คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chapter 9 : Lack of fusion
9
Lack of fusion
Kai Special Talk
พวผมึ้นรถันแล้วเรียบร้อย ผมึ้นับยัยำและแทยอนับแบฮยอน รถอหมอเสับนำหน้า ที่เราให้หมอเสับนำหน้า็เพราะว่านี่มันเป็นบ้านอหมอเส หมอน่าะรู้เส้นทาเป็นอย่าี พวเราไปอที่ปั้มน้ำมันเป็นที่แร ที่นีู่เียบสนิทและรร้ามา สภาพไม่่าาที่อื่นๆ เลย พวผมอรถและเิมน้ำมันรถนเ็มถั ่อนะลารถัน เมื่อลมาเรา็มอสภาพโยรอบ่อนว่ามีพวมันอยู่ไหม
"เรา้อหาถัใส่น้ำมัน เิมน้ำมันสำรอไว้เยอะๆ" ลู่หานบอ่อนะมอไปรอบๆ แ่็พบับวามว่าเปล่า แถวนี้ไม่มีถัน้ำมันเลย แ่ที่นี่มีห้อห้อหนึ่อยู่ ในนั้นอาะมี็ไ้
"เ้าไปู้าในัน เผื่อะมีถัน้ำมันอยู่บ้า" ผมบอับทุน ่อนที่พวเราะเ้าไปในห้อนั้น ึ่เหมือนะเป็นห้อเ็บอหรืออะไรสัอย่า พอเราเ้าไป เรา็เอน้ำมันอยู่เยอะแยะหลายถัเลย เหมือนะเอาไว้าย แถม้าในถัยัมีน้ำมันอยู่้วย แบบนี้็ีเลย ะไ้ไม่้อไปเิมให้เสียเวลา
"เอาไปสัี่ถัี" ยูริถาม่อนะถอเสื้อหนัอัวเอและเอามาผูไว้ที่เอว ไม่รู้ะยัยนี่ะแมนไปถึไหน
"ถัเียว็วิ่ไ้ั้หลายิโลแล้ว เอาไปสัันละสามถั็พอ เรา้อเหลือพื้นที่หลัรถไว้เ็บอย่าอื่น" ลู่หานบอ่อนที่มันะยถัึ้นไปไว้หลัรถสอถัโยไม่รีรอหรือให้ใรมาสั่และพูมาอะไร ผม็เลยยามไปอีสอถั โยเอาไปให้รถที่ให้หานึ้นหนึ่ถั ึ่มันเอาไปไว้่อนหน้านี้แล้วสอถั รวมัน็เป็นสามพอี ส่วนอีหนึ่ถัที่ผมยมาผม็เอาไปใส่ไว้หลัรถันที่ผมึ้นมา และไม่นานไอ้ฮุน็ยมาเพิ่มอีสอถั เป็นอันเสร็เรียบร้อย พวเรามีถัน้ำมันันละสาม และน้ำมันรถเรา็มีันเ็มถัทุน
"แทยอนหายไปไหน" แบฮยอนท้วึ้นมาเมื่อพบว่าแทยอนหายไป
พวผมยืนเาะลุ่มันทันทีเมื่อรู้ว่าแทยอนหายไป เรามอูรอบๆ และแล้ว็พบเธอ
"นั่นไ!" ผมี้ให้นอื่นๆ ู เธอำลัเินไปไหนไม่รู้ และเินไปเรื่อยเลย
"รีบไปามมาไป แลุ่มอย่านี้มันอันราย" หมอเสบอ ผมับนอื่นึพร้อมใันะไปามเธอ แ่หมอเส็ห้ามไป เธอบอว่า "ไปนเียวพอ"
"ผมไปเอ" ผมบอับทุนานั้นึรีบวิ่เ้าไปหาแทยอน
"เฮือ" เธอสะุ้เล็น้อย่อนะหันมามอหน้าผมเมื่อผมแะไหล่เธอ
"อย่าแลุ่มสิ! มันอันรายนะ รีบไปันไ้แล้ว" ผมบอเธอ เธอทำหน้าหอยเล็น้อย่อนะเินลับไปเ้าลุ่ม ผมึรีบเินามเธอไป
รถพวเราับออมาาปั้มน้ำมันแล้วเรียบร้อย พวเราริ่ไปที่ที่ผมับยัยำไปนเสบียมา โยราวนี้รถันที่ผมึ้นับยัยำเป็นนับนำ พวเราอรถไว้่อนะลารถมายืนมอหน้าัน วันนี้แ่อน้าร้อนป็นพิเศษเลยแฮะ พอลรถมาพวเรา็สัมผัสไ้ถึวามร้อนและเหื่อที่เริ่มผุึ้นมาทีละนิ
"แยย้ายันไปหาอำเป็นที่้อใ้ เสื้อผ้าเอามาแ่พอประมา็พอ เหลือพื้นที่ไว้เ็บอินและอาวุธในระเป๋าัวเอ้วย" ยูริบอ สสัยยัยนี่ะแ่ันเป็นนมีมันสมอับหมอเส
