คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Last Time of Love รักครั้งสุดท้าย ตอนที่ 3
3
ซวย! ซวย!! ซวย!!! โว้ยยยยยยยย!!!!
เสื้อผ้าหน้าผมฉัน เละเทะไม่เป็นท่า ฮือๆๆๆๆ แค้นนน อลิซแค้น คอนดูนะถ้าปีหน้าฉันได้รับน้องแบบนี้เมื่อไร พวกแกไม่รอดแน่ไอ้พวกปีหนึ่ง!!
“ยืนฟัดยืนเหวี่ยงอะไรของเธอน่ะ -_-”
“โมโหว้อย เข้าใจป่ะ โมโห!!”
“โมโหแล้วมันได้ไรเนี่ย ทำตัวเองแท้ๆ แถมฉันยังต้องโดนกับเธอด้วย ไปๆ ไปล้างหน้าล้างตากัน หรือเธอจังกลับทั้งแบบนี้เนี่ย เดี๋ยวสีก็เข้าปากเข้าตาหมดหรอก”
ว่าแล้วก็จริง สีบ้าไรเนี่ยมันหยดย้อยจะเข้าตา เข้าปาก เข้าจมูกฉันหมดแล้ว
“อ๊ะ! แสบๆๆๆ มันเข้าตาฉันอ่ะ ช่วยด้วยๆๆ”
“พูดไม่ทันขาดคำจริงๆเธอเนี่ย -_-a”
“ตาฉันจะบอดมั้ยอชิ ฮือๆๆๆ ฉันแสบ”
“ไม่หรอกน่า แค่นี้เอง เดินมาเร็วจะถึงแล้ว”
พลั่ก!!! ตุ้บ!!!
ฉันสะดุดอะไรไม่รู้ แล้วล้มลงไปกลิ้งขลุกอยู่กับพื้น อะไรมันจะซวยปานนี้ ตาก็แสบ แถบยังมาล้มอีก เจ็บข้อเท้าา!! อ๊ากก
“ยัยเบ๊อะ! ทำไมเดินไม่ระวังเนี่ย เป็นไรมากรึเปล่า?”
“เจ็บน่ะสิ ถามได้!! ตาก็แสบ ฮืออ”
“ยื่นมือมาข้างหน้าเร็ว แล้วไม่ต้องฝืนลืมตานะ”
“อือ อ่ะ..โอ้ย!”
“เธอ หรือข้อเท้าแพลงเนี่ย”
“สงสัยจะเป็นอย่างงั้น ซวยจริงๆเลยว้อย ฉันแสบตามากเลยอชิทำไงดี ตาฉันต้องบอดแน่ๆเลย ฉันไม่อยากตาบอดนะ ฮือๆๆๆ”
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรโอบที่เอวฉัน แล้วทำไมฉันลอยได้เนี่ย??
“หนักชะมัด ผู้หญิงอะไรเนี่ย ไม่รู้จักดูแลตัวเอง”
“หน็อยยย อีตาบ้า ปล่อยฉันลงนะ ปล่อยๆๆ”
“อย่าดิ้นสิ มันหนักนะ เธอจะรีบล้างมั้ยตาน่ะ ปล่อยลงเธอก็เดินไม่ได้ ดันมาข้อเท้าแพลงอีก ยัยบ๊องเอ๊ย”
ฝากไว้ก่อนเถอะ เห็นว่าจำเป็นหรอกนะ ถ้าหมอนี่ปล่อยฉันลง ฉันคงต้องนอนตาบอดตายอย่างอนาถตรงนี้แน่ๆ โฮรววว T^T
สักพักอชิก็วางฉันลง ฉันได้ยินเสียงน้ำไหลสักพัก แล้วเขาก็เอาผ้าอะไรสักอย่ามาซับที่ตาของฉัน เหมือนจะไม่แสบแล้ว
“ไหนลองลืมตาซิ”
( ‘ ‘) (‘ ‘ )
“เหวออออ!!”
