คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : - OS : After Halloween
After Halloween
มือบางกำลังลูบไปตามกำแพงสีขาวที่ตรงหัวเตียง ผ้าม่านสีขาวลายลูกไม้กำลังไสวไปตามแรงลม อากาศเย็นๆพัดผ่านเข้ามาตามหน้าต่าง กลิ่นดอกไม้ยามฤดูใบไม้ผลิหอมชื่นใจ
ไม่ต่างจากแดดอ่อนที่ลอดไปตามไรม่านทำเอาสดชื่นเหลือเกิน
ปลายนิ้วคีบเจ้าดอกไม้ก้านหนึ่งที่อยู่ในช่อออกมาโดยที่ไม่ให้เสียรูปร่างของช่อใหญ่ กลีบสีม่วงอ่อนสวยของดอกไฮเดรนเยียถูกลูบไปตามปากบาง หมายจะเติมเต็มความแห้งแล้งให้กับเจ้าดอกไม้ที่ด้านชานี้
คนให้มาคงไม่ได้รู้ความหมายของมัน คงเห็นว่ามันสวยดีเสียละมั้งจึงคว้ามาให้ตามนิสัย แต่ถึงอย่างนั้นใครจะสน..แค่ให้มาก็รู้สึกดีมากแล้วล่ะ
กลิ่นของมันก็ไม่ได้หอมอะไรนัก..หากแต่ก็สวยงามดี
นิ้วมือเรียวกรีดไปตามใบสีสวยของมันเบาๆ ยกยิ้มที่มุมเล็กน้อย กัดปากเบาๆนึกถึงตอนที่อีกคนให้มันมาแล้วก็ยกยิ้ม
ผ้าห่มสีขาวที่คลุมร่างกายหมิ่นเหม่เล็กๆจากการขยับจนลาดหลังขาวนั้นค่อยๆสัมผัสอากาศไม่ร้อนไม่หนาวหากกำลังสบายทำให้ร่างกายอดรู้สึกดีขึ้นมาไม่ได้เลย
สลับมือข้างที่ว่างมาถือดอกไม้เล็กเอาไว้ หากเอื้อมมือที่ว่างนั้นไปหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กมาเปิดเพลงโปรดที่เขาชอบ อารมณ์นี้จะมีอะไรสดชื่นไปกว่าเพลงรักเบาๆที่น่าฟัง จังหวะที่คุ้นเคยทำให้เขาหลับตาซึมซับท่วงทำนวงที่เขาโปรดปราน แล้วจึงวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิม
เตียงไม้ทาสีขาวขยับเบาๆ ส่งเสียงลั่นเอียดอาดทุกครั้งที่เปลี่ยนท่าในการนอน ปากบางฮึมฮัมเพลงเบาๆตามไปด้วยอย่างนึกอารมณ์ดีที่ได้ยิน
ดวงตาเล็กหลับพริ้ม ก่อนจะร้องเพลงคลอไปด้วยในทุกครั้งที่นักร้องเสียงหวานขับขานดอกไม้ในมือถูกโบกไปมาราวตัวเขากำลังกำกับเพลงที่ตนเองฟังอยู่ในตอนนี้
ฟังเพลงนี้ทีไรนึกถึงเวลาที่เขาเคยได้ใช้ร่วมกันกับใครบางคนที่แม้ว่ามันจะผ่านมานานมากแล้วก็ตามแต่ก็ยังคิดถึงเหลือเกิน..
