หนุ่มฮอตป่วนหัวใจยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องบังเอิญ...

“นี่! ตื่นได้แล้วส้ม...ส้ม”

“ครอกกกกฟี้ฟฟฟฟฟฟ ครอกกกกฟี้ฟฟฟฟฟฟฟ” (พยายามคิดให้ได้ว่ามันเป็นเสียงกรนน่ะค่ะ)

“พี่ส้มแป้น !”
เอ๊ะโอว ใครว่ะ เรียกซะเต็มยศเลย โอ๊ย!(O_O) อะไรเนี่ย ผู้ใดมาหยิกแก้มช้านนนน!

(-_-) (O_-) (O_O) (เอ็ฟเฟ็คลืมตา-_-;)

“ลำคาญโว๊ยคนจะหลับจะนอนนนน!”นี่แหนะ! นี่แหนะ! ฉันใช้มือปัดไอ้น้องตัวแสบที่ยืนยิ้มฉีกแก้มฉันอยู่ค่ะ หนอยแน่~ พอเหาะไอ้น้องบ้า หน้าฉันพังอยู่แล้ว! เดี๋ยวเครื่องทำมาหากินสึกหรอหมด

“โอ๊ย! เจ็บนะเฟ้ย พี่ส้มตื่นเร็วๆ เดี๋ยวผมไปโรงเรียนไม่ทัน”
(อีนี่ หนิทำร้ายเด็กไม่มีทางสู้ -.,-ผู้เขียน)

“แกก็ออกไปสิโว้ย จะได้ไม่เจ็บตัว!>_<” ทำไมน้องเรามันโง่อย่างนี้เนี้ย ไม่เห็นเหมือนพี่สาวเลยทั้งสวยทั้งฉลาด อะโฮะ อะโฮ้!

“เมื่อไหร่จะตื่นนอน อาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยซ่ะทีเนี้ย แปดโมงสี่สิบห้าแล้วนะ... ยัยบื้อ=_=” อะจึ๋ย ~ มันเป็นแม่กรูตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะพ่น ไฟใส่เป็นชุดเลย เดี๋ยวเหอะ! แม่จะจับไปทำต้มยำกุ้งเลย หม่ำ หม่ำ

(-_-) เออ...เนาะ แต่โรงเรียนเข้า 9 โมงนี่ มันจะปลุกอะไรกันนักกันหนานี่ อีกตั้งนานนนนนนนน

“ไอ้โอแกรักเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย โรงเรียนก็อยู่ใกล้ๆแค่นี้เองงงง ฮ้าวววว!=O=”มันจะง่วงอะไรกันนักกันหนาฟะ หนังตามันหนักยังไงไม่รู้ ลืมไม่ขึ้นอ่ะ

“ใกล้บ้านพี่ดิ! โรงเรียนเราอยู่ตั้งซอยงาบตะเข้นะเฟ้ย!” (O_o) เฮ้ย! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด แปดโมงสี่สิบห้า!แล้วหรือเนี้ย ฉันลุกออกจากที่นอนแล้วหันไปแหวใส่น้องทันที โดยลืมอาการหนักหนังตาเป็นปลิดทิ้ง

“ทำไมแกไม่ปลุกช้านนนนนน! ให้เร็วกว่านี้ ไอ้น้องเลววว! -0-^”

“ไรเนี่ย? ผมปลุกพี่ตั้งแต่เซเว่นยังไม่เปิดเลย วันแรกก็ไปโรงเรียนสายแล้วนะพี่ -0- ผมไม่อยากโดนอาจารย์ทำโทษนะ จะให้ผมนั่งเฮริคอปเตอร์ไปส่งที่โรงเรียนหรือไง ” ไอ้โอเวลาแกงอนแล้วหน้าเหมือนตูดไก่ชะมัดยาดเลยว่ะ แถมยังโอเว่อร์แหลกลาญอีก ก๊ากๆ

