คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : = [ Chapter 3 ] = >> ปฏิบัติ
หลังจากที่ได้ทำความสะอาดและซ่อมแซมที่พักกันไปพักใหญ่ ทั้งสิบหกคนก็หลับพักผ่อนกันเป็นตายทันที ด้วยความเหนื่อยล้า
แสงสีทองสาดส่องไปทั่วท้องฟ้า เป็นสัญญาณให้สิ่งมีชีวิตลุกขึ้นมาดำเนินกิจวัตรประจำวันของตน
“ ตื่นได้แล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ” เสียงของแซมเซินตะโกนลั่นภายในกระต๊อบหลังเล็กๆแห่งนี้
“ เช้าแล้วเหรอ...” แอฟฟารีกระพริบตาถี่ๆก่อนที่จะลืมขึ้นมา ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะถอนหายใจ
“ จริงสิ วันนี้ต้องไปทำงานบ้าๆนั่นนี่นะ ”
“ ใช่น่ะสิ แอฟจัง ไปแต่งตัวได้แล้ว เร็วๆเลย ” แซมเซินพองลมที่แก้มน้อยๆ ก่อนจะควงกุญแจเดินไปเดินมาอย่างเบื่อๆ
“ แล้วเวลล่ะครับ ไปไหนซะแล้วล่ะ ” แอฟฟารีมองซ้ายมองขวาหาร่างของบุคคลที่สาม ที่ควรจะอยู่ในบ้าน (กระต๊อบ) หลังนี้กับพวกเขาด้วย
“ ไ ปไหนตั้งแต่เช้าแล้วไม่รู้ ตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว ทิ้งไว้แต่ข้างเช้าเนี่ย เฮ้อ... แวบหายจริงๆเลย เดย์เบรคเนี่ย ” แซมเซินบ่นพึมพำเป็นป้าแก่ แอฟฟารีส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะระบายยิ้มขำๆออกมา
“ก็รู้นิสัยของคนในตระกูลเดย์เบรคดีไม่ใช่เหรอครับ พี่แซมเซิน ” แอฟฟารียิ้มให้กับผู้ที่อาวุโสกว่าแล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะไปทำงาน
หลังจากที่ทั้งสองรับประทานอาการที่เวลทำทิ้งไว้ให้อย่างง่ายๆเสร็จแล้ว ห็แยกย้ายกันออกไปทำงานที่ได้รับมอบหมายมาด้วยความไม่เต็มใจ...
* + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + *
“ เ ฮ้ !! ตื่นกันได้แล้วนะ ตื่นนนนเดี๋ยวนี้เลยยยยยยยยยยย ” เสียงทุ้มๆของผู้นำตระกูลเซฟเออร์ตะโกนลั่น พร้อมกับเดินเข้าไป เขย่าๆ เขี่ยๆ พวกที่นอนกองกันอยู่อย่างแรง
“ อืม............... ” เอียริลุกขึ้นมาเป็นคนแรก แล้วเดินเซๆเข้าห้องน้ำไปช้าๆด้วยความง่วงงุน
“ ไอเซิค ตื่นได้แล้ว ตื่นดิ ไอ้ซาลาเปา ตื่นนนนนน ” รู้ถึงไหน อายถึงนั่น เมื่อเลโอ ผู้ที่ทุกคนในแถบตลาดมืดต้องกลัวเกรงมายืนปลุกเพื่อนๆของตน ยังไม่พอ ต้องมาตะโกนราวกับขายของสดอีก...
