1♥เต้นไปตามจังหวะรัก...จังหวะหัวใจ♥GunGrand InLove Story<3

    


      หนุ่มน้อยหน้าคมเข้ม ดวงตาโตสีนิลแววหวาน ผิวสีแทนสวย รูปร่างเพรียว...ก้าวข้ามผ่านประตูรั้วบานใหญ่
ควบคุมด้วยรีโมทคอนโทรล มีป้ายชื่อบอกว่า "The Star University of Thailand"
(มหาวิทยาลัยค้นฟ้าคว้าดาว แห่งประเทศไทย)

     เขาเดินไปตามบนทางเดินเท้า ที่ทอดยาวขนานไปกับสนามหญ้ากว้างเขียวขจี มีแปลงดอกไม้หลากสีสันหลายชนิด
ถูกจัดเรียงให้เป็นสัญลักษณ์รูปดาว...วางกระจายไปทั่วและมีซุ้มม้านั่งสีขาว ตกแต่งเข้ากับสนามอย่างลงตัว
กันกวาดสายตามองบริเวณรอบๆ ที่เดินผ่านมาทุกจุดอย่างตื่นเต้นปนดีใจ จนล้นออกมาทางสีหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
ที่มีแก้มบุ๋ม 2 ข้างประดับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังสะดุดแก่สายตาของสาวๆที่เดินสวนไปมาเป็นระยะๆ
  

     ในขณะที่กำลังมองหาตึกตามชื่อที่ได้จดไว้ในกระดาษอยู่ในมือ เขาก้มลงอ่านอีกครั้ง...ตึก The Star 6
ห้อง Act ชั้น 2 เอ่??? ไปทางไหนดีล่ะเนี่ย ทางซ้าย หรือว่าขวาล่ะ...ณ เวลานี้...ก็อยากจะเขกหัวตัวเองจริงๆ เลย
เพราะด้วยความตื่นเต้น ที่ทราบข่าวการแจ้งข่าวจากทางมหาวิทยาลัย...ทำให้เขาสะเพร่า ที่จะถามข้อมูล
ให้ละเอียดมากกว่าที่ถือไว้อยู่ในมือตอนนี้ และคิดว่าคงหาไม่ยากนัก....แต่เขาคิดผิดถนัด เพราะที่นี่มีพื้นที่กว้างหลายพันไร่
ซึ่งตั้งอยู่นอกชานเมืองของกรุงเทพมหานคร....และมีตึกสูงตั้งแต่ 2 ชั้น ไปจนถึง 6 ชั้น....ตั้งเรียงรายเป็นสัดส่วน
สลับกันไปมาได้อย่างสวยงาม และเป็นระเบียบ อยู่ราวๆ ประมาณ 10 กว่าตึก ซึ่งแต่ละตึกก็อยู่ห่างกันไกลพอสมควร


    เขาจึงเห็นนักศึกษาที่นี่ใช้จักรยานกันแทบจะทุกคน...แต่ก็เห็นทางมหาวิทยาลัยมีรถรางไฟฟ้าขนาดเล็ก
คอยรับส่งไปตามตึกต่างๆ อยู่หลายคันเหมือนกัน....น่าอยู่จังเลยแฮะ! มหาวิทยาลัยในฝันของเรา 
กันคิดอยู่ในใจอย่างปลื้มปิติเป็นอย่างมาก  เพราะว่าในที่สุดเขาก็ผ่านการคัดเลือกเข้ามาจนสำเร็จ
ประกายตาเจิดจ้าส่งผ่านอินเนอร์ออกมาอย่างมีความสุขสุดๆ....ในขณะที่เขากำลังหันรีหันขวางอยู่นั้น



จะไปตึกไหนเหรอครับน้อง.....เสียงเข้ม แต่ทุ้ม นุ่มหู ดังมาจากข้างหลัง

ผมจะไปตึก The Star 6 ครับผม...ไม่รู้ว่าจะต้องไปทางซ้ายหรือว่าทางขวาน่ะครับ หันมาตอบคนยืนอยูข้างหลัง

