[S.Fic] My L. (KrisLay)

ข้อมูลเบื้องต้น

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >[++]<
เนื่องจากคริสเลย์มันอิสเรียล เราก็เลยแต่งคู่นี้ ><
เรื่องที่สาม ไปอ่านเลยยยยย :))))))))))))))))

ธีมจาก (ธีมสวยมากๆ *0*) : 

JoopaJoop©

เนื้อเรื่อง

คุณเชื่อในรักแรกผมไม ?  คุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมเชื่อมันนะ ก็ตอนนี้ผมกำลังมีรักแรกพบอยู่นี้เอง

ใช่…คุณฟังไม่ผิดหรอก ผมคริส ชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบไปทุกด้าน การเรียน กีฬา ศิลปะ ผมทำมันได้ดีเสมอมา J

ผมคิดมาเสมอว่าผมโชคดีเรื่องความรักเสมอ ผมไม่ชอบการผูกมัด ผมเลยถูกหาว่าเจ้าชู้ แต่ผู้หญิงเขาก็เต็มใจเองนี้ฮะ J

จนเมื่อสองสามอาทิตย์ที่แล้ว ผมเจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง คุณอาจจะคิดว่าผมกำลังเป็นสาวน้อยตกหลุมรักรุ่นพี่ แต่ไม่ใช่เลย ผมกำลังตกหลุมรักรุ่นน้องตัวเล็กต่างหาก

จางอี้ชิง…หรือเลย์ รุ่นน้องตัวเล็ก ผิวขาว เอ๋อนึดๆ แต่มันก็คือเสน่ห์ของเขาเลยแหละฮะ เลย์เป็นรุ่นน้องที่มหาลัยของผม ผมเรียนอยู่คณะวิศวกรรมไฟฟ้าปีสอง น้องเขาอยู่ปีหนึ่ง ผมเจอน้องเขาจากที่ลูฮานแนะนำให้ผมเมื่อสองสามอาทิตย์ที่แล้ว อาจจะเร็วไปสำหรับหลายๆคน แต่มันคือรักแรกผมนี้ฮะ

วันนี้ผมตั้งใจจะไปดักรอน้องเขาที่หน้ามหาลัย อย่าสงสัยว่าผมไปเอาตารางสอนน้องเขามาจากไหน ก็ผมไปบังคับโอเซฮุน น้องชายรูมเมทของเลย์ให้ไปฉกมาให้ ผมฉลาดใช่ไมละ ? J

กลับมาปัจจุบัน ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น น้องเขากำลังจะลงจากตึกเรียนมาแน่นอน คริสติน่า(?)ฟันทิ้ง (-__-)

นั้นไง ! ผมเห็นเขาแวบๆ เขาเดินมากับให้เด็กดำจงอิน - - ผมรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างสีผิวอย่างเห็นได้ชัด (-___-)

“น้องเลย์” ผมตะโกนเรียกน้องเขา และน้องเขาก็หันมา เขิน -//-

“อ่า…สวัสดีฮะคริสฮยอง มีอะไรเหรอฮะ ?” อ้ายยยยย น้องเขาจำผมได้ คริสติน่าอกจะแตก !

“อ่อ วันนี้ไอ้ฮุนบอกว่าจะไม่เข้าหอ เลยฝากให้ฮยองมาบอกเลย์” แน่นอนว่าทั้งหมดผมตอแหล้วนๆ - -ไอ้ฮุนมันกลับหอแน่นอน แต่ผมแค่อยากไปกินข้าวกับน้องเขาเท่านั้นเอง J

“อ้าว แล้วเซฮุนฝากุญแจมาให้ฮยองรึเปล่าฮะ ? คือกุญแจห้องผมอยู่ที่เซฮุน” ผมบอกแล้วผมเป็นคนโชคดี J และวันนี้ผมก็โชคดีจริงๆ

“ไม่นะ แล้วเลย์กินข้าวยัง ?”

