ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF:You and me 2 rewrite
SF: You and me อนที่ 2
Paring: Taehyung xseokjin
By: Fallforme
แนะนำฟัเพลนี้ระหว่าอ่านนะะ. เพราะมาเลย
https://m.youtube.com/watch?v=MbfSowgDT9s
หลัาุยันสัพั ผม็เพิ่รู้ว่าิมแทฮยออายุน้อยว่าผม2ปี เราเรียนบริหารเหมือนัน แ่่าแ่ว่าเาเพิ่เ้ามาเมื่อเทอมที่แล้วเท่านั่น
เราลที่ะไปทานไอศรีมันพรุ่นี้อนเย็นๆ แถวหน้ามหาลัย
ผมเินแยไปยัอีทาเพื่อไปเ้าลาส่อไป แ่็้อหยุะัเมื่อนผิวแทนนนั่นเินามผมมา
"นายไม่มีเรียนเหรอ". ผมหันไปถามเมื่อเห็นเาหยุเินอยู่้าหลั
" มีสิ แ่วันนี้มันแนเิลนะ " เาอบ พร้อมพยัเพยิไปยัระาษที่ิว่าแนเิลหน้าห้อเรียน
อ่า นี่เาลเรียนลาสเียวับผมเหมือนันเหรอ. หรือผมวระสนิทสนมับเาเอาไว้นะ
็เาเป็นเพื่อนเพียนเียวที่ผมมีอยู่ในอนนี่นะสิ
" ินมีเรียนี่ลาสละ วันนี้ผมลไว้สอลาส"
" ้น็มีแ่สอลาสสำหรับวันนี้เหมือนัน ว่าแ่ ันว่าันบออายุนายไปแล้วนะ"
"อยาไห้ผมเรียว่า ฮยอ อย่าั้นเหรอ" นผิวแทนำออมาน้อยๆ
" ันอายุมาว่านายนะแทฮยอ " ผมมอหน้าเานิ่ๆ พยายามเ๊รึม
" ็ไ้ๆ ินฮยอ " เาพยัหน้าหึหั พร้อมับรอยยยิ้มทะเล้น ู็รู้ว่าเาำลัแหย่ผมเล่น
"ไม่มีใรบอเหรอว่า นายหน่ะยิ้มหน้าเลียะมั". อ่า ผมนี่ปาเสียริๆ
" มีสิ ฮยอไ ว่าแ่ ไม่มีใรบอฮยอเหรอ ว่าทำหน้าบูๆแบบนั่นมันไม่น่ารัเอาะเลย"
" พะพูบ้าอะไรอนายนะ" ผมระพริบาปริบๆ น่ารั? ทำไมผม้อทำัวน่ารั้วยละหะ!
**
สามอาทิย์แล้วที่ผมับแทฮยอเรียน้วยัน เราสนิทันมาึ้น ริๆแล้ว ิมแทฮยอน่ะ เป็นัว่อวนัวีเลยละ
"ยาห์. แทฮยออ่า หยุเอาปาามาิ้มแ้มันัที"ผมถลึามอน้าๆผม. ไห้ายสิ ผมอ่านหนัสือไม่รู้เรื่อเลย
" ฮยอ็เลิุนอาหารไว้ในแ้มสิ" นผิวแทนหัวเราะิั ยามมอไปที่แ้มป่อๆนั่น
" เลิวนไ้แล้วหน่า. วิานี้มันยา รู้ไหมเนี่ย!" ผมบ่นอย่าหุหิ ำลัะเอ่ยปาบ่นเพิ่มแ่็้อหยุไว้่อนเมื่อนผิวแทนโนเพื่อนเาสัน
ในลุ่มลาไปไหนัที่ อ่า ผมลืมบอไปว่าแทฮยอนะมีเพื่อนเยอะเหลือเิน. ่าับผมที่มีแ่เา
" เี๊ยวผมมานะ " เาพูแ่นั่น่อนะรีบลุามแรึอเพื่อนไป
ผมนั่รอใรบานที่บอผมว่า. เี๊ยวมา มาสอั่วโมแล้วนะ มันน่าเบื่อริๆเวลาที่ผมอยู่นเียว หายไปไหนอเานะ ผมแอบัวล
ปิถ้านานนานี้ ็วระส่้อวามมาบอันมั้สิ ผมพึมพำเบาๆสายา็สอส่อไปรอบๆ ถอนหายใอย่าเ็ๆ โทรออเป็นรอบที่สาม มีแ่เสียอบรับว่า ไม่สามารถิ่อไ้ในะนี้.
" ิน อโทษนะ รอนานไหม" เสียทุ้มปนหอบัึ้น้าๆผม. ูาสภาพแล้วเาน่าะรีบวิ่มา
" แทฮยอ ันนึว่า นายะไปแล้วะอี นายไม่รับโทรศัพท์ันเลยแล้วไหเหื่อถึออเยอะแบบนี้เนี่ย"
ผมพูออมา้วยวามเป็นห่ว พลา่วยับเหื่อามรอบหน้าม
" อโทษนะ แบโทรศัพท์ผมหมนะ หิวไหม ไปหาอะไรินันเถอะ" แทฮยอยิ้มน้อยๆแล้วุมมือผมที่ำลัับเหื่อไห้เา
ผมะัมือยามที่แทฮยอุมมืออผมไว้ เาส่สายาบาอย่ามาไห้ผม อ่า..สายาแพรวพราวนั่นอีแล้ว
" อืม" ผมอบอ้อมแอ้มแล้วรีบหลุบาล่ำ. นอารอยยิ้มอแทฮยอะอันรายแล้ว สายาเา็เป็นอันราย่อผมเ่นัน
แทฮยอยัไม่ปล่อยมืออผม แถมยัระับมันแน่นว่าเิมนผมอที่ะลอบมอไม่ไ้ มืออุ่นๆทีุ่มมือผมอยู่ทำผมรู้สึแปลๆอีแล้ว
เราเินไปยัามถนนเล็ๆที่มีแผายออยู่ามทา ไฟประับามถนนที่่วยเพิ่มสีสันไห้ถนนสายนี้. แสสว่าระยิบระยับเ็มไปหม อาาศเริ่มหนาวึ้นว่าเิมเมื่อพระอาทิย์เริ่มลาอบฟ้า แ่มืออผมยัอุ่นอยู่ เพราะนัวสู้าๆผมทีุ่มมันเอาไว้
Taehyung 's part
ผมลอบมอหน้าหวานอนที่อายุมาว่า. รอยยิ้มหวานๆับแ้มป่อๆน่าหมั่นเี้ยวนั่น ทำไห้ผมอยาแล้เาึ้นมา.
