หนุ่มฮอตป่วนหัวใจยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #6 : แบบทดสอบ

++แอบเก็บเธออยู่ในฮาร์ทๆ ข้างในหัวใจ...จนมันเฮิร์ทๆไม่รู้ว่าทำไม โธ่เอ๋ยเรา พูดไม่ออกได้ไง++ (กรี๊ดๆ เพลงโปรดเลยอ่ะ อ๊ากกกก) เสียงริงโทนโทรศัพท์ที่ฉันพึ่งเปลี่ยนใหม่ดังขึ้น

"ฮาเหล~" ฉันรับโทรศัพท์ด้วยอาการเมาขี้ตาก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ

"..."เงียบ

"5โหลหกสิบ ฮาโหล"ใครมันบ้าโทรมาตอนตีสามอีกแล้วฟะเนี่ย ง่วงชิบ

"..."ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก เดอะนัมเบอร์อิสระบึ๋ยกึ๋ยๆ...อ๊ากกก แกเป็นใครหน้าไหนบังอาจโทรมาตอนเวลานอนอันแสนสุขของฉัน _*_

"ใครอ่ะ? ถ้าไม่พูดวางแล้วนะ"ฉันเตรียมจะกดวางโทรศัพท์ นี่ฉันคุยกับเสาไฟฟ้ารึไงฟะ แต่ก็ต้องชะงักเพราะมีเสียงๆหนึ่งดังออกมาจากโทรศัพท์

"หึหึ...หวัดดี ยัยส้มเน่า"555+ ชื่อใครฟะ เกิดมาพึ่งเคยได้ยิน สงสัยคงโทรผิดมั้ง แต่เสียงนี้มันคุ้นๆนะ

"คุณคงโทรผิดแล้วมั้งคะ ที่นี่ไม่มีคนชื่อส้มเน่าหรอกค่ะ "ฉันดัดเสียงหวานหน่อยๆ เพราะคุยกับคนเสียงหล่อ หุหุ แต่เค้าว่ากันว่าคนเสียงหล่อมักหน้าตาไม่ค่อยดีนี่นา

"อะไรกันเธอลืมหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนเธอได้ไงเนี่ย"โรงเรนียนฉันหล่อก็เยอะจะตายชักใครจะไปจำได้ฟะ_*_
ในสายตาฉันน้องชายฉันหล่อที่สุดค่ะ โฮะๆ

"นี่ตกลงนายเป็นใครกันฮะ"ฉันถามห้วนๆ

"ทายดิ" ชักจะมีน้ำโหๆแล้วนะ_*_

"ไอ้บ้าตกลงนายเป็นใครกันแน่ฮะ แล้วโทรมาหาฉันมีเรื่องอะไร"

"ก็ทายดิว่าใคร"กวนทีนนนนนนนนน

"นี่นายอยากโดนลูกเตะมรณะของฉันใช่มั๊ย"

"ถ้าเธอเตะฉันได้ ฉันให้ล้านนึงเลยเอาดิ...แต่เดี๋ยวก่อนเธอรู้รึป่าวว่าฉันเป็นใครถึงได้มาเตะฉันนี่"เสียงนายนั่นฉุนนิดๆ แป๋ววว หมดเลยตรูเจอมันย้อนเถียงไม่ออก

"ใบ้ให้หน่อยดิ"ใบ้ดิๆ เผื่อจะนิกออกบ้าง

"สุดหล่อของแก๊งแมงมุมแดง" สักครู่นะ แก๊งแมงมุมเเดงหรอ...เอ๊ย!แก๊งแมงมุมแดง อะจ๊ากกกก นี่นายนี่เป็นพวกของแก๊งแมงมุมแดงหลอกหรอนี่ ฮือ พูดไม่ดีไว้มากซวยเลยตรู

"อึก...นะ...นาย...ช่วยบอก...สีผมหน่อย...ได้...ไหม"ใช่ๆคนในแก็งแมงมุมแดงสีผมไม่ยักจะเหมือนกันซักคน

"สีชา" สีชาๆๆๆ เฮือก สีชา...นายหนอนชาเขียว

"..."ฉันเกิดอาการช็อคซีนีม่ากะทันหัน นะ...นายรู้เบอร์ฉันได้ยังไง?

"โหลๆ ส่งเสียงหน่อยดิ"

"..." นายโหดนั่นรู้เบอร์โทรศัพท์ฉัน ใครให้มันกรูจะ...หอมสักฟอด หุหุ

"นี่เธอตายไปแล้วรึไง!"

"นะ...นายรู้เบอร์ฉันได้ยังไง"ฉันถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

"เธอนี่ท่าทางประสาท ฉันก็เอาเบอร์มาจากใบสมัครเธอไงเล่า...ยัยบ๊อง"กรี๊ดดดด นี่นายกล้าเรียกฉันว่ายัยบ๊องงั้นหรอ แกตายยยยย แต่ช้าก่อน ฉันต้องสงบสติอารมณ์เอาไว้เพื่อถนอมชีวิต

"หระ...หรอ แล้วนายมีไรอ่ะ"แมร่ง ด่าก็ด่าไม่ได้ หึ

"พรุ่งนี้เธอต้องมาโรเรียนแต่เช้า ห้ามสาย ไม่งั้น..."นายนั่นเว้นช่วงเอาไว้ แกจะเว้นไว้หาพระแสงไรว้า คนยิ่งลุ้นๆอยู่ ทำให้คนอื่นเค้าคิดเตลิดเปิดเปิงไปไหนต่อไหน>_
"วันนี้เธอมาสายนะ"
"ขอโทษค่ะทีหลังฉันจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว"
"หึหึ...อย่างนี้เธอต้องโดนลงโทษนะ"
"อย่าค่ะอย่าอ๊าก ฉันจักจี้นะ"
"อย่าดิ้นนะจุ้บๆ"

อ๊ายยยยย(>_< )( >_<)พรึบๆ ฉันสบัดหน้าไล่ความคิดนั่นออกไปอย่างแรง อ๊อก คอเคล็ดค่ะท่าน เราคิดอะไรก็ไม่รู้

"ถ้ามาช้าเธอ...หึหึ"กรี๊ดดดดด ลุ้นค่ะลุ้น"ตายยยยยย...กริก"พอนายนั่นพูดจบมันก็วางโทรศัพท์ไป อ๊ากกกกก อยากฆ่าคนโว้ยยยยยยย

*******************************
ไม่รู้ว่าจะเอาใครเป็นพระเอกดีอ่ะ ช่วงนี้แป้งไม่ค่อยว่างนักสักเท่าไหร่ เพราะรร. ใกล้เปิดแล้วต้องอ่านหนังสือเข้าไว้....ขอโทษนะค่ะที่อัพช้า เพราะแป้งแต่งแบบสดๆ เนื้อเรื่องอาจไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่นะค่ะ แหะๆ ++รักคนเม้นค่ะ++