คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : - Adrenaline (special) - 1 Chanbaek
Adrenaline
Special 1
CUT
ฉากไม่เหมาะสมเชิญตามหาได้ที่ไบโอทวิตเตอร์
@KKhankluay
จะว่าอาการของแบคฮยอนก็ไม่ได้แย่มากนัก ถือว่ายังอยู่ในเกณฑ์ดีด้วยซ้ำ อาจจะแค่เหนื่อยและนอนหลับยาวราวกับตายเท่านั้นเองเชื่อเถอะ เป็นเรื่องปกติ
คือปรกติแล้วเขาจะทำรักกันแบบยั้งๆคือเต็มที่ก็สามรอบไม่เกินจากนั้น เพระรู้ดีว่าอีกวันของคนตัวเล็กจะเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
แต่บางอย่างก็ต้องมีข้อยกเว้นอย่างเมื่อคืนนี้เล่นกันเอาตายไปข้างหนึ่งซึ้งชานยอลจะพยายามหาช่องทางที่จะทำตามใจแบบสุดความสามารถ อย่างที่รู้ๆกันชีวิตเซ็กซ์ของเขาค่อนข้างโลดโผนและกำลังอยู่ในช่วงปรับตัวเองให้เคยชิน
หากเป็นเมื่อก่อนเขาอาจจะเพิ่งมีเซ็กซ์กับผู้หญิงอีกคนและขับรถต่อไปหาอีกคนเพื่อนอนกับอีกคนได้เลย เขาไม่ได้เป็นโรคบ้าเซ็กซ์เขารู้ดี แต่เขาเป็นคนมีอารมณ์ทางเพศค่อข้างสูง มันไม่แย่นักหากไม่ได้ระบายแค่ทำให้อารมณ์เสียเล็กน้อยค่อนข้างหงุดงุ่นง่านพอสมวร ต้องหเวลาสงบสติอารมณ์อย่พอสมควร
และการนอนกับแบคฮยอนเป็นเหมือนอันตรายร้ายแรงเพราะมันทำให้เขาอยากไม่รู้จบนี่ล่ะคือสำคัญ แต่มีสิ่งที่สำคัญกว่าการมีเซ็กซ์กัน....
ชานยอลกำลังแต่งตัวไปทำงานในตอนเช้า ยืนมองคนที่นอนอยู่ในห้องนอนของเขา บนเตียงนอนของเขา และหนุนหัวบนมองหนึ่งในสองใบของเขา
แต่วันนี้มันคือห้องของเรา เตียงของเรา และอากาศที่ไหลเวียนในห้องตอนนี้เป็นลมหายใจของเราสองคนกลิ่นไอคามอบอุ่นอบอวลไปทั่ว นี่ล่ะสิ่งสำคัญที่สุด
ชายหนุ่มหยิบเนคไทน์ที่กำลังจะผูกขึ้นมาในขณะที่เขาเดินไปชิดริมเตียงนอน มือเขาละมันเอาไว้หัวเตียง ริมฝีปากหนาก้มลงสดกลิ่นหอมอ่อนที่กกหูเล็กเบาๆ สูดมันเสียจนแทบเต็มปอด ใช้จมูกโด่งของตัวเองคลอเคลียไปตามซอกคอขาวเพื่อหาที่มาของกลิ่นหวาน
“อ..อืม..”เสียงหวานเปร่งออกมาแผ่วเบาให้รับรู้ว่าตอนนี้เขาตื่นจากห่วงนิทราแล้ว มือจยับไปมาจับใบหน้าขาวของชาหนุ่มเอาไว้ ลืมตามองอีกคนพร้อมรอยยิ้มรับอรุณ
