[S.Fic EXO]Day by day.(ChanBaek)

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องสองแล้ววว ><
ไปอ่านกันเลยยยย :)
จะดราม่าก็ไม่ จะโรแมนติกก็ไม่ - -;; หาแนวไม่เจอ 5555555
อยากได้คู่ไหนบอกได้ ถ้ามันจิ้นกันจริงก็จะแต่งให้ คิคิ - -''
คุยกันได้ที่ไอดีเด้อคะเด้ออออ -.,- .ก้มกราบ >[++]<

พีเอส.แนะนำให้เปิดเพลง Day by Day ของ SNSD นะจ้ะ -.,-
พีเอสสอง.แก้คำผิดแล้วเน้ ^[++]^

แบนเนอร์ธีม

JoopaJoop©

เนื้อเรื่อง

[S.Fic EXO]Day by day.(ChanBaek)

7 วันที่ผมต้องรอ 7 วันที่เขาไม่อยู่

ผมจะผ่าน 7 วันนี้ได้ยังไงละ ?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

12 กุมภาพันธ์ XX

                “แบคฮยอนจ๋า ~”เสียงทุ้มของบุคลทีมีฟันเด่นเป็นอาวุธวิ่งมาหาผมที่กำลังอายไลเนอร์อยู่

                “ว่าไงชานยอล ?”ผมพูดพร้อมวางอายไลเนอร์

                “คือว่านะคือว่า…”ชานยอลพูดบิดไปบิดมา คิดว่าน่ารักเหรอนั้น ? - -

                “อะไรละ ?”

                “คือว่าฉันมีงานที่ต่างประเทศ 7 วัน เพราะฉะนั้น 7 วันนี้ฉันจะไม่อยู่นะ” ตั้ง 7 วันเลยเหรอ ? ผมคงคิดถึงชานยอลแย่ L

                “7 วันเหรอ ? นายก็ไปซิ” แต่ถึงผมจะคิดแบบนั้น แต่ผมเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจเลยพูดออกไปแบบนั้น L

                “ไม่คิดถึงเหรอ ?”คิดถึงซิ ตั้ง 7 วันก็ต้องคิดถึงซิ

                “ไม่หรอก ฉันเข้าใจว่าเป็นงาน” แต่ปากเจ้ากรรมไปบอกว่าไม่ซะนี้

                “รักแบคฮยอนที่สุดเลย คิคิ ~” ชานยอลพูดพร้อมหอมแก้มผม แล้ววิ่งจากไป

                เจ็ดวันต่อจากนี้จะไม่มีเสียงกวนประสาท เจ็ดวันต่อจากนี้จะไม่มีคนคอยโทรมาปลุก เจ็ดวันต่อจากนี้จะไม่มีคนพาไปนู้นไปนี้ แล้วผมจะอยู่อย่างไง ?

13 กุมภาพันธ์ XX

                วันนี้เป็นหนึ่งวันก่อนวันวาเลนไทน์ เป็นวันที่คนรักทั้งหลายจะออกมาซื้อของขวัญให้กันและกัน แต่ผม…คนรักของผมไม่อยู่ คนรักของผมไปทำงานต่างประเทศตั้งเจ็ดวัน ผมจึงออกจากบ้านมาเดินดูของที่ย่านกังนัมคนเดียว L

                ตู๊ดดดดดด

                ‘ซิวหมิน’

                ซิวหมิน พี่ชายตัวเล็กหน้ากลมเป็นซาลาเปาของผมโทรมา..

                “ว่าไงซิวหมินฮยอง?”

                (วันวาเลนไทน์ปีนี้นายไปฉลองกับชานยอลที่ไหน ?)เสียงสดใสของปลายสายดังขึ้นถามผม

                “ชานยอลเขาไปทำงานต่างประเทศนะ คงกลับมาไม่ทันหรอกฮะ”

                (หวา~ แย่จังว่าจะชวนมาฉลองที่บ้านลู่ฮานกับฉันซักหน่อย)ใช่ฮะ ลู่ฮานฮยองกับซิวหมินฮยองเป็นแฟนกัน เขาสองคนเป็นแฟนกันมาได้สองเดือนกว่าละฮะ โดยคริสฮยอ ชานยอลพร้อมเทาเป็นคนทำให้สอวงคนนี้รักกัน - - ซึ่งคริสฮยองก็โดนลู่ฮานฮยองเฉือดไปเรียบร้อย (-__-)