ม๊ายยยย ทันแล้ว โว้ย!....(นางเอกเปลี่ยนมูสโคตะระเร็วเลยตามไม่ทันเลย...ก็ตามให้ทันสิย่ะ)

ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น มีแต่ขนมปังสองแผ่นเพื่อปะทังชีวิต แต่ต้องแบ่งให้ไอ้ส้มโอตั้งชิ้นนึงแหนะ

ฮือ ฮือ..(

ฉันแปลงร่างเสือสมิงขี่จักรยานติดเทอร์โบ(เต็มสตรีม)ไปโรงเรียนอย่างกับโดนหมาไล่กวดโดยมีไอ้โอนั่งซ้อนท้ายรถมาด้วย แถมยังส่งยิ้มให้กับสาวๆในหมู่บ้านเป็นแถว ถ้าฉันไม่เกิดมาเป็นพี่แกนะ ฉันคงละลายไปกองอยู่กับพื้นให้แกลื่นเล่นๆแล้วหล่ะ แต่น้องฉันหล่อจริงๆน้า กอล์ฟไมค์ยังสู้ไม่ด้ายเลย อะโฮ้ะ อะโฮ้ นี่ฉันคิดอะไรกับน้องเนี่ย ไม่เอา! ม่ายเอา

เอี๊ยด! (>_<) รถใครฟะ ขับรถ (จักรยาน) ซะอย่างกับโดนกิ้งกือไล่จับ พวกแกจะรีบไปไหนกันย่ะ ไอ้พวกบ้า ถ้าฉันเบรกไม่ทันน่ะ แกได้ไปเกิดใหม่แน่! -_-^ ว่าแต่กิ้งกือมันวิ่งไวใช่มั๊ยค่ะ? แหะๆ

“นี่! ขับรถดีดี หน่อยสิชาวบ้านชาวช่องเค้าเสียหายนะ " (เสียหายตรงไหนฟะ-_-^^)”ฉันตะโกนด่านายนั่น วันนี้มันเป็นวันอะไรก้านนนนนน! (วันจันทร์) ตั้งแต่ตื่นนอนก็เจอแต่เรื่องซวยซวย

“ขอโทษนะครับ คุณป้า” กรี๊ด!~มันเรียกฉันว่าป้าค่ะ อ๊าย! ดิฉันยอมไม่ได้!

เฮ้ย! นั่นมัน...เอ่อ...ใครว่ะ? ทำไมหล่อกระชากตับไตไส้พุงขนาดนี้เนี่ย >_< พี่แกคงเป็นญาติกับแบรดพิด แต่ก็หล่อสู้น้องเราไม่ได้ค่ะ (เข้าข้างสายพันธุ์ตัวเองไว้ก่อน) อะโฮะ อะโฮ้! พอกล่าวขอโทษ(ผสมด่า)ปุ้บนายนั่นก็ชิ่งหนีไปก่อนเลย เราน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย

ว๊าย!... (O_o) ตายแล้ว ลืมสนิทเลยมั่วแต่ว่าไอ้?...ไอ้หล่อนั่น(ไม่รู้จะด่าอะไรมันดีอ่ะ) เลยขับรถผิดเส้นเลย อ้อมเลยเรา ส่วนไอ้โอก็กำลังทำหน้าหลีสาวอยู่เหมือนเดิม แกไม่มีความรู้สึกอะไรเลยใช่มั๊ย -_-^ ฉันว่าน้องชายฉัน น่ารัก (ษา) นะคะ มันเล่นนั่งยิ้มมาตลอดทางเลยอ่ะ เครียดโว้ย!


