คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปล่อยเด็กมันได้ใจ 1
#เ้
ั้แ่ที่ผมเห็นรูปน้อบอสับผู้หิอมันทีไรผม็รู้สึหุหิใทุรั้เลย เห้อ!! >_<
หลัๆ มานี่ผม็ไม่ไ้เอน้อมันเลย มันเียบหายไปเลย ถ้าผมไม่ส่้อวามหามัน มัน็ไม่มีทาทัผมมา่อนหรอ ยิ่ิแล้ว็ยิ่หุหิวะ นีู่เป็นบ้าับน้อมันนานี้เลยหรอไอเ้เอ้ย!! ม้าายเพราะผู้ายยิ้ม ามไส้
“อ้าว! ไอเ้มึมานั่ถอนหายใทำเี่ยอะไรแ่เ้ารับ” ไอปาหมา ไอแทน
“เออ! ูนอนไม่่อยหลับ พอใมึยัไอนี้เสือ“ ผมเลยอบประไอแทนออไป
“ไม่โรธๆ ใร่มๆ นะเพื่อน” ไอเบ็นเินเ้ามาสมทบอีน ไอเพื่อนเวรพวนี้มันอบ้ำเิมผม ลอให้พวมันลออบใรูรับรอว่าพวมันะิ้นยิ่ว่าผมอี
“เอานะ ไม่เรียๆ ปล่อยให้เ็มันไ้ใไป่อน ูว่ามึไม่ยอมเสียน้อมันไป่ายๆ หรอใ่ไหม?” ไอบาสพูึ้นแบบเ้าเล่ห์มา ใระไปยอมัน
“ไปเรียนันเถอะพวมึ มานั่หน้าเรียแ่เ้าทำห่าอะไรรับ” ไอเบทพูึ้นพร้อมับเินเ้ามาหาพว มา้าแล้วยัเสือยันอี
“นี่มึลืม? ไอเ้มันำลัหุหิเมียแอบไปมีเมีย” ให้มันไ้แบบนี้ เหมือนะเป็นห่วผมันนะรับ แ่ไม่ใ่เลย
“ไอเี่ยแทน หุบปาอมึเลยนะ ้ำเิมูันะมึ ระวัเถอะสัวันมึะพลาเสียูเอ” ผมแ่มันเลย อย่ามันระวัเอาไว้เถอะ
“อย่าูไม่มีวัน” มันอบผมลับ “แล้วูะอยูวันที่มึมีผัวไอแทน” พูแบบนี้มันายเพราะปามาเยอะแล้ว
“เออเ็บเรื่อผัวๆ เมียๆพวมึเอาไว้่อน อนนี้ไปเรียนัน่อนเรื่ออื่น่อยว่าันนะมึ เรื่อเรียนให้รอ่อนนะเพื่อน” ไอบาสัอทุนเียบริบ ั้แ่มีเมียเป็นัวเป็นนมานี่ยันเรียนึ้นมาเียว
[ห้อเรียน]
เ้าเรียนสิรับะรออะไร เพื่อนผมมันเป็นเ็เรียนันอยู่แล้ว ถึแม้พวเราะินเหล้าหนัมาแ่ไหนแ่เรื่อารเรียน็มาที่หนึ่เสมอรับ (เรียนี ีฬาเ่น เน้น...) ปล่อยเ็มันไ้ใไป่อน
**************************************
#บอส
ถึแม้เมื่อืนผมะผ่านศึไปหลายน้ำ แ่เ้านี้ผม็ื่นมาเรียนไ้นะรับ ผมมอผู้หิที่นอนหลับาพริ้มอยู่บนออผม เธอเป็นผู้หินแรที่อยู่ับผมไ้นานที่สุ แบบไม่ทำให้ผมเือร้อน หรือไม่พอใอะไรในัวเธอ
“อื้อ”
“อื้อ”
เธอราออมาเนื่อาผมับมูอเธออยู่ ไม่แน่ผมอาะลอเปิใให้ผู้หินนีู้็ไ้นะ “ื่นแล้วหรอรับ” แล้เธอนานี้ถ้าไม่ื่น็ไม่ะเหนื่อยมา
“่ะ ุ๊บ))” เธอุ๊บผม “สวัสีอนเ้า่ะบอส” น่ารัไหมล่ะรับ ไม่ให้ผมอยู่ัยเธอนานที่สุไ้ยัไ