“ ไปปลุกเอียริ ไม่ก็กิลเบิร์ทก่อน เซ่... ” ไอเซิคสะบัดตัวอย่างรำคาญ กิอนที่จะบ่ายเบี่ยงไปให้เลโอปลุกคนอื่นก่อนตน
“ เอียริเข้าห้องน้ำไปแล้ว กิลเบิร์ทเป็นน้องนะเว้ยยย จะให้ไปลากให้ลุกขึ้นก่อนได้ยังไง นายตื่นเดี๋ยวนี้เลย อย่าให้ต้องใช้วิธีรุนแรง!! ”
“ คร้าบๆ ตื่นก็ได้ครับ แม่ ” ไอเซิคลุกขึ้นนั่งขยี้ตา แล้วค่อยยืนก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อเห็นว่าเอียริออกมาแล้ว
“ ไอเซิค ใครเป็นแม่แก ฮึย... เอียริ ปลุกน้องนายด้วย ” เลโอตะโกนไล่หลังคนที่เดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะหันมาพูดกับอีกคนที่ยืนพิงกำแพงอยู่
“ อืม... ฮ้าวววว ” ยังไม่วายที่จะหาวขึ้นมาให้อีกคนอารมณ์เสียเล่น
“ ตอนกลางคืนไม่นอน แล้วยังจะมายืนหาวอีก โอ้ยยยย ชีวิตฉันนนนนนนนนนนนนนน ”
* + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + *
“ แวชายโดว์ อาฟา ตื่นได้แล้วครับ ” เวคีลเขย่าร่างของทั้งสองเบาๆ
“ ต้องทำงานแล้นะครับ ตื่นได้แล้ว ”
“ ฮ้าววววว เช้าแล้วเหรอเนี้ยยยย ” อาฟายืดตัวขึ้นบิดตัวอย่างขี้เกียจ
“ ยังรู้สึกนอนไม่เต็มอิ่มเลยนะเนี่ย... ”
“ อืม... ” แวชายโดว์ลุกขึ้นเดินเซไปมาเล็กน้อย ดวงตาหวานปรืออย่างต้องการที่จะพักผ่อนต่อ ก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระกาย
“ แล้วทำไมไม่ปลุกฮิลลิตี้ล่ะค่ะ พี่เวคีล ” ผู้หหญิงคนเดียวในบ้านหันไปถามร่างเพรียวที่ยืนมองๆของสดที่อยู่ในตู้เย็นอยู่
“ ก็คุณฮิลลิตี้เขาทำงานตอนกลางคืนอย่างเดียวนี่ครับ ” เสียงหวานตอบกลับไปอย่างนุ่มนวล มือเล็กๆหยิบของโน้น ของนี่ขึ้นมาดู
“ คุณอาฟาทำอาหารเป็นหรือเปล่าครับ ”
“ ไม่เป็นค่ะ ” ก็ไม่รู้นะว่าทำไมเมื่ออยู่กับพี่ใหญ่และพี่รองแห่งตระกูลเดย์เบรคแล้ว เขาถึงพูดจาได้สุภาพขนาดนี้ ทั้งที่อยู่กับคนอื่นๆก็ไม่ได้สุภาพอะไรเลยแท้ๆ
“ เอ่อ... แล้วเช้านี้จะเอาอะไรทานล่ะเนี่ย ” เวคีลพึมพำเล็กน้อยอย่างหัวเสีย มือเรียวขยี้ผมตนเองจนยุ่งเหยิง
“ เวลก็ไม่อยู่ด้วย เฮ้อ.. .”
“ พี่ครับ...” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากหน้าประตู ทุกคนในที่นั้น (ยกเว้นฮิลลิตี้ที่ยังหลับอยู่) หันควับไปมองทางต้นเสียงทันที
ร่างเพรียวลมของเจ้าของเสียงที่อยู่ในชุดสีแดงมอมๆกับกางเกงสีดำดูเปื้อนๆ ใกล้ๆนั้นมีกระเป๋าที่ดูขาดๆรุ่ยๆวางอยู่ ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มออกมาน้อยๆ แต่ดวงตากลับฉายแววเฉยชา
“ เวล น้องมาได้ยังไงกันเนี้ย ” เวคีลยิ้มกว้างอย่างดีใจที่ได้เห็นน้องชายของตนในเวลานี้อย่างสุดซึ้ง
“ทำกับข้าวให้หน่อยสิ”
“ เฮ้อ... ครับๆ ” เวลเดินเข้ามาภายในห้องนั้นอย่างรวดเร็ว มือเรียวหยิบของในตู้ออกมาจำนวนหนึ่งก่อนที่จะลงมือจัดการกับของตรงหน้า
“ เวลลล มาได้ไงอ่ะ ” ฮิลลิตี้เดินงัวเงียออกมาจากห้องนอน (?) ด้วยความง่วงงุน
“หิวจังเลยยยยยย ”
“ คุณฮิลลิตี้ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะครับ ” ยังไม่ทันที่เวลจะตอบอะไรกลับไป เวคีลก็หันมาพูดกับร่างเล็กเสียงเย็น
“ได้โปรดว่าอย่าทำตัวโสๆเมื่ออยู่กับผมนะครับ”
“ คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ” ฮิลลิตี้เดินเข้าห้องน้ำไปทันที อาฟาที่ออกจากห้องน้ำได้พักนึงแล้วยืนเอ๋อเมื่อเห็นเพื่อนของตนยืนทำกับข้าวอยู่หน้าเตา
