คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : PART 1 : จุดเริ่มต้น...
Part 1 ‘Bam Ver’
.
.
.
.
7.15 น.
‘พยากรณ์อากาศกรุงเทพฯวันนี้...จะฝนตกในทั้งวัน อุณหภูมิจะอยู่ประมาณ25-29องศา-----’
เสียงใสๆของนักข่าวชื่อดังกำลังรายงานสภาพอากาศวันนี้ดังมาจาก วิทยุตรงระเบียงของห้องข้างๆ ถึงไม่ฟังก็พอเดาได้นั่นแหล่ะ ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆฝนมากมายปลุกคลุมจนกลายเป็นสี่เทา...
อา...ฝนตก..อีกแล้วหรอไม่ชอบเลย... ทำไมน่ะหรอ? เพราะฝนตกทีไรเรื่องเศร้าๆมันจะมาหาฉันเสมอเลยให้ตายสิ...
รู้สึกจะลืมแนะนำตัวไปสินะฉัน.. แบม ปภาวรินทร์ อายุ 19 ส่วนสูง164 หนัก 53 ผลการเรียนอยู่ในเกณฑ์ดี ตอนนี้เรียนจบแล้ว กำลังเรียนมหาวิทยาลัย อยู่ปีหนึ่งจ้า
‘ทุกสิ่งยอมให้เธอ...ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยมอให้เธอ...แม้ว่าฉันจะรับได้รึไม่’
เสียงเพลงโปรดที่ตั้งเป็นเรียกเข้าโทรศัทพ์ดังขึ้นแถวหัวเตียง ฉันไม่รีรอที่จะวิ่งเข้าไปหยิบดูถึงปลายสาย บนหน้าจอปรากฏชื่อของคนนึงๆที่คุ้นเคยกันมานานหลายปี
‘หยวน’
“ฮัลโหล..แบมใช่มั้ย?” ทันทีที่รับโทรศัพท์ น้ำเสียงดังตอบกลับมาให้ความรู้สึกที่เย็นและราบเรียบนุ่มลึกราวกับชายหนุ่ม ใช่..ราวกับ...เพราะเขาคนนั้นคือ..’ผู้หญิง’ ผู้หญิงที่ฉัน...รักจนหมดหัวใจ..จนถอนตัวไม่ขึ้น
“เฮ้ๆ ได้ยินป้ะๆๆ แบมอยู่เป่า??” เสียงของปลายสายดึงฉันกลับมาจากห้วงภวังค์ความคิด “เดี๋ยวจะไปกินกันที่บ้านหญิงที่สยามดิสนะมาได้เป่า”
“มีใครไปบ้างอ่ะ?”
“มี วีว่า โม แพรว ช่าแล้วก็ ..... ‘แจน’ จะเจอกันตอนบ่ายโมงตรง เป็นไงว่างมาเป่า?”
“อืม ว่างๆเจอกัน”
“เค บาย”
ติ๊ด!
แจน....เพื่อนสนิทตั้งแต่ม. 1 ของตอนนี้ก็อยู่ปีสองกันแล้ว ระยะเวลาที่ผ่านมามันเต็มไปด้วยความสนุกและความเจ็บปวด ไม่ใช่กาย..แต่ที่ใจ! แจนกับหยวนคบกันอยู่แบบนี้คงไม่ต้องขยายความ มันมากกว่าคำว่าเพื่อน! ตลอดมา ทนมาตลอด แต่ก็ยังฝืนยิ้มออกตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา แต่ในเมื่อไม่มีทางแทนที่ ‘คนนั้น’ ได้นี่คงเป็นทางเลือกสุดท้ายสำหรับ เพื่อน อย่างชั้นใช่มั้ยหยวน...
เธอจะรู้มั้ย..ว่าการรักข้างเดียวน่ะ..มันเจ็บปวดแค่ไหน?
................................................................
ความคิดเห็น