“ุ๊บ)) สวัสีอนเ้ารับพายนสวย ื่นไ้แล้วรับ วันนี้บอสมีเรียนเ้า” ผมบอพาย ไปสายเี๋ยวไอเพื่อนเวรพวนั้นมันิัผมอี
“ไ้่ะ เ้านี้พาย็มีเรียนเหมือนัน่ะ” ีเลยะไ้ไปส่พาย้วย
"โอเรับ ั้นเราไปอาบน้ำันีว่านะรับ” ผมพูวนพายไปอาบน้ำ
“่ะบอส” ผมเป็นผู้ายมีวาม้อารเป็นเรื่อปิ
หลัาที่ผมับพายอาบน้ำแ่ัวเสร็็พอมีเวลาที่เราะลไปหาอะไริน่อนะไปมหาลัย
“บอส่ะ วันนี้หลัเลิเรียนเราไปเที่ยวันไหม่ะ?” วนผมไปเที่ยวอารม์ไหนอเ้า
“ไ้สิรับ วันนี้ไม่มี้อมเียร์้วย พายอยาไปที่ไหนบอสามใเลย” ่วนี้เธอทำัวหน้ารันานี้้อามใันหน่อย
“ไ้่ะ บอส่ะเรามาถ่ายรูปัน่อนไ้ไหม่ะ? พายอยาเ็บรูปอบอสเอาไว้เยอะๆ” มาแปลๆ
“รับามใพายเลยรับ” ผมไม่อยาัพาย
ผมไม่รู้หรอนะรับว่า่วนี้เธอทำไมถึไ้ถ่ายรูปับผมบ่อยั ปิแล้วพายะไม่่อยถ่ายเพราะผมเป็นนไม่่อยอบถ่ายรูป แ่็่าเถอะ! ถ้าเธออยาถ่ายผม็ให้ถ่าย ไม่ใ่เรื่อให่อะไร
“ไปหาอะไรินันเถอะรับพายผมหิวแล้ว ถ้าุยัไม่ไปผมไ้ินุแทน้าวอีรอบแน่ๆ แล้วเรา็ะไม่ไ้ไปเรียนนะรับ” ผมไม่ไ้หื่นนะรับ แ่เธอเย้ายวนใมา
หลัานั้นผมับพาย็ลมาิน้าว พอินเสร็เราสอนเินออมาะึ้นรถ ทำไมมีแ่นมอผมับเธอ ผมไม่ไ้หลัวเอนะรับแ่มันริ แล้วผม็รไปส่พายที่หน้าะ
“อบุนะะบอส” เสียใสบออบุผม
“รับเย็นนี้ห้าโมเอันรับ” นัไปเที่ยวบ้า็ี
หลัาที่ผมไปส่พายผม็รีบไปเรียน เพราะผมไม่อยาโนเพื่อนล้อ เมื่อวานบอมันว่าะมาเ้า นอย่าผมพูำไหนำนั้น มาเ้าแ่นี้ทำไมะมาไม่ไ้ นอนเือบเ้าแีมัน็ไม่ไ้ทำให้ผมเมื่อยเลย ผมลับสบายัวมา และสบายใไปั้เยอะที่ไ้ปลปล่อย
[ะหรรมศาสร์]
“อ้าวไอห่า วันนี้ฝนแน่ๆ เพื่อนบอสอูมาเรียนแ่เ้า” นั้นไไอโยแวะผมละ
"ูะมาเ้าแล้วมันหนัหัวพวมึหรอไอเพื่อนี้เสือ” ่าไปสัที
“รับไอุาย เมื่อืนสบายัวเลยล่ะสิมึ อารม์ีมาเียว” ไอโยมันแวผม่อ รู้ีอย่าับมุไปอยู่ใ้เียอผมมา
"แน่นอนอยู่แล้ว” ผมไม่ปิเสธเพราะมันือเรื่อริ
“เห้ยๆ เพื่อนูมาเร็ว วันนี้สสัยอาารย์ยลาสแน่ๆ” ไอรีมเินมาพูสมทบอีน
"ปาพวมึนี่วนีนูแ่เ้าเลยนะมึ มา้า็ั ูมาเร็ว็ัู ้อารอะไราสัมไม่ทราบรับ?” ะเอายัไอพวมัน
“พวมึเลิเถียันแล้วึ้นเรียนีว่าไหม? เรียนะนี้เรียนันแบบ่ายๆ มั้มึ” ไอมาัเริ่มโมโห
