ฉันคนนี้กลายเป็นคนดูแลยัยนางเอกผู้เปราะบาง

บทนำ

วันนี้เป็นวันอังคารที่ฉันคิดว่ามันเหนื่อยที่สุดในชีวิตของฉันเลยรู้ไหม อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นล่ะ ทำไมฉันต้องไปอยู่ ณ จุดที่ดาวหางตกฟากหรือไม่ก็บังเอิญถูกเลือกไปเพราะดันอยู่ที่นั่นพอดิบพอดีกับนิยายเล่มหนึ่งซึ่งฉันเก็บได้ ใช่ ย้ำนะว่าเก็บได้จากข้างถนน เดาว่าคงมีใครไม่ได้ตั้งใจทำหล่นไว้นั่นแหละ และมันก็บังเอิญดึงคนที่อยู่ใกล้กับรัศมีหนังสือเล่มนั้นที่สุดเข้าไปอีกโลกหนึ่งแทน ซึ่งใช่ฉันเองแหละ ก็ไม่ได้รู้จักอะไรนิยายเล่มนี้เลยสักนิดเดียว ฉันรู้แค่ว่ามันหน้าตาคล้ายกับโลกที่ฉันอยู่มากๆ และที่มันแย่ไปกว่านั้น นั่นก็คือหนังสือบ้านี่ดันหายไปทันทีที่ฉันปรากฎตัวข้ามผ่านมาอีกโลกหนึ่งอย่างงงๆ ใช่ ถึงตอนนี้ฉันก็ยังงงอยู่ ทำไมต้องกลายมาเป็นฉันด้วยล่ะ ไม่เข้าใจ

' ยินดีต้อนรับ ผู้ถูกเลือกแห่งเทพผู้สร้าง '

เสียงในหัวของฉันดังก้องขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ แต่ถามได้ไหมว่าทำไมต้องเป็นฉันด้วย เห็นว่างมากรึไง

' ใช่ครับ เห็นคุณว่างและบังเอิญเก็บหนังสือแห่งโชคชะตาขึ้นมาได้- '

ไม่น่าไปเก็บขึ้นมาเลยฉัน ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ

' ถึงยังไงคุณก็ถูกเลือกแล้วครับ ผู้ที่จะช่วยให้โลกแห่งนี้กลับมาเข้าเรื่องเข้าราวแบบที่หนังสือนิยายควรจะเป็น '

" นี่ฉันกำลังฟังตัวอะไรพูดอยู่น่ะ หรือฉันกำลังบ้าไปแล้ว แต่ที่สำคัญเลยคือฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย "

คนร่างบางบ่นพึมพำอย่างสับสนพลางสอดส่องสายตาไปทั่วสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งตัวของเธอเองก็ไม่ได้คุ้นหน้าคุ้นตาเอาเสียเลย คือมันสวยเกินว่าที่เคยเห็นเอาไว้มาก จนคนร่างบางได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่

' ใจเย็นครับ คุณวัน’

“ฉันชื่อเดย์ อีกอย่างฉันอาจอายุมากกว่านายซึ่งก็ไม่รู้ว่านายเป็นตัวอะไร แต่ฉันคิดว่านายเลือกผิดคนแล้ว ส่งฉันกลับเดี๋ยวนี้”

คนร่างบางร่ายบทยาวด้วยความสันสนปนกังวลในขณะที่น้ำเสียงนุ่มลึกยังคงพยายามพูดปลอบใจคนตรงหน้าไม่ให้หวาดกลัวมากไปกว่านี้

‘ผมอายุมากกว่าคุณครับ คุณวัน และถึงแม้ผมจะบอกค่าอายุของมนุษย์ไม่ได้อย่างแน่นอน แต่ผมในฐานะที่พระเจ้าสร้างระบบขึ้นมา สามารถบอกคุณได้ว่าผมเป็นอมตะ’

“ฉันไม่สนว่านายจะเป็นอมตะ หรือระบบอะไร ฉันแค่ต้องการกลับโลกของฉันเข้าใจที่พูดบ้างไหมเนี่ย”

คนร่างบางยืนหัวเสียอยู่น้อยๆ ก่อนจะเริ่มสังเกตว่ามีผู้คนเดินสวนเธอไปมาและต่างกระซิบกระซากใส่กันประหนึ่งว่าเธอเป็นคนประหลาดชอบพูดคนเดียวจนคนร่างบางต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นการเร่งด่วน

“นี่นายอย่าบอกนะว่าตอนนี้ฉัน-”

‘ใช่ครับ ไม่มีใครในโลกใบนี้ได้ยินเสียงของผมนอกจากคุณวันคนเดียว’

“บอกว่าชื่อเดย์”

‘คุณวัน’

เออค่ะ อยากเรียกอะไรก็เรียก แต่ฉันต้องการกลับบ้านเข้าใจรึเปล่า คุณระบบแห่งเทพผู้สร้าง?

