คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : - Adrenaline - 6 Chanbaek
Adrenaline
6
“เธออยู่เฉยๆ..ได้ไหม”เสียงเข้มทำเหมือนดุจนคนกลัวต้องอยู่นิ่ง แต่ไม่วายแอบยุกยิกไปมาจนคนที่กำลังง่วนกับอะไรบางอย่างต้องยักไหล่ด้วยความละเหี่ยใจ
“ถ้าดิ้นมากกว่านี้รับรองมีเจ็บตัวแน่..ฉันไม่ได้ขู่”ชานยอลก้มหน้าลงไปอีกครั้งในขณะที่คนตัวเล็กอยากจะหาอะไรซักอย่างขึ้นมาปิดหน้านอกจากฝ่ามือของเขาตอนนี้ก็มีหมอนนี่ล่ะ นอกจากอยากจะมุดที่นอนหนีแล้วไอ้ไฟจากโคมไฟเล็กสำหรับอ่านหนังสือมันก็สว่างจ้าเสียจนสะท้อนเข้าตา
“ผ..ผมไม่เอา…อันนั้น..อ..อื้อได้ไหม”แบคฮยอนทำเสียงอุบอิบ น้ำตาคลอจนแทบจะทิ้งตัวลงกับข้างแก้มของตัวเองอยู่ทำเอาอีกคนถอนหายใจเฮือก ลืมไปว่าลมร้อนที่กระทบนั่นทำเอาเนื้ออ่อนสะดุ้ง
“ถ้าไม่ใช้ฉันก็ทำได้ไม่สะดวก เธออยากเจ็บเรื้อรังหรือยังไง..”ชานยอลละมืออีกรอบเงยหน้ามองอีกคนเต็มตา ใบหน้าหงอยน้ำตาเอ่อๆนั้นทำเอาเขาเกือบใจอ่อนแต่สัญชาตญาณของความเป็นหมอเสือกมาดีดตอนนี้ซิเลยไม่ได้ช่วยให้แบคฮยอนรอดตัว
ที่ถ่างปากเป็ดในมือขนาดเล็กสุดนั้นโชว์หราให้อีกคนดู คนตัวเล็กกลับส่ายหน้าดิกว่าไม่เอา นี่ก็เล็กที่สุดแล้วด้วยซ้ำบอกตามตรงเล็กกว่าขนาดชานยอลน้อยเสียอีกนะ ไม่รู้จะกลัวอะไร
ใช่ครับ..ใครที่เดา คุณเดาถูกต้องแล้ว ขอแสดงความยินดีครับ คุณได้ผ่านเข้ารอบไปเล่นตอนต่อไปแล้ว
ตอนนี้ชานยอลกำลังให้แบคฮยอนที่ตัวเขาเองพาไปอาบน้ำล้างตัวแล้วมานอนชันเข่าอ้าขาทำมุม เก้าสิบองศา อยู่บนเตียงนอน แถมเอาไฟส่องอีกต่างหาก กะเอาให้เห็นชัดยันไส้ติ่งเลยหรือเปล่าก็ไม่รู้
เพราะหลังจากกลับมาจากข้างนอก ชานยอลแทบไม่ปล่อยให้เขาไปไหนเลย กักตัวเขาเอาไว้ในห้องนอนจนแทบไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงกี่ยาม เห็นท้องฟ้ามืดจึงได้รู้ว่าตอนนี้มืดแล้ว ทั้งๆที่กลับมาแดดยังแรงอยู่เลยด้วยซ้ำไป
“ก็…ก็คุณ..”ปากอิ่มขบเม้มแน่น ดวงตาใสมองอีกคนออกขุ่นข้องไปบ้างหากก็ไม่ได้ก้าวร้าวจนเกินน่ารัก
“เพราะฉัน…ใช่เพราะฉันไง เลยต้องมารับผิดชอบเพราะงั้นอย่าดื้อซิ..แป่บเดียวก็เสร็จไม่งั้นได้ลากยาวคราวนี้ไม่ต้องนอนกันเลยเอาไหม”ชานยอลขู่สำทับไปอีกรอบ เจ้าตัวดีเลยได้แต่ส่ายหัวดิกๆตอบ
เมื่อปลายนิ้วสัมผัสโดนที่ส่วนปากช่องทางแคบ แบคฮยอนสะดุ้งเบาๆ ก่อนที่อีกคนจะเอาเจลใสทาเบาๆ นิ้วยาวจึงกดลงไปเบาๆ
ดวงตาคมตอนนี้กำลังจดจ่ออยู่กับภาพตรงหน้าอย่างตั้งใจ ปากทางที่ปิดสนิทนั้นกลับบวมแดงและมีเลือดไหลซึมออกมาเป็นระยะทำให้เขานิ่งนอนใจไม่ได้เลย ทำให้คาดเดาอาการได้ไม่ยากว่าด้านในอาจมีแผลอยู่ที่ไหนซักแห่งจึงควรค่าแก่การรีบรักษาโดยเร็ว
“พร้อมยัง..”ชายหนุ่มถามเสียงเครียด
“..ค..ครับ”เจ้าตัวเล็กตอบเสียงสั่นไม่พร้อมก็ต้องพร้อมไหม ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้นี่ แบคฮยอนหลับตาสนิท หากกลับสัมผัสได้ถึงนิ้วมือยาวที่จับแขนเขาเอาไว้ข้างหนึ่งมาตั้งแต่แรกนั้นเลื่อนขึ้นมา สอดนิ้วเรียวยาวเข้ามาในโพรงปากของเขา
“อื้อ..??”
