คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2 ปฐมบทแห่งการพบพาน
CHAPTER 2 ปฐมบทแห่งการพบพาน
แสงแดดยามเย็นส่งความอบอุ่นปลุกให้แก่ร่างบอบบางของเด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา
--Kuro Part--
“งืม…….” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาแบบหลับๆตื่นๆและเมื่อผมลืมตาขึ้นมาผมก็พบกับ……ซิคแพ็ค!!!!!!!ขาว น่าสัมผัส….เย้ยยย!!อะไรฟระเนี่ย!!?? และเมื่อผมเงยหน้ามองขึ้นไปก็พบกับ……
“เฮ้ยยยยยย!!!!นายเป็นคร๊ายยยยยยยย.....?????” ผมเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนหลังจากสมองประมวลผลเรียบร้อยแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของผม และก็มีสิ่งมีชีวิตที่เปลือยท่อนบนและคาดว่าน่าจะไม่ใช่มนุษย์ นั่งอยู่ข้างๆเตียงผมด้วย!!!!
“เอ่อ…..สวัสดีครับคุโระ ผมชื่อ ชาโดว์ ท่านอาเดม่อน สั่งให้ผมคอยดูแลคุณขณะอยู่ที่ Dark Island แห่งนี้ครับ” ชายปริศนาที่บอกว่าตนเองชื่อ ชาโดว์ ตอบคำถามผม
“นาย…..รู้จักฉัน….ไม่สิ!!ทำไมนายเรียกพ่อว่า ท่านอา!!!!????” ผมถามต่อ
“ท่านอาเดม่อนเป็นน้องของพ่อผม หรือก็คือ ผมเป็นพี่ของคุณนั่นแหละครับ….อ่อ....แล้วเมื่อกี้ท่านอาเดม่อนติดต่อมาผ่าน Dark Mirror (กระจกสื่อสาร) กำชับผมเหลือเกินนะครับว่า ให้ดูแลคุณชนิดประกบตัว ดูท่าทางแล้วผมต้องอยู่กับคุณและฝึกฝนคุณด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะติดต่อท่านอาให้อธิบายเหตุผลที่คุณต้องฝึกและเหตุผลที่ต้องอยู่ที่นี่นะครับ เชิญครับ” นายชาโดว์อะไรนั่น สวดตอบมาเป็นชุด ผมจับใจความได้แค่ว่า นายคนนี้เป็นพี่ผม และกำลังจะให้ผมคุยกับพ่อ ใช่มั้ยอ่ะ=__=? ผมเลยเดินตามไปอย่างงงๆ แต่เฮ้ยๆผมเพิ่งรู้แค่ชื่อเค้าเองนะทำไมถึงรู้สึกว่า เค้าคือคนที่น่าไว้ใจอย่างน่าประหลาดยังกะรู้จักกันมาแต่เกิดงั้นแหละ???
.
.
.
.
20 นาทีผ่านไป…….
โอ๊ยยยยยยย!!!!!อะไรนักหนาฟร้า!!!!ผมต้องฝึกฝนใช้พลังให้ได้เพื่อเข้าเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์อะไรสักอย่างและต้องอยู่กับ นายชาโดว์อะไรนั่น จนกว่าจะสำเร็จงั้นเร้อออออ!!!!????ว้ากกกกกกT{}T ผมกรีดร้องในใจขณะเดินออกจากห้องเก็บ Dark Mirror และก็พบกับนายชาโดว์นั่นยังคงอยู่เยี่ยงเดิมเป๊ะ!!!!นั่นก็คือ ยังคงเปลือยท่อนบนยั่วกิเลสผมอยู่ ซึ่งผมก็งงตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมต้องโวยวาย แต่เห็นแบบนี้แล้วหน้ามันร้อนแปลกๆโอ๊ยยยยยย!!!!ผมเป็นอาร้ายยยยยยยย?????? ขณะที่ผมกำลังคร่ำครวญในใจอยู่นั้นผมกลับสัมผัสถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือที่ส่งผ่านลงบนบ่าของผม
“อ๊ะ!!!”ผมชะงักและหันหลังกลับไปหาเจ้าของฝ่ามือที่วางทาบอยุ่บนบ่าของผม ส่งผลให้หน้าของผมกับเขาอยู่ห่างกันแค่คืบเพราะ นายคนนี้ดั๊นโน้มหัวลงมาคุยกับผมน่ะเซ่!!!