โอย....เกือบไม่ทันซะแล้ว ในที่สุด ก็มาถึงโรงเรียนจนได้ เย้! \ ( ) /

“ส้มแป้น ”

“ไง มะนาว น้อยหน่า องุ่น ”ไงหล่ะชื่อแต่ละคนเปรี้ยวๆหวานๆกันทั้งน้านนนน แต่ละคนเป็นผลไม้กันหมดเลย อิอิ (แกมีบุญนะเนี่ย)

“นี่ ทำไมมาช้าจัง พวกเรารอเธออยู่ตั้งนานแน่ะ +_+”

“อ๋อ..รถ(จักรยาน)ติดหน่ะ ”

“โกหก วันนี้ฉันออกมารถจักรยานยังโล่งอยู่เลย ”รถจักรยานจ้ะพูดซะเริ้ดเลย

“งั้น เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังน่ะ”

“อืม ไปลงชื่อนักเรียนแลกเปลี่ยนได้แล้ว รถจักรยานน่ะพูดเป็นมั๊ย =_=”

“ขัดอารมณ์ชะมัดเลย -_-^”

โถ่เอ้ย! ก็เพราะเรื่องเรียนนี่แหละ คิดตั้งนานทั้งคืนฉันเลยมาสายเลย ฮ้าวววว! -O-

“น้อยหน่าได้ข่าวว่าเธอจะเปิดร้านอาหารอยู่แถวๆบ้านฉัน แล้วร้านชื่ออะไรล่ะ”

“อุนจิจัง”แหวะ!!อ้วก!! เล่นอะไรไม่เล่น แต่เพื่อจะไม่ให้เพื่อนเสียเซลฟ์ >W< ฉันต้องแสดงสปิริตของการเป็นนางฟ้าจั้กกะหน่อย! หวังว่ามันคงจะมีละอายบ้างนะ

“เดี๋ยวฉันจะไปกินทุกวันเลย =_=^”

“ช่วยอุดหนุนหน่อยก็แล้วกัน^ O^”ดูมันยังมีหน้ามาพูดอีก ไม่อายปากเลยหรอย่ะ=_=

“รีบไปลงชื่อเถอะ เดี๋ยวก็เข้าเรียนสายหรอก” องุ่นตัดบท เจ๊แกคงจะคิดเหมือนฉันหล่ะสิ

“เดี๋ยวพวกเราไปนั่งคอยที่โต๊ะอาหารก่อนนะ”นาวห่วงกินเลยพูดเสริม (นางเอกเรานินทาชาวบ้านไปทั่ว)

อืม...ฉันไปลงชื่อที่ห้องฝ่ายวิชาการ หวาย!สายตาอำมหิตจ้องมาที่ฉันนับล้านๆคู่(ไม่ใช่หรอก) ฉันรีบเซ็นชื่อแล้วสะบัดก้นออกจากสถานที่นั้น

แอ๊ดดดด ตุ้บ!โป๊ก! อ๋อย~ ผู้ใดทิ้งระเบิดซีโฟอัดหน้าช้านน...รู้สึกว่าโลกมันเบี้ยวๆนะ~*^* ฉันแปลงร่าง(อีกที)เป็นซุปเปอร์แมนพร้อมใช้สายตากวาดมองไปรอบๆตัว เสียงฝีเท้าดังขึ้น จากด้านหลังฉัน

ขวับ! (เอ็ฟเฟ็คหันหน้า)

ฉันหันหลังกลับไป สายตาไปปะทะกับคางของใครคนหนึ่ง มันพอดีเปะๆเลยอ่ะ อะจ้ากกก!หล่อไม่เบาเลยน่ะเนี่ย (เห็นแค่คางนะ) ฉันถอยหลังสองสามก้าวเพื่อแสกนท์รูปร่างหน้าตาของชายตรงหน้าและจดจำในmemoryอันน้อยนิด

ฮุเลฮุเลฮุเลเฮฮา ฮุลาฮุลาฮุลาฮาเฮ ฉันจะดีใจแบบนี้ถ้ามันไม่ใช่ไอ้คนที่เกือบทำรถจักรยานของฉันคว่ำ

“นี่นาย! ทำอะไรของนายหน่ะ ฉันเจ็บน่ะ!!-O-^^”

“แล้วเธอจะมายืนรับลูกตรงนี้ทำไมอ่ะ ”หนอยแน่! บังอาจมาทำให้หน้าฉันเสียโฉมแถมยังไม่ขอโทษอีกต่างหาก

“=_=^^”