ช่วงเวลาที่เราเจอกัน แววตาคู่นั้นที่เราเคยสบกัน ยังจำได้เลย ดวงตาคู่สวยที่จ้องมองมาอย่าไม่วางตา หลอกล่อให้เดินเข้าหา
เสียงทุ้มที่เอ่ยเรียกชื่อเป็นครั้งแรก กระซิบบอกรักคำรักด้วยเสียงทุ้มที่น่าฟัง คำสัญญาอันเป็นนิรันดร์ในความรู้สึกของฉัน
วันที่บอกรักกันในวันที่ 31 ตุลาคม คงมีแต่คนบ้าเท่านั้นล่ะนะที่แต่งตัวเป็นนักบวชในวันปลดปล่อยภูตผี มากอดข้างหลังและกระซิบคำบอกรัก
แต่เขากลับตอบมันในวันที่ 1 พฤศจิกายน เสียแทน..ไม่รู้ซินะว่าใครบ้ากว่ากัน ระหว่างเราสองคน
อ้อมกอดที่อบอุ่น..กลิ่นน้ำหอมประจำตัว และกลิ่นกายที่คุ้นเคยทำให้ระลึกถึงเสมอเลย ทำให้รู้ว่าแขนแข็งแรงคู่นั้นจะไม่ทอดทิ้งกันไปไหน
ฮึฮึฮึ..อดยิ้มกว้างออกมาไม่ได้ทุกครั้งที่คิดถึง แล้วจะทำยังไงดีนะ
จูบของเราล่ะ .. ปากบางจรดลงที่ดอกไม้สีม่วงของตัวเองอย่างนึกชอบใจ.. จูบที่ไร้ความหวาน แต่รสสัมผัสกลับละมุนจนบรรยายเป็นคำพูดออกมาไม่ถูกเลยซักนิดเดียว เอาเป็นว่ารสชาติมันเหมือนกับตราตรึงอยู่ที่ปลายลิ้นไม่ยอมจางหายไปไหนเลย
มีความสุขทุกครั้งที่ย้อนคิด
ไม่ต้องพูดถึงว่า..วันที่เราเป็นของกันและกันจะรู้สึกยังไง ไม่มีคำบรรยายแค่รู้ว่ามันมากก็พอ..ทั้งสุข และอิ่มเอมใจ ทุกครั้งที่ถูกเติมเต็ม จะได้ยินคำรักที่กระซิบอยู่ข้างหูสัมผัสได้ถึงอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบรัด และรสจูบที่เหมือนจะกลืนกินเข้าไป
ฟันขาวยกขบเบาๆที่ปากอิ่มของตัวเอง นึกถึงที่ไรหัวใจกลับเต้นแรงทุกทีเลยทีเดียวเชียว อยากร้องตะโกนดังๆระบายความรู้สึกหากก็ต้องเกรงใจคนบ้านข้างๆซินะ
ทำไมโลกเราใจร้ายจังเลย
แต่รู้ไหม…ความทรงจำทั้งหมดเหมือนเพิ่งเป็นเมื่อวานเลย…
ดอกไม้ดอกเล็กถูกลูบไล้ไปตามร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนหนาสีขาวคลุมกายอยู่เท่านั้น ผ่านท่อนแขนแข็งแรง แผ่นหลังกว้าง ไปตามลำคอแกร่ง จรดไปตามปลายจมูกโด่ง และดวงตาที่ปิดสนิท จนสังเกตได้ว่ามีเสียงทุ้มครางเบาจากคนที่นอน
คนที่จับก้านดอกไม้จึงได้แต่หัวเราะเบาๆอย่างนึกสนุก ก่อนที่เสียงหวานจะกระซิบลงที่ใบหูของคนที่นอนหลับอยู่ จนมุมปากของคนหลับยกยิ้มขึ้นมา
“ชานยอลที่รัก..ตื่นได้ซะทีซิ…ฉันคิดถึงนายจะตายอยู่แล้วนะ”
--------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้ก้านกล้วยมาทอล์คแทนไรเตอร์ เรื่องนี้แค่ one shot สั้นๆกับความหวานหลังวัน Halloween ไม่เกี่ยวกับฟิคโค้กแต่อย่างใดคนแต่งแค่อยากแต่งก็เท่านั้น ไม่รู้นางอารมณ์ไหนถึงแต่งตอนนี้ แหนะๆๆๆ หวังฉากเรทกันอยู่รึป่าวเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า
ความคิดเห็น