“กัดเอาไว้ถ้ารู้สึกแปลกๆหรือทนไม่ได้..ฉันจะได้รู้ว่ามันเจ็บไหม”เขาว่าแล้วจึงเริ่มสอดคีมเล็กนั้น เข้าไปซึ่งแบคฮยอนเองก็จับแขนแกร่งก่อนเริ่มลงฟันที่นิ้วมือของชายหนุ่มทันที
มันไม่เจ็บมากนักเพราะสารหล่อลื่นที่ชายหนุ่มทาโบกเอาไว้ แต่ที่สำคัญคือเจ้าเนื้อเหล็กนั้นมันเย็นด้วยกระทบอากาศและเมื่อมันผ่านเข้าไปเขาย่อมรู้สึกจนเมื่อมันเข้าไปได้ทั้งหมดเด็กหนุ่มจึงคลายฟันออก
“เป็นไง..”ชานยอลถอนนิ้วมือออกจากริมฝีปากจนน้ำลายเหนียวนั้นไหลเอื่อยออกมาด้วย มองดวงหน้าเล็ก ปลายนิ้วยาวลูบไปตามริมฝีปากแดงราวกับปลอบใจ
“อ…อึดอัด…เย็น..เย็น..”ตอบตามความจริง ขาเขาสั่นไปหมดแล้วตอนนี้ มันอึดอัดแล้วเขาไม่ชอบเอาเสียเลย
“ทนหน่อยละกันนะ จะรีบๆทำให้เสร็จๆไป”เขาสอดนิ้วเข้าโพรงปากเล็กอีกหน พูดไปก็ไม่รู้จะเร็วได้ดั่งใจไหม ในเมื่อเขาทำทุกอย่างด้วยมือข้างเดียว
ชายหนุ่มกดนิ้ว ให้คีมนั้นอ้าออกจากกันจนช่องทางเล็กค่อยๆเปิดออกกว้างจนสามารถเห็นปากทางนั้นได้ทีละนิด ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นขึ้นมาเล็กน้อย แบคฮยอนกัดฟันลงแรงที่ปลายนิ้วของเขาในจังหวะนั้น ต่างคนกลับต่างอดทนในสิ่งที่กำลังเช่นเดียวกัน
ขอบเนื้ออ่อนนั้นมีเลือดซึมออกมา เห็นชัดว่ามีแผลและผนังด้านในที่เขาพอเห็นนั้นก็มีเลือดซึมอีกสองจุด ทำเอาต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ
ท่าทางจะรุนแรงไปจริงๆ แต่เมื่อถึงเวลานั้นเขาทำลงไปมันหยุดไม่ได้นี่..