"เอ่อ...ทุนะ...ันิว่า เราวระเอาเสื้อผ้าอใ้พวนี้ไปเท่าๆ ันนะะ ำนวไปเลยว่า้อใ้มาเท่าไร ันเรว่าถ้าใรนหนึ่เอาไปเยอะหรือน้อยเินไป มันะเป็นภาระในภายหลันะะ ะบอว่าอใรอมันันไม่เี่ยว็เห็นะเป็นไปไม่ไ้ เรารวมลุ่มันเรา็ะ้อ่วยเหลือัน" แทยอนพูึ้นมาเมื่อทุนำลัะเินเ้าไป้าในร้าน ทุนหยุฟัแล้วหันมามอหน้าแทยอน
"ยัไอาหาร็ำเป็นสำหรับพวเรามาว่า เราะเอาเสื้อผ้าไปเป็นส่วนน้อย ันว่าสำหรับ...เอ่อ...ุั้นในอผู้หิและาเในอผู้ายเอาไปแ่ห้าุ็พอแล้ว่ะ าเในอผู้ายับบ็อเอร์อให้รวมันทั้หมแ่ห้าัว็พอนะะ ส่วนเสื้อผ้าะเป็นาเหรือเสื้อ็เอาไปแ่อย่าละห้า็พอ่ะ าสั้น ายาว สามส่วน นับรวมันทั้หม ะไ้ประหยัพื้นที่ในระเป๋าัวเออี้วย" แทยอนอธิบาย
"นอื่นๆ ว่าไ" หมอเสเริ่มอวามเห็นและวามสมัรใานอื่น
"สำหรับผมยัไ็ไ้ฮะ แ่ผมิเหมือนแทยอนอย่าหนึ่ือยัไอาหาร็ำเป็นว่าเสื้อผ้าอยู่แล้ว" แบฮยอนพูเสริม
"ันเห็น้วยับแทยอนนะ อนันับไมาเอาเป้ ัน็เอาไปแ่อย่าละห้าุ ส่วนไันไม่รู้" ยัยำพูแล้วำเลือมาทาผม ะิะัันไปถึไหน...
"ผม็เอาไปน้อยนิ อย่าละห้าเหมือนัน เป้ที่ใส่เราเอามาาร้าน้าใน มันใส่เสื้อผ้าและสิ่อไ้เยอะเพราะมันให่พอสมวร แ่เรา้อเ็บอาหารและอาวุธเป็นสำัว่า" ผมอธิบาย
"เอาเป็นว่าเอาไปอย่าละห้าามนั้น ันถือว่าทุนเห็น้วยับวามิถึแทยอน" หมอเสบอ
"อีอย่าเพิ่มุนอนไป้วยนละสอุ เราะไ้ไม่้อัทุวันเผื่อุเิน ทีเหลือ็ะเป็นอใ้เล็น้อย ะมีพวสบู่ ยาสีฟัน แปรสีฟัน ยาสระผม โลั่น เรา็ะเอาไปแ่อย่าละหนึ่ แ่เอานาให่ไป ที่เหลือนอนั้นะเอาอินและอาวุธใส่ไปทั้หม" แทยอนบออีรั้ พวเราทำหน้าไม่่อยอยาะทำามเท่าเพราะรู้สึเหมือนโนบัับ วามรู้สึอนที่แทยอนับหมอเสสั่มัน่าัน หมอเสเาอาวุโสมาว่าแทยอนเป็นไหนๆ แ่ยัไเราทุน็ะำใที่ะทำามที่แทยอนสั่ เพราะทุนิเป็นเสียเียวอยู่แล้ว และยัไมัน็ำเป็น้อทำอย่านั้น ส่วนัวผมนั้น็ไม่มีปัหาอะไร เพราะว่าผมเอาอัวเอไปแล้ว
"โอเ...ไปันไ้ยั" ยูริถาม พวเราทุนพยัหน้าพร้อมัน่อนะเินเ้าไป้าใน
เมื่อเ้ามาถึ้าในทุนเลือุเลือเสื้อผ้าอัวเอยัใส่ระเป๋า ทุนเลืออย่าพิถีพิถันเลยทีเียว สาเหุที่เลืออย่าพิถีพิถันเพราะหมอเสสั่ "เลือีๆ นะทุน เราอาะ้อใ้เวลาในารเลือหน่อย แ่เรา้อเลือที่เราใส่ไและำเป็นริๆ เพราะเราะไม่เปลี่ยนมันบ่อยๆ"
เราใ้เวลาเลือันนานพอสมวร ที่ริไม่ไ้อยาะเลือนานนัหรอ แ่เห็นว่าเราำัำนวนอที่ใ้ ็เลย้อเลือที่มันสำัและำเป็นริๆ ส่วนผมนี่ไม่้อทำอะไรเลย เพราะมีเป้อัวเออยู่แล้ว ผม็เลยยืนเฝ้าหน้าประูให้ับทุๆ น ส่วนยัยำ็ไปนั่เล่นรเาท์เอร์ิเินอย่าสบายใ
ผมมอูสีหน้าทุน ทุนูะมีวามสุับารไ้เลืออใ้อัวเอมา ผม็เหมือนัน...อนมาเอาเป้ับยัยำ ผมมีวามสุับารเลือมา ถึแม้ว่าอยาไ้มาว่าที่เอาไป็เถอะ อนนีู้เหมือนว่าแทยอนะเลือเสร็แล้ว เธอรูิบเป้อัวเอ และเป้อเธอมีั้สอใบ สสัยะเอาไปให้เพื่อนอเธอที่ื่อทิฟฟานี่...
