คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เช้าวันอาทิตย์(เคนจิ)
เ้าวันอาทิย์
ที่สนามีฬา โรเรียน ิบะ วันนั้นอาาศหนาวเย็น ผมะไปสายอีไหมนะ แล้วถ้าเอยัยนั้นแล้วะทำยัใี ะพูอะไร่อนี ัหวะนั่นเอที่ ยัยนั้นหันมาพอี
ทำใมยัยนั่นถึสวยนานี่นะ ทำเอาใผมเ็นแร
“อรุสวัส อาิระ”
“อะ อรุสวัส เนิ”
“เอ่อ นะนี่ ปาาอเธอ”
ไม่นึว่ายัยนี่ะเ็บปาาไว้อยู่ นึว่าเป็นเรื่อโหสะอี
“เธอยัเ็บไว้้วยเหรอ”
.........เียบ.........
..........เียบ.........
“ะือ ันไป่อนนะ”
“อบในะสำหรับปาา”
เฮ้ย แ่นี่เหรอทำใมมัน่ายแบบนี่ละ เราะปล่อยยัยนั่นไปแบบนี่เหรอ
ไม่ไ้ ถ้าปล่อยไปเรามีหวัไม่ไ้เอยัยนั่นอีแน่
“อาิระเียว รอ้วย”
“เราไปหาอะไรร้อน ๆ ื่มันไหม”
“อะ อะ อื่ม”
ที่ร้านาแฟ ผมเอาแ่พู พู พู อยู่นเียว พูไม่หยุเลย พูถึเรื่อหนัสือที่อบ วิาที่อบ ็ผมลัวว่าเธอะเบื่อ นหนีผมลับบ้านไป่อน ผมเลยไม่ล้าหยุพู
เย็นวันนั้นผมเินไปับอาิระามทา อาาศหนาวสะนยัยนั่นสั่นไปทั้ัว
“หวา หนาวั”
“อาิระถ้าเธอหนาว็ไม่มือมานี้”
“ไม่้อเรใหรอ”
“อะ อืม”
“อบในะ”
อนนั้นผมพูอะไรออไป็ไม่รู้ ทำผมอายสะนหน้าแไปหม
แ่มันทำให้ผมไ้ับมือับเธอเป็นรั้แร
เราเินไปเรื่อยๆ นถึสถานนี่รถไฟ อนนั้นไม่มีใรนอา ผม ับ อาิระ
แ่2 น 2 น เท่านั้น
“นี่ อาิระ”
“อะ อืม”
“มีอะไรเหรอ”
“ปะ ปะ เปล่าไม่มีอะไร”
“หน้าเธอ”
“ปะ ปะ เปล่า ันสบายี”
อนนั้ผมอยาะบอว่าอบยัยนั่น แ่ลับไม่ล้าบอ ใผมเ้นแร ไม่เป็นัหวะ เพราะผมุมมือยัยนั่นไว้ ทำให้ผมหน้าแนไม่ล้ามอหน้ายัยนั่นเลย
“อาิระรถไฟมาแล้ว”
“ันไปละนะ”
“เอ่อ ือ”
“มีอะไร หรือเปล่า”
“ไม่มี”
“โีนะ”
อนนั้นยั่ยนั้นอยาะพูอะไร ็สัอย่า แ่ยัยนั่นไม่ิอบผมแน่ๆ แ่ผมะไม่ยอมให้มันบแ่นี่หรอ แล้วผม็ะโนบอยัยนั่น ว่า
“เอาไว้ันะเียนหมายมาหานะ”
แล้วนั้น็เป็นุเริ่ม้นอผมับอาิระ
ความคิดเห็น