ห้องเก็บของ !!

ลำดับตอนที่ #10 : ,, ใบสมัครนางเอกฌามน์ (ทงเฮ) - ฟามี =D

ใบสมัครนางเอก (คำตอบเป็นสีของลูกแก้วประจำตัวพระเอกนะคะ)

ประวัติผู้สมัคร

ชื่อ:แจมเองค่ะ =))

อายุ:16 ขวบ =O=

Username:•=VanillaLove=•

ประวัติตัวละคร
ชื่อ: แอริน [ชื่อแฟนซี คือ แอรินน่า เฟียส ลู้ดวิก]  

อายุ:19 ขวบ ^O^

ลักษณะภายนอก
: หญิงสาวร่างเล็ก หน้าเรียวรูปไข่ ตากลมโตสีน้ำตาล ผมตรงทรงบ๊อบสั้นประบ่าสีน้ำตาล จมูกโด่ง ปากอมชมพู โดยรวมแล้วจัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาดีเลยทีเดียว เสียแต่ตรงที่เธอไม่ค่อยยิ้มและไม่ค่อยสนใจใครซักเท่าไหร่ ...

นิสัย(ขอละเอียด 5 บรรทัดขึ้นค่ะ)
:สวย เก่ง เพอร์เฟค คือคำจำกัดความของเธอ แอรินเป็นคนที่หน้าตาสวยมาก แต่ด้วยภายนอกที่จะดูเป็นคนที่เงียบๆที่ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้างซักเท่าไหร่ ออกจะดูหยิ่งด้วยซ้ำ และยังดูเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตอยู่ตลอดเวลา ทำให้ไม่ค่อยมีคนเข้ามายุ่งกับเธอมากนัก แต่ความจริงแล้วเธอเป็นคนที่ยิ้มสวยมาก แต่นานเป็นปีเป็นชาติกว่าจะได้เห็นเธอยิ้ม ส่วนมากมักจะเห็นเธอนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดคิดเรื่องราวต่างๆซะมากกว่า เธอยังเป็นคนที่ฉลาดและเก่งมากๆ ทำอะไรก็มักจะสำเร็จไปหมด ส่วนหนึ่งก็เพราะว่าเธอเป็นคนที่ทำอะไรจะต้องมีระเบียบแบบแผน เป็นคนที่ค่อนข้างมองโลกในความเป็นจริง ไม่ชอบใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆ คิดอะไรหรือหวังอะไรเอาไว้ ก็จะต้องทะเยอะทะยานทำให้สำเร็จ พูดง่ายๆว่าเป็นคนที่ไม่ปล่อยวาง นั่นเอง =O= แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะมีแต่ส่วนไม่ดีนะ ความจริงเธอก็เป็นคนที่จิตใจดี เป็นห่วงคนอื่นอยู่เหมือนกัน ติดอยู่ตรงที่เธอเป็นคนที่ปากแข็งและไม่ค่อยแสดงออกเท่านั้นแหละ …

ประวัติความรัก
: เคยมีคนมาจีบหลายคน แต่เธอก็ไม่เคยคบใครซักที เพราะเธอค่อนข้างเป็นคนที่ปิดกั้นตัวเอง ไม่ค่อยเปิดรับใคร และคนที่เข้ามาแต่ละคนก็ยังไม่ใช่ ..

ประวัติครอบครัว
: เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พ่อเสียชีวิตตั้งแต่เล็กๆ มีแม่เป็นหัวหน้าครอบครัว เธอจึงต้องช่วยแม่ทำงานอย่างปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่เด็กๆ นั่นจึงเป็นสิ่งที่ผลักดันให้เธอเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูง จะต้องทำอะไรเพื่อให้มีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิม ทำให้เธอเป็นคนที่ดูจริงจังกับชีวิตตลอดเวลา ..

