คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : - Hide and Seek - 5 Chanbaek
HIDE AND SEEK
.. ถ้าผมวิ่งพี่อย่าตามผมนะ..
5
ในวันที่ท้องฟ้ามืดมน ในวันที่ฝนค่อยๆโปรยปรายลงจากฟากฟ้า ราวกลับเกลียดชังเขานักหนา ในวันที่ร่างกายไม่ค่อยเป็นใจให้กับตัวเขาเอง ในวันที่มือข้างหนึ่งของเขาประคองสิ่งมีชีวิตที่แสนน่าสงสารเอาไว้ในอ้อมอก ต่อสู้กับความหวังดีกับตัวเองว่าเขาไม่สามารถนำพาสิ่งมีชีวิตเล็กๆนี้กลับบ้านได้
สายตากลับบรรจบไปเห็นใครบางคน ชุดนักเรียนและใบหน้าอ่อนวัยนั้นทำให้เขารู้ว่าอีกคนคงเรียนโรงเรียนเดียวกัน หากเม็ดฝนที่สาดซาลงมาทำให้เขามองไม่ชัดเท่าไหร่นัก
ความหวังที่จะให้ชีวิตน้อยๆนี่รอดเคยริบหรี่กับส่องสว่างอีกครา
อาจดูเห็นแก่ตัวที่ปัดความรับผิดชอบ ช่วยแล้วกลับไม่ช่วยให้ถึงที่สุดแต่เพราะความจำเป็น จึงทำได้แค่เพียงปกป้องเท่านั้น ชายหนุ่มเดินไปยื่นเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนให้อีกคนที่ตัวเล็กกว่าเขามาก
ใบหน้าใสที่จ้องเขาไม่วางตา และใบหน้าเล็กที่เงยสบตาทำให้เขาเกือบลืมหายใจ หัวใจในอกเต้นสั่นระรัวหา หากแต่เพราะความบอบช้ำตามร่างกายกลับเตือนให้รู้สึกตัว กว่าจะรู้ตัวอีกที ตัวเองกลับเป็นฝ่ายหันหลังจากเขามาเสียแล้ว
การตกหลุมรักครั้งแรกนั้นหอมหวานเหมือนน้ำผึ้งเดือนห้า แต่การตกหลุมรักคนที่เป็นเพศเดียวกันกับเรากับขมเหมือนยาพิษก็ไม่ปาน
หากครั้งแรกที่เจอกันที่โรงเรียน เขาว่าจะเข้าไปถามถึงลูกหมาตัวน้อยๆตัวนั้นว่ามันเป็นอย่างไรอยากหาเรื่องคุยบ้าง อย่างน้อยก็ในฐานะรุ่นพี่ แต่เจ้าตัวเล็กนั้นกลับเอาแต่หลบหน้า เห็นเขาแล้ววิ่งหนีหายบ้างจนเขาถอดใจ คิดไปเองว่าอาจจะเพราะเขาเอาภาระไปยัดใส่มือของอีกฝ่ายโดยไม่ได้ถามไถ่เลยซักนิดเดียว มันก็น่าอยู่หรอกที่จะโดนไม่ชอบหน้า
แต่มันน่าแปลก..ที่เขากลับเห็นเด็กคนนั้นแอบมอง หลายครั้งที่เขามีแข่งกีฬาหรือมีกิจกรรม เขาจะเห็นเด็กคนนี้ไปดูด้วย ครั้งแรกก็ว่าบังเอิญ ครั้งต่อไปก็ว่าไม่ผิด ทุกครั้งที่เขาทำอะไรได้ จะเห็นรอยยิ้มอ่อนๆนั้นเสมอ
หากเรื่องที่เขาต้องยิ้มทุกครั้งและมั่นใจว่าคนตัวเล็กชอบเขามากคือ การที่..อีกคนเก็บกระป๋องโคล่าทุกครั้งที่เขาทิ้ง..จนกลายเป็นว่าเขาต้องเลือกเวลาที่อีกคนสามารถแอบเก็บได้