“ยัง...เจ๊เมื่อไหร่จะหลบซักทีเนี่ย มายืนเป็นกองขี้ขวางทางอยู่ได้” ดูมันเข้าใจเปรียบ คิดได้ไงเนี่ยฉันไม่ใช่กองขี้นะเฟ้ย

“=_=^^^”
“อ้าวเจ๊เดี๋ยวฉันโทรเรียกรถดูดส้วมนะ”

“ฉันไม่ใช่กองขี้นะไอ้...ไอ้”

“=_=^”

“เฮ้ย!ซันฉันให้แกมาเก็บลูกบอลนะโว้ย!ไม่ใช่มาเหล่สาว”ระหว่างที่ฉันกำลัง(คิดคำ)ด่าไอ้หล่อนี่อยู่เพื่อนของไอ้หล่อก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

“ก็เจ้นี่อ่ะดิ ยืนขวางอยู่ได้=_=^”ไอ้หล่อนามว่าซัน(เดย์)ตอบเพื่อน

“อ้าว!เจ๊อย่างนี้ก็สวยดิ-_-^”

“ฉันสวยอยู่แล้วย่ะ ไอ้...ไอ้?...(นี่ก็อีกคนไม่รู้ว่าจะด่ามันยังไงดี) ก็เพื่อนนายอ่ะทำฉันเจ็บแล้วไม่รับผิดชอบ”

“OOO ”ฉันไม่รู้ว่าไอ้หล่อ2(ไม่รู้จะเรียกยังไงดี) มันคิดอะไรอยู่ แต่เห็นสีหน้าแล้วมันคิดไม่ดีแน่นอน ฟันธง!

“อะไรอะเจ๊! จะเรียกค่าเสียหายหรอเจ๊เข้ามาเองนะ”ไอ้หล่อซันมันหาว่าฉันเข้ามาขวางอ่ะ ฮือ~

“ถ้าจ่ายก็ดีสิ”เล่นมุกหน่อย ว่าแต่มันจะให้จริงอ่ะ ขอสองร้อยนะ

“เฮ้ย!ไอ้ซันแกมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้แล้วหรอ”โอ้โนวววววว ! /(T /\ T)\ ไอ้หล่อ2มันคิดว่าฉันมีอะไรกับไอ้หมอนี่หรอเนี่ย แถมพูดซะดังเชียว คนทั้งโรงเรียนเลยจับจ้องหันมามองเราสามคนโดยมิได้นัดหมาย ชีวิตฉัน~

“เออดิ ทำไมหรอ” โอ้โนวววววว !!ยกกำลัง2 แกจะไปตอบว่าใช่ทำมายยยยย! แมร่ง ~
oOo !!~ สีหน้าของคนทั้งโรงเรียน(อาจารย์ด้วยอ่ะ)และไอ้หล่อ2เป็นแบบนี้

/(Y/\Y)\ ส่วนนี่สีหน้าฉันเองค่ะ ฮือ~
-_- และนี่ก็สีหน้าบุคคลที่พูด

นี่นายไม่รู้สึกอะไรเลยหรอย่ะ หน้านิ่งเชียว เติม ||| ไปหน่อยก็ดีนะหน้าจะได้มีอารมณ์ร่วมกับคนอื่นบ้าง=_=||| ฮ่วย!หมด(อา)รมณ์

“ขอโทษก็ได้ โชคดีนะนะ” นายหล่อซันพูดหน้าตาเฉย แล้วโบกมือบ๊ายบายฉันพร้อมกับเดินออกไป ทิ้งให้คนทั้งโรงเรียนยื่นอึ้งกะทึ่งค้างอยู่อยางนั้น เฮ้ย! จะทิ้งกันง่ายๆอย่างนี้หรอฟะ ห้องน้ำอยู่หนายยยย ฉันจะเอาหัวไปมุดคอห่านปิดบังความอายหน่อย ฮือ ฮาโฮ้วววว~

“เฮ้ย! แป้นทำไมแกไม่บอกพวกเราว่ะ!”