สิ่งที่ชอบ:ความเงียบสงบ

สิ่งที่ไม่ชอบ:เด็ก , คนไร้สาระ

ผุ้ชายในอุดมคติ:คนที่เป็นผู้ใหญ่ สุขุมนุ่มลึก มีหน้าที่การงานที่ดี เป็นหลักของครอบครัวได้ ไม่เหลวไหลไปวันๆ

ชื่ออิมเมจ:เจสสิก้า snsd ค่ะ ((ถ้าฟาไม่ชอบให้แจมเปลี่ยนได้นะ))

ขออย่างต่ำ 5 รูปค่ะ (เยอะไปไหมคะ) อ๊ากกกก ภาพใหญ่เว่อๆ !!












เอาแบบยิ้มบ้างซักนิด ^^

อิมเมจคู่ของคุณ อย่างต่ำ 5 รูปเหมือนกันจ๊ะ

ประวัติพาร์ทเนอร์ของคุณ

ชื่อ:ฮาร์ปี้

อายุ:7 ขวบ

อิมเมจ ขอ สัก 3 รูปได้ไหม ^^ ปลื้มหนูน้อย JUNGWOO เป็นที่สุด >///<

นิสัยสั้นๆ:เด็ก น้อยที่มักจะมาพร้อมกับโลลี่ป๊อปสีสันสดใสอยู่ในมือตลอดเวลา และมักจะชอบแอ๊บแบ๊วตลอดปีตลอดชาติ ฉลาดเป็นกรด แถมยังเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก งานอดิเรกคือ สมรู้ร่วมคิดกับฌามน์คิดแผนการอันชั่วร้ายเพื่อแกล้งฉันน่ะสิ =O=

สนิทกับพระเอกเราคนไหนมากที่สุดไม่จำเป็นต้องเป็นคู่ของคุณค่ะ: ณามน์

เพราะอะไร:เพราะแจมว่านิสัยไร้สาระไปวันๆของฌามน์ กับ นิสัยแอ๊บแบ๊ว กวนๆ ของฮาร์ปี้น่าจะเข้ากันที่สุดแล้วล่ะค่ะ ^^

คำถามทั่วไป

อยากคู่กับใครคะ :ณามน์ (ลี ทงเฮ) ค่ะ !!

เพราะอะไรหรอ:ชอบพล็อตของด๊องค่ะ ชอบความหมายของลูกแก้วที่ด๊องครอบครอง ^^ แล้วบวกกับชอบด๊องเป็นทุนเดิมอยู่แล้วว คึคึ >///<

รองมาล่ะ:โกลด์ (ป๋าเกิง) =O=

เพราะอะไรล่ะจ๊ะ:เหตุผลก็เหมือนกับด๊องอ่ะค่ะ เพราะแจมชอบความหมายของลูกแก้วที่ป๋าเกิง (=O=) ปกป้องอยู่ ความจริงตอนแรกแจมเลือกตั้งนานแหน่ะ ว่าจะออใครดี ระหว่างสองคนนี้ เพราะชอบพล็อตของทั้งคู่เลย 5555

คิดว่าพล็อตของฟาเป็นไงมั่งคะ :แปลกดีนะ เป็นแฟนซีที่ไม่ธรรมดาเพราะมีเด็กๆด้วย 555 ชอบจริงๆเด็กๆเนี่ย น่ารักกกกกก >O< (คือแจมพยายามทำตัวเป็นนางสาวไทย 555555)

ถ้าติดต้องเม้นและโหวตให้ฟาด้วยนะ:โอเค !!

แล้วถ้าฟาดองทำไงคะ ช่วยทวงได้ไหม:แจมจะตามไปทวงในฝันเลย 555

มีอะไรจะบอกกับฟารึเปล่า:ขอบคุณที่เปิดออเรื่องนี้นะ ชอบพล็อตมากๆเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ !!

กรุณารายงานตัวภายใน 3 วันนะไม่งั้นถือว่าสละสิทธิ์:รับทราบค่ะ !!