‘เรียกผมว่าเอิร์น’

เอิร์นก็เอิร์น

‘และน่าเสียดายที่ผมต้องบอกว่าคุณกลับไม่ได้ครับคุณวัน จนกว่าคุณจะช่วยให้นางเอกของเรื่องสู้คน ไม่เช่นนั้นนางเอกจะตาย โลกนี้ก็จะพัง คุณในฐานะผู้ดูแลก็จะตายด้วย’

ไงนะ ทำไมชีวิตฉันต้องผูกติดกับนิยายของใครบางคนซึ่งชีวิตฉันก็ไม่ได้รู้จักด้วยล่ะห๊ะ

‘ใครบอกว่าคุณไม่รู้จักล่ะครับ’

ถ้างั้นมันใครกันล่ะที่กล้าเอาชีวิตคนมาเล่นบ้าๆ แบบนี้

‘ ‘เทพผู้สร้างยังไงล่ะครับ’ และถ้าคุณวันทำสำเร็จในฐานะผู้ดูแล คุณวันก็จะได้กลับไปยังโลกเดิมพร้อมกับระบุสิ่งที่ต้องการขอได้ทั้ง 3 ข้อ’

ขออะไรก็ได้เหรอ ยกตัวอย่างเช่น ถ้าฉันกลับไปอยากรวย มีอำนาจหรือไม่เจ็บไม่ป่วย ก็ทำได้?

‘ได้ทั้งหมดครับ’

จะเอาหรือไม่เอาฉันก็ต้องอยู่ที่นี่อยู่ดีถูกไหม จนกว่าเรื่องที่นายพูดมันจะจบ

‘ถูกต้องครับคุณวัน’

“ถ้างั้นฉันทำก็ได้”

‘คิดถูกแล้วครับคุณวัน ในฐานะที่ผมได้รับหน้าที่เป็นผู้ช่วยของคุณวันในครั้งนี้ ผมจะแนะนำระบบคร่าวๆ ให้ฟังนะครับ’

ว่ามาเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่...

‘ถ้าคุณเคยอ่าน-’

ฉันไม่เคยอ่าน ถ้าจะยกตัวอย่างก็พูดมาเลย ไม่ต้องสาธยายให้มากความ

‘โอเคครับ คุณวัน งั้นผมจะยกตัวอย่างให้คุณฟัง ระบบของผมจะใช้ช่วยเหลือคุณวันเวลามีปัญหาในโลกนี้ได้จากการที่คุณวันได้รับค่าต่างๆ ซึ่งผมจะแบ่งค่าต่างๆ นี้เป็นสองส่วนด้วยกันคือ ค่าความไว้ใจกับค่าแห่งการช่วยเหลือ แน่นอนว่าค่าต่างๆ อาจติดลบได้ หากคุณวันพยายามทำอะไรนอกเหนือกฎเกณฑ์ที่ผมกำหนด ดังนั้นโปรดระวังการฝ่าฝืนดีๆ นะครับ’

แล้วถ้าฉันเผลอทำล่ะ หมายถึงถ้าฉันทำอะไรนอกกฎจนค่ามันติดลบจะเป็นยังไง

‘ชีวิตในโลกนี้ของคุณวันคงลำบากอย่างแน่นอนครับ บางทีอาจเป็นอะไรที่คุณวันไม่อยากนึกถึง’

ขอบคุณ ช่วยได้เยอะเลย แล้วตอนนี้ฉันต้องทำอะไรบ้าง นอกจากจะมาอยู่ในโลกที่แสนจะอันตรายหาทางกลับไม่เจอนี่ คือฉันเหลือแค่ตัวถูกไหม

‘ตอนนี้สิ่งแรกที่คุณวันต้องทำ คือหานางเอกให้เจอครับ ผมไม่สามารถบอกคุณได้ว่าอยู่ที่ไหน แต่บอกได้เพียงว่าจุดที่คุณวันยืนอยู่คือบริเวณเดียวกันกับที่นางเอกอยู่ครับ’

ถ้าเจอต้องทำอะไร

‘ช่วยเธอไม่ให้บาดเจ็บครับ ถ้าทำสำเร็จคุณวันจะได้ค่าแห่งการช่วยเหลือ 15 แต้ม เอาไปแลกที่ข้อมูลให้ตัวคุณในโลกใบนี้ได้ชั่วคราวครับ’

อ่าห๊ะ สรุปว่าตั้งแต่ฉันถูกส่งมาที่นี่ก็กลายเป็นคนเถื่อนแบบผิดกฎหมายร้อยเปอร์เซ็นแล้วสินะ เหอะๆ เอาไงก็เอาเถอะ วันเดย์คนนี้จะช่วยให้ยัยนางเอกสู้คนและหัดใช้ชีวิตกับพระเอก (ซึ่งฉันไม่รู้จัก) ให้ดู สู้เขายัยเดย์! แกจะสู้เพื่อพร 3 ประการ ก็มาดิคะ!

จบการเกริ่นนำ! สวัสดีวันคริสต์มาสจ้า ! โฮะๆ คุณซานต้ามากับเรื่องใหม่ในวันคริสต์มาสแล้วพร้อมเสริฟ์พวกคุณรีด ! จบทันพอดีแบบร้อนๆ ค่อยๆชิมนะคะมันเพิ่งเสร็จเดี๋ยวลวกปาก เชิญรับชิม เอ้ย หมายถึงชมได้เลยค่ะ รักน้า