“ไอ้หน่าแกคิดได้ไงเนี่ย ฉันพึ่งมาโรงเรียนนี้เป็นครั้งแรกนะ(เฟ้ย)! ”

“อือใช่...หรือว่าพวกแกคบกันมาก่อน แล้วที่แกย้ายโรงเรียนเนี่ย ก็เพราะแกหนีตามแฟนแกมาฮะ!” แกใช้สมองสมองส่วนไหนคิดฟะ ไอ้มะนาว

“ไอ้นาวทีหลังแกไม่ต้องออกความเห็นเลยนะ(โว้ย)เพราะว่ามันผิดทุกประการ =_=^”

“แกมีอะไรปกปิดพวกเรารึเปล่าไอ้แป้น+_+” อะไรกันเนี่ยเพราะไอ้หมอนั่นแท้ๆเลย ฉันถึงต้องมาซวยแบบนี้นี่!*-*

ติ้งตองต๊องติ่ง “นักเรียนแลกเปลี่ยนทุกคน ให้มาประชุมกันที่หอประชุมในเวลาเก้านาฬิกาสามสิบนาทีๆ”ติ่งติงติ้งตอง

ฉันและเพื่อนๆเดินไปที่หอประชุมทันทีที่สิ้นเสียงสวรรค์ประทานพร นักเรียนที่ยืนอึ้กะทึ่งทั้งหลายหายค้างกันไปตามๆกัน ฮู้ว~ โล่งสักที -0-

แอ๊ดดดดด ฉันและเพื่อนๆเดินเข้ามาในหอประชุมในอาคารสาม

ฉันและเพื่อนๆเดินเข้ามาในหอประชุมในอาคารสาม ภายในห้องถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาชนิด และโต๊ะถูกจัดเป็นรูปตัวยูรอบห้องเพื่อใช้ต้อนรับแขกในวาระต่างๆ ไฟถูกเปิดเฉพาะบนเวลาที บนเวทีมีป้าย ‘ยินดีต้อนรับ สู่โรงเรียนในฝัน’ เราเข้าไปนั่งที่โต๊ะที่ตั้งอยู่ทางริมหน้าต่างมัน...มีแอร์อ่ะ

ไม่นานนักแอร์ในห้องก็ถูกเปิด นักเรียนและอาจารย์เริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องที่ละคนสองคน จนในห้องเต็มไปด้วยนักเรียนและอาจารย์อยู่มากมาย อาจารย์ทุกคนกล่าวคำทักทายนักเรียนและให้นักเรียนขึ้นไปแนะนำตัวบนเวทีทีละคนๆ ส่วนเราสี่คนอ่ะหรอ เหอะๆ ไอ้สามตัวเล่น (จ้ำจี้ฉันเกี่ยวกับไอ้หมอนั่นต้องแต่เดินมาหอประชุมแล้ว

“สวัสดีอาจารย์ที่...” นักเรียนขึ้นไปแนะนำตัวไปเรื่อยๆ จนมาถึงฉัน ฉันเยื้องย่างขึ้นไปบนเวที และเริ่มทำการแนะนำตัวอย่างผู้ประกาศข่าวมืออาชีพ(ตกงาน) โฮะๆ มือ(ห่วย) ระดับนี้แล้วไม่มีทางที่ฉันจะพลาด(แห้ว)หรอกย่ะ-0- แต่เรื่องเมื่อเช้าก็ยังคาใจฉันไม่เลิก อายอ่ะอายยยยยยยย -_-|||

“อาจารย์สุดสวย(สยอง)ขา หนูไม่ขึ้ไปบนนั้นได้มั๊ยค่ะอาจารย์ที่เคารพ”ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมอาจารย์ที่คุมการไปแนะนำตัว

“ไม่ต้องมาประจบเลยน่ะ ไปเลยขึ้นไปเลย=_=”

