบไหวด้วยความหวั่นใจ แต่ก็สามารถทำให้มันหายไปได้แทบจะในทันที
“พอสักทีเถอะ ผมอยากอยู่อย่างสงบสุขกับคนที่ผมรัก”
‘นายรักฮันคยองจริงๆ เหรอ?’
“...ช ใช่”
‘...’
“จะไม่พูดอะไรแล้วใช่ไหม งั้นผมวางสายล่ะนะ” และคยูฮยอนก็ทำอย่างที่พูดจริงๆ หลังจากวางสายจากซีวอนแล้ว ร่างบางก้รีบเอามือทาบหัวใจในทันที เสียงหัวใจที่เต้นโครมครมยืนยันว่า เขาเผลอหวั่นไหนไปกับซีวอนจริงๆ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ซีวอนพูดอย่างนั้นกับเขา บางทีมันอาจจะเป็นแผนของซีวอน ที่ต้องการดึงเขาออกจากฮันคยอง
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว
โจ คยูฮยอนตัดสินใจที่จะลืมเรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้ลงซะแล้ว ปั้นหน้ายิ้มแย้มเข้าไปในห้องพัก มือบางผลักประตูเปิดออกกว้าง เสียงครางหวาบหวามที่ลอยออกมาทำเอาหน้าหวานขึ้นสีเลือก อะไรกันเนี่ยลับหลังเขาไม่เท่าไหร่พวกพี่ก็แอบเปิดหนังโป๊ดูกันเหรอ
ความเงียบที่ครอบคลุมไปทั่วห้องพักถูกเคลือบด้วยเสียงครางกระเส่า ทำเอาคยูฮยอนไม่กล้าเดินเข้าไป ร่างบางถอนหายใจออกมาแผ่วเบาหวังช่วยคลายความร้อนที่ใบหน้าลงสักนิดก็ดี
.
.
.
ชเว ซีวอนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ดวงตาคมคล้ายมองเจ้าโทรศัพท์ในมืออยู่ ทว่าจิตใจที่เหม่อลอยทำให้ชายหนุ่มมองไม่เห็นอะไร เขากำลังจมจ่ออยู่กับความคิดของตนเองไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาบอกคยูฮยอนไปอย่างนั้น ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจจะเอ่ยคำว่า ‘รัก$’ ออกไปแต่ว่ามันกลับทำให้เขารู้สึกโล่งอกและปลอดโปร่งราวกับยกภูเขาทั้งลูกออกจากอก เมฆหมอกที่ปกคลุมจิตใจมานานหลายเดือนจางหายไปเหมือนไม่เคยมีมาก่อน
บางที....
เขาอาจจะชอบคยูฮยอนมาได้สักพักโดยที่ไม่รู้ตัวและไม่อยากจะยอมรับ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดบ่อยๆ โดยไม่มีสาเหตุ หากพอยอมรับมันออกมาดังๆ ความอบอุ่นก็แผ่ซ่านมาจากหน้าอกด้านซ้ายและสถานที่ที่ตั้งอยู่ของหัวใจ
จะไม่เป็นไรใช่ไหม ถ้าตอนนั้นเขาจะขอแก้ตัว
...
ดูท่าพี่ๆ จะไม่เลิกง่ายๆ จนกว่าจะหมดแผ่น แต่จะให้คยูฮยอนยืนอยู่อย่างนี้ต่อไปเหรอ ไม่ดีมั้ง?
ระบบสั่นสั้นๆ ของโทรศัพท์ในกระเป๋าทำให้คยูฮยอนต้องละมือข้างหนึ่งที่ถือถุงใส่ขวดเบียร์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อีทงแฮส่งข้อความมาหา คงจะรีบตามให้ไปดูด้วยล่ะมั้ง
-คยู...นายอยู่ไหนน่ะ อย่าเพิ่งกลับเข้ามานะ-
คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย รู้สึกผิดคาดอย่างมากที่ถูกห้าม ไม่อยากให้เขาดูล่ะสิ เรื่องอะไรจะต้องทำตามล่ะ เขาเองก็โตแล้วนะ แถมยังเคยผ่านประสบการณ์จริงมาแล้ว กะอีแค่หนังโป๊มันจะอะไรนักหนากันเชียว
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน สูดลมเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะกระแอมเบาๆ
“ผมกลับมาแล้วคร้าบบบ~~” เสียงดังมาก่อนตัวของ พอคยูฮยอนโผล่หน้าออกไป สมาชิกคนอื่นๆ ในวงก็หันมาจ้องมองเขาเป็นตาเดียวกัน ทว่า..ยกเว้นฮันกยองที่ยังคงยืนหันหลังให้ ท่าทางแปลก ๆของสมาชิกทุกคนทำให้ร่างบางรู้สึกแปลกใจ ความรู้สึกไม่ค่อยดีปกคลุมไปทั่ว
“คยู...นะ...นาย” อีทงเฮหน้าซีรีบเดินมาหาเขา แต่ยังเดินมาไม่ถึงตัว สัมผัสของฝ่ามือที่กระทบหน้าจากคนที่ยืนหันหลังให้ก็มาถึงก่อน
เพี๊ยะ!!