“ไหวไหม..”ชายหนุ่มถามเสียงเบา กดจูบข้างแก้มเนียนใส พร้อมมองใบหน้าเล็กที่นอนมองเขาเช่นกัน ซึ่งเจ้าตัวเล็กพยักหน้าเบาๆตอบรับแม้ว่าจะยังดูซีดเซียวจากคนนอนน้อย
“เจ็บอยู่ไหม”มือหนาลูบไปตามใบหน้าเล็ก ใช้หลังมอไล้ไปตามแก้มเนียนเบาๆ ตัวเล็กยิ้มบางๆอย่างชอบสัมผัสส่ายหน้าแทนคำตอบ
“เดี๋ยวฉันไปทำงานก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเที่ยงๆจะรีบกลับ”ชายหนุ่มกดจูบที่หน้าผาก หากอีกคนกับทำท่าทางชี้ไปที่เน๊คไทน์ที่เขาวางทิ้งไว้จนเกือบลืมทำให้เขาเลือกที่จะคว้ามันมาอีกครั้ง
“ห...ให้..”เสียงเล็กบอกเบาๆจนชายหนุ่มยิ้มกว้าง ยื่นเนคไทน์ในมือให้อีกคนที่ยันตัวขึ้นนั่งเพื่อจะเอาเนคไทน์มาผูกที่คอของเขา
ชายหนุ่มมองใบหน้าเล็กที่บรรจงผูกมันอย่างตั้งใจ หัวใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา..อย่างไร้ซึ่งไม่มีคำบรรยายใดใด
“ป..ไปด้วย..ท..ที่...ทำงาน”คนตัวเล็กเอ่ยออกมาเบาๆช้อนตาขึ้นมองชายหนุ่มเล็กน้อยราขอความเห็นทำให้ชานยอลเลิกคิ้วเล็กน้อย
“นึกยังไงอยากไปเนี่ย เห็นทุกทีชวนไม่อยากไป”เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางมองหน้าอีกคน
“ง..เหงา”แบคฮยอนตอบแค่เพียงสั้นๆเท่านั้น ใช้คำที่เข้าใจง่ายๆไม่สวยหรูหรือเรียกร้องอะไร
คนมีปัญหาทางด้านการพูดอย่างเขาแค่พูดให้ชัดยังยาก จะสรรหาคำพูดยาวๆยากๆมาทำไมให้เหนื่อยกัน กว่าจะจบประโยคคนฟังคงเหนื่อยเกินจะฟัง
“ไหวหรอ..ร่างกายน่ะ”มือหนาโอบเอวเล็กขึ้นมานั่งเกยบนตักหลังจากแบคฮยอนผู้เนคไทน์ให้เขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เอามือลูบเอวเล็กอย่างเอาใจ
“ได้..ฮะ”แบคฮยอนคิดเอาไว้อย่างดีแล้วว่าตัวเองไหวและมีกำลังมากพอที่จะไปไหนต่อไหนได้ โดยร่างกายไม่กระเทือนหรือบาดเจ็บ
ความจริงแล้วเวลาชานยอลไปทำงาน แบคฮยอนทำได้แค่เพียงรอคอย หลังจากวันที่เขากับชานยอลตกลงปลงใจกันนี่ก็เพิ่งจะผ่านมาได้แค่สองอาทิตย์กว่า มีหลายอย่างที่ยังต้องปรับตัวเข้าหากันและศึกษากัน
