ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Excuse...Me 2
2
ผมเดินตรงไปหาพี่ลููซที่นั่งกุมขมับอยู่ตรงโซฟาคนละฟากกับไอ้ปังครับ
"พี่ครับ พี่ทะเลาะอะไรกับปังมันหรอ" พี่ลูซค่อยเงยหน้าขึ้นมาแล้วลุกขึ้น ดึงมือผมออกไปหน้าบ้านครับ
"คืออย่างงี้นะลัม...เมื่อกี้ พี่กำลังอัดเพลงอยู่แล้วปังโทรหาพี่ไม่ได้รับสาย ...."
"แล้วไงต่อครับพี่"
"พี่เอาโทรศัพท์ไว้กับเพื่อนพี่ชื่อ เอมมี่ ไงแล้ว เอมมันรับสายให้พี่อะ ปังมันเลยเข้าใจผิดนึกว่าพี่มีกิ๊ก ทำไงดีวะลัม" พี่ลูซบีบมือ
ผมแน่นแล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาครับ
"อืม เดี๋ยวจะลองไปคุยให้นะ พี่กลับไปก่อนเถอะ มีงานไม่ใช่หรอ"
"โอเคครับ ฝากด้วยนะลัมมี่"
"โอเคครับ" ผมโบกมือให้พี่ลูซที่เดินออกไปจากบ้านแล้ว เดินเข้าบ้านไปหาไอ้ปังเพื่อนซี้สุดเลิฟของผมเองอิอิ
"ปัง...." มันเงยขึ้นมาครับ หน้าของมันมีแต่คราบน้ำตา แม่งจะร้องไมวะ!!!
"มีไร?'
"มึงเข้าใจพี่ลูซผิดนะ..."
"อย่าเรียกชื่อมัน! ไม่อยากได้ยิน!!"
"ปังมึงฟังกูนะ!! พี่ลูซเค้าอัดเพลงแล้วเอาโทรศัพท์ฝากไว้ที่เพื่อนชื่อ เอมมี่! แล้วคนที่ชื่อ เอมมี่เนี้ยรับสาย ให้พี่แก!! มึง
เข้าใจไหม!!"
"กูไม่ได้โง่เหมือนมึงนะลัม!! กูไม่เชื่อมันหรอก มันหนะตอแหลจะตายไป!!"
"งั้นก็แล้วแต่มึงเลยละกัน!!!" ผมเดินขึ้นไปหารอนต้าบนห้องครับ
"มึง! อยากกินหนมอะ!!"ผมทำหน้าเบี้ยวๆใส่มัน
"หอมแก้มดูก่อนสิ" มันทำหน้ากวนตีนแล้วทำแก้มป่องครับ!!
"ไม่แดกแล้ว!!"ผมว่าพร้อมหันหลังเพื่อที่จะเดินหนีมันครับ
"โอ๋ๆ เดี๋ยวกูพาไปซื้อก็ได้ครับที่รัก" มันรีบวิ่งมากอดเอวผมแล้วเอากางเกยไหล่ครับ
"ตอแหลจริงนะมึง!!"ผมว่าแล้วจุ้บจมูกมันเบาๆครับ
"เมียน่ารักอะ" มันหอมแก้มผมซ้ำไปมาสองข้างครับ ไอ้ห่านี้ถ้าแก้มกูช้ำกูจะถีบมึง!!
"กูก็เป็นแบบนี้แหละ!! อยากกินหนมพาไปซื้อหน่อย!!"
"โอเคครับ^^"
"พี่ครับ พี่ทะเลาะอะไรกับปังมันหรอ" พี่ลูซค่อยเงยหน้าขึ้นมาแล้วลุกขึ้น ดึงมือผมออกไปหน้าบ้านครับ
"คืออย่างงี้นะลัม...เมื่อกี้ พี่กำลังอัดเพลงอยู่แล้วปังโทรหาพี่ไม่ได้รับสาย ...."
"แล้วไงต่อครับพี่"
"พี่เอาโทรศัพท์ไว้กับเพื่อนพี่ชื่อ เอมมี่ ไงแล้ว เอมมันรับสายให้พี่อะ ปังมันเลยเข้าใจผิดนึกว่าพี่มีกิ๊ก ทำไงดีวะลัม" พี่ลูซบีบมือ
ผมแน่นแล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาครับ
"อืม เดี๋ยวจะลองไปคุยให้นะ พี่กลับไปก่อนเถอะ มีงานไม่ใช่หรอ"
"โอเคครับ ฝากด้วยนะลัมมี่"
"โอเคครับ" ผมโบกมือให้พี่ลูซที่เดินออกไปจากบ้านแล้ว เดินเข้าบ้านไปหาไอ้ปังเพื่อนซี้สุดเลิฟของผมเองอิอิ
"ปัง...." มันเงยขึ้นมาครับ หน้าของมันมีแต่คราบน้ำตา แม่งจะร้องไมวะ!!!
"มีไร?'
"มึงเข้าใจพี่ลูซผิดนะ..."
"อย่าเรียกชื่อมัน! ไม่อยากได้ยิน!!"
"ปังมึงฟังกูนะ!! พี่ลูซเค้าอัดเพลงแล้วเอาโทรศัพท์ฝากไว้ที่เพื่อนชื่อ เอมมี่! แล้วคนที่ชื่อ เอมมี่เนี้ยรับสาย ให้พี่แก!! มึง
เข้าใจไหม!!"
"กูไม่ได้โง่เหมือนมึงนะลัม!! กูไม่เชื่อมันหรอก มันหนะตอแหลจะตายไป!!"
"งั้นก็แล้วแต่มึงเลยละกัน!!!" ผมเดินขึ้นไปหารอนต้าบนห้องครับ
"มึง! อยากกินหนมอะ!!"ผมทำหน้าเบี้ยวๆใส่มัน
"หอมแก้มดูก่อนสิ" มันทำหน้ากวนตีนแล้วทำแก้มป่องครับ!!
"ไม่แดกแล้ว!!"ผมว่าพร้อมหันหลังเพื่อที่จะเดินหนีมันครับ
"โอ๋ๆ เดี๋ยวกูพาไปซื้อก็ได้ครับที่รัก" มันรีบวิ่งมากอดเอวผมแล้วเอากางเกยไหล่ครับ
"ตอแหลจริงนะมึง!!"ผมว่าแล้วจุ้บจมูกมันเบาๆครับ
"เมียน่ารักอะ" มันหอมแก้มผมซ้ำไปมาสองข้างครับ ไอ้ห่านี้ถ้าแก้มกูช้ำกูจะถีบมึง!!
"กูก็เป็นแบบนี้แหละ!! อยากกินหนมพาไปซื้อหน่อย!!"
"โอเคครับ^^"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น