[SF] D.O.L.L. : WonKyu NC-17

ลำดับตอนที่ #2 : - 2 -

[SF] D.O.L.L.
Couple : Siwon KyuHyun
Rate : NC-17
Genre : Dishonesty , POV
Status : 02
Writer : NiTRoGeN14
Writer's Note : ใครรับกับความสัมพันธ์ต้องห้ามแบบนี้ไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรค่ะแค่อย่าต่อว่ากันเท่านั้นก็พอ ^^* (ยิ้มหวาน)

...

ผมเฝ้ามองตุ๊กตาร่างบอบบางที่หลับไหลอยู่ในอ้อมแขนอย่างหลงใหล ตุ๊กตาของผม ช่างงดงามจริงๆ งดงามเหมือนผู้หญิงแพศยาคนนั้น แต่จะต่างกันก็ตรงที่ตุ๊กตาตัวนี้เป็นของผมและจะเป็นของผมตลอดไป ผมจะยอมให้ใครมาพรากตุ๊กตาตัวนี้ไปเด็ดขาด จะไม่ยอมให้ใครมาสัมผัสหรือแม้แต่จะพบเห็นก็ไม่ได้

ผมกลัว...

กลัวว่าจะเสียตุ๊กตาตัวนี้ไปเหมือนที่เคยเสียผู้หญิงคนนั้นไป

.
.
.

'ซีวอน กลับมาจากโรงเรียนแล้วเหรอจ๊ะ' เสียงหวานที่เรียกผมกระตุ้นเร้าให้ผมหันไปมอง ทั้งๆที่สมองและเหตุผลสั่งห้ามด้วยกลัวว่าผมจะแพ้อารมณ์ตัวเองแสดงสันดานดิบในตัวออกมา แต่แล้วผมก็ยอมแพ้อย่างง่ายดายเมื่อเสียงหวานๆนั้นเรียกผมอีกครั้ง ไม่ลังเลใจเลยสักนิดที่จะหันไปหาและส่งยิ้มให้พร้อมกับกักเก็บความปราถนาจากส่วนลึกในอกลงให้ได้

ผมหลงรักผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน...

'ครับพี่คยูรี'


มืดแล้ว ค่ำแล้ว ดึกแล้ว แต่ผมก็ยังไม่นอน ผมนั่งมองดาวนับพันดวงที่แข่งกันส่องประกายบนท้องฟ้าสีรัตติกาล พลางจินตนาการนึกไปถึงใบหน้าของพี่คยูรี

เมื่อสัมผัสของผ้าปูที่นอนเนื้อนุ่มกระทบกับแผ่นหลัง ผมก็เริ่มจินตนาการอีกครั้งว่ามีร่างบอบบางของพี่คยูรีนอนอยู่เคียงข้าง เราแลกจูบกัน สัมผัสซึ่งกันและกัน และหลอมรวมเป็นหนึ่งอันเดียวกันด้วยเพลิงรักที่เร่าร้อน

แค่คิด...ใจของผมก็เตลิดจนกู่ไม่กลับ
ยิ่งคิด...ก็ยิ่งอยากได้มาครอบครอง
เพียงแค่นั้น...ก็ทำให้ผมตัดสินใจที่จะทำเอาตามใจ


ทุกคืน ผมจะอ้างว่านอนไม่ค่อยหลับไปขอนอนกับพี่คยูรีทุกคืน ทุกคืน และทุกคืนผมจะแอบจุมพิตลงบนริมฝีปากอิ่มสีแดงสดนั่นอย่างแผ่วเบาและไม่เคยให้ใครจับได้ ทุกคืนผมจะนอนกอดพี่เขาไว้กับอก ตั้งแต่ที่ผมมีความสูงเท่ากับพี่คยูรี จนกระทั่งผมตัวสูงกว่าพี่คยูรีไปไกล

ผ่านไปหลายปีไม่เคยมีใครได้ครอบครองพี่คยูรีนอกจากผม
พี่คยูรีเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว





แล้วผู้ชายคนนั้นมันคือใครกัน?!
ทำไมถึงมากล้าแตะต้องพี่คยูรีของผมให้แปดเปื้อน!!

'เจอพี่คยูรีแล้วอย่างนั้นหรือครับคุณแม่' ผมที่วิ่งตั้งแต่โรงเรียนจนมาถึงคฤหาสน์หลังโตเอ่ยถามมารดาทันทีหลังจากได้รับโทรศัพท์จากที่บ้านว่าเจอตัวพี่สาวที่หายตัวไปสองคืนแล้ว คุณแม่ที่มีอาการน้ำตาไหลตลอดเวลาพยักหน้ารับช้าๆก่อนจะดึงผมไปกอดไว้ ผมเหลือบมองคุณพ่อที่หันหลังให้ผมกับแม่ คุณพ่อคุยกับตำรวจสองนายอย่างเคร่งเครียด ผมเบนสายตากลับมามองที่คุณแม่อีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามถึงคนที่ผมรักสุดหัวใจ

'แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ที่ไหนครับ'