เพื่อนผมมันพูประนะรับที่ว่าแบบ่ายๆ อะ มันไม่ไ้่ายอย่าที่ิเลย อย่าที่ินะรับเรียนะนี้ยามา้อเรียนรู้อาหาร วิธีารทำ ส่วนผสม แ่ในเมื่อผมอบอยู่แล้วมันไม่ยาเินวามสามารถผมแน่นอน
“ทุนฟั วันนี้อาารย์มีานให้ทุนทำ เรื่อนี้เป็นอีเรื่อที่สำัอีเรื่อที่อาารย์อยาให้พวเรา ลอทำอาหาร” อาารย์เอ่ยึ้น ลอ็ลอรับ
มันไม่ยาเินวามสามารถอผมแน่นอน อาารย์สั่านหมูๆ มา "แ่พวเธอ้อหาลูมือมา่วย้วย 1 น ทุนะมีู่หูอัวเอ ลูมือ้อเป็นนที่สนใอยาทำอาหารริๆ" อเอาำว่า่ายลับืนมา >_< อนนี้มันไม่่ายสำหรับผมแล้ว
“ผมรับอาารย์?” ผมบออาารย์ึ้น
“ฟัันให้บ่อนสิ” โน่าแล้วู _ _^
“รับอาารย์”
“ู่หูในที่นี้้อเป็น่าสาา” O_O ????อาารย์ทำร้ายูอีแล้ว ทำไมอบให้หานนอะั
มันไม่ำเป็น็ไ้ไหม ผมไม่เ้าใริๆ รับ อยาหาลู้าหรอ? หรือหาแนวร่วมท้อเสียไป้วยัน แ่ทำยัไไ้อาารย์ให่สุเพราะือนที่ให้ะแนน ผมะไม่เถียแน่ๆ ะแนนทั้นั้น แ่หาเพื่อน่าะมัน็ไม่น่าะยามั้สำหรับผม พาย็อยู่แ่ารที่ะวนเธอมา้อถามเธออีว่าว่าไหมไว้่อยิละันอาทิย์หน้านะถึะไ้ทำอาหาร ไม่อยาิมาอนนี้ วันนี้ำลัอารม์ี
“นัศึษาทุน วันนี้พอแ่นี้นะะ แล้วอย่าลืมนะะที่อาารย์สั่" "รับ/่ะ" "เอันสัปาห์หน้า่ะ" ทันที่ทีอาารย์บอบอแบบนี้ ลุสิรับ
ผมับเพื่อนๆ เินออมาาห้อพร้อมับำบ่น แ่พวมัน็เห็น้วยเยเลย ยัไ็้อหาน่วยให้ไ้
“ูไม่เ้าใว่าทำไมอาารย์แม่อบสั่านให้ทำับ่าะ้วยวะ” มัน็อที่ะบ่นไม่ไ้รับ อสัหน่อย
“ูว่าเ้ามีเหุผลอเ้าแหละ” ไอรีมแลูเป็นนเ้าใโล
“ูิเหมือนไอรีมวะ แ้อมีเหุผลอยู่แล้วถึสั่ให้พวเราทำแบบนี้” ไอโยพูเสริมึ้น
“มึ็ใเย็นๆ อย่ามึหาน่วยไ้ไม่ยาหรอ เพื่อนเ่าๆ อเรา็เรียน่าะ็มีเยอะ” มาับอผม
“เออ! ทำเป็นใเย็นันไปเถอะพวมึ เพื่อนอะมี แ่พวมันะอยามาทำอาหารับพวเราไหม? และที่สำัเวลาเรียนรันไหมมึ?” ผมบอเพื่อนๆ ผู้ใเย็นทั้หลาย
“เออวะ พวูลืมิไปเลย อย่าี้้อรีบหาน่วยแล้วนะเนี่ย” พวมันพึ่ะรู้ัวัน
“ูิออละ ูะโพส์ประาศีว่า ูว่าะมีสาวๆอยามาเรียนับูบ้าแหละ” ไอโยใ้วามหล่ออมันไ้เป็นประโยน์มา
“เออวะ! เป็นวามิที่ีมา อาะหา่ายว่าไปถามเออี ีวะูว่า” ไอรีมเห็น้วยับไอเียอไอโยไปอี
