[Fic] EXO , ∆ YOUR MY SUPERSTAR ' /。(hun x han) (kai x do)

ลำดับตอนที่ #1 : Intro ; ≡ Your my superstar'

Intro

 ผมเดินเข้าไปในร้านไอศกรีมเล็กๆหลังตึก sm entertainment แล้วมองหาโต๊ะที่มีแขกคนสำคัญของผมที่เรานัดกันไว้ .. ไม่นานนักผมก็มองเห็นเขาใช่แล้วเขานั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเล็กข้างในสุดข้างๆกำแพงที่มีฉากกั้นบังไว้ สำหรับแขกวีไอพีโดยเฉพาะ .. ผมสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามไม่มองหน้าเขา ‘ผู้ชายที่ต้องทิ้งให้ผมโดดเดี่ยวลำพัง และอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆมาตลอดหลายปี .. ‘ก่อนจะเดือนเข้าไปทรุดตัวลงนั่งยังเก้าตรงข้ามเขา ..

“สวัสดี เซฮุน.. “ ผมเอ่ยทักทายเสียงเบาในขณะที่เขาได้แต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาคงจะไม่ได้สนใจในสิ่งที่ผมพูดหรอกใช่มั้ยเขาเป็นแบบนี้มาตลอดในช่วงเวลาสี่ปีที่เราคบกันมา ทำไมเขาช่างดูห่างเหินและเฉยชากับผมนักนะต่างจากวันแรกที่เราคบกัน …

“โอเซฮุน ! นายฟังฉันอยู่หรือป่าว “ ผมพยายามทำให้เค้า เอ่ยปากพูดสักคำเพราะไม่อยากให้บรรยาการมันตรึงเครียดไปมากกว่านี้ ..

“มีอะไรก็ว่ามา” เจ้าของใบหน้าเย็นชาพูดในขณะที่ตายังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่คิดที่จะสนใจผมด้วยซ้ำ..

“ฉันมีเรื่องจะพูดกับนายหน่ะ .. “ ผมถอนหายใจเบาๆ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาของเขา.. เพราะสิ่งที่ผมกำลังจะพูดมันทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาในใจ

“เซฮุน ฉัน .. ฉันว่าเราลองห่างกันสักพักดีกว่านะ “เจ้าของใบหน้าเย็นชา นัยน์ตาสั่นระริกเขาหันมาจ้องหน้าผมด้วยใบหน้านิ่งๆ แต่แววตาแฝงใบด้วยความรู้สึกที่สับสน ..

“นายฟังไม่ผิดหรอกเซฮุน .. ฉัน ฉันขอโทษ “ ผมก้มหน้าพยายามอั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมาต่อหน้าเขา เขา คนที่ผมรักมากที่สุด ทำไมถึงได้เป็นคนอ่อนแอแบบนี้นะ ลูฮาน ..

“นายหมายความว่ายังไงลูฮาน !!”

“ฉันก็หมายความแบบที่ฉันพูดออกไปนั้นแหละเซฮุน .. “

“แล้วสี่ปีของเราหล่ะ มันไม่มีความหมายสำหรับนายเลยใช่ไหมละลูฮาน .. ?”

“มะ .. มันไม่ใช่แบบนั้นนะเซฮุน!”ผมเผลอเสียงดังขึ้นมาผมจ้องเข้าไปในตาของเขา ก่อนที่น้ำใสๆในตาจะไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง ..

“ฉัน ฉันขอโทษเซฮุน .. แต่ที่ผ่านมามันไม่ใช่คำว่าเรามันมีแค่ฉันแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นเซฮุน นายอยู่สูงเกินไป นับวันที่ฉันเฝ้าคอยดูนายนายยิ่งห่างฉันมากไปเรื่อยๆ ได้โปรดเซฮุน อย่ามาเสียเวลากับคนธรรมดาอย่างฉันเลย .. “ ผมหลุบต่ำลง ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอย่างง่ายดาย .. ใช่แล้วลูฮานมันคนอ่อนแอ

  
        มือใหญ่ของเซฮุนเอื้อมมากุมมือผมไว้ มือที่เคยอุ่นในเมื่อก่อน แต่สำหรับตอนนี้ผมแทบสัมผัสคำว่าอบอุ่นจากมือของเขาไม่ได้เลย..

“ลูฮาน ฉันขอโทษฉันรู้ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันอาจจะปล่อยให้นายต้องเจ็บต้องร้องไห้ต้องทุกข์ทรมานเพราะฉันขนาดไหน แต่นายก็คงจะเข้าใจเหตผลของฉันใช้มั้ยลูฮาน? ทั้งหมดที่ฉันทำที่ฉันมาเป็นศิลปินเดบิวต์ได้นี่ก็เพราะนาย ฉันทำทุกอย่างเพื่อนายนะลูฮาน “ ผมไม่กล้าจ้องตาคนตรงหน้าเพราะผมหวังว่าเขาคงจะเข้าใจเหตผลของผม ผมรู้ว่าเซฮุนทำเพื่อผมแต่วันนี้ผมก็จะทำเพื่อเซฮุนเช่นกัน ..

“ฉันขอโทษนะเซฮุนแต่.. ฉันมีเหตผลของฉัน .. “ผมดันมือของเซฮุนที่กำลังกุมมือของผมไว้ออก และลุกขึ้นรีบหันหลังเดินออกไปจากร้าน เพราะถ้าผมอยู่นานกว่านี้ผมคงตัดใจไปจากเขาไม่ได้แน่ๆ …

     เหตุผลของผมก็คือ ปล่อยให้เซฮุนไปเจอสิ่งที่ดีกว่ายังไงหล่ะ ..

____________________________________________

เย้ววว >_< อินโทรมาแล้วค่ะรีดเดอร์เป็นยังไงบ้างคะ
คงจะพิมผิดเยอะน่าดู T_T ; ไรเตอร์หวังว่าจะให้มันดราม่านะ
โอเคไหมคะ ? อย่าลืมคิดตามบทต่อไปนะคะ :D

THANK YOU ∆ 

∆ ( คูลิโอ้' ) 。