ไปทางซ้ายครับ...คงเพิ่งเข้ามาเรียนปีหนึ่งแน่ๆ เลยใช่ไหม พอดีป้ายบอกทางไปแต่ละตึก เขาเอาไปทำใหม่น่ะครับ
ชายหนุ่มหน้าคม แต่หวานกว่า....ตอบผู้มาเยือนคนใหม่ พลางก้าวไปใกล้อีก และยิ้มให้อย่างต้อนรับ


อ๋อ! ครับ....ขอบคุณมากนะครับพี่ ผมชื่อกันครับ เพิ่งเข้าปีหนึ่ง วันนี้ต้องมารายงานตัวกับอาจารย์คอมเม้นท์เตเตอร์น่ะครับ
ยิ้มกว้างโชว์แก้มบุ๋ม เห็นฟันขาวเรียงกันสวยงาม

พี่ชื่อฟลุ๊คครับ...อยู่ปีสอง แต่ถ้านับเป็นรุ่น....ก็เป็นนักศึกษาดาวรุ่นที่ 5 น่ะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะกัน
และยินดีต้อนรับสู่มหาวิทยาลัยค้นฟ้า คว้าดาว....แห่งเดียวในประเทศไทยครับ พลางยื่นมือขวาออกไปข้างหน้า

ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ พี่ฟลุ๊ค....ขอบคุณมากครับที่ช่วยเหลือกัน
ยื่นมือขวาออกไปจับมือ แสดงความเป็นมิตรกับคนข้างหน้าอย่างยินดีเช่นกัน

เดี๋ยวพี่พาไปส่งที่ตึกล่ะกัน จะได้ไม่หลง...ที่นี่ค่อนข้างกว้างมาก มาใหม่อาจจะหลงได้ เพราะตึกเรียนตึกกิจกรรมเยอะครับ

ขอบคุณอีกครั้งนะครับพี่ฟลุ๊ค

ไม่เป็นไรหรอก....เราก็เหมือนเป็นพี่น้องกันอยู่แล้ว เพราะเราต้องเรียนและพักอยู่ที่นี่ด้วยกันไปอีกหลายปีเลยล่ะ
....มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ พี่ยินดีเสมอ ฟลุ๊คยิ้มให้ พลางส่งสายตาแกมเอ็นดู ผู้มาใหม่อย่างถูกชะตา

ครับผม....มีอะไร กันจะนึกถึงพี่ฟลุ๊คเป็นคนแรกเลยครับ
กันยิ้มตอบอย่างซาบซึ้งใจ ที่มีมิตรภาพดีๆ จากรุ่นพี่มอบให้เขาในวันแรกที่มาเยือนที่นี่
เขาช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้รับคัดเลือกให้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนี้ ตามที่ได้ตั้งใจและฝันมานาน




ห้องนี้แหละ...พี่คงขอตัวเลยนะ เพราะพี่มีเรียนเต้นต่อที่ตึก Smile Dance แล้วเจอกันนะ
เพราะเราต้องพักที่ตึกชายล้วนด้วยกันอยู่แล้วล่ะ  รุ่นพี่ใจดียิ้มให้ รุ่นน้องที่เดินตามมาหยุดอยู่ตรงบานประตูขนาดใหญ่
บนชั้น 2 ของตัวอาคารเรียนของรุ่นน้อง ที่ตนเองอาสาพามาส่งให้ถึงที่หมาย

ขอบคุณจริงๆ อีกครั้งนะครับพี่ฟลุ๊ค....แล้วเจอกันครับ กันยกมือไหว้ขอบคุณรุ่นพี่ที่ใจดี ด้วยความซึ้งใจ

ฟลุ๊ครับไหว้ตอบ เต็มใจเลยน้อง....ไปล่ะนะ พูดจบก็ก้าวยาวไปยังบันไดตึกที่เพิ่งขึ้นมา รีบลงไปอย่างรวดเร็ว