คำถามฟาเยอะไปหน่อยทำใจนะคะ:แปปนึง ขอไปนั่งทำใจก่อน =O= 555555

คำถามชิงบท (ใช้นิสัยตัวละครนะคะ)

ทำไมถึงเกลียดเด็กนักล่ะคะ บอกให้รู้ได้ไหม (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ)

♥เพราะเด็กเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยากที่สุด แถมยังชอบทำตัวน่ารำคาญที่สุดด้วยค่ะ เวลาอารมณ์ไม่ดีก็จะชอบก้าวร้าว แถมยังร้องไห้งอแงอย่างไม่มีเหตุผล เวลาอารมณ์ดีก็จะเล่นโลดโผนอย่างหลุดโลก แล้วลำบากใครล่ะคะ? ก็ลำบากผู้ใหญ่อย่างเราไงคะ ที่ต้องคอยปลอบ คอยดูแล คอยเอาใจทุกอย่าง …

คุณจะเจอคู่ของคุณได้ไงค่ะ (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ อย่างต่ำ 4 บรรทัด)
♥“อ้ะ หนู ระวังงงงงงงงงงงงงง !!!” ฉันตะโกนขึ้นเมื่อเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งถืออมยิ้มพลางทำท่าจะกระโดดลงไปในสระน้ำของสวนสาธารณะที่ฉันชอบมานั่งประจำบ่อยๆ

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!!
นั่นไง.. พูดยังไม่ทันขาดคำ ตกไปซะแล้ว เอาไงล่ะทีนี้

“ช่วยด้วยค่ะ !! มีเด็กตกน้ำ ช่วยด้วยค่ะ !!!” ฉันตะโกนอย่างสุดเสียง แต่ผู้คนแถวนั้นกลับมองฉันด้วยสายตาแปลกๆพลางซุบซิบอะไรบางอย่างเหมือนกำลังนินทาฉันอยู่...

“ช่วยด้วยค่ะ !!!!!” อีกครั้งที่ฉันตะโกน แต่กลับไม่มีสัญญาณตอนรับใดๆทั้งสิ้นจากผู้คนแถวนั้น

 

ใจร้ายใจดำที่สุดเลย .. เอาละ !! งั้นฉันกระโดดลงไปช่วงเองก็ได้ !!! ฮึบบบบบ ตู้มมมมมม !!!

 

“เฮ้ย ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรวะ??”

“บ้ารึเปล่า อยู่ดีๆก็กระโดดลงไปในน้ำ”

“ลงไปช่วยดิ่ๆๆๆ”

 

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!

ไม่นานนัก ชายหนุ่มคนหนึ่งก็กระโดดลงไปหาร่างที่จมลงไปในสระน้ำ ชายหนุ่มงงร่างเธอแล้วงมอีก แต่.. กลับไม่พบร่างของเธอเลย ทั้งๆที่เขาและเพื่อนๆเพิ่งเห็นเธอกระโดดลงไปเมื่อกี้กับตา.....

.........

 

 

....

 

 

 

..

.

 

 

“แค่ก แค่ก แค่ก นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย แค่ก แค่ก”

“อยู่ในดินแดนมหัศจรรย์ฮะ ^O^” เด็กน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่ฉันเพิ่งกระโดดลงไปช่วยชีวิตในสระน้ำพูดขึ้นพลางเอาอมยิ้มในมือไปอมอย่างสบายใจ

“นะ...นี่ฉันฝันไปรึเปล่าเนี่ย?? ฉันจำได้ว่าเมื่อกี้ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะนะ” ฉันขยี้ตาตัวเองพลางมองสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวที่ไม่คุ้นตาอย่างสงสัย

 

เพี้ยยยยยยยยยยะ !!!!!!!!!!!!!!!