หลัาที่แทยอนเลือเสร็แทยอน็รูิบยเป้ึ้นสะพายทั้สอใบ ูเหมือนเธอะหยัเอาาร านั้นเธอ็วนมารู้ระใล้ๆ เาท์เอร์ เธอส่อูอะไรบาอย่าในนั้นึ่เป็นอที่พวผู้หิอบ ไม่ว่าะเป็นนาฬิา ้อมือ แหวน ำไร ูไปูมายัยนี่เหมือนนี้สสัยไม่ใ่น้อย ผมว่าะเินเ้าไปหาเธอแ่็ันเห็นแบฮยอนเินเ้าไป่อน ผม็เลยฟัพวเาสนทนาัน
"ูอะไรอยู่" แบฮยอนเ้าไปนั่ยอๆ ล้าๆ แล้วถามแทยอน แทยอนหันมามอหน้าแบฮยอน่อนะอบลับ
"ันว่าันะเอาผ้านวมผืนให่ๆ ับเ็นท์ให่ๆ ไปไว้า หมอนไว้สำหรับนอน้วย นายว่าะโอเไหม"
"มันะไม่เปลือพื้นที่หรือเป็นภาระับเรานเินไปเหรอ นั่นมันอิ้นให่เียวนะ ถึแม้มันะพับเ็บไ้็เถอะ" แบฮยอนถาม
"ไม่...เราะเอามันิรถไว้ลอเวลา ันว่าไม่มีใรพอพวนี้แน่ในลุ่มเรา แ่ประเทศเรามัน่อน้าหนาวในอนลาืน และร้อนในอนลาวัน ถ้าเราไม่มีอพวนี้สำรอ เวลาเราหนีไป่าที่ที่ไม่มีบ้าน เรา็ะไ้นอนในรถันลอเวลา ันว่ามันน่าะเมื่อยนะ แถมยั้อนอนเบียันอี ถ้านอนในรถ็้อเปิระรถไว้ให้อาาศเ้ามา ะเปิแอร์ลอเวลา็เห็นะเป็นไปไม่ไ้ เรา้อออมาาเ็นท์นอน้านอ แ่ถ้าไม่มีใรเอาไป เราะนอนันยัไ อีอย่าเราแ่เอาไปเผื่อุเิน เรามีพื้นที่ำั็ริ ันว่ามัน็น่าะำเป็นสำหรับพวเรานะ" แทยอนอธิบาย นอาเธอะเป็นี้สสัยแล้วเธอะเป้นพวิเล็ิน้อยอี้วย
"โอเ...แม่ัวเล็ ันะ่วยเธอนอที่เธออยาไ้ทั้หม เธออยู่เยๆ ็พอ" แบฮยอนบอ่อนะยีหัวแทยอนนยุ่เหยิไปหมานั้นเา็ยเป้อัวเอึ้นมาสะพาย ่อนะเินหายไป
ผ่านไปสัพั ูเหมือนอนนี้ทุๆ นะเลืออใ้ัวเอเสร็หมแล้ว ที่ริ็มีแ่ไอ้ฮุนับหมอเสแล้ว็ไอ้หานที่เลือเสร็้ามาๆ แทยอนับแบฮยอนเลือเสร็่อนพวนั้นนานพอสมวร หลัาที่แบฮยอนเินหายไปในอใอหนึ่อร้าน เา็เินลับมาพร้อมับหมอนสอใบ แถมยัเป็นหมอนยาวับหมอสั้นอี้วย
"เฮ้! เี๋ยว่อนแบฮยอน นายะเอาหมอนไปทำอะไร" หมอเสท้วึ้นมาเมื่อเห็นแบฮยอนถือหมอนนนอื่นๆ หันมามอเป็นาเียวัน
