ตะลุยแดนเกม

ลำดับตอนที่ #4 : การเดินทางที่4:ศัตรูตัวแรก

"ผมไม่รู้จริงๆเพียงแต่ผมรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมป่าแห่งนี้
ถึงไม่มีสัตว์ป่าเลย แม้แต่เสียงก็ยังไม่ได้ยิน"พลชี้แจงให้มอลเทิลเข้าใจ
"นั่นแหละ!เป็นที่มาของชื่อป่าแห่งนี้...ป่านักพรางกาย"...."ป่าแห่งนี้เป็นป่าที่มีสัตว์ซึ่งชอบการพรางตัวมากมาย อาทิงูเขียวเถาวัลย์ ด้วงเปลือกไม้เป็นต้น
...ทีนี้เจ้าเข้าใจรึยัง?"มอลเทิลอธิบายจนเหนื่อย
"เข้าใจล่ะ"พลตอบแบบห้วนๆ"แล้วเราจะออกจากป่าแห่งนี้ได้อย่างไร?"
พลถามพลางมองรอบๆตัว ทันใดนั้นเอง มอลเทิลเริ่มรู้สึกตัวว่า
มีบางสิ่งกำลังจะเข้ามา.."เจ้าได้ยินเสียงลำธารนั่นมั้ย?มันอยู่ไกลจากที่นี่ประมาณ200เมตร" "อืม!ได้ยินสิ ทำไมเหรอ?"พลถามกลับ  "วิ่งไปที่ลำธารโดยเร็ว
แล้วเมื่อไปถึงเจ้าจงมองหาดวงอาทิตย์หากดวงอาทิตย์อยู่ทางทิศใด
จงรีบวิ่งไปทางทิศนั้นโดยเร็วที่สุด..ก่อนดวงอาทิตย์ตกดินและจนกว่าจะไม่เห็นป่า!!
เร็วรีบไป!!"มอลเทิลสั่ง พลยัง งงๆจึงถามกลับไปว่า"ทำไม..."

พูดไม่ทันขาดคำสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวพวกเขาได้เริ่มเคลื่อนไหว
"ไปได้แล้ว..เดี๋ยว เอานี่ไปด้วย"มอลเทิลมอบดาบให้แก่พล
"แล้วคุณล่ะ??"พลถาม "ไม่ต้องห่วงข้า ไปได้แล้ว"
พลรีบวิ่งสุดชีวิต กระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง ตามเสียงลำธาร แต่เขาแทบจะ
ไม่ได้ยินเสียงลำธารแล้ว เพราะเสียงที่สัตว์ป่าเริ่มเคลื่อนไหวนั้น
มันกลบเสียงลำธารไปจนเกือบหมด
แต่เขาก็ยังคงวิ่งต่อไป...ทันใดนั้นเอง ก็มีสัตว์ชนิดหนึ่งพุ่งเข้าจู่โจมใส่เขา

มันคือด้วงช้างมรกต! ด้วงตัวนี้ใหญ่กว่าด้วงที่เขาเคยเห็นถึง10เท่า
ตัวมันใหญ่พอๆกับลูกบาสเกตบอลและเขาที่แหลมคมเหมือนดาบของมัน
ได้พุ่งเข้าใส่พล แต่พลใช้ดาบที่มอลเทิลให้ฟันออกไปแต่ไม่ถูกตัวด้วง
ด้วงตัวนั้นจึงบินอ้อมหลังพลมาเพื่อใช้เขาแทงด้านหลัง
แต่พลรู้ตัวทันจึงกระโดดตัวและใช้ดาบแทงตัวด้วง
แต่ไปโดนเขาตัวด้วงแทน ทำให้เขาด้านหนึ่งของตัวด้วงหัก
ซึ่งดาบของเขาก็เกิดรอยร้าวเช่นเดียวกัน
ดวงอาทิตย์เริ่มตกดินแล้ว พลไม่สนใจอะไรอีกแล้ว 
เขาเริ่มวิ่งอีกครั้ง วิ่งตามเสียงลำธารโดยไม่สนใจด้วงอีก
แต่ด้วงช้างมรกต ก็ยังบินตามเขามา
โชคร้ายของพล เขาวิ่งเร็วเกินไป จนไม่ทันสังเกตเห็นรากไม้ที่อยู่
ข้างหน้า มันทำให้เขาสะดุดล้มลงและตัวด้วงก็ตามทัน