ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Last Time of Love รักครั้งสุดท้าย

    ลำดับตอนที่ #2 : The Last Time of Love รักครั้งสุดท้าย ตอนที่ 2

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.พ. 58


    2

     

                   หลังจากที่พูดคุยและนั่งเล่นกับคุณแม่ของกายสักพัก ฉันก็ต้องขอตัวกลับก่อน เพราะช่วงบ่ายนี้ฉันต้องเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง ตอนนี้ฉันก็เป็นนักศึกษาปีหนึ่งแล้ว ฉันสอบเข้าเรียนในคณะที่ฉันกับกายตกลงกันไว้ แล้วฉันก็ทำมันสำเร็จ

                   “น้องปีหนึ่ง เข้าแถวด้านนี้เลยค่าาาาาา พี่เม้ง กับพี่พีพีจะพาไปขึ้นสแตนด์นะค๊าา อย่าช้าล่ะ ไม่งั้นพวกพี่จะทำโทษ!!” 

                   “น้องครับ ถ้าพี่เรียกชื่อแล้ว ให้ยืนขึ้น แล้วพี่จะให้พี่ปราง กับพี่แม็กซ์เอาป้ายชื่อไปให้นะคะน้องงงงงง”

                   ยัยพี่เปรี้ยวนี่เสียงแหลงชะมัดเลย 

                   “โหยแก พี่แม็กซ์หล่อมว๊ากกกเลยอ่ะ ฉันล่ะอยากจะมีแฟนแบบพี่แม็กซ์ -////-“ 
                   “ว๊ายย อย่าได้คิดนะยะ พี่แม็กซ์น่ะของฉันย่ะ”

                   “ของฉันย่ะ พวกแกไม่ต้องแย่งกัน คิคิ”

                   ยัยพวกข้างล่างนี่ไม่รู้จะเถียงกันไปทำไม และเพื่ออะไร แล้วนายแม็กซ์บ้าบออะไรนั่น จะหน้าตาดีเป็นเทพบุตรขนาดนั้นเลยรึไง พวกนี้ถึงได้วีดว้ายออกสื่อขนาดนั้น

                   จึ้กๆ จึ้กๆ

                   ใครมันมาจิ้มแขนฉันเนี่ย พอหันไปก็พบกับผู้ชายคนนึงกำลังสะกิดฉันอยู่ ขาว แลดูสูง หน้าตาเหมือนลูกครึ่ง ผมสีน้ำตาลเข้ม และดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาของผู้ชายคนนี้สวยมาก สวยจริงๆ ขนาดตาของฉันเป็นสีน้ำตาลเหมือนกัน ฉันยังอิจฉา ไหนจะริมฝีปากสีสดนั่น ที่ไม่ต้องแต่งเติมอะไร 

                   “เฮ้ เธอได้ยินที่ฉันพูดมั้ยเนี่ย แล้วจะจ้องหน้าฉันอีกนานรึเปล่า ☹“

                   “อ่ะ เอ่อ ฉันขอโทษ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ”

                   “ฉันถามว่าเธอชื่ออะไรหรอ”

                   “ฉันชื่ออลิซ แล้วนาย?”

                   “ฉันอชิ ”

                   “อ้อ ยินดีที่ได้รู้จัก อชิ”

                   โหย หน้าโคตรลูกครึ่ง ไหงชื่ออชิเนี่ย ไม่เห็นจะตี๋สักนิด =_=

                   “เธอมีเพื่อนรึยังอ่ะ ฉันยังไม่รู้จักใครสักคนเลย เธอเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย”

                   “ยังเลย”

                   “งั้น เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ ”

                   “เอ่อ โอเคๆ” 

                   ปกติฉันไม่ค่อยจะสุงสิงกับใครเท่าไรนะเนี่ย -_-

                   “น้องเชอร์รี่ครับ”

                   “อ๊ายยย ทางนี้ค่ะพี่แม็กซ์สุดหล่ออออออออออ”

                   หือ หล่อลากมาเชียว ขนาดกระเทยยังไม่เว้นนะเนี่ย แล้วทำไมอีตาพี่แม็กซ์อะไรนั่นต้องปิดหน้าปิดตา ไหนจะแว่นกันแดดอันเท่าฝาชีนั่นอีก จะเวอร์วีว่าไปไหนกันคะ

                   “น้องอลิซครับ”

                   “…”

                   “น้องอลิซ ​2”

                   “…”

                   “น้องอลิซ 3”

                   “…”

                   “เอ่อ ฉันว่านั่นชื่อเธอนะอลิซ” อชิหันมาสะกิดฉัน ที่คิดอะไรอยู่เพลินๆ ตายแล้ว! ทำไมไม่สะกิดฉันให้เร็วกว่านี้เนี่ยอีตาบ้า

                   “หะ หา อ่ะ อ้อทางนี้ค่ะ”

                   ฉันรีบลุกขึ้นยืน แล้วโบกมือให้นายพี่แม็กซ์ ทันที

                   “น้องช่วยลงมาข้างล่างด้วยครับ”

                   เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วสิเรา เหมือนจะซวยเลยแฮะ T^T

                   “เอ๋? ต้องลงไปด้วยหรอคะ”