“ฮะแฮ่ม ! ฮยองอย่าลืมว่าผมก็ยืนอยู่ตรงนี้ซิฮะ J” ไอ้เด็กดำมันพูดแซงขึ้นมาก่อนที่น้องเลย์ของผมจะตอบ - - ไอ้เด็กนี้สงสัยอยากตาย = =

“ฮยองไม่ลืมหรอก แต่ฮยองแค่ไม่เห็นว่านายอยู่ตรงไหน ก็สีผิวนายมันกลืนกับสีดำไปหมดเลยนี้หวา J”

“อุ้ย ! แรงจังนะฮะฮยอง ผมคิดว่าฮยองสมควรไปตัดแว่นได้แล้วนะฮะ ผมออกจะหล่อเหล่าแบบนี้ ฮยองกลับมองไม่เห็น สงสัยฮยองอาจจะแก่แล้วก็เป็นได้ J” วงสนทนาของเราสามคนกำลังมีออร่าดำออกจากผมและไอ้เด็กเฉาก๊วยนี้ - -

“เอาละ พอแล้วแหละฮะ คริสฮยองผมยังไม่ได้กินข้าวฮะ ฮยองจะเลี้ยงผมเหรอ ? คิคิ ส่วนจงอินนายกลับบ้านไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน” พูดจบน้องเลย์ก็เดินไป พูดถูกใจเฮียคริส J

“จะกินเด็กเหรอครับ คริสฮยอง ?”

“ถ้ากินแล้วจะทำไม J”

“ก็ไม่อะไรหรอกฮะ แค่จะเตือนว่าไม่ได้มีคริสฮยองที่ชอบอี้ชิงคนเดียวซะหน่อย J” มันเน้นคำว่าอี้ชิงซะเหลือเกิน มันจะสื่อว่าแค่การเรียกยังแตกต่างกันแล้ว - -

“ต่อให้คู่แข่งมาแค่ไหน อู๋อี้ฟานคนนี้ก็ไม่กลัวหรอก J ไปละนะ เดียวน้องเลย์จะรอ” มันย้ำได้ผมก็ย้ำได้ จริงไมละ ? J

ผมยิ้มแสยะให้ไอ้เด็กดำนี้แล้วผมก็จากไป คนมันหล่อทำอะไรก็ไม่เสียหายหรอกฮะ หึหึ :D

“ผมขอโทษแทนจงอินด้วยนะฮะฮยอง” ทันทีที่ผมขึ้นรถ น้องเลย์ก็ขอโทษผม ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้ คริสเขิน -//-

“ฮยองไม่ถือหรอก ว่าแต่เลย์จะกินอะไรดี เดียวฮยองเลี้ยง ?”

“จะดีเหรอฮะ ? คือผมเกรงใจ” มารยาทดีจริงๆ -/-

“แน่นอนครับ”

“ผมกินแค่ราเมยอนก็พอแล้วละฮะ” เสร็จเฮียคริส !

“งั้นไปกินที่บ้านฮยองละกัน บ้านฮยองราเมยอนเยอะมากเลยนะ”

“งั้นรบกวนด้วยนะฮะ”

ระหว่างทาง เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันมาก…ซะที่ไหน ผมเพิ่งรู้วันนี้ว่าน้องเลย์เป็นคนพูดเก่งมาก ชวนผมคุยไปเรื่อย อยู่แล้วสบายใจมากเลยละฮะ ผมรู้หลายเรื่องเกี่ยวกับน้องด้วย อย่างเช่นน้องเป็นโรคฮีโมฟีเลีย น้องเป็นคนขี้ลืม น้องชอบทำอาหาร เอาเป็นว่านิสัยน้องแกแม่บ้านแม่เรือนสุดๆ ตรงเสป็คเฮียคริส J ผมคิดเองเออเองไปหรือเปล่าว่าน้องเขาเขินเวลาผมยิ้มด้วย แต่ตอนนี้น้องเขาคุยจนหลับไปเรียบร้อยแล้ว

“ถึงแล้ว เลย์ตื่นได้แล้ว” ผมสะสะกิดให้คนตัวเล็กตื่น

“ถึงแล้วเหรอฮะ ?” น้องเขาพูดพลางขยี้ตา น่ารักบาดใจ เฮียคริสชอบ -//-

“ใช่แล้ว ลงไม่ได้แล้ว”