      กันมองป้ายชื่อห้องตรงด้านบนของประตูไม้สักทองวาวสวย ไม่มีลวดลาย เขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า Act
เขาจึงผลักเข้าไปภายในห้อง ที่มีขนาดสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ ที่สามารถจุคนได้ประมาณร้อยกว่าคน
ความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศที่ซ่อนอยู่ภายใต้เพดานสีขาวสวยงามสะอาดตา ทำให้คนที่มีเหงื่อเยอะ
เกาะอยู่ตามใบหน้าและลำคออย่างเขา รู้สึกสบายตัวขึ้นมาทันที...อืม! หรูหรากว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก น่าเรียนมากๆ


      หนุ่มน้อยกวาดสายตาไปรอบๆ บริเวณห้องกว้าง  ที่ในตอนนี้นักศึกษาดาวปี 1 เกือบ 100 คน
ที่เขาคาดเดาเอาไว้ไม่น่าจะผิดคาดซักเท่าไหร่....ได้นั่งเรียงรายกันอยู่เกือบเต็มพื้นที่ในห้องแล้ว
โห! เก้าอี้เรียนของที่นี่น่านั่งเรียนเป็นอย่างมากเลยเชียวหล่ะ ด้านขวาของเก้าอี้ สามารถดึงไม้แป้นขนาดพอเหมาะ
ให้ขึ้นมาเป็นโต๊ะเอาไว้สำหรับจดแลคเชอร์ ส่วนด้านล่างของตัวเก้าอี้ ก็มีลิ้นชักเอาไว้สำหรับเก็บของสัมภาระต่างๆ ได้
อีกทั้งตัวเก้าอี้นั้นยังบุนวมกำมะหยี่สีแดงเข้ม ราวกับอยู่ในโรงหนังแบบโรงมินิเธียเตอร์ยังไงยังงั้นเลยหล่ะ
เป็นห้องเรียนกึ่งห้องประชุมที่น่าเรียนที่สุดในโลกสำหรับเขาเลยล่ะ 


     กันอมยิ้มออกมาหลังจากที่อยู่ในห้วงความคิดที่ชื่นชม ในสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของตัวเองอยู่ ณ เวลานี้....
และก็ต้องหยุดลงทันที....เมื่อรู้สึกถึงแรงกระแทกเข้าที่กลางหลังอย่างเต็มเปา

โอ๊ย!!! กันร้องเสียงหลง เมื่อโดนประตูที่เพิ่งเปิดเข้าเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเสียหลัก เซตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย
หน้าเกือบคะมำลงพื้นห้อง....ดีที่เขายังทรงตัวไว้ได้ทัน

เฮ้ย!!! โทษทีนะ....เราไม่รู้ว่านายยืนอยู่ตรงนี้  จึงรีบผลักเข้ามาอย่างเร็วไปหน่อย กลัวมาไม่ทันอาจารย์น่ะ
หนุ่มร่างเล็กกว่า ผิวขาวหน้าตาหล่อจิ้มลิ้ม เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด และยิ้มเจื่อนๆ ให้อีกฝ่าย


ไม่เป็นไร....เรามัวแต่ยืนมองเพลินไปหน่อย....ก็เลยยังไม่ได้ก้าวพ้นในรัศมีของประตูน่ะ
กันหันมาตอบ ในขณะที่เก็บอาการของหน้าตาอันบิดเบี้ยวเล็กน้อยด้วยความเจ็บเอาไว้ไม่ได้
แต่ก็ยิ้มตอบออกไปให้อีกฝ่าย อย่างไม่ถือโทษโกรธแต่อย่างใด

