คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : love me love my Baby!!! 1
ร่างโปร่งบางกลางสนามบินมีสีหน้างอง้ำเหมือนเด็กถูกขัดใจ แขนสองข้างกอดอกแน่นเบะปากอย่างหัวเสียแต่คนรอบข้างที่มองมากลับคิดว่าภาพนั้นมันดูน่ารักน่ามองมากกว่าน่ากลัวเสียอีก ข้างๆกับคนหน้าหวานมีเด็กตัวเล็กที่มีอารมณ์แตกต่างจากร่างบางอย่างสิ้นเชิง แต่ที่คนหน้าหวานมีสีหน้างอง้ำแบบนี้สาเหตุมาจากเหตุการณ์ไม่สบอารมณ์เมื่อเช้า เรื่องอะไรน่ะหรอ?
3 ชั่วโมงก่อน
มอเตอร์ไซค์คันงามเลี้ยวหลบไปมาแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นรถยนต์สีดำมันวับราวๆห้าคันก็สามารถไล่ต้อนและดักตามซอยต่างๆจนหมดทางหนี ในที่สุดรถสีดำปริศนาทั้งหกคันก็สามารถดักมอเตอร์ไซค์คันงามที่คนขี่มันกำลังหัวเสียถึงขั้นอยากจะชักปืนขึ้นมายิงเป่าสมองแต่เพราะรู้ว่ายังไงก็เสียเปรียบอยู่ดีจึงได้แต่ข่มใจให้สงบลงเพื่อเจรจาเท่านั้น
“พวกนายต้องการอะไร!!!” เสียงหวานตะหวาดลั่นอย่างไม่เกรงกลัว คนอย่างลู่หานไม่เคยกลัวใครอยู่แล้วเห็นตัวเล็กบอบบางแบบนี้เขาก็มีเชื้อสายมาเฟียอยู่เต็มเปี่ยม เพราะฉะนั้นจะไม่มีวันก้มหัวให้ใครอย่างเด็ดขาด
มาเฟียชุดดำคนหนึ่งก้าวลงจากรถนั่นทำให้คนหน้าหวานต้องตกใจอีกครั้ง จะไม่ตกใจได้ยังไงในเมื่อนั่นมันคนสนิทของพ่อเขาน่ะสิ
“พี่อี้ชิง! พี่มาทำไม ผมบอกป๊าไปแล้วไม่ใช่หรอว่าผมจะไม่มีทางกลับไปเด็ดขาด” ร่างบางสั่นสะท้านด้วยแรงโทษะ เขาไม่มีวันยอมกลับไปแน่ๆ ป๊าของเขาบ้าที่สุด
“ผมต้องขอโทษด้วยครับคุณหนู แต่นี่เป็นคำส่งจากท่านลู่หยางไม่อาจจะขัดได้อีกต่อไป เพราะในตอนนี้มีคนจ้องจะปองร้ายคุณหนูอยู่เราประมาทไม่ได้”
อี้ชิงพูดไปตามความจริง คุณหนูของพวกเขานั้นไม่ได้บอบบางอ่อนต่อโลกแบบที่เห็นภายนอกจึงไม่จำเป็นจะต้องปิดบังแต่อย่างไร
“ผมโตแล้วดูแลตัวเองได้ อยู่ที่นี่ก็ไม่มีใครรู้จักผมด้วย” ไม่ใช่ว่าอยากทำตัวไม่มีเหตุผลแต่สิ่งที่ป๊าของเขาต้องการจริงๆน่ะไม่ใช่แค่การให้เขากลับบ้านซึ่งแค่คิดถึงเรื่องนั้นเขาก็อยากจะนั่งเครื่องหนีไปเลยไกลๆ แต่ต่อให้หนีไปที่ไหนก็คงหนีมาเฟียใหญ่อย่าป๊าเขาไม่พ้นอยู่ดีมีแต่จะเหนื่อยเปล่า
“ผมว่านายท่านคงไม่คิดแบบนั้นหรอกครับ เชิญขึ้นรถเถอะนายท่านรออยู่ที่ภัทตราคาร เป็นเด็กไม่ควรจะให้ผู้ใหญ่รอนานนะครับคุณหนู” เพราะความที่ตัวเองเป็นคนสนิทของท่านลู่หยางและเห็นเสี่ยวลู่มาตั้งแต่เด็กๆเขาจึงเหมือนพี่ชายของลู่หานเสียมากกว่าจึงอดที่จะดุเด็กเอาแต่ใจไม่ได้
“ยังไงก็ไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว ไม่ต้องมาดุผมเลยนะพี่อี้ชิง” ร่างบางกระฟัดกระเฟียดขึ้นรถไปทิ้งให้คนแก่กว่าอดหัวเราะด้วยความเอ็นดูไม่ได้ เพราะไม่ว่าคนหน้าหวานจะดื้อด้านเพียงใดมันก็ยังคงดูน่ารักอยู่ดีจนนี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้มาเฟียรุ่นใหญ่ที่ใครๆก็ว่าเผด็จการอย่างท่านลู่หยางไม่ค่อยจะอยากขัดใจคนตัวเล็กหน้าหวานคนนี้เอาซะเลย
แต่ครั้งนี้คงต้องใช้ไม้แข็งจริงๆซะแล้วล่ะ ไม่งั้นลูกกวางแสนลั้นคงไม่มีวันยอมทำตามที่ตนต้องการเป็นแน่ แค่คิดว่าจะต้องทำใจแข็งกับกวางน้อยคนเป็นพ่อก็เหนื่อยขึ้นมาซะเฉยๆแล้วล่ะ
ความคิดเห็น