และยิ่งรู้ว่าเด็กๆของเพื่อนเขาอย่างจงอินและเซฮุนเป็นเพื่อนกับเจ้าตัวน้อย เขายิ่งได้รับข่าวสารจากเพื่อนเขามากขึ้น ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆจากการบอกเล่า โดยเฉพาะลู่หานน่ะ ส่วนจากคยองซูที่ไม่รู้เรื่อง จงอินค่อยๆตะล่อมถามมาให้บ้าง เขาเลยพลอยนึกมีความสุขทุกครั้งที่เราสองคนต่างใช้เวลาแอบมอง แอบตกหลุมรักกันและกัน
ชานยอลอาจจะเหมือนคนโง่ที่รู้ว่าคนสองคนใจตรงกันทำไมไม่สานความสัมพันธ์เล่า
ชายหนุ่มมองดูเพื่อนทั้งสองคนที่มีคนรักอย่างแอบซ่อน บางครั้งทั้งคู่ก็ต้องหนักใจ กับความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ แล้วเขาจะเอาเรื่องแบบนี้ไปให้คนตัวเล็กหนักใจทำไม ทั้งตัวเขาเองยังเป็นประธานนักเรียน การเป็นประธานนักเรียนนี่มันลำบากเหลือเกิน ต้องทำตัวเองเป็นตัวอย่างที่ดีไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม แม้กระทั้งเรื่องของหัวใจยังต้องทำให้ดีเลยนี่นา
นอกจากนั้นในฐานะนี้ยิ่งโดนเพ่งเล็งและจับตามองจากคนรอบข้าง จะทำให้อีกคนพลอยเดือดร้อนไปด้วย แค่คิดก็ลำบากใจแล้วล่ะ...จึงขอปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้จนกว่าจึงเวลาที่เหมาะสม..
รุ่นน้องตัวเล็กๆที่เขาตกหลุมรัก คนที่เขาใจเต้นแรงท่ามกลางสายฝนที่ตกแรงลงมา และแม้สายตาพร่ามัวเขากลับจำใบหน้าเล็กๆนั้นได้ดีไม่เคยลืม
เด็กคนหนึ่งที่วันนั้นเขาไม่ได้ถามแม้กระทั้งชื่อ
....................
...........
....
“นี่ถ้าลู่หานไม่โทรศัพท์มาบอกพี่..สงสัยคงขาดใจตายแน่ๆ”ชานยอลว่าพลางมองคนที่นั่งบิดไปบิดมาอย่างนึกรัก
“ลู่หานนิสัยไม่ดี”แบคฮยอนพึมพำเบาต่อว่าเพื่อนตัวเองโดยไม่ให้อีกคนได้ยิน เพียงแต่ห้องนั้นเงียบเกินไปเลยไม่สามารถรอดพ้นหูของชายหนุ่มไปได้ เหมือนกับเสียงหัวใจของแบคฮยอนที่เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ว่ามันดังแค่ไหนกัน
“ว่าสายสืบพี่ทำไมล่ะครับ...จริงๆเขาน่ะทำให้เราได้เจอกันนะ..”ชานยอลว่าพลางเอาเส้นผมที่ปิดใบหน้าจนดูไม่เป็นทรงนั้นขึ้นทัดหูเล็ก โดยที่แบคฮยอนได้แต่มองใบหน้าหล่อเหลาของชานยอล
“ลู่หานทำไม่ดี...ผม....”คนตัวเล็กบิดผ้าไปบิดผ้ามาทำเอาเสียงเนื้อผ้าตรึงไปหมด
“ผม????”ชานยอลยื่นหน้าไปใกล้อีกคนที่หน้าแดงแล้วแดงอีก
“ผม..พี่อย่า..ข..เข้ามาใกล้ ทำอย่างนี้ ผม...หายใจไม่ทัน”แบคฮยอนเอามือจับปอดของตัวเองเอาไว้ พยายามอย่างมากที่จะไม่เป็นลมเอาตอนนี้ อายเขาตายเลย