เราชื่อ ริทนะ....นายล่ะ

เราชื่อ กัน...ยินดีที่ได้รู้จักนะริท

เช่นกันนะกัน....เดี๋ยวนะ ขอมองหาเพื่อนที่มาถึงก่อนเรา ก่อนนะ....ว่านั่งอยู่ตรงไหน พอดีเราท้องเสียน่ะก็เลย......
ริทพูดไป พลางส่ายสายตาหาเพื่อนที่พูดถึงอยู่ไป 
อ๊ะ!! นั่นไง เจอแล้ว....นั่งหลับหลบอยู่ซอกหลืบเชียวเจ้าโตโน่....ไปนั่งด้วยกันไหมกัน
หนุ่มตัวเล็กหันมาถาม พร้อมรอยยิ้มกว้างเห็นเหล็กดัดฟันสีเขียวอ่อน

ไปซิ เรายังไม่รู้จะนั่งตรงไหนเหมือนกัน กันหันมาตอบ และก้าวเท้าเดินตามริทไปยัง เก้าอี้แถวหลังสุด

     ริทเข้าไปใกล้ แล้วเอานิ้วแหย่ที่ปลายจมูกโด่งเป็นสันของคนที่นั่งคอพับ หลับตาพริ้ม อ้าปากค้างเล็กน้อย
ที่อีกฝ่ายยังคงไม่รู้สึกตัว ในสัมผัสที่แผ่วเบาแต่อย่างใด....ริทจึงแหย่เข้าไปในรูจมูกโด่งนั้นอีกครั้ง ได้ผล!!
ทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งสุดตัว แล้วดีดกายลกขึ้นยืน...พร้อมกับยกมือทั้งสองขึ้นตั้งการ์ดโดยอัตโนมัติ 
และตะโกนออกมา ขณะที่ยังหลับตาอยู่.....หนุมานถวายแหวน!!!

เฮ้ย!!!ไอ้โตโน่ข้าเอง เอ็งจะต่อยข้าเหรอวะ! ริทละล่ำละลักตะโกนตอบ พลางกระโดดถอยหลังหลบอย่างรวดเร็ว

อ้าว! ไอ้ริท! แล้วเอ็งมากระตุกหนวดแมว เอ้ย! หนวดเสืออย่างข้าให้ตื่นทำไมว่ะ! เกือบโดนหนุมานถวายแหวนให้แล้วไหมล่ะ
หนุ่มหล่อหน้าตี๋ อินเทรน์เกาหลี ผิวขาว จมูกโด่งรับกับหน้าเรียวยาว แต่ตัวสูงเพรียวกว่าริท
....ลืมตาขึ้นทันที ที่ได้ยินเสียงของเพื่อนตัวเล็ก พร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ออกมา

     ริทหันไปมองเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ในห้อง เห็นทุกสายตาหันมองมายังพวกตน.....ก็ยกมือขึ้นสองข้างโบกไปมาอย่างช้า
ไม่มีอะไรครับ แฮ่ๆๆ....ขอโทษที่เสียงดังนะครับทุกคน จากนั้นจึงหันมาพูดกับโตโน่ต่อ ด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ

ข้าหวังดีนะเว้ย! เดี๋ยวอาจารย์เข้ามา...เจอสภาพเอ็ง ท่านจะไม่ปลื้มเอาน๊า....เออ! นี่กันนะ เพื่อนใหม่ของเราน่ะ
นี่โตโน่นะกัน เป็นเพื่อนที่มาจากภาคอีสานด้วยกัน เรารู้จักกันตอนเดินทางมาที่นี่แหละ แต่คุยกันถูกคอ จึงสนิทกันเร็ว
ราวกับเป็นเพื่อนกันมานานเมื่อชาติที่แล้วน่ะ ริทหันมาแนะนำโตโน่ให้กันรู้จักอย่างขำๆ ตามนิสัยที่ขี้เล่นของเขา

ยินดีที่ได้รู้จักนะโตโน่ เราเป็นดาวภาคกลาง เอ้ย! มาจาก จ.สุพรรณบุรีน่ะ ยังไม่มีเพื่อน ขอเราเข้าแก๊งค์ด้วยคนนะ
กันยิ้มกว้างอย่างจริงใจส่งให้ทั้งสองคน