“เห้ยยัยบ้า! จะผลักฉันทำไมเนี่ย เดี๋ยวเธอก็ตกลงมาหัวฟาดพื้นตายเป็นผีเฝ้าก็อกน้ำหรอก”
“กะ ก็นายเอาหน้ามาใกล้ฉันขนาดนี้ ฉันก็ตกใจสิ ไอ้บ้า”
“อ้าว ถ้าฉันไม่ยื่นหน้าเข้าไป ฉันจะมองเห็นมั้ย ว่ายังมีสีติดอยู่ที่ตาเธอรึเปล่า ยัยบ๊อง”
ป่ะ แป่ววว ฉันนึกว่าเขาจะพิศวาสอะไรฉันสะอีก เย้ย! ไม่ใช่!!
“งั้นหรอกหรอ ตกใจหมด”
“หืมม? หรือเธอคิดว่าฉันจะทำอะไร?”
ว่าแล้วอชิก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก แถมยังใกล้กว่าเดิม
“อะแฮ่มๆ”
ฉันกับอชิรีบผละออกจากกัน จริงๆแค่หมอนั่นคนเดียว -_- ว่าแต่ผู้ชายคนนั้น ผมสำดำ ขลับกับผิวขาว เนียนสุดๆ รีบฝีปากสีแดงระเรื่อ กับดวงตาสีดำสนิท รู้สึกดวงแตแบบนั้นมันทำให้เขาดูมีสเน่ห์มากๆเลยล่ะ
“เอ๊ะ นายใช่พี่แม็กซ์รึเปล่า... คะ?” เกือบพูดห้วนๆแล้วมั้ยล่ะฉัน
“มาพลอดรักอะไรกันตรงนี้พวกเธอ แหมๆ กลางวันแสกๆเชียวนะ”
พลอดรักบ้านแกสิ ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ไอ้พี่แม็กซ์ ฉันคงไม่เป็นแบบนี้หรอก
“เปล่านะ!!”
“เปล่า เปลิ่วอะไร เห็นอยู่เต็มสองตา แล้วไปนั่งอะไรตรงนั้น ลงมาๆ ฉันจะล้างอุปกรณ์”
ว่าแล้วเขาก็ดึงแขนฉันลงมา
“ว๊ายยย!! เจ็บนะ”
ฉันลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้น เท้าฉันแพลงนะเฟ้ยย!! อชิรีบลงมานั่งแล้วพยุงฉันลุกขึ้น เจ็บชะมัด TwT
“พี่ทำเกินไปรึเปล่าครับเนี่ย เพื่อนผมข้อเท้าแพลงนะครับ”
“อ้าวหรอ ฉันไม่รู้ แล้วทำไมไม่พาไปห้องพยาบาลล่ะ หรือไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน?”
“ผมกำลังจะพาไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันพาไปเอง ฝากนายล้างอุปกรณ์พวกนี้ด้วยแล้วกัน”
“เห? แล้วทำไมผมต้องล้างล่ะ”
“ทำตามที่รุ่นพี่สั่งสิ รุ่นน้อง ”
พรึ่บ!!
“ว๊าย จะมาอุ้มฉันทำไมเนี่ย!!”
“อย่าดิ้น อยากตกลงไปนอนอ่ที่พื้นรึไง หนักก็หนัก ยัยอ้วน”
ว่าแล้วอีตาพี่แม็กซ์ก็มาอุ้มฉันขึ้นพาดบ่า แล้วเดินออกไป ทิ้งให้นายอชิต้องล้างอุปกรณ์อยู่คนเดียว แต่ฉันไม่อ้วนนะเฟ้ย หนักแค่ 47 เอง!! ☹ ถ้าไม่เห็นว่าเท้าฉันเจ็บ เดินไม่ได้ล่ะก็ อีตาพี่แม็กซ์โดนฉันเสยไปนานแล้ว!
ความคิดเห็น