พูดจบน้องเขาก็ลงมาจากรถ ผมเลยพาน้องเขาไปในครัว เพื่อไปต้มราเมยอน ซึ่งน้องเขาขอต้มให้ผมกิน  ครั้งแรกที่ได้กินฝีมือน้องเลย์

“เสร็จแล้วฮะ ฮยองดูไรอยู่ ?” น้องพูดพร้อมยกถ้วยราเมยอนมาให้ผม

“ดูทีวีไปเรื่อยแหละ มันจะกินได้ไมเนี้ย ? ฮ่าๆๆ” ผมพูดแหย่น้องเลย์

“มันต้องกินได้เด้ ถ้าไม่ได้เลย์ให้เตะแล้วเอา” เปลี่ยนจากเตะเป็นกอดได้ไม ? -…-

“แค่นี้งอนฮยองแล้วเหรอ ? โอ๋ไม่งอนนะครับเด็กดี ฮ่าๆๆ” ผมไม่รู้ว่ามันแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้หัวเราะแบบนี้กับคนที่เพิ่งรู้จัก ปกติทุกคนเรียกผมว่าเจ้าชายน้ำแข็ง อันที่จริงผมแค่ขี้เกียจแสดงสีหน้าต่างหาก (-__-)

“ใครว่าเลย์งอน อันที่จริงฮยองเรียกเลย์ว่าอี้ชิงก็ได้นะ เลยไม่ถือหรอก” และแล้วผมก็ได้เรียกชื่อเดียวกับไอ้เด็กดำเรียกซะที J ไอ้เด็กดำจงอิน แกอย่าวังว่าจะได้นางฟ้าตัวน้อยของผมไปครอง J

“งั้นอี้ชิงก็เรียกว่าคริสเฉยๆก็ได้” เพราะอีกไม่นานเราจะเป็นแฟนกันแล้ว J ประโยคสุดท้ายนี้แจ่งเองนะฮะ (-__-)

“จะดีเหรอคริส ?”

“ดีไม่ดีน้องอี้ก็เรียกแล้วไม่ใช่เหรออ ? ฮ่าๆๆ”

“เช้อออ น้องอี้ ? ผมไม่ชอบมันเลย L” น้องอี้ทำปากแบะเหมือนจะร้องไห้ มันน่ารักจริงๆนะ

                “โอ๋ เฮียไม่แกล้งก็ได้”

                “นี้ รู้ไมอันที่จริงผมคิดว่าคริสเป็นพวกเย็นชาซะอีก ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้ซะด้วยซ้ำ” อี้ชิงพูดพร้อมสูดเส้นราเมยอนเข้าปาก

                “เฮียจะไม่เย็นชากับคนที่เฮียชอบเท่านั้นแหละ J”

                “เฮียบ้า…” ผมว่าผมได้คิดเองแล้วละ น้องเขาเขินกับคำพูดของผมจริงๆด้วย แบนี้ผมก็มีลุ้น J

                “ช่างเถอะ แล้วอี้ชิงจะนอนไหน ? บ้านเฮียมีห้องนอนห้องเดียวนะ” อันที่จริงผมตอแหลตามเคยฮะ บ้านผมมีห้องนอนตั้งสามห้อง

                “ห้ะ !? บ้านออกจะใหญ่โตนะฮะ !”

                “พูดตามตรงนะ บ้านเฮียมีสามห้อง แต่ห้องหนึ่งเฮียเอาไว้เก็บของซึ่งฝุ่นเยอะมาก เลย์คงนอนไม่สะดวกจริงไม ? ส่วนอีกห้องเขาว่ามีคนตาย เฮียเลยไม่อยากให้อี้ชิงหลอน เพราะฉะนั้นอี้ชิงจึงต้องมานอนห้องเฮียไง J หรือจะนอนห้องนั้น ?” ตอแหลตามเคยฮะ ไม่ต้องตกใจอันที่จริงมันคือห้องนอนธรรมดานี้แหละฮะ

                “ผ..ผมนอนห้องเดียวกับเฮียก็ได้”ผมไปแอบรู้มาว่าน้องกลัวผี ผมยืนยันได้ว่าเรื่องจริง - -

                “งั้นก็ไปอาบน้ำซะ หรือจะให้เฮียอาบให้ ?”