ถามว่าได้ไหม ขอตอบว่าได้เลยเพื่อน...ข้ากับไอ้ริท ก็ยังไม่รู้จักใครเหมือนกันว่ะ
โตโน่ยิ้มกว้างกว่า จนตาหยี เห็นฟันเรียงสวย 180 องศา


ข้าว่าเราไปนั่งใกล้ๆ  ตรงแถวด้านหน้าๆ กันเถอะว่ะ...เดี๋ยวอาจารย์มาจะมองไม่เห็นข้าอ่ะ ริทหันไปบอกโตโน่

แล้วทำไมเอ็งไม่ดื่มนมโฟร์โมสต์ เราจะโตล่ะวะ...ฮ่าๆๆ...ไป! ไอ้กัน เราไปนั่งหน้าสุดเป็นเพื่อนไอ้ริทกันเถอะ 
โตโน่พูดจบ ก็ก้าวเท้านำกันกับริท เดินไปยังเก้าอี้แถวบริเวณด้านหน้าของห้อง

เออ! ข้ามันผิด ที่เกิดมาตัวเล็กกว่า หรือว่าเอ็งเกิดมาสูงกว่าข้าวะ ริทบ่นงึมงำกับตัวเอง แล้วรีบเดินตามโตโน่ไปอย่างติดๆ

      กันอมยิ้ม พร้อมกับกลั้นหัวเราะเอาไว้ในลำคอ.....รู้สึกขำในมิตรภาพแรกเริ่มกับเพื่อนใหม่ทั้งสองของเขาจริงๆ เลย

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

     ประตูห้องถูกเปิดอีกครั้ง พร้อมกับผู้หญิงวัยกลางคน แต่ยังหุ่นดีแบบ Super Model ในชุดแซคเข้ารูปแพทเทิรน์เนี๊ยบสีดำ
สั้นเหนือเข่าเล็กน้อย โชว์สร้อยเพชรเม็ดเล็กแต่หรู คลาสสิค...บ่งบอกได้ถึงรสนิยมของผู้สวมใส่เป็นอย่างดี

     ตามมาด้วยผู้ชายวัยกลางคน ท่าทางภูมิฐาน ดูใจดี อีก 2 คน ทั้งหมดก้าวขึ้นแท่นโพเดี่ยมขนาดกว้างสำหรับ 3 คน 
อยู่ตรงด้านหน้าของห้องเรียน แล้วนั่งลง...พร้อมกับจิ๊กสายตาไปทั่วห้องด้วยสีหน้าเรียบไร้รอยต่อ ก่อนที่เสียงจากเลดี้เฟริส์
จะเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบภายในห้อง ที่ทุกสายตาเพ่งมองมายังผู้อาวุโสกว่า ด้วยความเกรงใจ

ขอต้อนรับนักศึกษาปี 1 The Star รุ่นที่ 6 ทั้งหมด 100 เสียงทุกคน.....เข้าสู่มหาวิทยาลัยค้นฟ้า คว้าดาว
....ที่จะทำให้คุณได้เป็นดาวดวงใหม่ ที่เจิดจรัสอยู่บนฟากฟ้าของเมืองไทย....ดิฉัน ม้า อรนภา
เป็นหัวหน้าอาจารย์ประจำคลาส Entertainer ค่ะ หญิงสาวรุ่นใหญ่ กล่าวจบ ก็หันหน้าไปทางขวามือ

ผม เพชร มาร์ เป็นหัวหน้าอาจารย์ประจำคลาสการร้องเพลง....ขอให้ทุกคนตั้งใจ และได้เป็นตัวพ่อ,ตัวแม่กันทุกคนนะครับ

ส่วนผม 'โจ้...สุธีศักดิ์ ภักดีเทวา เป็นหัวหน้าอาจารย์ประจำคลาส การเต้นรำ....
ขอให้ทุกคนขยันฝึกซ้อม เพื่อจะได้เป็นของจริงกันทุกคนเช่นกัน....ขอเอาใจช่วยครับ