“เออ! น่าสนแหะ ะลอู็ไม่ไ้เสียหายอะไรวะ ั้นูไป่อนนะมีนัับพายวะ” ผมบอลาเพื่อนๆ ทันที ผมะลอทำามำแนะนำอเพื่อนู็แล้วัน
“ไอนี่่วนี้ิหินะมึ เพื่อนนี่ไม่บแล้วใ่ไหมมึ ะริัหรอนนี้?” เพื่อนผมถามึ้นเล่นเอาผมุเหมือนันนะรับับำถามอมัน
“ไม่รู้วะ ูแ่อยู่้วยแล้วสบายใ เรื่อริัพวมึ็รู้อยู่แล้ว ูไม่ไปละ” ผมรีบบอลาเพื่อนๆ อีรั้่อนที่พวมันะเสือเรื่ออผมไปมาว่านี้
อบเพื่อนผมแล้วรีบเินไปที่รถ ืนอยู่นานไ้ถามผมอีแน่ ผม็ไม่รู้ว่าะอบพวมันยัไเหมือนัน
[ะบริหาร]
ะนี้มีแ่สาวแ่มๆ ทั้นั้นเลย อยู่ใล้ึวิศวะ้วย เ็วิศวะโีิบหายไ้เห็นนสวยๆ แม่ทุวัน ะผมนะ หืมอยู่ในวิศวะทั้นั้น โทรหาพายีว่าไม่อยารอใรนานๆ เพราะะนีี้พอเปิรถลมาปุบมอผมเป็นาเียวเลย ไม่อยาโน้อนานรู้สึเปลือัว
"ู๊))...ู๊"
[โทรออ : พาย]
พาย : ่ะบอส
บอส : บอสถึแล้วนะรับ ุเรียนเสร็ยัรับพาย
พาย : พายำลัะลไปนะะ รอพายแปบนะะ
บอส : เร็วๆ หน่อย็ีนะรับผมลัวผมะโนลาไปิน
พาย : ใระล้าินบอสอพายัน่ะ
"ุูสิ" พอพายเินลมาผม็ใ้สายาบอให้เธอู สายาแ่ละนที่มอมาทาเราสอน พร้อมยับปายิบๆแ่ผมไม่สนใรับ
"เราไปันเถอะรับพายอยาไปไหนรับ” ผมถามนที่วนผมไปเที่ยว ไม่อยาเป็นเป้านาน
"ไปสวนสาธาระ่ะ พายอยาไปนั่ในที่ที่สบๆ ับุสัพั” เธอเป็นอะไรหรือเปล่าวะมาแปลๆ
“ไ้รับ ว่าแุ่เป็นอะไรหรือเปล่าพาย มีอะไรไม่สบายใบอผมไ้นะ" ผมไม่อยาเห็นพายทำหน้าแบบนี้
“นิหน่อย่ะ พายะเล่าให้ฟัเมื่อถึสวนสวนสาธาระะ” ้อมีอะไรแน่ๆ พายถึไ้พูแบบนี้ออมา
“รับ ามใุ” ผม็ไม่อยาัใเธอ ถ้าเธออยาะบอเี๋ยวเธอ็บอผมเอ
หลัานั้นผมับพาย็มาถึสวนสาธาระามที่เธออยาะมา ที่นี่เียบสบีนะรับ ผมอบนะ
“ผมอนอนัุหน่อยนะพาย” ผมบอแล้วนอนลบนัอพายทันที
“่ะบอส” เธอ็ไม่ไ้ว่าอะไร
“บอส่ะ ถ้าพาย้อไปไลาุ ุะิถึพายไหม่ะ?” ถามแปลๆแหะ ใผมหวิวๆ แปลๆ ้วย
"หืม! ทำไมถึถามบอสแบบนี้ล่ะรัับ พายะไปไหนหรอ?" ผมลืมามอหน้าเธอนิหน่อยสีหน้าอเธอูัวลแล้ว็เียบไปเลย
“ุะหนีผมไปไหนหรอ?” ผมถามเธอ้ำอีรั้ แ่ไม่ว่าเธอะไปที่ไหน ผม็้อิถึเธออยู่แล้วไหมรับ
“ือพาย้อไปเรียน่อแฟั่นที่่าประเทศ่ะบอส” ไปไลเลย ใหายเหมือนันนะเนี่ย
“่าประเทศเลยหรอรับ ไลั" ผมพูึ้น แ่ผม็ไม่ิห้ามเธอนะรับถ้ามันเป็นวาม้อารอเธอ เพื่ออนาอเธอเอผมะีใะ้วย้ำ แ่ทำไมหัวใผมมันรู้สึเสียใแปลๆ ผมไม่ไ้อบเธอเ้าให้แล้วนะ