                “ไม่ต้อง ! เดียวผมไปอาบเอง” ว่าแล้วอี้น้อยก็วิ่งไปหาห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

                “รู้เหรอว่าห้องไหน ?” จากที่คนตัวเล็กวิ่งอยู่ถึงกับหยุด

                “แฮ่ๆ ไม่รู้หรอกฮะ”

                “ฮ่าๆๆ ตามเฮียมา” ผมจึงเดินนำหน้าน้องไปจนถึงห้องน้ำ พร้อมหาเสื้อผ้าส่งให้น้องอี้ของผมไป

                ผ่านไปสิบนาทีน้องก็ยังไม่ออก ยี่สิบนาทีน้องก็ยังไม่ออก ถ้าน้องแกจะอาบน้ำนานขนาดนี้ หรือว่าน้องแกจะเป็นอะไร ?

                “เลย์ๆ ได้ยินเฮียรึเปล่า !?” ผมทุบห้องน้ำเรียกน้อง

                “อืออออ ได้ยิน”

                “ทำไมไม่ออกมาซะที่เนี้ย นานมากแล้วนะ =[]=”

                “ก็…ก็ชุดที่คริสให้ผมใส่มัน…”

                “มัน? มันอะไร ?”

                “มัน…มัน…มัน…มันสั้นมากเลยนะฮะ !”

                “อ่อออ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องอาย เฮียไม่ล้อหรอก”

                “จริงๆนะฮะ ?”

                “จริงซิ ออกมาเถอะ”

                แอดดดด

                และแล้วน้องก็เปิดประตูออกมา เสื้อมันสั้นจริงๆแหละฮะ ก็มันคือเสื้อของไอ้ซูโฮที่มันมาโยนทิ้งไว้ตอนมันเมา (-___-) ตามตรงคือซูโฮมันเตี้ย เสื้อที่น้องใส่มันเลยสั้น

                “ไม่เห็นหน้าอายตรงไหนเลย ฮ่าๆๆ”

                “แล้วเฮียจะขำเพื่อ -_____-” เหมือนน้องจะงอน -0-

                “ไม่จริงเลยนะ เฮียไม่ได้ขำ” ผมพยายามกลั้นหัวเราะจากคนตรงหน้า

                “ช่างเถอะ ผมไปนอนดีกว่า”พูดจบอี้น้อยก็ไปนอน งอนผมชัวร์เลย

                ผมจึงเดินตามไปเพื่อง้อ รู้สึกว่าเหมือนคู่รักไปทุกนาที แต่มันก็ดีนะฮะ J

                “อาอี้งอนเฮียเหรอ ?”

                “ไม่ได้งอนซะหน่อย -3-” อาอี้ทำปากยืนน่ารักจริงๆ

                “งั้นถ้าไม่หายงอนก็ต้องเจอแบบนี้” ผมพูดพร้อมจี้เอวของคนตัวเล็ก จนท่าที่ผมนอนอยู่คือผมคร่อมตัวน้องอยู่ ล่อแหล่มไปจริงๆ L แต่ผมก็ชอบนะ J

                “อะ โอเค หายงอนแล้วๆ”

                “ดีมากครับเด็กน้อย J”

                “เฮียลงจากตัวผมไปก่อนดีไม -///- ” น้องพูดพร้อมหน้าแดง ผมไม่ได้คิดไปเองซินะ J

                “นั้นซิ ว่าแต่น้องอี้จะนอนรึยัง ?”

                “ยังฮะ ผมยังไม่ง่วง เฮียง่วงแล้วเหรอ ?”