"ผมว่าะเอาอพวนี้ไปใ้ฮะ ถ้าเรา้อออาบ้านริๆ เรา้อไ้ใ้มันแน่ แ่อพวนี้ผมไม่ำเป็น้อใ้หรอรับ พวุผู้หินั่นแหละรับะ้อใ้มัน ะไ้ไม่ลำบาเอาภายหลั" แบฮยอนพูแล้วยิ้มให้ ่อนะถือหมอนสอใบเินออไป้านอ สัพัแบฮยอน็ลับเ้ามาแล้วเินหายไปามวอหลีบอร้านอี ไม่ถึห้านาทีเา็เินลับมาใหม่พร้อมับผ้าห่ม แล้วเา็เินเอามันไปไว้ที่รถเหมือนเิม ทำไมผมมอูแบฮยอนทำานแล้วผมรู้สึหุหิ เพราะัวผมนั้นยืนูเยๆ เหมือนนว่าาน ไม่มีอะไรทำเลย เมื่อผมิไ้เ่นนั้น ผม็เินหายเ้าไปในอหลีบหนึ่อร้านเ่นเียวับที่แบฮยอนเยทำ
ผมเินามหาเ็นท์ แล้วผม็เอ ึ่มันมีให้เลือหลายแบบและหลายนามา ผมะเลือเอานาที่ให่ที่สุ็แล้วันนะ ะไ้อยู่ไ้หลายๆ น
ผมมอและเลือูนามันอยู่นาน นในที่สุ็เลือไ้สำเร็ ผมเอาอันที่ใหย่มาพอสมวร และมันว้าพอที่ะเ้าไปอยู่ันไ้สัหน เมื่อผมเลือนาไ้แล้ว ผม็ยมันึ้นมา่อนะเินิ่ๆ เอาไปไว้ที่รถึ่ไม่มีใรมอหรือสนใเหมือนอนที่แบฮยอนทำเลย โอ้โห...นี่อุส่าั้ใทำีให้นเห็นนะเนี่ย แ่ั่มันเถอะ เรา็่วยๆ ัน
ผมเินเอาเ็นท์ออมา่อนะใส่ไว้หลัรถอย่าเป็นระเบียบ โยใส่ไว้ในรถที่ผมึ้น ผ้าห่มับหมอน็อยู่ในหลัรถันที่ผมึ้นเหมือนัน ส่วนรถอีันยัมีแ่เป้ สสัยันนั้นะไ้เอาไว้เ็บเสบียและอาหาร ส่วนรถอผมะเ็มไป้วยอใ้
ปั!
ผมปิฝาระโปรรถทันที่อนะเินลับเ้าไป้าใน เมื่อผมเห็นแทยอน ผมึบอับเธอ
"แท...ันยเ็นท์ไปไว้ให้แล้วนะ" ผมบอับแทยอน เธอพยัหน้าเบาๆ แล้วุ้ยหาออย่าอื่น่ออี ไอ้ออย่าอื่น็ไม่มีอะไรนอเสียาไอ้อเรื่อประับสวยๆ ามๆ ที่อยู่ในู้นั่นแหละ ส่วนยัยำเมื่อี้ที่ยันั่อยู่รเาท์เอร์็เินไปุ้ยหาอที่้อาร้าๆ แทยอน เฮ้อ...่อให้ผู้หิะแมนแ่ไหน สุท้ายยัไ็เป็นผู้หิอยู่วันยั่ำนั่นแหละนะ
"แบฮยอน..." แทยอนเรียแบฮยอนเสียเบาๆ เมื่อแบฮยอนเินผ่าน แบฮยอนหันไปมอทันที่อนที่แทยอนะยื่นอะไรบาอย่าให้ับแบฮยอน มันือ...นาฬิา้อมือ แบฮยอนรับมันมา่อนะมอหน้าแทยอน
"อีหน่อยไม่รู้วันเือนปีหรือเวลา เอาไว้ใ้หน่อยน่าะีนะ" แทยอนบอแบฮยอน แบฮยอนไม่พูอะไรแ่ใส่ระเป๋าาเอัวเอไว้่อนะเินหนีไป แ่แทยอน็เรียแบฮยอนเอาไว้
"เี๋ยว่อน! ไเอาเ้นท์ไปไว้เผื่อสำรอแล้วนะ นายไม่้อไปหาแล้ว ถ้าเอสิ่อหรืออะไรที่อยาไ้็เอาไปเผื่อ้วยนะ" เมื่อแทยอนพูบแบฮยอน็พยัหน้า่อนะเินไป้นหาอใ้่อ ว่าแ่ว่าแล้วผมะมายืนมอสอนนี้ทำไมลอเวลา...