“โอเคมั้ยครับคุโระ?” ชาโดว์เอ่ยถามผม นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหน้านายคนนี้ชัดๆ ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีดำรัตติกาลที่บัดนี้ถูกปล่อยลงมายาวถึงสะโพก นัยย์ตาฉายแววซาตานช่วยเพิ่มความดูดีและความหล่อให้เค้าเข้าไปอีก และที่สำคัญนายคนนี้สูงมากกกกกกT---T สูงกว่าผมสัก 30 ซม.ได้มั้ง?ผมที่ตัวเล็กอยู่แล้วกลายเป็นตัวมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง คิขุเยี่ยงชิวาว่าไปเลย และหลังจากลอบวิจารณ์ในใจอยู่นานผมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าผมลืมเรื่องสำคัญที่สุดในการอยู่ร่วมกันไปแล้ว เมื่อนึกออกผมจึงเริ่มถามอีกครั้ง
“เฮ้ๆนายน่ะเป็นซาตานเหมือนพ่อเหรอ?แล้วนายเคยบอกว่านายเป็นพี่ฉัน นายอายุเท่าไรล่ะ แล้ว…..” ผมถามด้วยสีหน้าสงสัยเต็มทีแต่ก็ถูกชาโดว์ขัดขึ้น
“เอ่อ…..ใจเย็นๆก่อน…..งั้นผมแนะนำตัวแบบทางการเลยแล้วกันนะครับ ห่ะๆๆ ผมชื่อ ชาโดว์ อายุ 19 ปี เป็นหลานของท่านอาเดม่อนหรือก็คือผมเป็นพี่ของคุณ ผมเป็นซาตานเลือดบริสุทธิ์ธาตุเงาวารีคือมีธาตุความมืดสายการควบคุมเงาและธาตุน้ำอยู่ในตัว ผมเกลียดการแบ่งแยกชนชั้นของพวกท่านปู่ในราชวงศ์เลยรับอาสามาเป็นผู้คอยฝึกฝนคุณขณะอยู่ที่ Dark Island แห่งนี้” ชาโดว์อธิบายทุกอย่างที่ผมอยากรู้อยู่พอดี ดูๆไปแล้วนายคนนี้เป็นซาตานแท้ๆแต่ไม่เห็นน่ากลัวอย่างที่ผมคิดเลยอ่ะ ผมว่านายคนนี้น่าหลงใหลซะมากกว่าอีกนะ
“อ่อเหรอ……ไหนๆนายก็อุตส่าห์แนะนำตัวแล้ว งั้น….ฉันชื่อ คุโระ อายุ 17 ปี พ่อบอกฉันว่า ฉันเป็นซาตานเลือดผสม ยินดีที่ได้รู้จักละกันนะ”ผมพูด
--Shadow Part—
ผมคิดว่า ผมชอบน้องชายตัวดีเข้าให้ซะแล้วสิคร้าบบบบ ถึงเจ้าตัวไม่รู้แต่ว่า เวลาเค้าสงสัยเค้าชอบทำหน้าโมเอะ น่ารักๆใส่ผมอะครับ แล้วที่ผมเปลือยท่อนบนอยู่เนี่ยเพราะผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จครับ ผมไม่ได้โรคจิตแน่ๆครับแต่ผมสังเกตน่ะครับเวลาน้องเค้ามองผม น้องเค้าหน้าแดงนิดๆด้วยล่ะครับ ผมว่าเค้าไม่รู้ตัวแน่ๆเลย สีหน้าอย่างนั้นผมไม่อยากให้ใครเห็นเลยนอกจากผม และเพื่อไม่ให้เค้าของผมต้องเขินไปมากกว่านี้ผมเลยเดินหายเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วออกมาก็เห็นน้องเค้านั่งดูทีวีอยู่บนเตียงท่าทางสบายใจเกินไปแล้วนะคร้าบบบบ ข่าวว่านี่บ้านผมนะครับ แหม่…..-__- คุณผู้อ่านไม่ต้องสงสัยว่าทำไมมันมีทีวี นี่มัน Dark Island นะครับ ไม่ใช่ป่าอเมซอนใน โลกมนุษย์อะไรเทือกนั้น มันก็เหมือนๆโลกมนุษย์แหละครับเพียงแต่ผู้ที่อาศัยที่นี่ไม่ใช่มนุษย์และบรรยากาศมันจะออกมืดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง อ่า….กลับมาปัจจุบันเถอะครับ