“น้า~ อาจารย์สุดสวย~”ตื้อเท่านั้นที่จะครองโลกค่ะ สู้ๆ ^____________^ Y

“ขึ้นไปซะ ทีประกาศตัวว่าไปเป็นแฟนหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนยังไม่เห็นอายเลยนะจ้ะ ”
อ๊ากกกกก!!~ อาจารย์ขา อย่าขุดเรื่องพรรค์นั้นมาพูดเลยค่ะ แค่โดนไอ้สามสหายตายยากนั่นถามคำถามคุณไตรภพฉบับปรับปรุง หนูก็จะตายอยู่แล้ว อาจารย์ยังมาซ้ำเติมเด็กตาดำๆอย่างหนูอีก เมื่อหมดหนทางที่จะแงะมาขออาจารย์ ฉันเลย(ยอม)ขึ้นเวทีแต่โดย(ไม่)ดี (เดี๋ยวหนูจะฟ้องคุณปวีณา อาจารย์ถีบหนูขึ้นเวทีเจ้าค่า แง้~

“สะ..สวัสดี คุ...คุณผู้อำนวยการ อาจารย์ทุกคนและเพื่อนๆทุกๆท่านค่ะ^__^|||”

ย๊ากกกกก ~จะไปรอดมั๊ยวะเนี่ย สวัสดี อาจารย์ทุกคน และเพื่อนๆทุกๆท่าน กรูใช้อะไรคิดเนี่ย!! ฮือ ๆ Y/\Y เพราะคิดเรื่องไอ้หมอนั่นแหละ ระหว่างที่ฉันแนะนำตัวเอง(อย่างทุลักทุเลมากกกกก) ฉันก็กวาดสายตามองไปรอบห้องเพื่อสะกดอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านและไปสะดุดตากับนักเรียนชายผมสีชาคนหนึ่ง

ชิ้งๆ-_-++ ตา(ไม่มียาย)ฉัน บ่งบอกว่า'มองทำไม'
ชิ้งๆ-_-++ ตา(ไร้ยาย)ของหมอนั่น บ่งบอกว่า'แล้วจะทำไม' ก-ว-นโค-ร-ต

เจ้าหละ...โว้ย~ โรงเรียนนี้ทำไมมันมีแต่คนหล่อๆฟะ เอาเป็นว่าไอ้หล่อ3 จ้องฉันอย่างกับฉันเป็นปลาทูน่าสอดไส้คางคกขึ้นอืดอย่างนั้นแหละ แล้วยักคิ้วให้ฉันที่นึง ก่อนจะหันไปคุยกับผู้หญิงผมซอยสั้นข้างๆ รู้สึกว่าการคุยครั้งนี้จะเป็นแบบส่งมาเป็นทอดๆแฮะ=_= แล้วมันไปหยุดอยู่ที่นักเรียนหญิงกลุ่มของฉันนะ ไว้ใจไม่ได้อย่างนี้ต้องถามยัยมะนาวให้รู้เรื่องสักหน่อย ฮึม~

พอฉันแนะนำตัวเสร็จ ฉันก็รีบเดินลงมาจากเวทีไปถามยัยมะนาว

“นี่! มะนาว พวกนั้นมันส่งอะไรมาหาเธอหรอ”

“…” มะนาวไม่ตอบ แต่ก็พยายามเขียนอะไรบางอย่างในเศษกระดาษแผ่นเล็กๆ(สีชมพูด้วย)

รู้สึกว่าตอนเขียนยัยมะนาวหน้าแดงด้วยนะ อ๋อ ฉันพอจะเดาออกนะว่า ยัยนี่ต้องได้รับจดหมายรักมาแน่ๆเลย มันก็ไม่แปลกหรอกเพราะมะนาวเป็นผู้หญิงที่ถือว่าสวยมากเลยทีเดียว เธอมาดวงตากลมโตสีน้ำตาล ผมยาวประบ่า จมูกโด่งเป็นเรียว ผิวสีน้ำผึ้ง มะนาวกับฉันถือว่าเราก็สวยพอพอกันนะ แต่สวยคนละแบบ ฉันออกแนวฮ้าวๆนิดนึง อ่านะ ถ้าไม่ติดที่ฉันสวมแว่นตาฉันอาจจะสวนกว่ายัยนี่มากเลยก็ได้ แฮะๆ ^O^ ตามจริงฉันไม่ได้ใส่แว่นเพราะสายตาสั้นนะ แต่เพื่อให้อาจารย์เห็นเป็นเด็กเรียนก็เลยใส่ไว้ก่อนเพื่อเป็นที่รักของอาจารย์ ยิ่งอาจารย์เฮี้ยวๆอยู่ แต่มะนาวจะออกแนวหวาน(จนเลี่ยน)