“พี่ขอโทษครับ พี่ลืมไป แต่พี่เพิ่งมีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆแบคฮยอนนี่จะให้พี่ทำยังไงดีครับ”แม้ชายหนุ่มจะถอยห่างออกมาบ้าง..ย้ำว่าบ้างเท่านั้น
“ก็ผมอายนี่ฮะ..”แบตคฮยอนอ่อมแอ่มตอบเสียงสั่นๆ ปากเล็กถูกเจ้าตัวกัดแน่นจนมันเริ่มบวมน้อยๆ
ตั้งแต่นั่งฟังเรื่องราวทั้งหมดมา เขาทั้งเขิน ทั้งอาย อยากระเบิดตัวเองตายมันเสียตอนนี้เขาคงนอนตายตาหลับ แอบชอบเขาแค่เดินผ่านก็ว่าเขินจะแย่แล้ว ยิ่งมาได้เจอ ได้คุย ได้รู้ว่าอีกคนก็ชอบเขาเหมือนกัน มันจะตายให้ได้
ไม่อยากบอกเลยว่าที่ฝืนนั่งอยู่ตรงนี้น่ะ..เขาเกือบจะเป็นลมหลายทีแล้วนะ!!!
“เดี๋ยวหลังจากนี้...จะให้ชินจนลืมอายไปเลยดีไหม..”มือใหญ่ลูบแก้มเล็กด้วยหลังมือของเขาเบาๆ ยิ้มเหมือนบังคับให้คนตัวเล็กต้องช้อนขึ้นมอง
ไม่วายยิ้มใส่หน้าของเขาไปอีกแน่ะ ตอนนี้คงใกล้ได้เวลาที่จะเป็นลมหายใจไม่ออกเอาเสียจริงๆแล้วล่ะมั้งเนี่ย..ถ้าต้องเจอรุ่นพี่ชานยอลแบบนี้ทุกวันล่ะก็นะ
สงสัยคงได้เป็นโลกหัวใจเพิ่มนอกจากหอบหืดที่อาการหนักอยู่แล้วแน่ๆ
..............................
...................
......
“อ๋อ!!! ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...”คยองซูทำท่าเจ้าเล่ห์บอก..อีกคนได้ก้มหน้าพยักเบาๆอย่าเขินๆ ตามด้วยลู่หานที่โดนเรียกมาสอบสวนพร้อมกันแถมยิ้มแหยๆอีกต่างหาก
แม้ส่วนใหญ่จะเป็นลู่หานช่วยเล่าไปพร้อมกับๆแบคฮยอนที่ประติดประต่อเรื่องราวต่างๆอย่างขาดๆหายๆ ด้วยความที่ไม่ค่อยได้พูดมากนักเลยกระดากปากเวลาจะเล่าไปเสียหมด
“ลู่หาน!!! หนอยแน่..น่าตีจริงๆ ตีให้ตายเลยดีไหม!!! จะบอกกันซักคำก็ไม่ได้ มันน่านัก ฉันเกือบทำให้เพื่อนไปลงเอยกับคนที่ไม่ได้รักแล้วไง..นี่ถ้าพี่ชานยอลมาช้ากว่านี้ มีหวังมีผัวผิดคนแน่ๆ”คยองซูบอกเสียงดัง ค้อนสายตาใส่ลู่หานที่ส่งยิ้มแหยให้
“โธ่ ก็พี่ชานยอลบอกมาใครจะไปกล้าขัดล่ะ”ลู่หานเอ่ยเสียงอ่อย ยิ้มอีกรอบประจบเพื่อนตัวเอง
“นี่ดีนะ..เห็นว่าที่ทำให้จิ๊มส์ไม่เป็นม้ายเลยยกความดีความชอบให้ ไม่งั้นนะ ... ฮึ้ม!!! พูดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย..ฟาดมันซักทีดีไหมเนี่ย!!”ไม่พูดปล่าวมีหักนิ้วตัวเองอวดเขาอีกแน่ะ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่นึกกลัวแต่เพราะลู่หานตัวเล็กพอๆกันคงสู้ไม่ไหวแน่ๆ
