คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : เลขาคนใหม่
Chapter 2 : หน้าที่ของเลขา
คฤหาสน์หลังงามของวองโกเล่เป็นสถานที่ปลอดภัยลำดับต้นๆรองลงมาจากฐานทัพ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นรอบนอกก็ยังมีการคุ้มครองอย่างแน่นหนา
คนตัวเล็กเดินสำรวจคฤหาสน์หลังใหญ่ไปเรื่อยๆ ดวงตาหวานเหม่อมองออกไปราวกับต้องการละรึกถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาเนิ่นนาน
...ไม่ได้มานานเท่าไรแล้วนะ...
"ฉันให้คนจัดห้องไว้ให้แล้ว ...ห้องเก่าเธอน่ะ คงจำได้นะ" เย็นชากับฮารุ...เหมือนเดิมเลยนะคะคุณสึนะ
"จำได้ค่ะ งั้นฮารุขอตัวก่อน" ร่างบางตอบเสียงใส โปรยยิ้มน่ารักเหมือนที่ชอบทำก่อนเดินขึ้นบันไดเพื่อไปยังห้องของตนเอง
-------------------------------
บริษัทผลิตรถยนต์รายใหญ่ของโลกเป็นหน้ากากของวองโกเล่แฟมมิลี่ได้อย่างดี วองโกเล่ไม่ได้เป็นเพียงผู้มีอิทธิผลในโลกมืด แต่ยังเป็นผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจอีกด้วยจึงไม่แปลกที่จะมีหลายฝ่ายอยากจะทำลายวองโกเล่ แต่ก็ต้องขอบคุณความแข็งแกร่งของผู้นำในแฟมมิลี่ ใช่ บอสแต่ละรุ่นและผู้พิทักษ์ล้วนแล้วแต่เป็นคนเก่งอย่างหาตัวจับได้ยากจึงไม่แปลกที่คนเหล่านั้นจะทำไม่สำเร็จ
"คุณสึนะคะ วันนี้มีประชุมบอทผู้บริหารตอนสี่โมงเย็นนะคะห้ามสายเด็ดขาด" คนตัวเล็กที่เริ่มงานเลขามาได้เกือบอาทิตย์เต็มแล้วทำให้เธอได้รู้ว่าบอสของวองโกเล่ชอบทำงานเพลินจนเลยเวลานัดเสมอ ถ้านัดปกติก็คงจะไม่เท่าไรแต่นี่เป็นการประชุมสำคัญที่บอสใหญ่ไม่ควรเสียเครดิตจึงต้องคอยย้ำมากกว่าครั้งอื่นๆ
"อืม ฉันรู้แล้วและครั้งนี้จะไม่สาย" ร่างสูงบนเก้าอี้ตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารด้วยซ้ำ ทำให้คนเป็นเลขาต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
"ฮารุก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น" พูดจบก็ไม่รอช้าที่จะเดินออกไปทันทีเพราะไม่อยากรบกวนเวลาทำงานของคนตัวสูง
ภายในห้องทำงานหลังจากที่คนตัวเล็กออกไปแล้วก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง หลังๆมานี้มักจะเป็นอย่างนี้อยู่เสมอตั้งแต่การบุกคลังอาวุธเถื่อนเคียวโกะที่มักจะมานั่งเล่นที่นี่ทุกวันคอยสร้างรอยยิ้มเวลาทำงานให้เขาก็ถูกส่งตัวไปที่ปลอดภัยในอิตตาลีกว่าจะกลับมาก็คงจะอีกหลายสัปดาห์เพราะต้องรอให้เหตุการสงบเรียบร้อยจริงๆ เขาไม่ต้องการให้เคียวโกะต้องมาเสี่ยงอันตรายจากสิ่งที่พวกเขาทำ ...พอคิดเรื่องนี้ทีไรก็ต้องกลับมาที่เรื่องของฮารุด้วย คนตัวเล็กที่ทำหน้าที่เลขาให้เขานั้นเปลี่ยนไปมาก...แต่ก็เป็นเพราะเขาอยู่ดี
"เธออยากจะทำอะไรกันแน่นะฮารุ..." ร่างสูงเพียงแค่เปรยออกมาก่อนจะก้มหน้าก้มตาจัดการกับเอกสารบนโต๊ะต่อ จะว่าไปงานตรวจสอบเอกสารก็มอบให้เลขาช่วยตรวจดูก่อนจะส่งให้เขาเซ็นรับทราบก็ได้แต่เขาถนัดที่จะทำเองเสียมากกว่า ...แค่นี้หน้าที่ของเลขาคนใหม่ก็เต็มไปหมดแล้ว