                “ไม่เป็นไรหรอกฮะ ฉลองกับลู่ฮานฮยองให้มีความสุขมากๆนะฮะ ผมต้องรีบไปทำงานแล้ว รักฮยองนะ J”

                (โอเค ฮยองก็รักนาย ตู๊ดดด)พูดจบซิวหมินฮยองก็วางสายไป

                ผมกับชานยอลเป็นแฟนกันมาสามปีแล้วฮะ ชานยอลเป็นคนกวน ขี้เล่น ม่อเก่ง แต่แบบนั้นแหละผมถึงรักเขา

                เขาเป็นที่ค่อนข้างจะง่ายๆสบายๆ ผิดกับผมที่เป็นคนที่ไอ้นู้นก็ไม่ได้ไอ้นี้ก็ไม่ได้ ประมาณว่าผมเรื่องมากนั้นแหละฮะ

                หลายคนถามว่าเราเป็นแฟนกันได้ไง ? ผมก็ไม่เข้าใจหรอกฮะ ผมรู้ว่าอยู่มาวันนึงมีผู้ชายตัวสูง หัวหยอยเดินเข้ามาหาผมพร้อมถามผมว่า…

                “บยอนแบคฮยอน ฉันรักนาย เป็นแฟนกับฉันนะ”

                ผมที่ยังมึนกับชีวิตว่าไอ้บ้านี้มันเป็นใคร ผมเลยตอบปฏิเสธมันไป

                “มึงเป็นใคร กูไม่รู้จักมึง…”

                หลังจากประโยคนั้นหลุดออกจากปากผมไป มันก็ทำให้ผมรู้จักมันจริงๆนะฮะ ทั้งดอกไม้ อายไลเนอร์ เค้ก ของขวัญ สารพัดของก็ส่งมาหาผม

                ผ่านไปสองเดือนหลังจากวันนั้น ปาร์คชานยอล ผู้ชายที่เพี้ยน เกรียน บ้าก็เข้ามาอยู่ในหัวผมเต็มไปหมด จะไปทางไหนไอ้บ้านี้ก็อยู่ในหัวผมเต็มไปหมด

                “บยอนแบคฮยอน นายจะคบกับฉันได้รึยัง ?”

                ถ้าผมปฏิเสธออกไป ผมคงจะไม่รู้จักผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของผม ผมคงจะไม่รู้จักคำว่ารัก ผมคงจะไม่รู้จักคำว่าแฟน และคงไม่รู้จักคำว่ารักแท้แน่นอน

                “ในฐานะที่นายทั้งตื้อทั้งจีบ ฉันชอบนายก็ได้ แต่เตือนไว้ก่อนนะ ! ถ้านายทำฉันเจ็บใจละก็ นายตายแน่ !”

                “ผมคนนี้ ปาร์คชานยอลจะรักบยอนแบคฮยอนตลอดเลยครับบ ~”

                ผมกับชานยอลเรารักกันมาก ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่เราสองคนก็รักกัน มันเหมือนมีด้ายความรู้สึกระหว่างเราสองคนผูกกันอยู่

                ระหว่างที่ผมเดินคิดเรื่องนู้นนี้ไปเรื่อย ตะวันก็เริ่มตกดิน อากาศเรื่มเย็นตัวลง คนในย่านกังนัมก็เริ่มเยอะมากขึ้นผมจึงรีบเดินไปซื้อของเพื่อกลับหอพัก

หอพัก L

                ตอนนี้ผมกำลังทำอาหารอยู่ในหอพักของผมเอง ผมอยู่หอพักฮะ บ้านของผมอยู่ที่บูชอน แต่ผมต้องมาทำงานในโซลผมเลยเช่าหอพักอยู่

                วันนี้ก็เหมือนวันทั่วไป ผมรับเข้านอนแต่หัววันเพื่อนอนไปทำงานเช้า เขาคนนั้นจะคิดถึงผมไมนะ ? อยากจะโทรแต่ก็กลัวรบกวน คิดแบบนี้ผมรับเข้านอนดีกว่า…