อีกอย่างเคยเล่นกันอยู่หลายครั้ง คยองซูแรงน้อยเสียเมื่อไหร่ ตัวเล็กแค่นี้ล่ะอิทธิฤทธิ์เยอะเชียวล่ะ
“อย่าเลยน่า...นะๆๆๆ”ลู่หานชูนิ้วก้อยง้อ ทำตาแป๋วเหมือนที่เคยทำใส่ใครบางคนรู้เลยว่าถ้าทำอย่างนี้ได้ผลมานักต่อนักแล้ว
“นี่มีแต่เพื่อนหน้าตาแบบนี้เห็นแล้วมันแพ้จริงๆเลยเว้ยยย จะตีก็ตีไม่ลง จะด่าจะว่าก็ทำไม่ลงโอ้ยยยยยย”คยองซูเกาหัวตัวเองแรงๆ โรคแพ้ของน่ารักนี่มันเป็นมาตั้งนานแล้วตั้งแต่เป็นเพื่อนกับแบคฮยอนนั้นแหละ
พอเห็นอะไรตัวเล็กๆเข้าหน่อยก็อดพิศวาสไม่ได้ นี่ที่ลู่หานมาสนิทกันได้เพราะหน้าตากับขนาดตัวล้วนๆเลยนะเนี่ย..
“อ้าว..นี่ก็นั่งกระมิดกระเมี่ยน กลับไม่มีปากไม่มีเสียงอีกแล้ว ทีตอนอยู่กับพี่ชานยอลนี่พูดมากกว่่าที่พูดรวมกันทั้งเดือนอีก”พอหาที่ลงไม่ได้เลยได้ย้อนกลับมาลงที่เพื่อนตัวเองเหมือนเดิมอีก
“แล้วสรุปจะเอาไง...พี่เขาชอบเหมือนกันก็เอาให้ได้กันไปเลยจบๆไป”คยองซูพูดเสียงดัง ยังดีที่ตอนนี้เขาพาสองคนนี้มาชำระความอยู่สวนหลังโรงเรียน แถมแอบโดดเรียน หนีงานที่ทำค้างไว้อีกต่างหาก แต่เอาเถอะอย่างเขาใครจะกล้าด่า...
แบคฮยอนส่ายหน้าดุ๊กดิ้กไปมา ปฏิเสธข้อหาที่เพื่อนเพิ่งยัดเยียดว่าที่แฟนมาให้
“ทำไม??? จะรอให้ขึ้นคานทองนิเวศน์ ครองตัวเป็นโสดหรือยังไง”คยองซูแทบตาหลุดจากเบ้าจ้องหน้าคนที่เอามือเขี่ยกันไปเขี่ยกันมาอยู่อย่างนั้นทำท่าเหมือนเขินอายเสียเต็มที่
ไม่ไหวจะเม้มปากหน้าแดง แถมเอามือปิดหน้าไปมาทำท่าจะพูดก็ไม่พูด จะตอบก็ไม่ตอบเห็นแล้วมันคันไม่คันมือตะหงิดๆยังไงก็ไม่รู้ซิ
“จะเขินอะไรนักหนา หา..จิ๊มส์ ทำไมจะรอให้ท้องก่อนแต่งก่อนว่างั้นแล้วค่อยเป็นแฟนกัน”ยังเหน็บไม่ทันจบดีเจอสายตาค้อนประล่ำประเหลือกอีกดอกจากเพื่อนซี้เจ้าเก่าเสียเลย
“นั่น..ว่าแล้วค้อน..ว่าแล้วค้อนนะ ตามีอยู่แค่นั้นยังจะมาอวดค้อนตาคว่ำอยู่ได้ อยากโดนจริงๆใช่ไหม..กระแดะจริงๆอยากให้เขาจีบก่อน”คยองซูก็รู้อยู่หรอกนะแต่แค่อยากให้เพื่อตอบเองเท่านั้น พอพูดตรงใจเข้าหน่อยก็บิดก็ม้วนเป็นกุ้งโดนน้ำร้อนลวกไปได้
ถามว่าน่ารักไหม..โกหกไม่ได้หรอกว่าไม่น่ารัก ประคบประหงมมากับมือขนาด
แต่เอาเถอะ..ถ้าอยู่ดีมาบอกว่าเป็นแฟนกันแล้ว เขานี่แหละจะเป็นคนคัดค้านสุดตัวเลย เรื่องอะไร!ยังไม่เรียนรู้กันจะคบกันเสียแล้วอย่างนี้เรียกทำไม่ถูก
คอยดูเถอะ..จะจับตาดูไม่คลาดสายตาเลยเถอะ!!`
............................