                “ยังอะ มานอนคุยกันดีกว่า” ผมแนะนำเสนอ ผมจะได้บอกรักน้องเขาเลยไง -//-

                อาจจะดูเร็วไปหน่อย แต่ผมชอบน้องเขาก่อนที่ไอ้เสียวลู่จะรู้จักอีกนะฮะ แอบมองอยู่ห่างๆ แต่ไม่กล้าเข้าไปหา ชายผู้สมบูรณ์แบบแบบผมจะไปจีบใครก่อน เสียหน้าตาย L แต่ตอนนี้บุคลที่ผมรักอยู่ตรงหน้า ผมไม่ปล่อยโอกาสเด็ดขาด !

                “ก็ได้ฮะ”

                “อาอี้ อาอี้มีแฟนรึยัง ?”

                “ถามแบบนี้เลยเหรอ ? ฮ่าๆๆ ผมยังไม่มีหรอก แต่ถ้าแอบรักก็มีนะ -///- ” ไอ้นั้นคือใครรรรร !!!!!!?

                “จะเป็นไรไม ถ้าเฮียถามว่าเขาคือใคร ?”

                “เฮียนี้อยากรู้ทุกเรื่องเลยนะฮะ -3-” อาอี้พูดพร้อมหยิกจมูกผม

                “ก็อยากรู้อะ บอกหน่อยดิ่ ? ” เฮียจะได้ไปต่อยมันถูก = =

                “เขาชื่อว่า….”

                “ชื่อว่า ? ว่าอะไร ?” ต่อมเสือกของผมเริ่มทำงาน = =

                “ไม่บอกหรอก :p ผมจะบอกว่าเขาสูงและหล่อมาก เขาดังมากๆด้วยนะฮะ มีผู้หญิงติดเต็มเลย ผมไม่กล้าไปคุยกับเขาเลยฮะ แล้วเฮียละ ?” แอบคล้ายผมจัง = = คิดไปเองรึเปล่าว่าคล้ายผม

                “เฮียก็มีคนที่แอบชอบนะ เขาตัวเล็ก น่ารัก ขาวมากๆ”

                “เขาชื่ออะไรอะเฮีย ?” อี้ชิงทำตาเป็นประกายวิบวับใส่ผม ตอนนี้แหละที่ผมต้องบอก ! -^-

                “จาง….อี้ชิงไงละ J อาอี้น้อยเป็นแฟนกับพี่นะ J ”

                “อ่า -///- มาขอแบบนี้ผมก็เขินนะ แต่มันไม่เร็วไปเหรอฮะ เราเพิ่งรู้จักกันแค่วันนี้วันเดียวเองนะฮะ ”

                “สำคัญเหรอ ? มันสำคัญแค่ว่าพี่รักอาอี้ขนาดไหนมากกว่า อีกอย่างพี่แอบดูอาอี้มานานแล้วด้วยนะ”

                “แล้วพี่รักอาอี้ขนาดไหน ? J” อาอี้พูดพร้อมยิ้ม

                “มากที่สุดเลยแหละ J เป็นแฟนกับผมนะ”

                “อือ -///- ได้ซิ อาอี้ก็รักอี๋ฟาน” ครั้งแรกที่อาอี้เรียกผมว่าอี๋ฟาน เอ๊ะ !? แต่ผมไม่เคยบอกอาอี้ว่าผมชื่ออี๋ฟาน แล้วน้องรู้ได้ไง ?

                “คิคิ ไม่ต้องงงหรอกตุ้ยจางว่าผมรู้ชื่อจริงตุ้ยจางได้ไง เพราะคนที่ผมแอบรักก็คือตุ้ยจางนั้นแหละ -///-”

                “เรื่องจริงเหรอ ? รักอาอี้จัง J ” ผมพูดพร้อมสวมกอดอาอี้แบบหลวม

                “เรื่องจริงซิ อาอี้ก็รักตุ้ยจาง -//-”

                ผมค่อยๆโน้มตัวลงไปครอบครองปากอวบอิ่มของร่างเล็ก จูบที่ไม่เร้าร้อนเหมือนหญิงสาวคนอื่นใด แต่เป็นจูบที่หอมหวานละมุนละไม มันยากที่จะถอนตัวจริงๆนะ J

                “อืออ พอแล้ว -///- พรุ่งนี้อาอี้มีเรียน อาอี้จะนอน”

                “ใครว่า พรุ่งนี้อาอี้ไม่มีเรียน เป็นเด็กไม่ดีเลยนะอาอี้ แบบนี้ตุ้ยจางต้องลงโทษ J”

                “ละ ลงโทษ ลงโทษอะไร ? แล้วเฮียไปเอาตารางสอนอาอี้มาจากไหน ?”