14 กุมภาพันธ์ XX

                วันนี้เป็นวันแห่งความรัก แต่คนรักของผมกับไม่เห็นตัวเห็นตน L ตอนนี้เขาจะคิดถึงผมรึเปล่านะ ? อยากรู้แฮะ

                “แบคฮยอนนนนน !!”เสียงแหบของพี่ทิฟฟานี่ เลขาสุดสวยประจำที่ทำงานผมดังขึ้น

                “อะ อะไรฮะพี่ทิฟฟานี่”

                “แบคฮยอนเป็นอะไรเหรอ ? วันนี้พี่เห็นแบคฮยอนไม่ร่าเริงเลย”พี่ทิฟฟานี่ถามผม

                “อ่อ เปล่าหรอกฮะ แค่เป็นหวัด”ผมโกหกใส่พี่ทิฟฟานี่ไป อันที่จริงผมคิดถึงแฟนต่างหากละ

                “พี่เป็นห่วงนะ เป็นอะไรก็บอกพี่หรือพี่แทยอนก็ได้”

                “ผมไม่เป็นไรหรอกฮะ J พี่ทิฟฟานี่ไปทำงานเถอะ ระวังพี่คยูจะมาดุนะฮะ”

                “อ่า ใช่ซิ คยูกำลังโมโหซองมินที่งอนอยู่นี้ เดียมาเจอพี่อู้งานคงด่าพี่เละแน่”พูดจบพี่ทิฟฟานี่ก็วิ่งไป

                “ทำงานดีๆนะฮะ”

                พี่ทิฟฟานี่ หรือพี่มิยอง พี่แกเป็นเลขาให้พี่แทยอน หรือเรียกอีกทางคือแฟนกันนั้นแหละฮะ ผมว่าคู่นี้น่ารักดีนะฮะ งอนกันน่ารักดี ><

                ส่วนพี่คยูหรือพี่คยูฮยอน พี่ท่านเป็นคนเกรียน เอ้ย บอสประจำที่ทำงานผมนะฮะ มีภรรยาชื่อซองมิน ขอบอกว่าน่ารักมาก >< เห็นพี่ซองมินโกรธพี่คยูอยู่ พี่คยูช่วงนี้เลยโกรธคนง่าย (-___-)

                ผมก็ทำงานของผมไปเรื่อยๆ จนพักกลางวันผมก็ลงไปกินข้าวกับพวกพี่ทิฟฟานี่พี่แทยอน

                พอกินข้าวเสร็จผมก็เดินมาทำงานต่อ แต่ที่โต๊ะทำงานของผมมีดอกกุหลาบว่างไว้ ใครเอามาให้ผมนะ ? ชานยอลไปทำงานต่างประเทศ แต่ผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากจนทำงานเสร็จ

                และแล้วก็ถึงเวลาที่ผมรอคอย เลิกงานซะที วันนี้ผมก็คงจะเดินกลับคนเดียว ทำอะไรคนเดียวอีกวันนึงซินะ L

                วันนี้ผมไม่รีบกลับบ้านผมเลยเดินไปดูของตามที่ต่างๆไปเรื่อย

                “พี่ชายฮะพี่ชาย”เสียงของเด็กชายตัวเล็กดังเรียกผม

                “ว่าไงฮะ ?”ผมตอบไปแบบงงๆ

                “คือว่าตาผมมาหน่อยซิฮะ”ว่าจบน้องแกไม่ได้ถงถามความเห็นผมซักคำ น้องก็จัดการลากผมให้เดินตามไป

                “น้องจะพาพี่ไปไหนฮะ ?”ผมถามไป แต่น้องเขาคงไม่ตอบผมหรอกฮะ - -

                “เดียวพี่ชายก็รู้ฮะ คิคิ ”น้องแกหัวเราะและวิ่งจากไป - -

                ผมยืนรออยู่ซักพักก็ได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น…

                Shine 우릴 비추는 Special night 

                เสียงทุ้มร้องขึ้น และเสียงนั้นก็เข้ามาใกล้ผมทุกที

                잠들지 않는 이 거리 속에 

                เสียงแบบนี้ การร้องแบบนี้

                오늘 밤 너와 함께 걸을래 

                มันคงเป็นเขาแน่นอน            

                누구나 운명처럼 누굴 만나 

                แต่จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเขาอยู่ต่างประเทศ ?