หมับ!
ผมหันวับทันทีเมื่อมีนมาแะไหล่ผม ยัยำนี่เอ...ลุึ้นมาาร้าๆ แทยอนั้แ่เมื่อไรนะ นี่ถ้าเป็นอนลาืนนี่ผมมอไม่เห็นยัยำเลยนะเนี่ย
"ไ...นายน่ะ! เอาแ่ยืนมอแทยอนับแบฮยอนอยู่ไ้" ยัยำพู ผมส่ายหน้าอย่าหัวเสียทันที
"ไ้อะไรบ้ายั" เธอถามผมอี แ่ผมรู้สึไม่อยาุยับเธอ ผม็เลยเินหนีไปออไป้านอ
ผมออไปยืนรอทุน้านอ ผมยืนพิประูอยู่่อนะิอะไรพราๆ แล้วผม็้อเห็นับอะไรบาอย่า...ฮอลล์ ทุนที่ไ้ยินเหมือนผมวิ่ออมา้านอหันหม
"เฮ้! ทานี้" ผมะโนแล้วโบมือ
"เฮ้ๆๆ พวเราอยู่ทานี้" หมอเส่วยะโนอีแร
"นี่...พวเราอยู่ทานี้ ไม่เห็นหรือไ" แทยอน่วยะโนเรียอีแร พวเราโบไม้โบมือไปมา แ่ฮอลล์็ไม่มีทีท่าว่าะหยุ นอเสียาว่าับผ่านหน้าพวเราไป สสัยะไม่เห็นสินะ
"บ้าเอ้ย! ทาโล่นานี้ทำไมถึไม่เห็นพวเรา" ผมสบถออมาอย่าหัวเสียพราเะ้อนหินแถวๆ นั้น
"ั่มันเถอะ! เาผ่านไปแล้ว" ไอ้ฮุนบอ
"ใ่ฮอลล์ันเียวับที่่วยเราไว้เมื่อืนหรือเปล่า" ไอ้หานถาม และนั่นทำให้พวเราทุนิไ้ เมื่อืนอนนี้ที่เราำลัที่นั่ลำบามีนอยู่บนาฟ้าและมีฮอลล์มา่วยพวเราไว้
"พวนายเออะไรันมาันไม่รู้หรอนะ แ่อนนี้รีบไป่อน พวมันเริ่มะแห่ันมาแล้ว" ยูริบอานั้น พวเราหันไปมอามปลายสายาที่ยูริมอ เห็นพวมันเินมาันเป็นฝูสัยี่สิบัวไ้
"นายน่ะมานี่!" ยัยำพู่อนะึอเสื้อผมที่ำลัะวิ่ไปึ้นรถแ่เธอลับึผมเ้าไปในระโปรรถับเธอ่อนะปิฝาระโปร แ่ปิไม่แน่นนัเลยพอให้พวเราพอมอเห็นมัน ส่วนนอื่นๆ รีบวิ่ึ้นไปหลบันในรถ
อนนี้ผมับยัยำนั่เบียันมา แทบะหายใไม่ออันอยู่แล้ว นี่ยัีที่ปิฝาระโปรรถไม่แน่นเลยทำให้ยัพอมีอาาศหายใ
รื...รื...รื...
เสียเินลาเท้าัมาอย่า่อเนื่อ มันัมานหยุอยู่รหน้าเรา ผมเห็นแ่าอพวมันที่ำลัเินผ่านไปแ่ไม่เห็นหน้าเพราะทำไ้แ่มอลอผ่าน่อเล็ๆ ที่ฝาระโปรปิไม่สนิท อนนี้หัวใผมเ้นไม่เป็นัหวะเลย ถ้าพวมันรู้ว่าผมอยู่ในนี้แล้วมันเปิฝาระโปรรถออ ผมับยัยำายแน่ รู้สึเสียวไปหม...