“โอ้ยยยยยย >o< นายตีฉันทำไมเนี่ย ฉันเจ็บนะ !!” ฉันร้องขึ้นเสียงหลงหลังจากที่ชายหนุ่มหน้าตาทะเล้นๆข้างๆเด็กน้อยตีฉันที่แขนหนึ่งที (จอ.แจม =D : ดูเขาทำ =O=)

“จะได้รู้ว่าไม่ได้ฝันไปไง ^^ อ้อ !! ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ฌามน์ทีเอริค นอโมส คารอส ส่วนนี้ก็เพื่อนซี้ฉันเอง ฮาร์พีรัส  มาทาท่า”

“O[]O อะ ... อะไรนะ ??” ฉันฟังอย่างตกตะลึง ชื่ออะไรมันจะอลังการงานสร้างกันขนาดนี้เนี่ย O[]O

“เอางี้ฮะ... เรียกผมว่าฮาร์ปี้ และเรียกพี่ชายคนนี้ว่าพี่ฌามน์สุดหล่อแล้วกันฮะ ^O^”

“ถูกต้องที่สุดเลยฮาร์ปี้ ^O” ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างหลงตัวเอง

“อย่าลืมอมยิ้มที่สัญญากันเอาไว้แล้วกัน” (จอ.แจม =D : เจ้าเล่ห์นักนะหนู 5555)

“เอาน่า.. ไม่ลืมๆๆ ..ว่าแต่ เธอชื่ออะไร”

“แอ แอ ...แอริน”

“แอริน .. แค่เนี้ยอ่ะหรอ?”

“อืม”

“คนอะไรชื่อแปลกชะมัดเลย .. ”

“อะไรยะ?? ชื่อนี้น่ะออกจะเพราะนะ”

“ไม่เห็นจะเพราะเลย เอางี้กีดกว่า ฉันจะเรียกเธอว่าแอรินน่าก็แล้วกัน”

“ไม่เอาอ่ะ แปลกจะตาย”

“ก็ฉันจะเรียกเธออย่างนี้อ่ะ”

“ไม่เอาอ่ะ >////////////<”

“ก็ฉันจะเรียกอ่ะ มีอะไรมั้ยละ”

 

โป้กกกกกกกก โป้กกกกกกกกก !!

“โอ้ยยยยยยยยย >O<” ฉันและฌามน์โอดครวญพลางกุมหน้าผากพร้อมกันหลังจากที่เจ้าหนูฮาร์ปี้ตัวแสบเขวี้ยงอมยิ้มใส่หัวของเราทั้งสอง

“เขวี้ยงอมยิ้มใส่หัวพี่ทำไมเนี่ย ฮาร์ปี้ !!” นายฌามน์พูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย

“ก็มันแต่ทะเลาะกันอยู่ได้ โตๆกันแล้ว ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ !!” (จอ.แจม =D : เออ ขนาดเด็กๆยังคิดได้เลย 5555)

“………………….” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น ...

“ฮาร์ปี้ว่าเรารีบไปกันเถอะฮะ นี่ก็ใกล้จะมืดแล้ว ฮาร์ปี้ไม่อยากจะเจอปีศาจอะโลฮ่าจอมชั่วร้าย .. ”

“จริงด้วย เรารีบไปกันเหอะ บรื้ออออ ~ พูดถึงปีศาจอะโลฮ่าแล้วขนลุกซู่ ~~” ชายหนุ่มพูดพลางจูงมือเด็กน้อยเดินตรงไปอีกทางหนึ่ง

“นี่ !! จะไปไหนกันน่ะ !! รอฉันด้วยสิ ~~” ฉันตะโกนขึ้นพลางรีบวิ่งตามหลังสองคนนั้นไปติดๆ

พาร์ทเนอร์ของคุณได้ช่วยอะไรคุณบ้างไหมคะ (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ)
♥ช่วยหรอคะ? ไม่ช่วยเลยล่ะค่ะ พาร์ทเนอร์ของฉันน่ะแสบสุดๆ นอกจากจะชอบแอ๊บแบ๊วเป็นงานอดิเรกแล้ว ถ้ามีเวลาว่างเมื่อไหร่ก็ชอบมากวนอยู่เรื่อย แถมยังชอบสมรู้ร่วมคิดกับนายฌามน์แกล้งฉันอีก =O= มันน่ามั้ยล่ะ??