                “ไม่บอกหรอก Top Secret ,, My Honey J ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง มารับบทลงโทษจากตุ้ยจางซะดีๆ J ” ผมพูดพร้อมสวมกอดอาอี้ของผมไว้แน่นหนา ผมประกบปากของอาอี้ มือที่อยู่สุขก็เริ่มจะอยู่ไม่นิ่ง ส่วนอาอี้ที่รักก็ไม่ได้ว่าอะไรนะฮะ J  รักมาก และรักตลอดไป My L ….

The End J

บทส่งท้าย J

                เช้าวันรุ่งขึ้น ไวเหมือนแต่งฟิค = =

                เช้าวันรุ่งขึ้นผมมองคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างผม เห็นแล้วผมก็อยากจะแกล้ง -.,- ผมจึงเป่าหูคนตัวเล็กเบาๆ แต่ใครจะรู้ว่าเขาเป็นคนบอกบาง J

                “อื้ออ ไม่เอาแล้วนะเฮีย ผมยังเจ็บอยู่เลยนะ L”

                “ย๊าาาา ขอโทษนะครับเด็กดี ดีกันนะ J ”

                “ไม่รู้ไม่ชี้ ผมงอนแล้ว -3-”

                “แบบนี้เฮียก็ต้องง้อใช่ไม ?”

                “ชะ ใช่ แต่เฮียเอามือออกไปเดียวนี้นะ !” ถึงจะสั่งเสียงดุ แต่มันไม่น่ากลัวซักนึด มันน่ารักมากกว่า J

                “ใครจะสน ? ก็เรารักกัน จริงไมที่รัก ? J” มือของผมเริ่มอยู่ไม่สุขอีกจนได้ แต่ใครจะสน ก็อาอี้เป็นของผม J MY L J

Finnnnnnnn -…-

นอกจากนี้ จิ้นต่อเอง .หลบหม้อรองเท้าฝ่าโอ่ง = =

Honeyed word : สำคัญเหรอ ? มันสำคัญแค่ว่าพี่รักอาอี้ขนาดไหนมากกว่า J

พูดคุยภาษายานแม่ (?)

ขอบอกมันยาวมาก ไม่ต้องอ่านหรอก เพราะช่วงนี้มีเอาไว้ให้ไรเวิ่นกับชีวิตโดยเฉพาะ = = :

จบแล้วจ้า =[]= ฟิคเรื่องที่สาม ฮูเร้ฮูเร้ .ปาดเหงื่อ แต่งได้ป่วงดีแท้ดีว่า Nc แวบๆ แต่ไม่มีนะแจ้ะ

สนุกไม ? ไม่หรอกใช่ไม ? ไรเป็นพวกยอมรับความจริง (-_-) (_ _) (-_-)

ไรเป็นพวกเวิ่น และสติสตังค์ไม่ค่อยอยู่กับตัว มีคำผิดก็อย่าด่ากันเลยย T^T โกรธแค้นหรือเคืองโทษฉันใย (?) #อิ่บ้า =[]= #สมัยไหนวะนั้น ? -0- #พอเถอะ = =

ตอนนี้ไรอยากได้อัลบั้มของโซชิมาก T[]T  แต่เนื่องจากกินแกลบเลยไม่มีตังค์ ฮื้อออ ;_____; เก็บตังค์รอเด็กดาวคัมแบ็ค ตอนนี้ไรก็ได้แต่จ้องตู้ใส่อัลบั้มของพี่สาวเอา งื้อออออ ;_______;  ไรเวิ่นพอละ = = ไปนอนละน้า บ๊ายบาย >< เม้าท์มอยกันได้ที่ไอดี -…-d

บ๊ายบายยยยย J