ในะที่ผมนั่เหื่อไหลแเป็น๊อน้ำ้วยวามร้อน ลัว และื่นเ้น แ่ยัยำลับนั่้วยสีหน้าเรียบเยและิวมา แถมเธอยัเอาปืนออมาเ็ำนวนระสุน้วย
"นี่เธอ! หัเือร้อนับนอื่นเาะมั่ แหาูว่าพวมันมีอยู่ันเ็ม ทำัวิวอยู่ไ้ ปัโธ่!" ผม่าเธอออไป้วยวามเหลืออ
"ะแหปาเสียัให้พวมันรู้ว่าอยู่ในนี้เหรอไ" ยัยำหันมาว่าผมลับแถมยัเอาปืน่อหัวผม้วย ผมเียบแล้วหุบปาทันที่อนที่ยัยนี่ะยิผมสมอระุย่อน และัหวะอนที่เราสนทนาันแ่สอบทนั่นเอพวมันึหยุเิน และหยุอยู่หน้าระโปรรถเรา ผมเริ่มรู้สึเสียวึ้นมามาว่าเิมทันที...
...มือที่อเล็บำ สปร และเ็มไป้วยเลือ่อยๆ เอื้อมลอเ้ามาับฝาระโปรรถหมายะเปิมัน ผมหัวใเ้นไม่เป็นัหวะเมื่อมันำลัะเปิ ยัยำัปืนึ้นมาและอยู่ในท่าพร้อมยิทันที
มือสปร่อยๆ ับมันแน่นึ้น และทำท่าว่าะเปิให้พวผมไ้หัวใเ้นรัว แ่สุท้ายแล้ว....มือนั้น็ปล่อยแล้วเินาไป
"เฮ้อ...โล่อ!" ผมถอนหายใออมา้วยวามโล่อ เมื่อี้เือบายไปแล้ว ไม่อยาะิว่าถ้ามันเปิริๆ ผม้อโนอะไร? แ่ในะที่ผมโล่ใอยู่นั้น...
"แฮร่...แฮร่..."
ฝาระโปรรถเปิออในทันใ้วยวามรวเร็วโยที่ผมไม่ทันั้ัว พวมันสัสิบัวไ้รูันเ้ามาที่ผมับยัยำ
ปั! ปั! ปั! ปั! ปั!
ยัยำรัวปืนทีเียวห้านัรว ่อนที่ผมึ่เพิ่ะั้สิไ้ะถีบเ้าที่ยอหน้าอมันนระเ็น ส่วนยัยำใ้สันระบอปืนฟาหน้ามันทีเียวนหายและาม้วยโยนเป้ในรถใส่มันโยที่ผมถีบอั้ำที่ยอหน้ามันหลัาที่ยัยำโยนเป้ใส่
Baekhyun Special Talk
อนที่ยูริบอพวเราว่ามันำลัแห่ันมาแล้ว พวเราทุน็วิ่เ้ามาในรถโยอัันทั้หมในรถันเียว ยเว้นไึ่ถูยูริึให้ไปหลบ้วยัน พวเราที่เหลืออััวันอยู่ในรถันเียวแน่น โยที่หมอเสับลู่หานนั่หน้าันสอน หมอเสอยู่ฝั่นับ ส่วน้าๆ ็ือลู่หาน ้าหลั็มีผม าลยอล เฮุน และแทยอน พวเราที่อยู่ในรถหมอบัวให้่ำล พวมันเินผ่านเราไปโยไม่ไ้มอเ้ามาในรถแม้แ่นิเียว สสัยาบอ...
ผมหัวแทยอนให้่ำลเมื่อมีไอ้ัวินนที่ัวสูระับระมอเ้ามาในรถ แ่โีที่รถิฟิมส์เลยทำให้มอเ้ามา้าในไม่เห็น(มั้) มัน็เลยเินผ่านไป
"เฮุน...เฮุน...ุเฮุนรับ..." าลยอลสะิเฮุนที่เอาแนพาไว้บนหัวแล้ว็อยำเลือมอที่ระโปรรถลอเวลา้วยวามเป็นห่วยูริับไ
"สอนนั้นปลอภัยี" เฮุนอบ ในะที่สายายัมอไปที่ระโปรรถ
"เปล่ารับ...ผมแ่ะบอุว่า ุ่อน้ามีลิ่นัวและลิ่นสาบนะรับ เอามือออาหัวอผม้วย" าลยอลบอ และนั่นทำให้ผมับแทยอนแทบะหลุหัวเราะออมา ะมี็แ่เฮุนที่เอามือออาหัวอาลยอลโยไม่พูอะไรแถมยัทำหน้าเรียลอเวลา
ปั! ปั! ปั! ปั! ปั!