ดวงตาของคยูฮยอนเบิกออกกว้าง จ้องมองคนี่ได้ชื่อว่าคนรักอย่างตกใจ
“พี่ฮันคยอง....”
“แพศยา!!!”
“ฮันคยองใจเย็นๆ ก่อนนะ” ปาร์คจองซูวิ่งเข้ามากอดร่างของคยูฮยอนไว้แน่น ในขณะที่ฮันกยองยืนขบฟันแน่น สองมือกำเข้าหากันแน่นอย่างสุดกลั้น
ตอนนี้ทุกอย่างรอบตัววุ่นวายไปหมด แต่คยูฮยอนยังคงมึนงง สมองชา คิดอะไรไม่ออก ไม่เข้าใจ คำว่า ‘ทำไม’ ดังก้องอยู่ทั่วหัว ความเจ็บแสบที่ผิวแก้มค่อยๆ เลือนหายกลายเป็นความชาที่ร้าวลึกลงไปถึงหัวใจ
ทำไมพี่ฮันคยองถึงทำกับเขาอย่างนี้?
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆ เสียงครางก็ดังเข้ามาในหูอีกครั้ง ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังโทรทัศน์ที่เบื้องหลังของฮันกยอง แล้วข้อสงสัยทุกอย่างก็กระจ่าง เพราะตัวแสดงในนั้นคือ ‘เขา’และ ‘ซีวอน’ เอง
น้ำตาเม็ดโตร่วงผล็อยออกจากดวงตาคู่สวย เจ็บปวดหัวใจอย่างที่สุด
“พี่...ผมขอโทษ”
“ขอโทษ!! ขอโทษอย่างนั้นเหรอ นานเท่าไหร่แล้วที่พวกแกสองคนรวมหัวกันหลอกฉัน แอบเล่นชู้กันลับหลังฉัน ตอนนั้นก็หาว่าฉันเป็นคนผิดจะเลิกจะเลิก...ฉันอุตส่าห์รักนาย ไว้ใจนาย แต่สิ่งที่นายทำมันไม่ต่างจากทรยศ หักหลังกันอย่างเลือดเย็นเลย และนี่สินะคือเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่เคยได้กอดนาย หาข้ออ้างบ่ายเบี่ยงตลอด ที่ไหนได้...” ชายหนุ่มก้มหน้าคอตกหัวเราะเยาะราวกลับสมเพชในความโง่ของตนเอง
“ที่แท้นายก็มีคนคอยเติมความยากให้อยู่แล้ว สนุกสินะที่ทำกันได้ถึงขนาดนี้”
“มะ...ไม่ใช่นะครับ”
“หยุดโกหกสักที!!” เสียงควาดดังลั่นไปทั่วทำเอาเมมเบอร์ทุกคนถงกับสะดุ้งและยืนนิ่ง
“พี่...พี่ไม่เคยรู้เลยสินะว่าผมต้องเจออะไรบ้าง บอกว่ารักแล้วนี่น่ะเหรอคือสิ่งที่คนรักเขาทำกัน”
“ฉันสมควรจะพูดประโยคนั้นมากกว่านะ โจ คยูฮยอน”
“...”