ขาขาวสั่นระริกและขนอ่อนที่ลุกชันทำให้ชานยอลหันกลับมาสนใจเรื่องตรงหน้าอีกรอบ เขาต้องรีบทำให้เสร็จไม่ใช่มามัวแต่ระลึกชาติเรื่องที่เกิดไปแล้วเสียหน่อย
ปลายก้านสำลีที่พันผ้าก๊อซแน่นหนาขนาดเล็กถูกสอดเข้าไปเบาๆ ก่อนเช็กคราบขาวที่ยังหลงเหลือออกจนเกลี้ยง สร้างความทรมานถึงที่สุดให้กับแบคฮยอน นั้นคือที่ชานยอลรู้สึกได้จากแรงกัดแต่เขาเองก็หยุดมือไม่ได้เช่นกัน
ชายหนุ่มดึงเครื่องมืออกจากช่องทางอีกคนอย่างช้า แล้วจึงใช้มือที่ยังเหลือข้างเดียวอยู่แตะครีมทาแก้แผลขึ้นมาเบาๆค่อยๆสอดเข้าไปอีกครั้ง ปาดมันไปทั่วผนังอ่อน และเมื่อโดนแผลนั้นทำเอาแบคฮยอนสะดุ้ง
“อื้อ!!...ฮ..ฮึก..”เพราะความเจ็บจึงสะดุ้งเสียจนตัวโยน รับรู้ความคาวในปากหากที่เจ็บก็ทำให้เขายิ่งลงฟันหนัก
หนักจนเดาได้ว่า ที่ได้กลิ่นคาวตอนนี้คงเป็นผลงานที่เขากัดนิ้วชานยอลอยู่แน่ๆ
“จะเสร็จแล้ว..จะเสร็จ..”ชานยอลพูดเสียงอ่อนเหมือนปลอบเด็ก เขาแตะครีมอีกครั้งก่อนจะทารอบด้านนอกที่เหลืออยู่เป็นอันเสร็จพิธีไป
แบคฮยอนจึงได้ยอมเปิดปากออก รสฝาดของเลือดยังคงติดอยูที่ปลายลิ้นอยู่เลยแต่ตอนนี้ในหัวของเขามันกลับตื้อจนแทบไม่รับรู้
ชานยอลเก็บของทุกอย่างออกจากเตียงแบบลวกๆเท่านั้น หางตาเห็นขาเรียวร่วงแปะไปกับที่นอนแล้วอดยกยิ้มไม่ได้ มองดูปลายนิ้วที่เป็นรอยฟันซี่เล็กประดับพร้อมเลือดซึมๆ จึงเอาเข้าปากตัวเองเสียเฉยๆ ก่อนเดินกลับไปนั่งข้างเตียงมองคนหอบหายใจเหนื่อยๆด้วยสายตาอ่อนแสง
“หึ..เลอะเทอะไปหมด”ชานยอลว่า มองหน้าอีกคนที่หอบหายใจรวยริน น้ำลายเปรอะเปื้อนไปตามเรียวปากและปลายคาง
ดูท่าทางเจ้าตัวคงมือไม้อ่อนปาดออกไม่ไหวเสียแล้ว เขาจึงดึงคอเสื้ออีกคนขึ้นมา จัดการเช็ดออกไปให้ไปก่อน ด้วยขี้เกียจเดินเข้าไปหาผ้าผ่อน และมันก็ไม่ได้สกปรกอะไรนักนี่ ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่เขาก็เช็ดให้อีกคนอย่างนุ่มนวลจนคนที่นอนพังพาบสัมผัสได้
“นอนซะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาจะเอายาให้กิน..”ชายหนุ่มออกคำสั่ง ก่อนทำท่าจะล้มตัวลงนอนด้วยเช่นกัน
“นิ้วคุณ…นิ้ว…ชานยอล”แบคฮยอนปรือตาขึ้นมาถาม ทั้งๆที่เขาอ่อนแรงจะแย่
“หึ..ไม่ได้เป็นอะไรเยอะ ช่างมันเถอะ เดี๋ยวก็หาย…”ชานยอลตวัดผ้าห่มคลุมตัวอีกคนพร้อมทั้งตัวเขาเองด้วย พลางคิดเรื่องที่ต้องทำหลังจากนี้..ไปซักพักก่อนตัดสินใจหลับตานอนตาม
ชีวิตคนเรานี่มันยุ่งยากกว่าที่เขาคิดเยอะเลย
……………………
…………..
….
แล้วกิจกรรมใต้ร่มผ้ากลับกลายเป็นว่าต้องงดไปพักใหญ่โดยปริยาย แม้ชานยอลจะงุ่นง่านบ้างแต่เพราะเขาเองก็งดรับงานการยิงคนทิ้งไปได้ซักระยะ เลยไม่ค่อยจะมีอารมณ์พลุ่งพล่านเท่าไหร่นัก จะว่าไปพักนี้เขาไม่ได้มีความต้องการเรื่องการฆ่าใครซักคน ด้วยว่าเขาทำงานตามใจตัวเองเสียส่วนมาก ไม่ได้มีเอเย่นหรืออะไรก็ตามแต่ ที่เขาฆ่าเพราะพอใจจะทำ แม้ส่วนมากคนพวกนั้นจะเป็นคนเลวก็ตาม
ช่วงนี้จึงทำได้แค่ไปทำงานแล้วกลับมาบ้านเท่านั้นเอง
“มองนานขนาดนั้น จะถามอะไร..”ชานยอลมองหน้าแบคฮยอนที่จ้องเขาไม่เลิกมาพักใหญ่ ปกติแบคฮยอนไม่เป็นอย่างนี้..