นึถึเรื่อวันนี้แล้ว็ทำไห้ผมอารม์ีว่าเิม. ผมอบเวลาที่าหวานๆนั่นเือ้วยวามเป็นห่วยามที่มอผม ผมอบเสียบ่นทีู่เหมือนะน่ารำาอเา ผมอบท่าทีร้อนรนเวลาที่ผมหายไป ะว่าผมอบทุอย่าที่เป็นิมอิน็ไ้
เราเินมานสุถนน นรอบัวเริ่มหนาแน่นแม้อาาศะหนาวึ้นว่าเิม ผมห้นไปมอิมอิน เา็ำลัมอมาที่ผมเหมือนัน
ผมรู้สึเหมือนถูึูทุรั่ที่สบสายาับาสวยๆู่นั่น เราเล่นเม้อาันัพั ่อนที่เาะเป็นฝ่ายยอมแพ้
ผมระับมือทีุ่มเอาไว้แล้วสอเ้าไปในเสื้อโ้ทสีน้ำเินอผม
ผมำออมาเบาๆเมื่อเห็นเาเบิาว้าเหมือนแมวี้ใ. ิมอินนะูออ่ายะาย.
"มันหนาวน่ะ. ทำแบบนี้แล้วอุ่นีเนอะ". ผมรีบบอ่อนที่เาะโวยวายึ้นมา. แ้มแๆที่เหมือนะแเพราะอาาศหนาวลับแึ้นไปอี
" แทฮยอ. วันนี้เมื่ออนเย็นนายไปไหนมาเหรอ นายหายไปนาน นันนึว่านายลับไปแล้ว" ผมลอา พยายามใ้วามิ ผมวรบออินว่ายัไี. บอว่าที่้า เพราะเือบไปมีเรื่อับนอื่นมาน่ะเหรอ. ใ่ ผมเือบไปมีเรื่อับรุ่นพี่ปาหมา ที่พอผมบอว่ามีเพื่อนื่ออิน. ็พูาหมาๆออมา
' อ่อ.ิม.อินหน้าหวานๆ ทีู่ป๊อๆนะเหรอ. หมอนั่นเยร้อไห้อนโนเพื่อนพวันแล้้วยละ ฮ่าๆ ละมั ' อืม..ผมเือบสวนหมัออไปแล้ว ถ้าไม่ิที่ว่า. เพื่อน้าๆห้ามเอาไว้ และผมไม่อยาไห้อินมีปัหา เพราะเรื่อมันไม่บ่ายๆที่ผมนเียวแน่. ผมเลยทำไ้แ่. ำหน้ามันไว้แล้ว่อยไปิบัีวันอื่น. แ่ผม็ันไปพูระุ่อมหมาอพวมันนไ้. ' ลีนะรับ เป็นถึรุ่นพี่แท้ๆ แ่ทำัวแบบนี้็ไ้้วย'. ผมเือบไ้ะลุมบอนันะแล้ว
" ผม็ุยับเพื่อนเพลินไปหน่อยนะ. อโทษนะ" ผมยิ้ม. และเป็นยิ้มที่เห่ยมา
นร่าโปร่พยัหน้า ในำโหอผม. เฮ้อ ผมไม่อบที่ะโหะเลย. โยเพาะับน้าๆผม
" นาย ไม่มีอะไรปิบัันใ่ไหม แทฮยอ" วาลมโู่นั่นมอผม อย่ารอำอบ
ผมแล้ทำหน้าแปลใับำถามอเาเพื่อลบเลือน อ่าาริๆผมรู้สึไม่สบายใมาๆเลยละ ผมยิ้มไห้เาแล้ว เอื้อมมือไปถูเบาๆที่หลัหูที่แ่ำาวามหนาวอเาเพื่อ่วยไห้มันอุ่นึ้น
"ฮยอไม่ไว้ใผมสินะ"
"ไม่ใ่" นแ่ว่าทำหน้ายู่ "็แบบ ือ ัน ่าเถอะ ัน็ถามไปั้น"
ผมยิ้มแล้วแล้เป่าลมอุ่นๆใส่หูเาหนึ่ที ท่าทาเอะะนั่นมัน็น่ารัไปอีแบบ
เาสะุ้ รีบเอามือมาปิหูพร้อมับหน้าเลิลั่ที่เริ่มับสีแาๆ พร้มประโย์ที่ผมุ้นิน
"ยาห์ ิมแทฮยอ ทำบ้าอะไร"
TBC
From Writer
มีพลอเรื่ออะไรแนะนำเ้ามาันไ้นะะ
ิมพูุยไ้ะ อยาไห้่วยอมเมนท์ไห้หน่อยเพราะเป็นเรื่อแร เลย อยารู้ฟีแบ และำลัใารีเอร์นะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น