“คุโระครับ” ผมเรียกน้องเค้า
“หืม…..”คุโระขานรับแต่ตายังคงจ้องทีวีต่อไป ตอนฝึกขอให้ตั้งใจให้ได้ซักครึ่งของการดูทีวีด้วยนะครับ-__-
“คือว่า…..เรื่องการฝึกน่ะครับ ผมขอเริ่มพรุ่งนี้นะครับ และผมขอเริ่มจากการทดสอบว่าคุณเป็นซาตานธาตุอะไรและฝึกสมรรถภาพพื้นฐานนะครับ” ผมอธิบาย
“ห๊า!!!!เริ่มพรุ่งนี้เลยเหรอ!!??เร็วปายยยยม้ายยยยอ่า……T^T”น้องเค้าเริ่มทำหน้าจะร้องไห้แล้วครับ แต่ผมต้องหนักแน่นครับ
“ครับ เริ่มพรุ่งนี้เลยส่วนวันนี้พักผ่อนตามสบายครับ” ผมพูดจบและกลับหลังหันเตรียมออกจากห้องแต่ว่า…..
“เอ๋.....รอก่อนสิ ชา......อ๊ะ!!!!เหวอ!!!” ผมหันกลับไปและเห็นน้องเค้าลุกพรวดขึ้นยืนบนเตียงและทำท่าจะกระโดลงมาแต่ขาน้องเค้าไปสะดุดผ้าห่มเลยทำท่าว่าจะตกเตียง
“คุโระ!!!!ระวัง!!!” ผมรีบไปจับตัวน้องเค้าไว้แต่ผมเองก็เซล้มลงบนเตียงไปพร้อมๆกับคุโระ
--Writer Part—
ร่างบางถูกร่างสูงรวบตัวไว้และเซล้มลงไปบนเตียงทำให้ในขณะนี้ ร่างบางถูกร่างสูงรวบตัวมากอดไว้ความอบอุ่นจากอกแกร่งของร่างสูงส่งผ่านมาทางร่างกายอันบอบบางของคุโระ ส่งผลให้ร่างบางเคลิ้มและหลับไป
“คุโระครับ คุโระ” ร่างสูงเอ่ยปากเรียกร่างบางในอ้อมแขนของตน
ไม่มีเสียงตอบกลับจากร่างบางแต่ดวงตากลมใสที่ปิดลงและลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าร่างบาในอ้อมแขนของร่างสูงนั้นได้เข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว
“เฮ้อ…..หลับไปหรอกเหรอ….ฝันดีนะคุโระ” ร่างสูงผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ร่างบางในอ้อมแขนนั้นปลอดภัย และร่างสูงได้โน้มตัวลงไปประทับริมฝีปากได้รูปลงบนหน้าผากขาวเนียนของร่างบาง ก่อนที่ความเหนื่อยล้าจะส่งผลให้ร่างสูงเข้าสู่ห้วงนิทราเช่นเดียวกับร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนของตน
ขอโทษนะคะที่ไรท์หายหัวไปเกือบ 2 อาทิตย์//ก้มกราบ m(_ _)m เนื่องมาจากไรท์เพิ่งออกจากโรงพยาบาลค่ะ อาหารเป็นพิษเล่นงาน รีดเดอร์ทั้งหลายเวลาจะกินอะไร ก็ระวังด้วยนะเออ......เดี๋ยวต้องโดนหามเข้าโรงพยาบาลเยี่ยงไรท์นะเออ
ป.ล.ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะเออ เมื่อก่อนไรท์สงสัยมากเลลยว่าทำไมเค้าชอบให้รีดเดอร์เม้นกันจัง ตอนนี้ไรท์เข้าใจแล้วค่ะ คอมเม้นจากรีดเดอร์เป็นเหมือนกำลังใจให้แก่ไรท์นั่นเองค่ะ^^
ความคิดเห็น