คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : จุดเริ่มต้นและการกลับมา
Chapter 1 : จุดเริ่มต้นและการกลับมา
"คุณสึนะ ทำไม? ฮารุถามว่าทำไม!!!" เสียงตะโกนลั่นด้วยแรงโทสะ แต่ร่างสูงก็ทำเพียงเบือนหน้าหนีเท่านั้น
ร่างบอบบางของหญิงสาวสั่นไหวจนน่ากลัว ดวงตากลมโตมีน้ำตาคลอหน่วยพร้อมจะไหลลงมาทุกเมื่อแต่เจ้าของดวงตาสวยนั้นกลับฝืนกลั้นไว้ สายตาตัดพ้อถูกส่งให้กับร่างสูงของอีกคน น้ำเสียงสั่นเคลือเบาหวิวจนหน้าใจหาย... ความอดทนของคนเรามีจำกัดนะ... แล้วตอนนี้ความอดทนของฮารุก็หมดลงแล้วล่ะค่ะคุณสึนะ
"ค่ะ ในเมื่อคุณสึนะเลือกแบบนี้ฮารุก็จะยอมรับมัน ...ลาก่อนค่ะ ซาวาดะซัง" จะไม่มีน้ำตาให้ร่างสูงเห็นอีกแล้ว ดวงตาหวานแสนว่างเปล่าปิดลงก่อนหันหลังเดินออกไปช้าๆ หยดน้ำใสไหลรินเต็มแก้มไม่ได้ถูดปาดทิ้งแต่ปล่อยให้หลั่งรินลงมาหยดแล้วหยดเล่า แค่ครั้งสุดท้ายเท่านั้น จะไม่มีอีกแล้วคนอ่อนแอ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3 ปีต่อมา
"รุ่นที่สิบครับ สายเรารายงานมาว่าวันนี้จะมีการลักลอบส่งอาวุธเถื่อนกันที่โรงงานทอผ้าเก่าในเมืองนามิโมริครับ รุ่นที่สิบจะให้ผมจัดการเลยมั้ยครับ" โกคุเดระ มือขวาและคนสนิทที่บอสรุ่นที่สิบไว้ใจมากสุดบอกออกมาพร้อมกับโค้งศีรษะแล้วรอรับคำสั่ง
"ขอบใจมาก แต่ฉันยังไม่อยากให้ไก่ตื่น งานนี้ฉันจะไปด้วยตัวเอง เตรียมคนไปด้วยแค่สามสิบคนก็พอ บอกยามาโมโตะด้วยว่าเขาจะไปกับเรา ยังไงฉันก็ไม่อยากประมาทส่วนคนที่เหลือคุ้มครองเคียวโกะให้ดีด้วย ฝากด้วยนะเรียวเฮซัง"
ร่างโปร่งของคนเป็นนายเอ่ยออกมา ยอมรับเลยว่าบอสของพวกเค้าเป็นคนเก่ง รอบคอบและที่สำคัญโอบอุ้มเหมือนดั่งนภาจริงๆ ไม่แปลกใจว่าทำไมคนในแฟมมิลี่ถึงได้รักและเคารพพร้อมจะยอมสละชีพเพื่อเขาได้ทุกเมื่อ นับเป็นเรื่องดีสำหรับคนที่ทำงานในวงการแบบนี้จริงๆ
"รับทราบครับ ผมขออนุญาติไปเตรียมตัวก่อน" ทั้งสองโค้งให้ร่างโปร่งที่นั่งอยู่ก่อนออกไป
-----------------------------------------
ร่างสูงส่งสัญญาณให้เหล่าแฟมมิลี่กระจายตัวล้อมพื้นที่ส่งของของฝ่ายตรงข้าม จริงๆในวงการนี้จะค้าอาวุธเถื่อนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เพราะพันธมิตรที่ร่วมกันลงนาม ทำสัญญาของแฟมมิลี่ต่างๆทำให้การค้าอาวุธเถื่อนต้องมีการจำกัดจำนวนเพื่อความปลอดภัยของแฟมมิลี่อื่น แต่ก็ยังคงมีแฟมมิลี่ที่ท้าทายอำนาจพันธมิตร ฉะนั้นถ้าไม่จัดการซะให้สิ้นซากก็จะมีพวกที่คิดจะท้าทายอีก เชือดไก่ให้ลิงดู คำนี้คงเหมาะสมกับสถานะการณ์ในตอนนี้มากที่สุด
