[ ค ลั ง นิ ย า ย ] เ เ ฟ_น ต า ซี [ฟรีสไตร์]

ลำดับตอนที่ #9 : นิยายแฟนตาซี [ L egend o f D ark L ord ( I I ) : การกลับมาของราชา ]

หลังจากที่สูญเสียเรเวียร์ไป

จีอาร์สก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้หมดสิ้น ..

แต่มันคงไม่ง่ายแบบนั้นหรอก

อ่านต่อ :http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=809972#ixzz2465fMIrm

“ท่านกำลังทำอะไรอยู่” เสียงไพเราะสดใสขึ้นจากด้านหลังของผม

               ชิ  โดนจับได้ซะแล้ว  ไม่ได้การแน่แบบนี้ “…ข้ารู้สึกร้อนเลยมารับลมเท่านั้นเอง”

                “ถ้าจะรับลมละก็ข้าช่วยท่านได้นะ” ไม่พูดเปล่า  คู่สนทนาของผมก็ยกมือขึ้นเตรียมร่ายเวทย์ “ท่านอยากได้แบบไหนละ  ลมอ่อนๆพัดสบายๆ  ลมเบาๆเย็นกำลังดี  หรือจะเป็น…ลมพายุดี”

                “เอ้อ…ข้าขอเป็นลมเบาๆดีกว่า” 

               “ถ้าเช่นนั้นข้าจะให้เวลาท่าน 10 วินาที  ถ้าท่านยังปีนอยู่ที่ขอบหน้าต่างเช่นเดิมละก็ตัวเลือกของท่านจะเหลือเพียงลมพายุเท่านั้น”

                “…”  รู้แบบนี้ผมรีบๆตัดสินใจปีนออกไปให้เร็วกว่านี้หน่อยก็คงดี

               น่าเบื่อเหลือเกิน  การต้องมานั่งหมกตัวอยู่แต่ในห้อง  บนโต๊ะตรงหน้าก็มีแต่งาน  งาน  แล้วก็งาน  มันไม่เข้ากับนิสัยของผมซะเลย  แถมพอคิดจะเปลี่ยนบรรยากาศ  ลูกน้องคนสนิทที่โหดซะยิ่งกว่าอะไรก็โผล่เข้ามาทุกที  สรุปแล้วใครตำแหน่งสูงกว่ากันละเนี่ย

                เมื่อไม่สามารถหนีรอดจากชะตากรรมนี้ไปได้  ผมจึงต้องจำใจตั้งหน้าตั้งตานั่งทำงานต่อไป  ถึงจะทำมาราวๆ 3 อาทิตย์แล้วก็เถอะ  แต่ปริมาณของเอกสารที่กองอยู่นั้นก็แทบไม่ได้ลดลงเลย

               “สถานการณ์บริเวณชายแดนเป็นอย่างไรบ้าง” ผมเอ่ยขึ้นเบาๆโดยไม่หยุดมือที่เขียนร่างเอกสารอยู่

               “…ไม่ค่อยดีเท่าไหร่  พวกมนุษย์เริ่มบุกโจมตีอย่างหนัก  ทัพหลักของพวกมันยังเดินทางมาไม่ถึงก็จริงแต่ก็อยู่ห่างไม่ไกลนัก  คาดว่าถ้ามาถึงเมื่อไหร่กำลังของเราจะต้านเอาไว้ไม่อยู่”

                “ถ้าเช่นนั้น…”  ผมตีสีหน้าเคร่งเครียด “เจ้าก็ให้ข้าไปช่วยสิ  รับรองว่ากองทัพของพวกมันจะไม่มีโอกาสได้ไปต่ออีกเลย  หึหึ  โอ้ย!!” 