                   “ครับ เพราะน้องต้องถูกทำโทษที่ให้พี่เรียกชื่อเกินสองครั้ง”

                   มีแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย -0- ทำไมฉันมันซวยขนาดนี้เนี่ย ฮือๆๆๆ กะอีแค่มารับน้องก็โดนทำโทษ ซวยจริงๆฉัน ซวยๆๆๆ

                   “น้องจะลงมาหรือให้พี่ขึ้นไปอุ้มเนี่ย ยืนพึมพำอะไรอยู่คนเดียว -_-
                   “กรี้ดดดด กร้าดดด ว๊ายยยยย พี่แม็กซ์อ้ะะะ รีบลงไปสิยะนังชะนี่ป่า เดี๋ยวพี่แม็กซ์ของฉันก็ขึ้นมาอุ้มเธอ เอามือไปแตะต้องชะนีอย่างเธอหรอก!
                   ยัยกระเทยเชอร์รี่บ้าบอนี่ล่ะก็นะ ฉันก็ไม่อยากให้อีตาพี่แม็กซ์อะไรของนายมาแตะต้องตัวฉันเหมือนกันนั่นแหละย่ะ!

                   “จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ฮึ่ย!”

                   “Good luck Alice :P”

                   หน็อย อีตาอชิ ไม่ต้องมาเยาะเย้ยฉันเลยนะ คอยดูเถอะๆๆๆ ฉันจะไม่เป็นเพื่อนกับนายนี่แล้ว คอยดู!

                   “รุ่นพีปีสอง ไปหยิบจานสีมา!!” ยัยพี่เปรี้ยวสั่ง และเสียงยังคงเอกลักษณ์อยู่ดี แต่เดียวสิ ทำไมต้องจานสี เอาสีมาทำอะไร จะให้ฉันระบายสีหรอ สกิลฉันกากมากนะเห้ย ระบายไม่เป็นหรอก เป็นแต่ละเลงมากกว่า ตอนอยู่มัธยมฉันไม่เคยทำงานพวกศิลปะอะไรนั่นเองเลย มีแต่ให้กายช่วยตลอด กาย...

                   “เอ่อ... พวกพี่จะให้อลิซโชว์วาดภาพหรอคะ -0- คืออลิซสกิลการวาดภาพระบายสีแย่มากเลยนะคะพี่เปรี้ยว”

                   “ใครบอกล่ะ พวกพี่จะทำโทษเธอต่างหาก =_=! รอดูไปเถอะ หึๆ”

    ยะ... อย่าบอกนะว่าจะเอาสีมาป้ายหน้าฉันน่ะ -0-! กรี้ดดดไม่ยอมๆๆ ฉันกลัวสิวขึ้นนน ฮืออออ 

                   “ทำโทษเธอคนเดียวคงไม่ได้ เธอมีเพื่อนอยู่ข้างบนนั้นมั้ย? เป็นเพื่อนกันทำไมไม่รู้จักช่วยเหลือกัน ตอนพี่เรียกชื่อเธอ เพื่อนเธอก็น่าจะได้ยิน”

    หืม... เพื่อนงั้นหรอ หึหึ 

                   “มีสิคะ อชิค่ะ นั่นไงคะๆๆ นายหัวน้ำตาลๆนั่น หมอนั่นนั่งข้างอลิซเลย แต่ไม่ยอมเตือนอลิซ แย่มั่กๆ ☹”

    ถ้าฉันซวย นายก็ต้องซวยไปกับฉันล่ะวะ นายเพื่อนใหม่ วะฮะฮ่าาาาาาาา อลิซผู้ไม่โดดเดี่ยว... ไม่โดดเดี่ยว...

                   “น้องอชิ!! คนไหนยกมือขึ้นด้วย” 

    ฉันหลุดจากภวังค์เพราะเสียงของยัยพี่เปรี้ยว จะมาตะโกนข้างหูฉันทำไมเนี่ย เดี๋ยวหูฉันก็ได้หนวกกันพอดี 

                   “ผมครับ” อชิตะโกนกลับมาพร้อมยกมือขึ้น

                   “วะ... ว๊าย ทำไมหล่อ -///-” 

                   อะไรของยัยพี่เปรี้ยวเนี่ย -0- ฉันแอบเห็นพี่แกหน้าแดงด้วยนะ

                   “อะแฮ่มๆ! ลงมาข้างล่างค่ะน้องอชิ (สุดหล่อ)” 

                   สายตาปิ๊งๆนั่นมันอะไร เย้ยยยยย

                   “แม็กซ์ ปราง ปิดตาสองคนนี้ได้!!”

                   มองไม่เห็นอะไรแล้ววว ฮือออ พี่พวกนี้จะทำอะไรฉ้านนน

                   “เธอจะลากฉันลงมาโดนด้วยทำไมเนี่ย =_=”

                   “ไม่รู้ ไม่ชี้ ( ‘ ‘)”

                   “ยัยบ้าเอ้ย -_-”

                   “รุ่นพี่ปีสอง ละเลงหน้าน้องได้ค่าาาาาาา เฮ้!!!”

                   ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยพี่เปรี้ยว ไอ้พี่แม็กซ์!!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×