....................
..........
แสงแดดลอดไรผ้าม่านสีขาวสะอาดตาไม่ใช่สิ่งที่จะปลุกให้คนตัวเล็กตื่น เพราะสิ่งที่ทำให้คนตัวเล็กที่นอนขดอยู่ในผ้าห่มผืนเย็นหนานุ่มสบาย คงเป็นใครบางคนเสียมากกว่า
“อ...อืม..อย่ามากวน”เสียงหงุงหงิงที่บอกอย่างหงุดหงิดพลางปัดมือไปมาด้วยท่าทีที่แสนรำคาญใจทำให้อีกคนยกยิ้มขึ้นมาได้ด้วยอารมณ์ดีที่ชอบแหย่ของตัวเอง
“ตื่นได้แล้วนี่มันจะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ..”ไม่วายกดหอมแก้มฟอดใหญ่ สูดกลิ่นหอมแป้งอ่อนจากพวงแก้มใสอย่างได้กำไรเกินควร
“หือ..อ...อะไรนะแปดโมง!!! คนบ้าทำไมเพิ่งมาปลุกตอนนี้..”เจ้าตัวอ้าปากร้องเสียงดังเด้งตัวมองหน้าคนที่ปลุกผิดเวลาตาเขียวปั๊ด ดวงตาโตค้อนขวับให้ใบหน้าหล่อที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเสียด้วย
“ก็เห็นเวลามันเหลือ..ก็เลยอยากให้นอนอีกหน่อย..”มือหนาเขี่ยแก้มกลมของอีกคนเบาๆ
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะไค ถ้าเค้าออกไปรับจิ๊มส์ไม่ทันจะทำยังไง..”คยองซูบ่นเป็นหมีกินผึ้งเสียไม่กล้าขึ้นเสียงอย่างที่ทำกับเพื่อนนัก
เพราะคนที่นั่งทำเสียงทุ้ม ทำหน้าหล่อใส่อยู่ตอนนี้มันแฟนเขานี่ ใครมันจะไปกล้ารุนแรงด้วย....แต่ถ้าโมโหแล้วฟาดงวงฟากงานี่ก็ไม่แน่นะ อิอิอิ
“ว่าจะพยายามไม่น้อยใจเรื่องแบคฮยอนแล้วนะเนี่ย”ชายหนุ่มว่าตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเสียจนดูสมจริงจนหน้าได้รางวัลตุ๊กตาทองสองสมัยสุดๆไปเลย ทำเอาคยองซูแอบรู้สึกผิด
“ก็นั้นมันเพื่อนเค้านี่ ไคอย่าน้อยใจเค้าเลยนะ เค้ามีเพื่อนสนิทอยู่แค่นี้เอง..”มือเล็กจับหน้าไคให้มองจ้องหน้าของตัวเอง พลางยิ้มหวานประจบไม่พอพูดหวานใส่อีกแน่ะ
มีหรืออีกคนจะทนไหว ไม่จับเจ้าตัวเล็กจอมเซี้ยวมาหอมแก้มแรงๆอีกซักรอบ