ชีวิตของแบคฮยอนไม่เคยมีความสุข..เขาเป็นเด็กติดอ่างที่ถูกเก็บมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โตมาในที่ที่ไม่มีความรักมากพอ อย่างมากก็มีความสุขอยู่ช่วงหนึ่งที่พ่อแม่บุญธรรมรับเขามาเลี้ยงจนท่านเสีย ก็โดนจับขายซ่องเสียด้วย เรียนหนังสือก็ไม่ได้เรียนอาศัยเพียงแค่เกาะขอบหน้าต่างได้อ่านตาม หนังสือก็รู้แค่พออ่านได้บ้างเท่านั้นเอง อาศัยว่าชอบอ่านเลยพอจะอะไรติดตัวมาบ้างเท่านั้นที่ชานยอลซื้อให้เขาอ่านฆ่าเวลา
ความรู้ก็ไม่มี เงินก็ไม่มี จะเป็นก็แค่งานบ้านงานเรือน เพราะไม่ได้เรียนหนังสือไม่ได้ไปไหนเลยอยู่กับกับพ่อและยาย..ยายรักเขามากแม้เขาจะไม่ใช่หลานแท้ๆ ต่างจากแม่เลี้ยงของเขา พอสิ้นพ่อกับยายชีวิตเขาก็ลำบากอยู่สองสามปี พอแม่ติดหนี้ ญาติฝั่งแม่ก็ขายเขาแลกเงินทันที
เด็กอายุสิบหกอย่างเขาจะทำอะไรได้ ไม่อยากให้ชานยอลพอไหนเลย..มีแต่จะอายขายหน้าคนอื่นเขาเปล่าๆ
“คิดอะไรอยู่น่ะหือ...”เสียงทุ้มดึงเขาให้หลุดจากภวังค์ มือหนาเชยคงมนให้เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตา ดวงตาของแบคฮยอนน่ะไม่กลมใสเหมือนของคยองซู ออกจากเรียวเล็กและหางนั้นกลับตกลงนิดๆด้วยซ้ำ แต่มันยิ่งทำให้ดูน่าเอ็นดู
เพียงแต่ตอนนี้มันกลับดูเศร้าเหลือเกิน
“ผ..ผ...ผม..ผม”
“โอเคๆ..ใจเย็นๆ มองหน้าฉันนะ..แบคฮยอนตอนนี้เธออยู่กับฉัน เราอยู่ด้วยกันเพราะฉะนั้นมันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามที่เธอคิดหรือผ่านมา ฉันสัญญาว่าทุกอย่างมันจะต้องโอเค ทุกๆอย่างจะต้องโอเค..”ชานยอลประคองหน้าเล็กขึ้นมาให้ดวงตาเล็กมองสบเข้าไปในดวงตาที่มั่นคงของเขา เสียงทุ้มนุ่มกำลังกล่อมให้เขาใจเย็นลงอย่างช้าๆ ปัดเป่าเรื่องเก่าๆออกไปได้อย่างดี
ดั่งคำสัญญา..ที่อีกคนเคยบอกว่าจะปกป้องเขาด้วยชีวิต
“ค..คับ..ท..ทุกอย่าง..จะ..ดี”คนตัวเล็กเอ่ยติดขัด แต่กลับมายิ้มได้เหมือนเคย
“งั้นไปอาบน้ำไป..อาบไหวไหมหรือจะเช็ดตัวจะได้ไปโรงพยาบาลด้วยกันนะ”ชายหนุ่มถูปลายจมูกโด่งของตัวเองไปกลับปลายรั้นนั้นเบาๆ ทำให้อีกคนอุ่นใจ คนตัวเล็กกลับแค่พยักหน้า พร้อมทั้งบอกว่าจะอาบน้ำเอง
...........................
................
....