เสียปืนัึ้นรัวห้านั ทุนูะใันถ้วนหน้าโยเพาะาลยอล เพราะเารู้ว่านี่เป็นเสียปืนอพี่สาวเา
"เิอะไรึ้น" าลยอลพู้วยวามใ่อนะรีบโผล่หัวึ้นมาแล้วมอไป้านหลั
"สอนนนั้นถูเอแล้ว ิบหาย!" เฮุนพูแ่นั้น็เปิประูลารถไปทันที านั้นนอื่นๆ ็ไม่รอ้ารีบเปิประูลไปามทันที
"หมอเสับแทอยู่ในรถนะ ล็อรถ้วยและอย่าลไป" ลู่หานสั่ับหมอเสและแทยอน แ่หมอเสลับหัวเราะออมาและบอับลู่หาน
"หึ! ฝันไปเถอะ ถ้าเป็นเมื่อวานันลัวนหัวหและไม่ล้าที่ะลไปเสี่ย แ่วันนี้ันะลไปพิสูน์วามแ็แร่" หมอเสพูแ่นั้น็เปิประูลไป ลู่หานทำหน้าีเรียสทันทีเมื่อเห็นว่าหมอเสห้ามไม่ฟั เมื่อหมอเสลไปลู่หาน็หันมาถลึาใส่แทยอนเพราะลัวว่าแทยอนะบ้าบิ่นลไปอีน
"ันไม่ล ันรออยู่ในรถ ลัว!" แทยอนบอแล้วทำหน้าสบเสี่ยม
"ล็อรถ้วยนะ" ลู่หานบอแทยอน แทยอนพยัหน้า่อนที่ลู่หานและผมะบิประูลแล้วรีบวิ่ไปไฝว์ับพวมัน
"แฮ่...แฮ่..." มันถาโถมเ้ามาหาผมึ่ผมรับวิ่ไปหาลู่หานที่อยู่อีฝั่ทันที เพราะสู้ับพวมันเป็นฝูไม่ไหว พวมันวิ่ามผมที่วิ่ามลู่หานมา
"แล้วมึะามูมาทำไมห๊า..." ลู่หาน่าผมแล้วทำหน้าเ็เมื่อเห็นว่าพวมันวิ่ามผมมาเป็นโย เาถอเ็มัอัวเอออ่อนะทำหน้าเป็นเ้มึ่ผมเห็นแล้วำ เาเอารหัวเ็มัฟาลที่พวมัน่อนะระโถีบยออมันนล้มไปอัน แ่แล้วู่ๆ สัพัหมอเส็โผล่มาาใ้ท้อรถพร้อมับรี๊...
"หมอ...โผล่มานี่ไ้ไเนี่ย" ผมถามแล้ว่วยึหมอออมา
"เมื่อี้พอออไปเห็นพวมันเยอะ็เลยลัวแล้วรีบมุลใ้ท้อรถ" หมอบอแล้วทำหน้าเหมือนะร้อไห้ออมาเ็มทน
"เฮ้ย! ฟัีๆ ทุอย่าในัวล้วนเป็นอาวุธไ้" ลู่หานพูเมื่อเห็นว่าพวเราำลัเสวนาันทั้ๆ ที่พวมันเป็นสิบำลัรายล้อมเ้ามา ผมเห็นเาถือเ็มัไว้ในมือผม็เลยอยาทำามโยารถอเ็มัอัวเอออมาบ้า
"เวลาะ่อสู้ับใรหรืออะไรอย่าละสายาามันเ็า ถ้าเป็นนให้เล็รไปที่หัวใ่ามันแล้วเล็เป้าีๆ อย่าละสายาามันนว่าะเห็นว่าวิามันะออาร่าริๆ ีพวมันออาวล้อมอเราแล้วเล็ที่หัวมันะ" ลู่หานสั่่อนะฟาเ็มัลที่หน้าอมันอี ผมเลยทำหน้าที่ระโถีบให้ ่อนที่หมอเสที่เิบ้าบิ่นอะไร็ไม่รู้เลย่อยหน้ามัน้ำอีที แู่เหมือนหมัอหมอะนิ่มไปหน่อย มันเลยไม่เป็นอะไรเลย
"หมอ...หมอ้อให้มันสุแรๆ ำอะไรสัอย่าไว้ในมือะทำให้หมัหนัึ้น" ลู่หานบอ านั้นหมอเส็ทำทีท่ามั่นใมาึ้นแล้ว่อยไอ้ัวินนรหน้านหน้ามันหันแล้วหมอ็ถีบเ้าที่ลาท้ออมัน้ำนมันระเ็น
"อย่าั้นแหละ แ่ว่าแรึ้นอีหน่อย" ลู่หานำับ ผมหันไปมอหมอเสแล้วรู้สึมีพลั เลยลุึ้นสู้บ้า เราไม่มีอาวุธอะไรพอที่ะำัมัน เพราะะนั้นอนนี้เอามันถอยหนีห่าๆ ่อน
"ถ้าสู้่อไปอย่านี้อีไม่ี่อึใเราลายเป็นเหยื่อพวมันแน่ มันล้อมเรามาเรื่อยๆ ทีละหลายัวและหลาย้าว แ่เราันมันให้ระเ็นออไปไม่ถึ้าว้วย้ำ" หมอเสบอ อนนี้อีฝั่ไม่มีไม่มีพวมันเลย พวมันไปรุมอยู่หลัรถและฝั่ที่พวเราอยู่นหม ั้นผม้อทำอะไรสัอย่า...