                หลังจากที่เอากำปั้นทุบศีรษะผมอย่างแรงลูกน้องที่น่ารัก(?)ของผมก็พูดขึ้น  “ตอนนี้ท่านน่าจะรู้สถานภาพของตัวเองดีนะ  ท่านเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่งของพวกมัน  หากท่านไปลุยเองละก็พวกมันคงทุ่มกำลังทั้งหมดจัดการท่านเป็นแน่”

               ผมหยุดมือที่กำลังเขียนเอกสารอยู่  เหม่อมองออกไปที่หน้าต่างซึ่งผมคิดจะปีนออกไปนับร้อยครั้ง  สายตาจับจ้องไปยังทิศทางของดินแดนซึ่งครั้งหนึ่งผมเคยอาศัยมาก่อน

               “เป้าหมายคือข้าอย่างนั้นรึ” ผมพึมพำเบาๆ “ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้วละ  เพราะเมื่อทัพหลักของพวกมันมาถึงเมื่อไหร่  สิ่งที่มันจะทำลายไม่ใช่แค่เพียงข้า  แต่คือทุกชีวิตบนผืนดินแห่งนี้ต่างหาก”

                “…คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วสินะ”

               ผมหันกลับมามองอีกฝ่ายอีกครั้ง  ผู้พูดเป็นลูกน้องคนสนิทของผม  เธอมีดวงตาสีฟ้าสวยงาม  เส้นผมสีทองทอดยาวลงไปถึงเอว  หน้าตาที่ดูน่ารักและเด็กกว่าวัยซ่อนความอันตรายของเธอได้อย่างดีเยี่ยม  เป็นใบหน้าที่ผมเคยคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้เห็นอีกซะแล้ว

               “ใช่  มันหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอก” ผมพูดเรียบๆ “แต่เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก  เพราะข้าจะขอใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้ามี  เอาชนะสงครามในครั้งนี้ให้ได้  เพราะฉะนั้น…”

               เวทย์ที่ผมแอบร่ายไว้นั้นแสดงผลขึ้นมาทันที  หญิงสาวตรงหน้าผมเกือบจะร่วงลงไปกองกับพื้น  ดีที่ผมเข้าไปช่วยประคองไว้ได้ทัน 

               “ท…ท่าน…”  พูดได้แค่นั้นเธอก็หมดสติไป

                “เจ้าจงหลับให้สบายเถอะนะ  เพราะเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็จะไม่มีเรื่องใดให้ต้องกังวลอีก” 

ผมอุ้มหญิงสาวไปวางไว้บนเตียงที่อยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะทำงาน  แล้วจึงเอื้อมมือไปหยิบดาบที่แขวนไว้บนผนัง  ด้ามจับสีดำสนิทกับฝักดาบสีขาวสะอาดตายังคงงดงามเช่นเคย 

ผมใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือดาบจับบริเวณแผ่นอกของตัวเอง “เอาละ  พวกเราก็ได้เวลาที่ต้องออกลุยกันแล้ว  ไปทำให้สงครามนี้สิ้นสุดกันเถอะ”

                ในอดีตกาลนานมาแล้ว สมัยที่วิทยาศาสตร์ยังไม่มีความเจริญก้าวหน้า สมัยที่ศาสตร์แห่งเวทย์มนต์ยังคงเป็นที่ยอมรับ โลกของเรานั้นได้ถูกแบ่งออกเป็น2ได้แก่ ทวีปอนาเคนซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่ามนุษย์ ครอบครองพื้นที่กว่า70%ของโลก และ ทวีปดีโอลาซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่าปิศาจ และ อสูรกายที่หวังจะช่วงชิงทุกสิ่งที่อย่างให้เป็นของตน ขณะนี้ประชากรของทวีปทั้ง2ต่างไม่ข้องแวะยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกัน ถึงแม้จะมีปิศาจบางกลุ่มที่ลอบเข้ามาหวังที่จะทำลายหมู่บ้านของมนุษย์ หรือมนุษย์บางกลุ่มที่ลอบเข้าไปในดินแดนของปิศาจเพื่อขโมยสิ่งของหายากบ้างก็ตาม แต่ก็เป็นเพียงส่วนน้อย จนกระทั่งได้เกิดเหตุการณ์ๆหนึ่งขึ้น...ต้นเหตุแห่งสงครามครั้งใหญ่ที่สุดระหว่าง2ดินแดน

อ่านต่อ :http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=809972#ixzz2465m6z8P

:)  Shalunla