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เวล นายทำกับข้าวเป็นด้วยหราาาาาาาาาาาาาาา ” อาฟาตะโกนลั่นอย่างตกใจ
“ ฉันเป็นผู้หญิงยังทำไมเป็นเลยนะเว้ยยยยย”
“ ก็คนมันออกข้างนอกบ่อย ถ้าไม่ทำอาหารกินเองแล้วใครจะทำให้ล่ะ ” เวลตอบกลับมาสั้นๆตามฉบับ มือเรียวจับกระทะกับตะหลัวอย่างทะมัดทะแมง
“ อยากทำให้แฟนกินล่ะสิท่า น่ารักจริงๆ น้องเรา ” แวชายโดว์พึมพำ
หลังจากนั้นอีกไม่นาน เวลก็จัดการทำอาหารง่ายๆ 2-3 อย่าง เสร็จสิ้น
“ผมไปก่อนนะครับพี่ ”
“อืม”
แล้วร่างบางของเวลก็หายลับไปกับเงามืดมันที
* + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + *+ * + * + *
“ ตื่นได้แล๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววว ” เสียงแหลมสูงปรี๊ดดังลั่นขึ้น ดวงหน้าหวานฉายแววหงุดหงิด
“ วีนัส นี่เพิ่งจะรุ่งสางเองนะ นอนต่ออีกสักนิดเหอะ... ” เอ็นฟอยพึมพำขึ้นเบาๆ ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ เข้าสู่ห้วงนิทราต่อ
“ รุ่งสางบ้านใครห๊าาาาาาา จะ 11 โมงแล้วววววววววววววววว ” วีนัสวีนแตกทันที เมื่อเห็นว่าไม่มีใครยอมที่จะตื่นขึ้นมาสักคน
“แมธธิว อิวาน เอ็นฟอย ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยน๊ะ!!!!”
แต่แล้ว... จะตะโกน เขย้าหรือแม้แต่เตะไป ก็ไม่มีใครยอมที่จะลุกขึ้นจากที่นอนแม้แต่เพียงคนเดียว...
ริมฝีปากบางของวีนัสเม้มแน่นอย่างใช้ความคิด ก่อนที่จะเหยียดยิ้มออกอย่างชั่วร้าย
“ ไม่ตื่นใช่ไหม... ได้ ! ” ร่างบอบบางเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนที่จะเดินออกมาพร้อมกับถังใบไม่เล็กไม่ใหญ่ ภายในบรรจุน้ำอยู่เต็มเปี่ยม
มือเรียวยกถังน้ำขึ้นสาดโครมไปที่ทั้งสามเข้าให้ น้ำเย็นๆทำเอาสามเกลอที่หลับอุตุ (นิยมวิทยา )สะดุ้งตื่นทันที
“ ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวนี้!! ” วีนัสกัดฟัดพูดอย่างหงุดหงิด ถ้าเป็นคนใกล้ชิดก็คงจะรู้กันแล้วว่ากำลังจะวีนแตก
“ โหยยยย พี่วีนัสครับ ปลุกกันดีๆไม่ได้หรือไง ” อิวานโอดครวญขึ้นมา เท่านั้นแหละ เส้นความอดทนที่วีนัสพยายามจะสะกดกลั้นเอาไว้ก็ขาดผึงทันที
“ ฉันยืนปลุกพวกนายตั้งแต่ตอนแปดโมงเช้า จนนี่จะสิบเอ็ดโมงอยู่แล้ว ก็ยังไม่ตื่นกันอีก อยากจะตายแบบไม่รู้ตัวหรือไงห๊าาาาาาาาา ” เสียงสูงตวาดลั่น ดวงตาที่เคยหวานซึ้ง บัดนี้ฉายแววพิโรธจนถึงที่สุก
“ผะ ผม ผมขอโทษครับ ” อิวานวิ่งแผล่วตามแมธธิวกับเอ็นฟอยที่จรลีไปเข้าห้องน้ำตั้งแต่ตื่นนอนแล้วทันที อย่างไม่ต้องคิดมากเลยแม้แต่น้อย
* + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + *
“ นี่เพิ่งจะวันแรกเองนะ ยังทะเลาะกันอย่างนี้ ” ไบรทเนสเอ่ยอย่างปลงๆ เมื่อเห็นภาพที่ฉายขึ้นให้ดูตรงหน้า
“ ควีนทรงคิดผิดหรือเปล่าเนี่ย ที่ให้พวกเขาไปทำอย่างนี้กัน ” เซอคิวถอยหายใจหน่ายๆ
“ แล้วแบบนี้จะไปรอดไหมเนี่ยยยยยยย ” นอธเธิร์น สคิลฟูล เซลทรี พูดขึ้นพร้อมกัน
นั่นสิ แบบนี้จะปรอดหรือไม่นะ ในเมื่อมาถึงวันแรกก็แทบจะฆ่าแกงกันอยู่แล้วเนี่ย....
* + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + * + *
เหนื่อยยยยย 5555 งานยุ่งดีจังแหะ อิซีเอ๋ยยยย
sea son
ความคิดเห็น