"เราจะบุกก็ต่อเมื่อพวกนั้นเริ่มส่งอาวุธกัน รอสัญญาณก่อนค่อยลงมือ" เสียงของบอสดังตามสายทำให้ทุกหน่วยในตอนนี้รีบเตรียมพร้อม
"ลงมือได้" สิ้นเสียงของบอสทุกคนที่ล้อมอยู่ก็เข้าจัดการกับกลุ่มที่คิดต่อต้าน ภายในเวลาไม่นานก็สามารถจัดการกับพวกลูกสมุนได้หมดเหลือก็แต่บอสของพวกมันที่กำลังจะขึ้นเฮริคอปเตอร์หนี แต่คงไม่ทันการซะแล้วล่ะ เพราะเลขาสาวคู่ใจที่ขนาบข้างตนเองอยู่ชักปืนขึ้นจ่อขมับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นบอสของตน
"ฉันว่าบอสอย่าขยับจะดีกว่านะคะ ไม่งั้นฉันก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าปืนมันจะลั่น..ระเบิดสมองตอนไหน"ร่างบางกระซิบเสียงล้อแต่มันแสนจะเย็นเยียบจริงจังจนคนฟังต้องเสียวสันหลัง
"เธอหักหลังฉันหรอ!"น้ำเสียงที่ตะเบ็งออกมามันช่างไม่มีความกลัวเสียเลย ร่างบางถึงกับต้องหัวเราะในลำคออย่างหยันๆ
"หึ เก่งอย่างนี้ให้ได้ตลอดนะคะ แล้วฉันก็ไม่ได้หักหลังคุณด้วย เพราะฉันไม่เคยอยู่ฝั่งคุณเลยต่างหากค่ะ" มือบางกดคอคนถือดีลงกับพื้น ส้นเข็มถีบลงที่ข้อพับทำให้ต้องทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าศัตรู ก่อนที่คนของฝ่ายวองโกเร่จะเข้ามาคุมตัวเอาไว้
"ที่เหลือฝากด้วยนะคะรุ่นที่สิบ"ร่างบางดึงวิกผมกับแว่นตาออก สบตาร่างสูงที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว
"ฮารุ..." ร่างสูงเพียงแค่ครางชื่อคนตัวเล็กตรงหน้าออกมาเบาๆ
"ยินดีที่ได้ร่วมงานค่ะบอส ต่อไปนี้ฮารุจะมาเป็นเลขาส่วนตัวให้บอสตามคำสั่งจากรุ่นที่เก้าที่ฮารุสังกัตอยู่ เพราะว่าตอนนี้กำลังจะมีงานสำคัญทำให้มีหลายฝ่ายมุ่งจะทำร้ายวองโกเร่แฟมมิลี่ ทำให้บอสต้องรับผิดชอบงานหลายอย่างทางนั้นจึงให้ฮารุมาช่วยดูแลงานเอกสารส่วนใหญ่แทนค่ะ" ร่างบางส่งสารยืนยันให้กับร่างสูงก่อนยิ้มบางๆให้
"อืม ฉันเข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดห้องที่คฤหาสน์วองโกเร่ให้" ร่างสูงจำต้องจำยอมต่อเหตุ ผลและสารในมือ จะให้เขาขัดรุ่นที่เก้าก็คงไม่ควร
"ขอบคุณค่ะคุณสึนะ" ร่างบางเขย่งขึ้นประทับจูบลงบนแก้มของคนตัวสูงก่อนระบายยิ้มสดใสให้อย่างน่ารัก ....เราคงได้เล่นสนุกกันอีกนานนะคะคุณสึนะ
ความคิดเห็น