                사랑하는 꿈을 꿔 내겐 너였어 

                แต่ในตอนนี้ เวลานี้ ผมมั่นใจแล้วว่าคือเขา…ปาร์คชานยอล

                “บยอนแบคฮยอน…ในตอนนี้ผมอยากบอกว่าผมรักคุณ”

                “…”

                “ผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายทีดีอะไรมากมาย ผมอาจจะหน้าม่อ กวนประสาท แต่ผมรักคุณที่สุด”

                “…”

                “ผมอาจจะไม่ควรคู่กับคุณ แต่ผมรู้ว่าผมรักคุณไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”

                “…”

                “ต่อให้ฟ้าถล่ม โลกจะแตก ผมก็จะรักคุณเสมอไป”

                “ฮึก ฮึก”ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่น้ำตามันไหลออกมา ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ผู้ชายคนนี้เข้าไปอยู่ในทุกความรู้สึก

                แต่ตอนนี้ไม่ว่าเมื่อไร และที่ไหน ผมก็จะรักผู้ชายคนนี้เสมอไป…

                “อย่าร้องไห้นะ ผมรักคุณนะ แบคฮยอนของผม J”

                “ชานยอล..ที่นายพูดมาขอบคุณนะ ขอบคุณที่รับคนอย่างฉันได้ ขอบคุณที่รักฉันมเสมอ ขอบคุณที่เคียงข้างกันเวลาทุกข์ ฉันก็จะรักปาร์คชานยอลตลอดไป…”

                ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน ต่อให้ผ่านไปกี่ปี ผ่านไปกี่วัน กี่เดือน กี่เวลา กี่วินาที ผมก็จะรักผู้ชายคนนี้เสมอไป มายชานยอล …

                “ผมรักคุณนะTi amo. ”

                “ฉันก็รักนาย 私はあなたを愛しています。”

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ต่อให้ผ่านไปกี่ปี ผมก็จะรักนาย

ต่อให้ผ่านไปกี่วัน เวลา นาที วินาที ผมก็จะรักนาย

อูรีชานยอล…

THE END. J

ส่งท้าย J

                “ในที่สุดเราก็ช่วยไปอีกคู่เน๊อะ ?”ผู้ชายที่หน้าค่อนข้างกลมคล้ายซาลาเปาพูด

                “นั้นดิ่ซิวหมิน งั้นเรากลับหอกันเถอะ -.,-”ชายหนุ่มหน้าหวานพูด

                “น้อยๆหน่อยไอ้ลู่ฮาน คนไม่มีคู่มันเจ็บ -__-”ชายหนุ่มผู้มีเงิงเป็นอาวุธพูด

                “ช่างหัวมึง ไปเถอะซิวหมิน ><”ว่าแล้วทั้งสองก็จากไป...

นอกนี้ไปจิ้นกันเองนะจ้ะ -___-

Finnnnnnnnnnn -____-
 

*Romantic Street - SNSD
Shine 우릴 비추는 Special night 

Shine คืนพิเศษที่ส่องมาที่เรา
잠들지 않는 이 거리 속에 
บนถนนที่ไม่หลับใหล
오늘 밤 너와 함께 걸을래 
คืนนี้ฉันจะเดินไปด้วยกันกับเธอ
My love 

누구나 운명처럼 누굴 만나 
ใครๆก็เจอกับใครเหมือนพรหมลิขิต 
사랑하는 꿈을 꿔 내겐 너였어 
ฝันถึงความรักนั้น เเต่สำหรับฉัน.. มันคือเธอ

**私はあなたを愛しています。, Ti amo. = ฉันรักคุณ


เย้ >< จบแล้วววว :D 
ขอบคุณที่อ่านจบน้าาา รักคนอ่านทุกคนเลยยยย :)
**ดิทแก้คำผิดนะค่ะ :)))) ลองอ่านดู แล้วยังเห็นว่ามีคำผิดอยู่เลย :(