ภารกิจทดสอบขั้นสูงสุดของคู่คุณคืออะไร แล้วเค้าผ่านมาได้ไงคะ (บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ อย่างต่ำ 10 บรรทัด)

♥ “นายเจอฮาร์ปี้บ้างมั้ย?” ฉันถามนายฌามน์ด้วยความกระวนกระวายใจ หลังจากที่ตามหาฮาร์ปี้แทบทุกซอกทุกมุมของบ้าน

“ไม่เจอ...” นายฌามน์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ละ แล้วจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ ฮึก ฮือออ T______________T”

“ไม่เอาน่า.. อย่าร้องไห้ไป เดี๋ยวเราก็จะต้องตามหาฮาร์ปี้เจอนะ ^O^” นายฌามน์พูดพลางดึงฉันเข้ามากอด

“นี่ฮาร์ปี้หายตัวไป ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง นายยังยิ้มออกได้อีกหรอห๊ะ?” ฉันผละออกจากอ้อมกอดของนายฌามน์

“แอรินน่า.. เธอน่ะเครียดเกินไปแล้ว บางทีฮาร์ปี้อาจจะไปเก็บโลลี่ป๊อปที่สวนอยู่ก็ได้”

(**หมายเหตุ : ที่ดินแดนนี้มีดอกไม้ที่ผลิดอกออกเป็นโลลี่ป๊อปนะคะ ^^ ต้องเก็บโลลี่ป๊อปมากิน ไม่ใช่ซื้อ 555555)

“แต่ฉันไปหามาทั่วสวนแล้วนะ !!”

“………………………..”

“ถ้าเขาถูกปีศาจอะโลฮ่าจับตัวไปล่ะ?” ฉันถามขึ้น

“บ้าน่า !! เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีทาง”

“ฮึ.. นายมันก็คิดได้แค่นั้นสินะ”

“นี่เธอหมายความว่ายังไงน่ะแอรินน่า?”

“ฉันจะบอกนายไว้ให้เลยนะ .. มันเป็นเรื่องดีนะที่นายจะเป็นคนมองโลกในแง่ดี คิดอะไรในแง่บวกอยู่ตลอด แต่นายรู้มั้ย ว่าโลกนี้นะไม่ได้มีแต่คนดีเสมอไป คนอื่นๆเขาไม่ได้คิดบวกแบบนายกันทุกคน”

“………………………”

“เพราฉะนั้น นายต้องคิดเผื่อเอาไว้บ้าง”

“………………………”

“แล้วอีกอย่างที่ฉันอยากจะบอกเธอนะฌามน์ ... ฉันผิดหวังในตัวเธอมากๆ ที่เธอไม่เคยคิดอะไรจริงๆจังเลยซักอย่าง...”

“……………………”

“เชิญนายสนุกกับชีวิตของนายต่อไปเหอะนะ ฉันจะไปตามหาฮาร์ปี้ที่เทือกเขากาลูก้าเอง”

(***หมายเหตุ : เทือกเขากาลูก้าเป็นที่อยู่ของปีศาจอะโลฮ่า แล้วก็ยังเป็นที่เก็บลูกแก้วทั้ง 9 ลูกอีกค่ะ แต่ว่าเทือกเขานี้เป็นที่ขึ้นชื่อกันว่าเป็นที่ที่น่ากลัวและโหดร้ายมาก คนที่เคยเดินทางไปแทบจะไม่เคยรอดชีวิตกลับมาได้เลยซักคน O[]O)

 

“ไม่ต้อง !! เธออยู่ที่นี่แหละ ฉันจะไปเอง” ฌามน์พูดขึ้นพลางคว้ากระเป๋าเป้ใบหนึ่งมาสะพายขึ้นบนไหล่

“คิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดจากปากของนายรึไง นายน่ะมันก็ดีแต่พูด !! เคยทำอะไรไว้อย่างที่พูดได้มั้ยล่ะ?”

