คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : ชีวิตใหม่
Jungkook
part.
@อนโ ิมอยอ
“โห!!!
ห้อนายนี่ว้าใ่ย่อยเลยแฮะ ฮยออยาอยู่นเียวแบบนายั” อินฮยอพู
หลัาที่ผมับฮยอเ้ามาถึห้ออผมแล้ว
“ฮยอมาอยู่ับผมไหมล่ะ?” ผมมอไปยัินฮยออย่าอ้อนๆ
็ใระไปอยาอยู่นเียวล่ะ น่าลัวะาย พ่อนะพ่อ ส่ผมมาอยู่นเียวทำไมไม่รู้
“ฮ่าๆ
ไม่หรอ นายอยู่นเียวไ้น่ะอุ เื่อฮยอสิ ฮยอว่านะ น่าสนุออ ะทำไร็ทำ
ไม่มีแม่มาอยบ่นนะ” ินฮยอพู พร้อมับสำรวห้อไปพลาๆ ส่วนผมน่ะหรอ
ยืนอห้อยอยู่รประู
“ฮยอไม่เป็นห่วผมหรอ
? ฮยอไม่ลัวผมเป็นอะไรหรอ ?” ผมถามพร้อมับส่สายาวิ๊ๆไปให้ินฮยอ
“ไม่้อมาอ้อนเลย
็นายเป็นแบบนี้ไ พ่อเลยอยาให้นายมาอยู่นเียว ฮยอเป็นห่วนายมา
แ่็่วยอะไรไม่ไ้ละน่า ฮ่าๆ ฮยอะมาเที่ยวหาบ่อยๆนะ
อนนี้ฮยอ้อไปเรียนแล้ว ะสายละ เ็บห้อีๆละ” ินฮยอมอนาฬิา
แล้วทำท่าะเินออไปแบบนรีบ รีบอะไรนัหนา
“ร้าบบบบ”
ผมโ้หัวให้ินฮยอ่อนะหันมามอออมหึมานาเท่ายอเาเอฟเวอร์เรท เฮ้อ
แอบท้อในใ ...
.
.
.
.
4 ั่วโมผ่านไป
“อ่ะเฮื่ออออออ
~~~ เสร็้าที ~~~” อนนี้ผมนั่ายอยู่รโฟา
หลัาที่ัอมามายที่แม่เรียมมาให้ แม่ไม่อยาให้ผมมาร้อ แ่นที่ผลัไสไล่ส่ผมมาเนี่ย
พ่อรับ พ่อบอว่าผมอ้อนแม่เิน ะเป็นลูแห่ิแม่แล้ว ที่ริผมว่านะ
พ่ออิาผมมาว่า ที่แม่รัผมมาว่าพ่อ ฮ่าๆๆๆ ็แน่นอนิ ็ผมมันน่ารันี่
มาแนะนำัว่อน
ผมลูายสุหล่อ มาเ้ม ระูลอน นามว่า อนอุ ผมอายุ 17 ปีรับ ผมย้ายบ้าน
ย้ายโรเรียนมาอยู่ที่ใหม่ ใลาเมือหลว อยู่ม.ปลายปี 2 ห้อ
A รับ ทำไมผมมาอนรึ่ๆลาๆ ็ะทราบันแล้วนะรับ
วันนี้ รร.อผมเปิเทอมแล้วฮะ แ่ผมย้ายบ้านใหม่ไ ไ้สิทธิพิเศษ หยุเรียน 1
วัน ฮ่าๆ โม้ไปโม้มาผม็หิวสิรับ
ผมเินไปเปิู้เย็น
แ่ลับพบแ่เพียวามว่าเปล่า -0- แล้วผมะินอะไรล่ะรับ “ไรวะ อิน็ไม่ื้อมาใส่ไว้ให้สันิ”
ไม่้อใ ผมุยนเียวไ้รับ
อี้อือผมสมอะโหลและสั่ารนานยิ่ว่าอมฯอือีรับ ผมยืนิอยู่สัพั
็ิไ้ว่า วรลไปหาอิน้าล่า
ผมหยิบระเป๋าแล้วเินออไปลิฟ์
แล้ว ผม็เพิ่ิไ้ ..
“เี่ย!!!!
“เี่ย!!!!”
ลิฟ์เปิพอีเลยนะ
นอยู่ในลิฟ์ถึับอุทานมาพร้อมผม พร้อมับทำหน้า ๆ
“อโทษที่ทำให้ใรับ โปรอยู่ในวามสบ ผมแ่ลืมโทรศัพท์น่ะรับ”
เามอหน้าผมทำาปริบๆ
โวยยยยยย ผมทำนๆนึที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ใไป้วยหรอเนี่ย
“อโทษรับๆ”
ผมโ้หัวให้เา่อนะเินเ้าไปในลิฟ์แล้วปิอย่าว่อ
ไม่อไม่เอาละโทรศัพท์ ี้เียเินแระ - -
ิ๊
ลิฟ์เปิแล้วว
ผมเินออไป้านอ ผมเริ่มสำรวพื้นที่ ว่ามีอะไรรไหนบ้า อะโห่วว สุยอรับ
อินเพียบรับ ถ้าผมะอ้วน อย่าสสัยเียว
“อุ!”
“
หะๆๆ ห้ะๆๆ !?” ใรแม้ทัผมรับ
สมออนนี้ยิ่รวนๆอยู่ ะโนนานี้ โทรโ่ไหมฮะ
พอผมหันไป็ทำให้ผมยิ้มแ้มแทบแ
“ู้าฮยอ..”
ู้า เป็นน้ออเพื่อนอินฮยอรับ ผมับู้าฮยอสนิทันมารับ
แ่็เริ่มห่าันอนทีู่้าฮยอย้ายมาเรียน รร.ใหม่นี่แหละฮะ อาิถึัรับ
“ไอุ
ไม่เอันนานโึ้นเยอะนะเรา” ู้าพูพร้อมับลูบหัวผมเบาๆ
“ฮยอมาทำไรเเถวนี้รับเนี่ย
รึฮยอมาหาผม”
“ฮยอ้อมาหานายิ
นี่ฮยอื้อนมมาฝานายเยอะเลย ไปินันเถอะ ป่ะๆๆ” ู้าลาแนอุ้าหนึ่ไป
“รับ ผมมีอะไระุยะฮยอเยอะเลย”
ผมนี้รีบเินามู้าฮยออย่าว่อเลย หิว.
.
.
.
.
@ห้ออบุ
พอมาถึห้อู้าฮยอ็ไปัอินใส่าน
แล้วเอามาวาที่โ๊ะ
“ฮยอฮะ
ฮยอรู้ไ้ไ ว่าผมอยู่ที่นี่ ินฮยอบอหรอฮะ?”
“ใ่แล้ว
ินฮยอบอฮยอเอแหละ แ่็ไม่ไ้อยาปิเป็นวามลับใ่ไหม??”
“ไม่เลยฮะีะอีฮยอะไ้มาเที่ยวหาผมบ่อยๆ.ฮ่าๆ
แ่ๆๆๆ” ผมพูพร้อมับหัวเราะ นทำให้นมิอ น้ำาไหลพรา
“นายนี่ริๆเลย
ยัไม่เปลี่ยนเลยนะอนอุ” แล้วเราสอน็ุยันไปำไป ..
มารัวๆ บาที็อยาแ่วันเียวให้บนะ 55 เม้นบ้าไรบ้า็้ะน๊าา ุ้ปป
ความคิดเห็น