ผมปีนึ้นไปบนหลัารถ่อนะระโลแล้ววิ่หายไป ที่ริผมไม่ไ้วิ่หนี แ่ผมเอร้านอะไรบาอย่า ผมว่าในนั้นมัน้อมีอาวุธอะไรสัอย่าที่่วยผมไ้ แ่ยัไม่ทันที่ผมะไ้วิ่ไปแทยอน็โผล่มา เธอมอหน้าผมแ่แวบเียว่อนะเินิ่ๆ ไปทาที่ลู่หานับหมอเสอยู่านั้น็....
ื...ื...ื...
เธอใ้เลื่อยไฟฟ้าหั่นพวมันเป็นิ้นๆ และถึแม้เธอะไม่ไ้เล็ที่หัวมันแ่ไปหั่นิ้นส่วนอื่นอพวมัน แ่นั่น็ทำให้พวมันาเป็นท่อนๆ หลายๆ ท่อนนประิประ่อิ้นส่วนัวเอไม่ไ้และหมฤทธิ์ไป ที่ริผมเห็นอนที่มันาแ่ท่อนเียวมัน็ยัยับัวไ้ นาหัวหลุมัน็ยัยับปาอยู่เลย แ่แทยอนเล่นะเละไม่มีิ้นีเลยสัิ้น ปาอ ปาัว ผ่าลาพวมันเละนเลือสาระเ็นไปหม ผมว่านี่เป็นอาวุธที่ร้ายแรที่สุ เพราะถึไม่้อเล็ที่หัวมัน็ายไ้
เลือสาระเ็นใส่หน้าและัวเธอไปหม เธอทำหน้าโรธัแล้วไล่้อนพวมัน พอพวมันไ้ยินเสียเลื่อยบาัว็หันมาที่เธอ และนั่นเป็นเรื่อีเพราะทำหน้าพวมันโนแทยอนำัทีละัว ที่ริั้แ่เอันผมยัไม่เยเอสีหน้าเธอแบบนี้เลย...
เธอ่าพวมันฝั่นี้นหม เฮุนับาลยอลและนอื่นๆ ยืนะลึอึ้ันับสิ่ที่เธอทำ และเมื่อเหลือัวสุท้ายเธอ็ผ่าั้แ่ลาหัวลนมาถึ้าล่า ในอนนั้นเธอน้ำาไหล่อนะพูประโยหนึ่ออมา
"ันไม่เหลือใรแล้ว...ทุนาันไป็เพราะพวัวประหลาอย่าพวแ ันไม่ไ้ลับบ้าน็เพราะแ แ่ันเอนที่้อพึ่พาไ้แล้ว...แล้วพวแ็ะพราพวเาไปาันอีั้นเหรอ" เธอพูบพร้อมับพวมันัวสุท้ายที่ายไปพอี านั้นเธอ็ปล่อยเลื่อยไฟฟ้าลพื้น่อนที่เธอะทรุัวล
"โฮ่! นี่ันทำอะไรลไป...เสื้อผ้าันเปื้อนเลือหมแล้ว ั...ัน้อั พ่อับแม่เยบอว่าไม่ให้ใส่เสื้อผ้าที่สปร ฮึ...ฮึ...ฮือ…" แทยอนปล่อยโฮร้อไห้ออมาเสียื้อๆ ผิาสายาโรธแ้นอนที่่าพวมันเลย อนนั้นเธอิว่าพวเราะาย็เลยฟิวานานี้ แ่มีเรื่อนึที่ผมรู้็ือ...อนนี้ผมเอสมาินสำัแล้วล่ะ…
...แทยอน...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปนานเลย แ่ลับมาอัพแล้ว นอ่านอย่าเพิ่หายไปไหนน้า... ่วนี้ไรเอร์ำลัวุ่นวายีวิารบ ม.ปลาย แล้วหาที่เรียน่อ ็เลยไม่่อยมีเวลาว่ามาอัพให้ แ่ไม่หายไปไหนแน่นอน ไรเอร์ะมา่อให้เรื่อยๆ นว่าเรื่อนี้ะถึารบสิ้น อบุทุนที่ิามน้า แล้วไรเอร์ะมา่อให้ ^^
ความคิดเห็น