ร่างบางหน้าห้องที่ตอนนี้มองเวลาเคลื่อนคล้อยมาถึงบ่ายสองแล้วแต่คนเป็นบอสก็ยังไม่ออกจากห้องไปทานอะไรเหมือนทุกทีที่มักจะทำงานจนเกินเวลา
คนตัวเล็กเคาะประตูเบาๆแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านในจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ภาพตรงหน้าทำให้คนตัวเล็กระบายยิ้ม ยิ้มจริงใจที่หายไปนานจากใบหน้าน่ารักนี้
ภาพของซาวาดะ สึนะโยชิกำลังฟุบหลับคากองเอกสารอยู่ภายในสายตาของดวงตากลมหวาน ร่างเพรียวเดินไปปรับเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำจนเกินพอดีก่อนจะเดินเอาผ้าคลุมไหล่ไปห่มให้กับคนที่หลับไปแล้ว ม่านกลมสวยไล่มองงานบนโต๊ะที่เกือบจะเสร็จแล้วแต่คงเป็นเพราะคนตัวสูงนั้นพักสายตาจนเผลอหลับจึงยังหลงเหลืออยู่บ้าง มือบางเอื้อมมือไปหยิบเอกสารที่เหลือมาจัดการที่โต๊ะรับแขกของห้องผ่านไปซักพักก็เสร็จเรียบร้อยรอให้คนเป็นบอสได้ตรวจจึงนำกลับวางบนโต๊ะทำงาน
"คุณสึนะคะ ถ้าคุณสึนะไม่ตื่นล่ะก็ต้องไปประชุมสายแน่เลย" ร่างบางย่อตัวให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับคนเป็นบอสที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ มือบางลูบแก้มคนหลับอยู่แผ่วเบา จะให้เธอทำใจร้ายปลุกเขาตอนนี้มันก็ช่างยากเย็น
...ไม่ปลุกก็ได้ แค่ก่อกวนนิดหน่อยก็พอ...
"คุณสึนะคะ ตื่นได้แล้วนะ"คนตัวเล็กกระซิบเสียงกระเส่าหยอกล้อข้างหูทำให้คนหลับครางฮือเหมือนเด็กถูกขัดใจ
"คิกๆ คุณสึนะจะไม่อยากตื่นจริงหรอ" ริมฝีปากสวยขบใบหูหนาเบาๆทำให้คนโดนแกล้งสะดุ้งตื่นแต่ดันวาดแขนรวบเอวบางมานั่งบนตักซะเฉยๆ
"แกล้งฉันนักใช่มั้ย..." เพราะความแนบชิดแทบจะไม่เหลือช่องว่างทำให้ร่างบางเกิดอาการณ์ประหม่าขึ้นมาเล็กน้อยแล้วไหนจะน้ำเสียงแหบพล่าที่ข้างหูนี่อีกกำลังจะทำให้ไปไม่เป็น
"ฮารุไม่ได้แกล้งซะหน่อยแค่ปลุกคุณสึนะต่างหากค่ะ" ร่างบางหันไปเผชิญหน้ากับแววตาคู่สวยที่ตอนนี้วาววับด้วยความเจ้าเล่ห์อย่างไม่เกรงกลัว
"หึๆ เธอรู้นะว่าทำแบบนี้จะเจออะไร" ไม่รอให้ร่างสูงได้คิดจะทำอะไรตามใจแขนเรียวก็ตวัดรั้งรอบคอร่างสูงมาประกบริมฝีปากนุ่มหวานราวกับขนมที่กินเท่าไรก็ไม่รู้เบื่อฟันคมขบริมฝีปากหนาหยอกล้อทำให้ร่างสูงตรงหน้าอยากจะดึงเธอมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยวแต่คงทำไม่ได้ซะล่ะในเมื่อร่างบางค่อยๆผละริมฝีปากออกไปก่อนกระซิบข้างใบหูด้วยน้ำเสียงหวานใส
"ฮารุรู้ค่ะ แต่ฮารุก็แค่อยากปลุกคุณสึนะตามหน้าที่ก็เท่านั้น" ร่างบางกดจูบกลีบปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะลุกเดินออกไป
"อีกยี่สิบนาทีจะเริ่มประชุมเตรียมตัวให้พร้อมนะคะท่านประธาน"
เกมนี้เธอจะเป็นคนคุมเกมเองเพราะงั้นอย่าพึ่งใจร้อนนะคะคุณสึนะ เกมมันพึ่งจะเริ่มต้นขึ้นเอง
----------------------------------
อ่านจบแล้วขอกำลังใจด้วยนะคะ สัญญาจะรีบมาต่อค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนิยายของไรท์น้า
ความคิดเห็น