พวกเราจะคอยดูแล และเคี่ยวเข็ญพวกคุณอย่างหนัก ทุกวิธีนับตั้งแต่วินาทีนี้เป็น...
เพื่อจะทำให้พวกคุณได้มีคุณภาพและได้ไปต่อกันทุกคนนะคะ อาจารย์ม้า กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ฟังดูห้วนๆ แต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยที่แสดงผ่านออกมาทางสายตาที่มองออกมานั้น

พวกคุณจะต้องเรียนหนักในคลาสต่างๆ แล้ว....ยังจะต้องพักอาศัยอยู่รวมกันอีกด้วย....
ซึ่งพวกคุณจะต้องปรับตัวที่จะอยู่ที่นี้ให้ได้ ตลอดจนจบการศึกษานะครับ อาจารย์เพชร พูดเสริมต่อ

และเดี๋ยวเราจะมาแบ่งกลุ่มในการเข้าเรียนแต่ละคลาสกันนะครับ....เพราะจะต้องเข้าเรียนเป็นกลุ่มย่อย
ซึ่งอาจารย์จะจับกลุ่มให้นะครับ...กลุ่มละ 10 คน ซึ่งก็จะได้ 10 กลุ่มพอดีครับ....อ้าว!! ในใบรายชื่อมีสละสิทธิ์ 2 คน
....กลุ่มสุดท้ายก็คงเป็น 8 คนละกันนะครับ อาจารย์โจ้ อธิบายการแบ่งกลุ่ม พร้อมเรียกชื่อตามใบรายชื่อจนเกือบครบ

จนมาถึงกลุ่มสุดท้าย กัน เซน เก่ง เกต ไอซ์ เกรซ ริท โตโน่...เมื่อครบทุกกลุ่มแล้ว ให้นั่งที่โต๊ะประจำของแต่ละกลุ่มด้วย
...ขอให้ทุกคนตั้งใจเรียนกันอย่างเป็นทีมเวิร์คและมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน เพื่อพวกคุณจะได้เรียนที่นี่ อย่างมีความสุข
และสนุกสนาน อาจารย์เพชร มีอะไรจะเสริมต่อไหมครับ

ครับ....พรุ่งนี้เจอกันที่นี่เวลาเดิมนะครับใจะนำตารางการเรียนในแต่ละคลาส ของแต่ละกลุ่มมาแจกให้....เชิญอาจารย์ม้าต่อครับ

ค่ะ...และเดี๋ยวจะมีอาจารย์ประจำดูแลด้านหอพักมาพาทุกคนไปยังห้องพัก....คือ อาจารย์แฟรงค์ ประจำตึกห้องพักชาย
และอาจารย์คิมฮา ประจำตึกห้องพักหญิง....ให้ทุกคนรออย่างสงบ ห้ามส่งเสียงดังกันนะคะ
อาจารย์ม้ากล่าวจบ ก็ลุกเดินออกจากห้องไปก่อน อาจารย์หนุ่ม 2 ท่าน  แบบสไตล์เลดี้เฟริส์

     ทุกคนในกลุ่มต่างก็หันมาแนะนำตัวกัน....และส่งเสียงคุยกันอย่างออกรสชาติ....แม้จะเป็นครั้งแรกที่รู้จักกัน
แต่มีอะไรบางอย่างที่พวกเขา...คลิ๊กตรงกัน เข้ากันได้ง่ายมาก อาจเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างแสดงความจริงใจออกมานั่นเอง
จึงรู้สึกเหมือนดั่งคนที่รู้จักกันมานาน  จึงสื่อสารและเข้าใจกันเป็นอย่างดี...ในมิตรภาพแรกเริ่มระหว่างพวกเขาทั้ง 8 คน

★★★★★★★★★★★★★★★

ขอบคุณที่รักกันแกรนด์ไปด้วยกันนะคะ...รักพี่ดาวน้องดาว รหัส <3 มากๆ