“ต่อไปเราจะประกาศว่านักเรียนแต่ละคนอยู่ห้องอะไรนะค่ะ นายกรกช...” หลังจากนักเรียนพากันแนะนำตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ๊เหี่ยว(อุ้ย!ขอโทษค่ะจารย์ฯ มุกค่ะมุกเอาทั๊ยค่ะเส้นล่ะสองร้อยครับพี่ อิอิ ") ประกาศชื่อนักเรียนแต่ละคนจนมาถึงรายชื่อของกลุ่มฉัน แล้วเจ๊เหี่ยวมองมาที่กลุ่มฉันอย่าง..เอ่อ..น่ากลัวก็แล้วกัน บรึ๋ย~กลุ่มหนูไปทำอะไรให้อาจารย์โกรธหรอค่ะ

“22236 ขนิษฐา อยู่ ม.4/4”

“22237แคทรียา อยู่ ม.4/4”

“22238 ปริษา อยู่ ม.4/4”

“22239 นราทิพย์ อยู่ ม.4/4”

ฉันรักอาจารย์ปราณีจังเลย( อาจารย์ทำดีเลยเปลี่ยนชื่อให้ค่ะ ) แต่จะรักมากกว่านี้ถ้าอาจารย์ไม่เอาไอ้หล่อ3(ไอ้หล่อในห้องประชุมน่ะ)มาอยู่ร่วมห้องกับเราด้วย

“22250 อภิภัทร์ อยู่ ม.4/4”

เมื่อเจ๊เหี่ยวประกาศเสร็จ เจ๊ก็ให้นักเรียนนั่งเรียงตามห้องแต่ละห้อง และเรียงตามระดับไหล่ ฮะฮ่ะฮ่า กลุ่มของฉันส่วนสูงไม่ค่อยต่างกันมากนักเราจึงได้ยืนอยู่ใกล้ๆกัน ซะเมื่อไหร่กันเล่า! พวกนั้นมันดันอยู่ในโหมดเตี้ยหมาตื่นกันทุกคน ถ้าไปยืนหัวโด่อยู่ข้างหน้ากับพวกมัน ฉันก็จะดูเหมือนเสาไฟฟ้าในวงล้อมของกองขี้หมาน่ะสิ แต่มันก็ไม่มีอะไรที่จะห้ามฉันได้อยู่แล้วเพราะฉันจะอยู่ข้างหน้ากับพวกมัน โฮะๆ^O^ ฉันพยายามทำตัวให้เล็กที่สุดเพื่อที่จะได้อยู่ด้านหน้ากับเพื่อนซี้ตายยากของฉัน และรอดพ้นสายตาอาจารย์ที่ปรึกษาได้อย่างหวุดหวิดต่อการไม่ถูกจับจ้อง

“นราทิพย์!!~”

“ขา~”ฉันพยายามขานเสียงรับให้หวานที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ ไปยืนข้างหลัง ! .\_/. ”

"ค๊า~"ฉันพูดเสียงยานคาง น้อยใจ'จารย์อ่ะT^T

พอทำพิธีหน้าเสาธงเสร็จเราก็แยกย้ายกันขึ้นห้องเรียน พวกฉันเลือกนั่งหลังสุดเพราะมันเป็นที่ที่รอดพ้นสายตาอาจารย์มากที่สุด ถึงแม้ว่ามันจะมีพวกผู้ชายนั่งอยู่แล้วก็ตาม น้อยหน่าจึงเริ่มเปิดศึกแหลผู้ชายขึ้น