เมื่อคืนเขามาติวหนังสือให้เจ้าตัวเล็ก พร้อมกับเพื่อนสนิทของเจ้าตัว ด้วยเพราะมัวแต่ห่วงงานวัฒนธรรมจนไม่ยอมเข้าเรียนไปนั่งอยู่ห้องกิจกรรมเย็บเสื้อ เย็บผ้า ประดิษฐ์ประดอยด้วยเพราะชุดเจ้าชายเป็นชุดที่ทำยากที่สุดแต่กลับไม่ยอมส่งช่างตัดเย็บ
เลยกลายเป็นว่าต้องมาทำงานหลังขดหลังแข็งแข่งกับเวลาแบบนี้เป็นธุระให้เขาต้องมาคอยมาตามสอนหนังสือสอนการบ้าน แต่มันก็ดีตรงที่ได้ข้ออ้างเป็นการนอนค้่างบ้านตนตัวเล็กเลยกลายเป็นโชคดีไป
แต่อย่าคิดลึกนัก น้องยังเด็กกัมจงรอเวลาได้ ไม่ต้องรีบร้อนของอย่างนี้ถ้าถึงเวลามันถึงจะเข้าเนื้อถ้ากินก่อนเวลาไม่อร่อยหรอกครับผม..
“พี่รู้..นั้นเพื่อนคนสำคัญของดีโอนี่ครับ..ใช่ไหม”จงอินจับฝ่ามือเล็กขึ้นมากดจูบอย่างเอาใจ
“ใช่คับผม..แต่ตอนนี้เค้าต้องรีบแล้วมัวแต่ชวนคุยอยู่ได้...นี่มันจะสายแล้วนะ คราวนี้ถ้าออกไปไม่เจอจิ๊มส์จริงๆล่ะน่าดู”คยองซูเอาปลายนิ้วมือจิ้มปลายจมูกโด่งของอีกคนอย่างขาดโทษได้น่าเอ็นดูที่สุด พร้อมกับทำท่าจะเผ่นเข้าห้องน้ำถ้าไม่ติดว่าโดนจับมือเอาไว้ได้เสียก่อนน่ะนะ
“อะไรอีกล่ะไค เค้ารีบอยู่นะ”คยองซูหันมาตีหน้าบิึ้งใส่เลยล่ะคราวนี้
“จะรีบทำไมครับ...ในเมื่อพี่ส่งผู้ช่วยไปแล้วครับ ท่าทางเราออกไปอาจจะไม่เจอแล้วก็ได้นะ..”แถมด้วยการขยิบตาใส่อย่างหล่อลากไปอีกทีเป็นการปิดท้าย
*****************************************************************************************
TBC ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะคร้าบเป็นอินโทรตอนหน้า แต่สัญญาว่าตอนหน้าคงมีเรื่องให้ฟินแน่ๆดูจากตอนจบที่คาไว้ก็ได้เน้ออออออ เพราะงั้นอย่าเพิ่งด่าคนแต่งเน้อออออรอลุ้นมันส์นะคับ
โวยวายได้ที่แฮชแท๊ก #ฟิคโค้ก นะค้าบบบบ แล้วใครที่ตามอ่านแท๊ก็จะรู้ว่าคนแต่งไม่น่ารักและกักขฬะมากขนาดไหนนะคะ เพราะงั้นหากมีข้อสงสัยแล้วรู้สึกว่าไม่อยากคุยกับคนแต่ง สามารถสอบถามทุกอย่างทั้งชีวิตของคนแต่งได้ที่น้องกล้วย @kkhankluay นะคับ
ความคิดเห็น