สุดท้ายทั้งคู่ก็มาถึงที่ทำงานของชานยอล แน่นอนเป็นโรงพยาบาลที่ค่อนข้างหรูหราพอสมควร คนตัวเล็กในชุดกางเกงน่ารักเหมาะสมกับวัยถูกจับจูงให้ตามมาด้วยกัน ชานยอลกำมือเล็กของอีกฝ่ายแน่น การเดินเคียงข้างกันอย่างนี้ทำให้รู้ได้ว่าแบคฮยอนตัวเล็กกว่าเขามากแค่ไหน
ทั้งคู่เรียกสายตาจากคนรอบข้างที่ทำงานประจำอยู่ที่นี้ได้เป็นอย่างดี แน่นอนชานยอลเป็นหมอประจำที่นี้อยู่แล้วจึงไม่น่าแปลกใจนักที่จะพบเจอ
มันแปลกตรงที่คนที่มาด้วยกันนี่ล่ะ
ชานยอลไม่เคยคิดจะสนใจด้วยซ้ำเพียงแค่พาอีกคนมายังห้องทำงานของตนเท่านั้นเอง โดยพยาบาลประจำตัวของเขาก็เดินเข้ามาทำหน้าที่ของหล่อนทันที
“เอ่อ..คุณหมอคะวันนี้มีนัดคิวเดียวค่ะช่วงสิบโมง อีกครึ่งชั่วโมงคนไข้จะเข้ามาแล้วนะคะ โทร.มาคอนเฟิร์มนัดเรียบร้อยแล้วค่ะ”แทมีบอกเล็กน้อยพลางเหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ตรงโซฟาด้านข้างโต๊ะทำงานของชานยอล
ใบหน้าน่ารักนั้นพาลทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณครับ นั้นแบคฮยอน ส่วนนี้แทมี พยาบาลเลขฯของฉัน”ชานยอลแนะนำหญิงสาวให้กับคนตัวเล็ก ซึ่งเจ้าตัวก็กุลีกุจอลุกขึ้นก้มโค้งตัวทักทายอย่างรวดเร็ว รู้แน่ๆว่าอีกคนโตกว่าเยอะพอสมควร
“ส...วัส..ด...ดี...ค..ครับ..ครับ เอ่อ บ..บ..บยอน บยอน”เนื่องจากความประหม่ามากของเจ้าตัวลิ้นเลยกระตุกเสียยกใหญ่
“ไม่เป็นไรค่ะ แบคฮยอน พี่แทมีนะคะ”เนื่องจากเธอประกอบอาชีพพยาบาลมาเกือบสิบปีทำให้รู้ได้ว่าเด็กตรงหน้าค่อนข้างมีปัญหาทางด้านการพูด
คนตัวเล็กจึงได้แต่ค้อมตัวหลายๆครั้งเป็นการขอบคุณ ยิ่งเรียกรอยยิ้มจากพยาบาลได้มากโข
“ถ้าหากไม่รบกวน ขอขนมกับน้ำหวานให้ทีนะครับ ช่วงที่ผมรับคนไข้ก็ฝากดูแล..คนนี้ค่อนข้างสำคัญ”ชานยอลพูดแทรกขึ้นมาราวกับรู้ใจว่าหล่อนสงสัย ว่าจะถามอยู่ว่าน้องชายหมอหรือเปล่าแต่ก็ไม่เคยเห็นว่ามีพี่น้อง
ทำงานด้วยกันมาก็หลายปีไม่เห็นชายหนุ่มจะตกลงปลงใจกับใคร ทั้งๆที่ผู้หญิงกลับเข้าหามากมาย มีเปลี่ยนหน้าตาไม่ซ้ำบ้าแต่ก็ไม่เป็นตัวเป็นตน จะว่าตกใจก็ตกใจล่ะแต่ทางใครก็ทางมันล่ะนะ ความรักเป็นเรื่องออกแบบไม่ได้ซักหน่อย
ผู้หญิงสวยเซ็กซี่ตั้งมากมาย สุดท้ายกลับได้กินเด็กผู้ชายเสียอย่างนั้น
“ด้วยความยินดีค่ะ..เอ่อ..แต่คุณหมอคะ..”ก่อนแทมีจะเดินออกไป หล่อนเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมแจ้งเรื่องหากกลับเหลือบมองใบหน้าเล็กนั้นไป ราวกับอึกอักไม่อยากพูด
“มีอะไรครับ”ชานยอลขมวดคิ้วถาม ดูท่าทาจะไม่ใช่เรื่องดีนัก
“เอ่อ...คุณทิฟฟานี่โทร.มาบอกว่าจะแวะเข้ามาตอนเที่ยงค่ะ เห็นว่าติดต่อคุณหมอไม่ได้..”
*******************************************
TBC อ้าว...อีทิฟฟี่นี่มายังไง...ใครลืมนางไปเราเอานางมาให้และนะ..เอิ้กๆๆๆๆๆ มีอะไรอยากบอกไร กรุณาติดแท๊ก #อดนร นะคะ
ฝากเอ็นดูน้องอ่างเราด้วยนะคะ อย่าเข้าข้างพี่หมอจิตเยอะนักเลย...
ความคิดเห็น