คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้ง
JUNHYUNG
ร่าายอผมเหมือนไร้วิาเมื่อนที่ผมรัทิ้ไป อนนี้ผมไ้มาใ้ีวิอยู่ที่ฝรั่เศสเพื่อมาบริหารานและศึษา่อ ผมผมในฝรั่เศษมา2เือนไ้ ผมพยายามทำัวเอให้ยุ่เพื่อะไม่มีเวลาิถึเรื่อนที่ทิ้ผมไป ในอนาผมไม่รู้ะรัใรไ้อีมั้ย เพราะฮยอนึเป็นนที่ผมรัที่สุ
HYUNSEUNG
เหมือนสมออผมถูสั่ให้ิถึแ่เรื่อในอี ทำให้ผมำวามรัที่เยเิึ้น ทุรั้ที่ผมว่าหรืออยู่นเียวมันเป็นเวลาที่แสนทรมา สำหรับผมเหมือนเวลาเินผ่านไป้า เหมือนผมหยุที่วันที่เราเลิัน
“ฮยอนึ ื่นไ้แล้วนะ”เสียอโยอบัึ้นในอนเ้าเหมือนทุวันที่
“อือ ื่นแล้ว”สายาผมสอไปยัไปยัโยอบที่เินเ้ามาภายในห้อนอนผม
“ไปล้าหน้า แล้วมาทาน้าว ันทำมาให้แล้ว”
“ไม่เหนื่อยบ้าเหรอโยอบ นายทำแบบนี้ทุวันมา2เือนแล้วนะ”ผมเลือที่ะพูึ้นเพราะวามเรใ
“ไม่นี่ นายเป็นเพื่อนันนะ ันเป็นห่วนาย”โยอบอบผมึ้น้วยใบหน้าสใส
“ันไม่ไ้เป็นอะไรแล้ว อบุมานะโยอบ”ผมยัวึ้นาเียแล้วยืนึ้นรหน้าโยอบ
“แน่ใเหรอ”โยอบถามผมย้ำอีรั้
“แน่ใสิ เี๋ยวัน็ไปทำานแล้ว”ผมยิ้มึ้นเพื่อให้นรหน้าผมสบายใ
“แ่ันเป็นห่วนาย”โยอบพูำเินออมาอีรั้
“นายไปทำานเถอะ ไม่้อเป็นห่วแล้ว”มืออผมันหลัอโยอบ
“ั้น็ไ้ ไว้เอันนะ อย่าลืมทาน้าวละ”เมื่อโยอบพูเสร็ผม็พยัหน้าเบาๆ
เมื่อโยอบลับไปแล้วผม็นั่ทาน้าวที่โยอบเรียมมาให้ ไม่นานผม็ลุาโ๊ะอาหารแล้วไปแ่ัวเรียมัวออไปทำาน
good luck baby good luck to you ~
ผมมอไปที่เสียโทรศัพท์ที่ัึ้น แล้ว็รับ
“สวัสีรับ”ผมรับโทรศัพท์้วยน้ำเสียสุภาพ
(สวัสี่ะุฮยอนึ วันนี้ะเ้ามาที่ร้านมั้ยะ)เสียเลาส่วนัวอผมัึ้นาโทรศัพท์
“เ้ารับ ุยูรามีเรื่ออะไรรึเปล่ารับ”
(พอีุียอนรุ่นน้อที่มหาลัยุฮยอนึะเ้ามาพบอนบ่ายโม่ะ)
“ไ้รับ เี๋ยวผมเ้าไป สวัสีรับ”มืออผม็วาสายโทรศัพท์แล้วัารแ่ัวให้เสร็เรียบร้อย สายาอผมมอ้อไปยัระที่ส่อสะท้อนภาพัวเอออมา
“นายทำถูแล้วฮยอนึ...”
ผมนั่ทำานที่้าาอยู่นเวลาเินมาถึบ่ายโม ผมมอไปที่นาฬิาที่วาอยู่บนโ๊ะทำาน มืออผมเ็บานที่วารอยู่บนโ๊ะให้เรียบร้อย
๊อๆ
ไม่นานเสียประู็ัึ้น
“เิรับ”เมื่อสิ้นเสียอผมประู็เปิออ
“สวัสี่ะพี่ฮยอนึ”นที่เินเ้ามาในห้อผมทัทายึ้นอย่าน่ารั
“สวัสีรับียอน”ใบหน้าอผมยิ้มึ้นเมื่อไ้พบรุ่นน้อที่สนิทัน
“ไม่ไ้เอันนานเลยนะะ”เธอเินเ้ามานั่ที่โฟาภายในห้อทำานอผม
“เรา็สวยึ้นเยอะเลยนะรับ”มืออียอนวาถุอะไรสัอย่าไว้บนโฟา
“อบุ่ะ พี่ฮยอนึ็ปาหวานไม่เปลียนเลยนะะ”
“นี่อฝานะะพี่ฮยอนึ”ผมเินไปนั่ล้าๆเธอแล้วรับอฝาาเธอมาอย่าสุภาพ
“ว่าแ่วันนี้มีธุระอะไรรึเปล่าัรบ เห็นว่าบินลับมาา่าประเทศเพื่อเอพี่เลย”ผมเลือที่ะเริ่มประเ็น
“ือียอนอยาเป็นบริษัทที่ะผลิและโปรโมทระเป๋าอแบนพี่ฮยอนึในฝรั่เศส่ะ ียอนะเป็นนผลิพี่ฮยอนึเป็นนออแบบ ียอนิว่าะเป็นารนำระเป๋าพี่ฮยอนึไปีลายุโรป้วยเลย”ผมั้ใฟัียอนพูนเสร็เพราะวามสนใใน้อเสนอ
“็น่าสนใีนะรับ”
“พี่ฮยอนึลออย่ารายละเอียและ้อลูนะะเพื่อสนใ”มือสวยอเธอยื่นแฟ้มเอสารมาให้ผม
“อบุนะรับ แล้วพี่ะลออ่านู”
“อบุมาเลยนะะพี่ฮยอนึ”ผมนัุ่ยับียอนสัพัเธอ็ลับไป ผมนั่พิารา้อลและสัา่าๆที่เียนไว้ในเอสาร ่อนะลมือเ็นสัา
ความคิดเห็น