“งั้นฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นแล้วกัน .. ฉันจะไม่กลับมาที่นี่จนกว่าจะกลับมาพร้อมกับฮาร์ปี้” นายฌามน์พูดด้วยแววตามุ่งมั่น

“........................”

“อ้อ !! แล้วก็ขอบใจนะที่ทำให้ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉันแค่ไหน” นายฌามน์พูดขึ้นอย่างประชดประชันพลางมุ่งหน้าเดินทางไปยังเทือกเขากาลูก้า

 

 

.........

 

 

.....

 

 

...

 

.

 

“ใครว่าฉันเกลียดนายกันเล่า.. ฉันเป็นห่วงนายต่างหาก นายฌามน์”

 

 

ระหว่างที่เดินทางไปยังเทือกเขากาลูก้านั้น ฌามน์ต้องพบเจอกับอุปสรรคมากมาย ทั้งความยากลำบาก ความโหดร้ายน่ากลัวต่างๆนานา

แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ คำพูดไม่กี่ประโยคของแอรินน่าเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาพยายามมากขึ้น เพื่อที่จะพิสูจน์ให้คนที่เขารักเห็นว่า เขาไม่ได้เป็นคนใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆ แต่เขาก็สามารถทำอะไรจริงๆจังๆได้เหมือนกัน ด้วยความกล้าหาญ ความอดทน และความพยายาม ฌามน์ก็มาถึง ณ เทือกเขากาลูก้า .. เขาได้พบกับฮาร์ปี้ที่ถูกจับตัวโดยปีศาจอะโลฮ่า เขาต่อสู้กับปีศาจอะโลฮ่า ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นปีศาจที่โหดเหี้ยมอำมหิตที่สุดในดินแดนแห่งนี้ (คือดูจากชื่อแล้วไม่น่าจะโหดเหี้ยม =O= 55555) และเขาก็คว้าชัยชนะมาได้ !!!! เขาสามารถช่วยชีวิตฮาร์ปี้เอาไว้ได้ และยังพิชิต“ลูกแก้วสีม่วง” ลูกแก้วแห่งความจริงจัง มาได้สำเร็จ !!

(จอ.แจม =D : ภารกิจแลดูง๊าย ง่ายเนอะ ... ไม่น่าจะเป็นภารกิจทดสอบขั้นสูงสุดได้ 55555)

บอกตอบจบของคุณได้ไหม หรือจะให้ฟาคิดให้ (แต่ฟาขี้เกียจอะค่ะ)

♥เมื่อพระเอกทำภารกิจพิชิตลูกแก้วสีม่วงได้สำเร็จ! ประตูมิติก็เปิดนางเอกเลยได้กลับมาสู่โลกมนุษย์ โดยที่ยังไม่ได้พบเจอฌามน์หรือบอกลาเขาเลยซักนิด  แอรินยังคงคิดถึงฌามน์ทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่แอรินกำลังนั่งพิมพ์งานในโน๊ตบุ๊คบนม้านั่งตัวโปรดตัวหนึ่งในสวนสาธารณะ .. สถานที่โปรดของเธอ…

“ทำไมงานมันเยอะอย่างนี้นะ ” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง พลางนั่งพิมพ์งานด้วยความเร็วติดสปีด โดยไม่ได้สนใจผู้คนที่มานั่งข้างๆเลยซักนิด

แกก แกกกกกแกกก (เสียงแป้นพิมพ์)

 

“เอาอมยิ้มหน่อยมั้ยฮะ” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เจ้าของเสียงยื่นอมยิ้มสีสันสดใสอันคุ้นตามาตรงหน้าฉัน