“นี่!พวกเรา ผู้ชายคนที่นั่งอยู่ตรงกลางโครตหล่อเลยว่ะ” น้อยหน่าแกหื่นอีกแล้วหรือเนี่ย ฉันไม่เข้าใจแกจริงๆ วันๆมันเอาแต่คิดเรื่องผู้ชาย ลองนึกภาพ ผู้หญิงสูงประมาณร้อยหกสิบกว่าๆท่าทางคงแก่เรียนมานั่งแคะขี้มูกเหล่ผู้ชายไปวันๆสิค่ะ(สมเพชชะมัด)

ว่าแต่ อยู่ตรงไหนเนี่ยคนที่นั่งตรงกลางอ่ะ(อิอิขอหื่นนิดนึงดิ)

“เฮ้ย! ไอ้หน่าแกอย่าหื่นดิ….ใช้ป่ะไอ้หงุ่น- - ” มะนาวพูดแล้วหันไปขอความคิดเห็นกับองุ่น

“เออ วันๆแกเอาแต่เหล่ผู้ชายอยู่นั่นแหละ”

“เพราะเงี้ยแกถึงได้โดนแฟนทิ้งอ่ะ หัดปรับปรุงตัวเองซะบ้างสิ” มะนาวได้ทีพูดตักเตือนน้อยหน่าเป็นการใหญ่ ส่วนน้อยหน่าก็ไม่ยอมแพ้พยายามต่อล้อต่อเถียงกับมะนาวเช่นกันจนหมดคาบเช้าของวันนี้

พวกเราย้ายมานั่งที่โรงอาหารและจัดแจงหน้าที่ของแต่ละคน

“ส้มแป้น เธอมีหน้าที่ไปซื้อน้ำ...น้อยหน่า มีหน้าที่ไปซื้อข้าวมากับฉัน...และองุ่น เธอเก็บจานนะ มีใครจะคัดค้านมั๊ย!- -”

มะนาวซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มฝ่ายรับประทานที่พวกเราแต่งตั้ง กำลังวางแผนการทำภารกิจในโรงอาหารอย่างจะไปปล้นธนาคาร...มันเหลิงค่ะ ฉันได้หน้าที่ไปซื้อน้ำไม่มีปัญหาอะไร...จึงไม่คัดค้าน แต่องุ่นไม่ยอมทำหน้าที่เก็บจานเพราะต้องไปคนเดียว จึงบอกมะนาวให้ฉันช่วยซะงั้น...ไอ้เพื่อนบ้า ฉันขี้เกียจโว้ย!!

แต่ถ้าฉันปฏิเสธฉันก็เป็นคนไม่มีน้ำใจสิ เราแยกย้ายกันปฏิบัติหน้าที่ ฉันซึ่งต้องเดินไปซื้อน้ำคนเดียว ต้องถือแก้วน้ำหกใบ ถ้ามันเป็นแก้วน้ำขนาดปกติก็ว่าไปอย่าง แต่นี่แก้วใหญ่ยังกับอ่างอาบน้ำบ้านฉันแหน่ะ ป้าขายน้ำแกใจดีเลยให้ยืมถาดมาใส่น้ำไปให้ที่โต๊ะกลุ่ม (แล้วทำไมแกไม่ถือมาทีละใบล่ะย่ะ..........ก็มันขี้เกียจนี่..........งั้นเธอก็เชิญโง่ไปเถอะ!..........เปรี้ยะ(เสียงคนแต่งโดนตบเจ้าค่ะ)..........ป๋มขอโทษก๊าบ -/|\-)

“ของใครกันบ้างเนี่ย” ฉันเดินไปด้วยก้มหน้ามองแก้วน้ำแต่ละใบไปด้วย

พลั่ก










นิยายแป้งหมกไว้นานอ่ะค่ะ  อาจจะมีอักสรต่างดาวหรือตัวอะไรแปลกๆนะค่ะ