“ไปให้พ้นหน้าฉันซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”
สิ้นเสียงของฮันคยอง โจคยูฮยอนก็สะบัดตัวออกจากปาร์ค จองซูอย่างแรง ทิ้งถุงขวดเบียร์ให้หล่นแตกลงกับพื้น ก่อนจะวิ่งน้ำตานองห้าเข้าห้องน้ำไป
ฮันคยองไม่อยากแม้แต่จะใช้หางตามอง ชายหนุ่มเตะขวดเหล้าที่วางอยู่บนพื้นแตกกระจาย ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ดูขวางหูขวางตาไปหมด สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องพักไป
เมื่อความสงบกลับมาอีกครั้ง ปาร์ค จองซูก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเรียวยกขึ้นกุมขมับตนเองบีบนวดเบาๆ โดยมีคิม ฮีชอลคอยอยู่ดูแลไม่ห่าง
“อี ฮยอคแจ นายไปเอาแผ่ดีวีดีนี่มาจากไหน” คิมยองอุนเอ่ยขึ้นเสียงเครียด ทำเอาบรรดาเหล่าเมมเบอร์ขวัญอ่อนสะดุ้งตกใจกันใหญ่
“ผะ...ผม ผมไม่รู้ วันนั้นผมกลับมาก็เจอมัวางอยู่บนเตียงแล้ว” ดูเหมือนคำตอบที่ได้จะไม่ถูกใจพี่ใหญ่เท่าไหร่ ดวงตาดุมองจ้องเสียจนฮยอกแจขาสั่นหน้าซี
“ผมไม่รู้จริงๆ นะฮะ มันมาเอง เออใช่! มันมีกระดาษเขียนไว้ด้วยนะฮะ มันเขียนว่า ‘ฉันรู้ว่าแกอยากได้’”
“ใครเป็นคนเอามาวาง!!!”
“.....”
“ฉันถามว่าใครเป็นคนเอามาวาง!!!” คราวนี้กลับเป็นลีดเดอร์ใจเย็นที่ตะคอกออกมาบ้าง หลังจากสมาชิกทุกคนยังคงนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไร
“ทำไมไม่ตอบ!!”
“ผม...ผมเองฮะ!!” อีทงแฮกลั้นใจตะโกนออกมาสุดเสียงหลังจากคิมยองอุนตะคอกถามอีกครั้ง
บรรยากาศในห้องกลับเงียบสงบโดยพลั สายตาทุกคู่จ้องมองไปที่อีทงแฮเป็นทางเดียว ทั้งเคลือบแคลง สงสัย มึนงง ตกใจและคาดไม่ถึง
“อีทงแฮ ไหนนายลองอธิบายมาซิ!!”
…
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาร้องไห้มานานแค่ไหนแล้ว รู้เพียงต่ายิ่งร้องไห้มันก็ยิ่งจะขาด นี่เหรอที่บอกว่า ‘รัก’ คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอ
ทั้งสองคนเลย
ทั้งพี่ฮันกยอง ทั้งพี่ซีวอน
ไหนปากบอกว่ารักไง รักกันแล้วทำกันอย่างนี้ เขาขออยู่คนเดียวดีกว่า
โทรศัพท์เครื่องเล็กสั่นกราวขึ้นอีกครั้ง โจคยูฮยอนหยิบขึ้นมาดูก่อนจะกดรับและกรอกเสียงสะอื้นลงไป
“สาแก่ใจพี่หรือยัง สมใจพี่หรือยัง ทำลายผมได้พี่พอใจหรือยังห๊ะ เชิญพี่เอาพี่ฮันคยองกลับคืนไปเลย ผมไม่ต้องการแล้ว ผมไม่ต้องการความรักจากใครอีกแล้ว ถ้ารักแล้วต้องเจ็บปวดมากขนาดนี้ ผมสู้ไม่รักดีกว่า...”
‘…’
“ผมเจ็บปวดไปหมด เจ็บจนเกินกว่าจะทนไหว แบบนี้ถ้าผมหายไปมันจะหายเจ็บด้วยหรือเปล่า”
‘พี่รักนายจริงๆ นะ คยู ถึงเขาจะไม่รักนาย ถึงเขาจะไล่นาย แต่ฉันจะรักนายจะอยู่เคียงข้างนายเอง พี่จะไปหานาย รอพี่นะ อย่าเพิ่งหายไป.......’
“ฮือๆ ฮึก! ฮือ”
‘พี่รักนาย คยูฮยอน’
.
.
.