“พาย..ถ้าุทำเพื่ออนาอัวเอผม็ยินีที่ะสนับสนุนุนะ ไว้ถ้าผมว่าผมะไปหาุนะ อยู่ที่โน้น็ูแลัวเอให้ี้วย ิ่อันมาบ้านะรับ” ผมอบแล้วยิ้มให้เธอ น้ำใสๆ ไหลออมาาาอนัวเล็ที่ผมำลันอนหนุนั
“ไม่ร้อนะรับ บอส็อยู่รนี้ บอสไม่ไ้ไปไหน ุทำเพื่ออนาอัวเอมันีที่สุแล้ว” ผมพูปลอบพาย
“พายะิถึุมา” ร้อแล้วรับนสวยอผม
“ไม่เอา ไม่ร้อรับ” ผมยมือึ้นเ็น้ำาให้เธอ
“ุะไปวันไหน?” ถาม่อน มาบอแบบนี้ผม็ั้ัวไม่่อยะทัน
“อีสอวัน่ะ” พายอบผม ผม็ใเหมือนันมันเร็วมา แ่็อย่าที่บอ เพื่ออนาอเธอผม้อปล่อยเธอไป ไม่แน่นะบาทีเธออาะเอนที่ีว่าผม็ไ้
“ุ็ลับมาเที่ยวบ้านะ ส่วนผม็ะอยู่ที่นี่แหละไม่ไปไหนหรอ ยัไเรา็รู้ัันมานาน ผมอใหุ้โีนะรับพาย เินทาปลอภัยนะรับ ิถึผมบ้านะ” ผมถือโอาสบอลาเธอ
“วันทีุ่ไปผมมีเรียนวิาที่ยา้วย ผมไม่ไ้ไปสุ่นะพาย อโทษ้วยนะรับ” ผมบอพายรู้สึผิอยู่เหมือนัน แ่มันเป็นวิาที่ผมโไม่ไ้ริๆ
“่ะบอส พายเ้าใุ ูแลัวเอ้วยนะะแล้วพายะลับมา” ผมยินีรอเธอเสมอ ผมไม่มีใรอยู่แล้ว
หลัาผมับพายพูลาันเรียบร้อยแล้ว ผม็ไปส่เธอที่บ้าน ผมเลือที่ะไม่ไปส่เธอ ผมไม่อยาเห็นน้ำาอเธอมันทำให้ผมใอ่อนิไม่อยาให้เธอไป ผมวเธอมานาน็รู้สึใหาย
***********************************
#พาย
ั้แ่เป็นู่วอบอสมานานหลายปี ไม่มีรั้ไหนที่้อห่าันไล และนานแบบนี้ ันยอมรับว่าันรัผู้ายนนี้ เ้าามใันทุอย่า อยาไ้อะไร็หาให้ แ่เรามี้อลันว่าะอยู่ในอบเัวเอ ไม่ล้ำเส้นันและัน หลายรั้ันินะว่าบอสอาะริัับันสัวัน แ่วันนี้ันบอเาว่าันะไปเรียน่าประเทศเาลับยินี้วยแถมยัอวยพรอี่าหา ไม่ิที่ะห้ามันสัำ
บอสยัไม่เปลี่ยนเลย ยัใแ็เหมือนเิม ทั้ๆ ที่ันอยาให้เาห้ามไม่ให้ันไปแ่เา็ไม่ห้าม อบ็ไม่รับำอันอี ันหวัมาไปสินะที่ะให้นอย่าบอสมาสนใ ลา่อน่ะบอส T_T หวัว่าเราไ้เอันอีนะะ ราวนี้พายะไม่ใหุ้ิ้นหลุมือไปไหนไ้เลย่ะ
************************************
***เอาแล้วพายะไปเรียน่อแล้ว บอส็ทำท่าะเสียใทั้ๆ ที่บอนอื่นว่าแ่นว แล้วแบบนี้ใระเป็นนทำให้เามีวามสุนอาพายอีนะ พี่เ้อเรามีโอาสทำะแนน็ะเป็นราวนี้แหละ เพราะไม่มีมารหัวใอยู่แล้ว มาเอาใ่วยพี่เ้ันนะะ***
ความคิดเห็น