“ฮะ ฮะ ฮาร์ปี้ !!!! O[]O” ฉันพูดขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้เห็นเจ้าหนูน้อยฮาร์ปี้ตัวแสบที่กำลังทำท่าแอ๊บแบ๊ว (เช่นเคย) นั่งอยู่ข้างๆฉัน

และไม่รอช้า.. ด้วยความคิดถึง ฉันรีบดึงร่างน้อยๆของฮาร์ปี้เข้ามากอดอย่างแนบแน่น

“อ๊าาาาา พี่แอรินน่า ~~ แค่ก แค่ก ผะ ผมหายใจไม่ออก”

“อุ้ย !! พี่ขอโทษจ้ะ ^O^”

“แค่ก แค่ก แค่ก”

“นี่พี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยเนี่ย” ฉันพูดขึ้นพลางขยี้ตาแล้วขยี้ตาอีก

 

เพี้ยยยยยะ !!!!

“โอ้ยยยยยยยยยยยย >O<” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อฝ่ามือหนักๆของใครก็ไม่รู้ ประทับบนหลังของฉันอย่างเต็มแรง

“ฉะ ฉันเจ็บนะ !!!! นะ นายฌามน์ O[]O”

“^________________^”

“นั่นนายจริงๆใช่มั้ยเนี่ย !? ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย?”

“จะให้ฉันตีอีกรอบมั้ยเล่า?”

“นะ นายจริงๆด้วยอ่ะ” และแล้วฉันก็รีบคว้าร่างของนายฌามน์มากอด

“นี่แต๊ะอั๋งฉันรึไง .. ทำอย่างนี้ฉันเสียหายนะ !!” นายฌามน์พูดขึ้นอย่างติดตลก

“ฮึก ฮืออออออออออ T___________T”

“เฮ้ยยย นี่เธอร้องไห้หรอ? แอรินน่า”

“.............. ฮึก ฮือ”

“เธอจะร้องไห้ทำไม?”

“ก็ฉันไม่อยากแยกจากนายกับฮาร์ปี้อีกแล้วอ่ะ ฮือออออออ”

“แล้วใครบอกว่าฉันจะไปจากเธอล่ะ?”

“นะ นายพูดอย่างนี้ แสดงว่า...”

“ใช่แล้วฮะ พี่แอรินน่า ^O^ นอกจากพี่ฌามน์จะพิชิตลูกแก้วสีม่วงแล้ว พี่ฌามน์ยังพิชิตคริสตัลนิรันดร์กาลด้วยฮะ ปีศาจอะโลฮ่าก็เลยให้เราสองคนมาอยู่บนโลกมนุษย์อย่างถาวร”

“คริสตัลนิรันดร์กาลงั้นหรอ?”

“ใช่ฮะ เป็นสิ่งของวิเศษที่สุดในดินแดน ต้องใช้ความรู้สึกหนึ่งถึงจะพิชิตมันได้ฮะ ความรู้สึกนั้นมันเรียกว่าอะไรน๊า ... จำชื่อไม่ได้ ~”

“รัก ... ความรู้สึกนั้นเรียกว่ารัก.. แล้วฉันก็เรียนรู้ความรู้สึกนั้นมาจากเธอนะแอรินน่า ... ฉะ ฉัน รักเธอนะ ^O^” ฌามน์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉันหนึ่งที ..

“ฉันก็รักนายเหมือนกัน >//////<”

จบบบบบบบบบบบบบบ... HAPPY ENDING !!

 

ป.ล. แจมพยายามสุดความสามารถแล้วนะฟา  ยังไงก็ฝากพิจารณาด้วยนะคะ

ป.ล.2 ชื่อแต่ละคนดูแลปลกประหลาดมากเลย ทั้งชื่อปีศาจ ชื่อเทือกเขา 555555
..............................................................

ขอให้โชคดีนะคะ ^^ ฟาเป็นกำลังใจให้