ทุกวันที่เขากลับบ้านแบคฮยอนจะทำแค่หาอะไรให้เขากินนั่งทานข้าวกับเขาคุยกันบ้างเรื่องทั่วไปแล้วก็ดูโทรทัศน์อาบน้ำเข้านอน แต่วันนี้เขานั่งทำงานเรื่องการวิเคราะห์ผลการตรวจของคนไข้ ในขณะที่แบคฮยอนนั่งจ้องเขามานานมาก
จ้องด้วยสาตาเหมือนค้นหาอะไรบางอย่าง
ชานยอลหันไปมองอีกคนที่กัดปากตัวเองทำหน้าครุ่นคิดอะไรซักอย่างพึมพำคุยกับตัวเองมองหน้าเขาหวาดๆ ก่อนจะทำเหมือนเดิมอย่างนั้นอยู่สองสามรอบ
“อยากได้อะไร??”ชายหนุ่มเริ่มใช้วิธีโยนหินถามทางกับอีกคน กลับได้การส่ายหน้าดิกๆเป็นคำตอบไปเสียแทนจนชานยอลเริ่มให้ความสนใจกับแบคฮยอนมากกว่างานตรงหน้าเสียแล้ว
“อยากจะหนีแล้ว??”อันนี้ก็สโคปเข้ามาอีกนิด ถามไปใจก็โหวงๆไป ด้วยหากการส่ายหน้าเป็นคำตอบกลับทำให้เขาใจพองโตขึ้นมาอีกนิด
การที่แบคฮยอนส่ายหน้าอย่างไม่รู้ตัวนั้นหมายถึงอีกคนไม่ได้คิดหนีจริงๆ เท่านั้นชานยอลกลับพอใจ ในอกกลับมีความดีใจเป็นบ้าเป็นหลังซ่อนอยู่ในนั้น
“งั้นอยากรู้อะไร”ชานยอลยังคงคาดเดาไปเรื่ิอยๆ แต่คราวนี้กลับได้เป็นคำตอบของการพยักหน้าเสียแทน
แบคฮยอนมองหน้าอีกคนอย่างกล้าๆกลัว แต่ก็พยายามจะลองดู ซึ่งนั้นทำให้ชานยอลลุ้นอยู่ไม่น้อย..เวลาปากเล็กๆนั้นกำลังจะเอ่ย
“ทำไม..เอ่อ..ต้อง..ฆ่า”สุดท้าย…เขาก็ถาม เป็นคำถามที่ไม่สมควร แต่ก็ถาม..
แบคฮยอนรู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีสิทธิ์ถามแต่เขาทนความอยากรู้และสิ่งที่เก็บอยู่ในใจไว้ไม่ไหว..ความคิดของเขากำลังติดกันใหญ่วุ่นวาย ชานยอลที่เขาสัมผัสทำให้เขาสับสน
ชานยอลเป็นคนดีคนหนึ่งและทำหน้าที่ของจิตแพทย์ได้อย่างดี แต่ทั้งๆที่ดีพร้อมหมดแล้วทำไมต้องออกไปฆ่าคน ทำไมต้องไปทำร้ายคนอื่น
มันออกจะขัดกันเกินไป
เวลาชานยอลอยู่กับเขาแม้จะรุนแรงแต่ก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี รักษา หายา ทำอาหารมากินหาหนังสือมาให้อ่าน ถ้าเขาเบื่อก็พาไปข้างนอกแม้จะต้องตัวติดกันไปแต่ก็ไม่เคยทำให้อึดอัด แต่เหมือนชานยอลอยากให้เขารู้สึกว่านี้คือบ้าน
แม้ว่าเขาจะเป็นคนถูกทำให้เสียหาย และเจ็บปวดใจในตอนแรกก็ตาม
แต่ใจคนมักประหลาดเสมอ..และอย่างยิ่งตอนนี้ที่เขากำลังใจเต้นบ่อยๆกับการกระทำของชานยอล ยิ่งเห็นปลายนิ้วที่พันแผลนั้นยิ่งรู้สึกได้ เขากำลังมีความสึกดีๆกับคนที่ทำร้ายตัวเอง แต่สิ่งที่ติดอยู่ในใจคือ ชานยอลเป็นฆาตรกร เขา..ยังทำใจยอมรับไม่ได้
“ถึงเวลาต้องเล่าให้ฟังแล้วใช่ไหม…”
********************************************************
TBC….
ตอนนี้แต่งสนองนี้ดคนที่บอกว่าอยากจะให้ชานยอลสำรวจก้นพยอนอย่างละเอียดสักหน่อย
พี่แกเลยจัดมาเต็มเลยยยย สมใจอยากกันแล้วละสิ
แล้วไรเตอร์ฝากมาบอกว่าไอ้ทฤษฏีการรักษานี่มันเป็นการคิดขึ้นเอาเองนะคะ
จินตนาการกันเอาเอง ใครที่เรียนหมอมาอ่านแล้วรู้สึกขัดๆก็ปล่อยมันไปนะคะ
ไม่ต้องมาแก้นะ 55555555
ส่วนใครที่เล่น Twitter สามารถติดแท็ก #อดนร ได้นะ อยากรู้ว่าคิดเห็นยังไงกับฟิคเรื่องนี้บ้าง
หรือเมนชั่นไปที่ @RedQuien ได้เลยนะคะ ^^
ความคิดเห็น