“อีทงแฮ ไหนนายลองอธิบายมาซิ!” ปาร์คจองซูว่าเสียงแข็ง ดวงตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าซีดเผือดของสมาชิกรุ่นน้องอย่างคาดโทษ
“ระ เรื่องนี้ผมไม่ได้ทำนะฮะ” มีคนเขาขอให้ผมกับเฮนรี่ช่วย” ดึงเอาชื่อเพื่อนรุ่นน้องมาเกี่ยวด้วย ด้วยหวังว่าจะไม่โดนเล่นคนเดียว
“เฮนรี่เกี่ยวด้วยเหรอ?” คิม รยออุคที่นั่งเงียบฟังอยู่เฉยๆมานานเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ
“ใช่แล้วๆ”
“แล้วใครกันที่เอาแผ่นมาให้แก ทงเฮ” คิมยองอุนว่าเสียงเครียด ดูเหมือนเรื่องราวจะไปกันใหญ่และท่าจะแก้สถานการณ์ยาก
“เอ่อ.....” ทงเฮอึกอัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้มีแต่ต้องพูดออกไปเท่านั้น แต่ว่าตับห่านกับไวน์รสเลิศที่กินไปมันจุกคอพูดไม่ออก
“ใครเล่าบอกมาเร็ๆ สิ” เป็นคิมฮีชอลเองที่ทนไม่ไหว ตวาดออกมาเสียงดัง
“ซีวอนครับ” ขอโทษนะซีวอน ค่าตับห่านกับไวน์เดี๋ยวฉันกับเฮรี่จะใช้คืนวันหลังนะ
“อะไรนะ?! ซีวอนอย่างนั้นเหรอ?” คิมยองอุนครางออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมีคนกล้าเอาภาพตัวเองกำลังทำกิจกรรมบนเตียงกับแฟนชาวบ้านมาประจานกันอย่างนี้ ยกเว้นเสียแต่...จะมีเรื่องอะไรมากกว่านั้น
“ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าเป็นแผ่นอะไร ผมกับเฮนรี่คิดว่ามันเป็นหนังโป๊ที่เขาอยากให้ฮยอกแจ ก็เลยเอาไปวางไว้ ไม่ได้เอะใจอะไร”
“ใครก็ได้ไปตามซีวอนมาที่นี่ เดี๋ยวนี้เลย” ลีดเดอร์ตาสวยสรุปเสียงเครียด ดูท่าเรื่องราวจะเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว
.
.
.
โจ คยูฮยอนยังคงร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ เสียงสะอึกสะอื้นดังก้องตอกย้ำความน่าเวทนาของตนเอง เสียงเคาะประตูเรียกที่ดังขึ้นทำเอาร่างบางตกใจ ฟันบนกัดริมฝีปากล่างแน่นจนได้รสเลือดเค็มปร่า
“คยู...ออกท่ก้อรเถอะนะ ออกมาเถอะ”
ออกไปให้พบกับความจริงที่น่ารังเกียจนั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง!!
“คยูออกมาเถอะนะ พวกพี่ๆ เป็นห่วงนะ”
เป็นห่วง...มันยังมีอีกเหรอ มันยังมีอยู่จริงเหรอความเป็นห่วงนะ ปากก็คงพูดอย่างนั้น แต่ในใจก็คงรักเกียจแล้วก็สมน้ำหน้าเขาอยู่สินะ” ความรัก ความจริงใจอะไรกัน มันไม่มีอยู่จริงหรอก
“คยู...อย่าทำแบบนี้สิ ออกมาเถอะ ขังตัวเองอยู่ในนั้นมันไม่ช่วยอะไรหรอกนะ คยู...ออกมาเถอะ ออกมาช่วยกันแก้ปัญหาดีกว่านะ พวกพี่ๆ พร้อมจะช่วยนาย”
ไม่!!!
เขาจะไม่มีวันออกไปพบกับเรื่องเลวร้ายแบบนั้นอีก
‘ไปให้พ้นหน้าฉันซะ ฉันไม่อยากให้เห็นหน้านาย’
ได้...ผมจะไปให้พ้นหน้าพี่เอง พี่ฮันคยอง
มือบางเอื้อมหยิบขวดน้ำยาล้างห้องน้ำมาถือไว้ เปิดฝาออกก่อนถอนหายใจ
“ลาก่อนพี่ฮันคยอง”
มือบางสันหนักแต่ก็ยังประคองขวดน้ำยาล้างห้องน้ำไว้ได้อยู่ ก่อนจะกรอกเข้าปากตนเองอย่างรวดเร็ว
“คยูฮยอน....ออกมาเถอะนะ”
2BCon
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น