'อยู่ข้างบนจ๊ะซีวอน ลูกช่วยขึ้นไปดูพี่สาวให้แม่หน่อยนะ'

ผมรับคำมาแต่โดยดีก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของพี่สาว ห้องนอนที่ผมมักจะขอมานอนด้วยทุกคืน ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องเข้าไปผมก็พบกับตุ๊กตาที่ไร้ชีวิตชีวานอนพิงหลังกับหัวเตียงเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาพี่คยูรีช้าๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่เส้นผมสีดำขลับยาวสยายอยู่ทั่วหมอนใบโต ตุ๊กตาไร้ชีวิตหันมามองผมเพียวแวบก่อนจะหันหน้าหนีไปพร้อมกับน้ำตา

ตุ๊กตาตัวนี้ถ่านหมดเสียแล้ว

.
.
.

ตุ๊กตาถ่านหมดตัวนั้นท้องโตขึ้นทุกวัน ผ่านไปหลายสัปดาห์ก็แล้ว หลายเดือนก็แล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ยอมเอ่ยปากบอกว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง ผู้หญิงแพศยาที่หนีไปเที่ยวกับเพื่อนชายที่เพิ่งรู้จักกันได้เพียงสามเดือนโดนบังคับข่มขืนกักขังหน่วงเหนี่ยวไว้หนึ่งคืน ไม่ยอมเอ่ยปากว่าใครเป็นต้นเหตุ

คงจะรักไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้นมากสินะ...
คงพอๆกับที่ผมเคยรักตุ๊กตาตัวนี้สินะ...

ก็แค่เคย...
ในเมื่อหมดรักแล้ว แล้วทำไมผมต้องแยแสตุ๊กตาที่ตกเป็นของคนอื่นไปแล้วด้วยล่ะ


ผมอุ้มเด็กทารกเพศชายน้ำหนักเพียงสองพันกว่ากรัมไว้ในอกอย่างทะนุถนอม ดวงตากลมโตใสแจ๋วจ้องมองกลับมาที่ผมก่อนจะแย้มยิ้มให้จนดันตาหยี แม่ของเด็กมองมาที่ผมกับทารกด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความดีใจอยู่ลึกๆที่เด็กคนนี้สามารถคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยหลังจากที่เกือบเสียไปเพราะคนเป็นแม่คิดสั้นหนีปัญหาด้วยการกรีดข้อมือ

'เด็กคนนี้น่ารักเหมือนตุ๊กตา ผมขอได้ไหม'

'ลูกหมายความว่ายังไงซีวอน' คุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างเตียงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ผมเพียงยกยิ้มส่งให้คุณแม่ก่อนจะหันไปพูดกับผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง

'ผมจะรับเป็นพ่อของเด็กคนนี้เอง ส่วนแม่...ผมไม่ต้องการ ผู้หญิงแพศยาที่หนีตามผู้ชายไปจนท้องกลับมาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแม่คน'

'ซีวอน!' คุณแม่ร้องอย่างตกอกตกใจ แต่ผมหรือจะสนในเมื่อตอนนี้ผมได้ตุ๊กตาตัวใหม่มาเล่นเสียแล้ว

'ผมจะตั้งชื่อเด็กคนนี้ว่า คยูฮยอน แกเป็นพรวิเศษจากพระเจ้าที่ทรงเมตตาให้ผมมา ผมจะเลี้ยงดูแกให้ดีไม่ให้มีนิสัยแพศยาแบบแม่ของแก ไม่ต้องห่วงนะครับ...รับรองได้ว่าแกต้องเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย ส่วนผู้หญิงคนนี้คงรู้นะครับว่าต้องทำตัวยังไง'

'ซีวอน นี่มันจะเหลวไหลมากไปแล้วนะ แกเพิ่งจะสิบหกนะแกจะมาเป็นพ่อเด็กได้ยังไงกัน แล้วดูแกพูดกับพี่สาวแกสิ คยูรีเขาเป็นพี่สาวแกนะ' คุณแม่ตวาดใส่ผมเสียงดังลั่น แต่ผมหรือจะสน ผมเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นด้วยหางตาก่อนจะอุ้มคยูฮยอนเดินออกไปจากห้องพักในโรงพยาบาล ผมตัดสินใจจะทำเสียอย่างใครจะมาห้ามผมได้ในเมื่อตอนนี้ผมกลายเป็นผู้นำของตระกูลไปแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดล้วนแต่ตกเป็นของผมตามในพินัยกรรมที่คุณพ่อระบุไว้ก่อนจะเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ

ต่อแต่นี้ไป คยูฮยอน เป็นของผมแต่เพียงผู้เดียวใครก็มาพรากไปไม่ได้
ไม่ได้ทั้งนั้น...

2BCon

...

อารมณ์ดีเล็กน้อยถึงปานกลาง
ขอให้มีความสุขกับตุ๊กตาตัวน้อยและคุณพ่อสุดหล่อนะคะ



เคลิ้ม
กลิ้ง...